ΧΑΡΙΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

Τρία βιβλία για το Βυζάντιο

2 απαντήσεις

Πήγαινε κάτω

Τρία βιβλία για το Βυζάντιο Empty Τρία βιβλία για το Βυζάντιο

Δημοσίευση από ofisofi Παρ Ιουλ 01, 2011 3:16 pm

Όταν ήμουν μαθήτρια , εκτός από τα μαθηματικά ο μεγάλος μου βραχνάς ήταν η ιστορία και μάλιστα η Βυζαντινή. Το ίδιο ίσχυε και στο Πανεπιστήμιο, μου ήταν αδύνατον να αποστηθίσω την Ιστορία. Εδώ και πολλά χρόνια το διάβασμα ιστορικών βιβλίων και μυθιστορημάτων ενίοτε(ορισμένα ιστορικά μυθιστορήματα είναι πολύ καλά και μπορούν να αξιοποιηθούν και στη διδασκαλία της ιστορίας) είναι η μεγάλη μου αγάπη. Μου αρέσει η ιστορία, μου αρέσει να ψάχνω, να απομυθοποιώ κι ας είναι οδυνηρό αυτό τις περισσότερες φορές. Αυτή η ενασχόληση με έμαθε να αντιμετωπίζω τα πράγματα νηφάλια και να είμαι ψύχραιμη και ανεκτική.
Ένα μεγάλο κεφάλαιο είναι και η Βυζαντινή ιστορία με την οποία είχα πολύ μεγάλη προκατάληψη και την είχα συνδέσει με μηχανορραφίες, φόνους και γενικώς πολλές αρνητικές καταστάσεις. Πριν μερικά χρόνια ήθελα να δώσω κατατακτήριες στο Ιστορικό. Πήρα λοιπόν όλη την ύλη , τη διάβασα, αλλά εξετάσεις δεν έδωσα γιατί δεν ήθελα να ξαναμπλέξω με καθηγητές και μαθήματα και υποχρεώσεις . Ήθελα να διαβάζω για το κέφι μου. Τότε όμως ξαναδιάβασα το τρίτομο έργο του Ostrogorsky, Η ιστορία του Βυζαντινού Κράτους και κάτι άρχισε να αλλάζει στο μυαλό μου ( το είχα διαβάσει και ως φοιτήτρια ως μάθημα για εξέταση αλλά τότε το είχα δει αλλιώς). Έκτοτε διαβάζω διάφορα για το Βυζάντιο και γενικώς τη Μεσαιωνική Ιστορία. Φέτος διάβασα τρία πολύ καλά , κατά τη γνώμη μου πάντα, βιβλία. Συναρπαστικά θα έλεγα . Οι συγγραφείς και των τριών προσπαθούν να επανατοποθετήσουν το Βυζάντιο μέσα στην ιστορική διαδρομή και της Ελλάδας και της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου. Προσπαθούν να άρουν τις προκαταλήψεις, να αποδείξουν τη μεγάλη σημασία του Βυζαντίου στην ανάπτυξη και εξέλιξη του Ευρωπαϊκού πολιτισμού , να διερευνήσουν τη σχέση του Ισλάμ με τον Χριστιανισμό σε Ανατολή και Δύση και πολλά άλλα για τα οποία λίγα γνωρίζουμε. Τρία βιβλία που αξίζουν τον κόπο να διαβαστούν. Και σημειωτέον ότι δεν είναι καθόλου βαρετά, το αντίθετο θα έλεγα. Παραθέτω τους τίτλους και τα κείμενα από πριγραφές των βιβλίων.

1)Avelin Cameron , Οι Βυζαντινοί
2)Τζούντιθ Χέριν, Τι είναι το Βυζάντιο
3)Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, Γιατί το Βυζάντιο


Τρία βιβλία για το Βυζάντιο 79242841

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατέχει αβέβαιη θέση στην ευρωπαϊκή Ιστορία. Αν και συχνά παρερμηνεύεται ως ο εκλιπών διάδοχος του κλασικού κόσμου, ανήκει στο κυρίως ρεύμα της ευρωπαϊκής και μεσογειακής Ιστορίας. Ο αντίκτυπός της είναι αισθητός ως τις μέρες μας στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Το παρόν βιβλίο εισάγει τον αναγνώστη στα περίπλοκα ζητήματα της ιστορίας, των εθνοτήτων και της ταυτότητας του Βυζαντινού Κράτους. Ο βυζαντινός κόσμος υπήρξε συνάμα το σημείο συνάντησης του Ισλάμ με τη Χριστιανοσύνη. Οι Βυζαντινοί βρέθηκαν να αλληλεπιδρούν και να συνυπάρχουν με τους μουσουλμάνους, είτε επρόκειτο για τους Άραβες του 7ου αιώνα είτε για τους Οθωμανούς του 15ου αιώνα. Η έκταση και η μορφή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, κατά τη διάρκεια της μακράς ιστορίας της, υπέστησαν πολλές μεταβολές, ενώ ο πολύμορφος κόσμος των υστεροβυζαντινών χρόνων διέφερε κατά πολύ από την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του 4ου αιώνα, εποχή κατά την οποία είχε ιδρυθεί η πρωτεύουσα, Κωνσταντινούπολη. Ο κόσμος που περιέβαλλε το Βυζαντινό Κράτος γνώρισε και αυτός δραματικές αλλαγές κατά την ίδια περίοδο, αλλά η βυζαντινή ταυτότητα υπήρξε ανθεκτική και διακριτή. Η ένταση την οποία προκάλεσε στη βυζαντινή κοινωνία η αντιπαράθεση ανάμεσα στη μεταβολή και τη συνέχεια αποτελεί ένα από τα κεντρικά ζητήματα που διερευνώνται στο παρόν βιβλίο.

Τρία βιβλία για το Βυζάντιο 65126806

H Βυζαντινολόγος Τζούντιθ Χέριν κάνει μια συνολική αποτίμηση της Βυζαντινής περιόδου.

Ήταν μια αυτοκρατορία που στηρίχθηκε σε μια ιεραρχημένη κοινωνία, η οποία κληροδότησε στους μεταγενέστερους, εκτός από τη δική της αντίληψη για τον Χριστιανισμό, και ορισμένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης. Σ’ αυτήν την αυτοκρατορία οφείλει η σημερινή Ευρώπη την ύπαρξή της: Αν η Βυζαντινή αυτοκρατορία δεν είχε αναχαιτίσει για τόσους αιώνες τους Άραβες, τους Σελτζούκους και τους Οθωμανούς, η Δύση δεν θα είχε προλάβει να ορθοποδήσει.

Αυτές είναι μερικές από τις απαντήσεις που δίνει η Τζούντιθ Χέριν στην ερώτηση «Τι είναι το Βυζάντιο». Η Βυζαντινολόγος συγγραφέας του πολυδιαβασμένου Γυναίκες στην Πορφύρα («Ωκεανίδα» 2002) ξεναγεί τον αναγνώστη της σε όλες τις πτυχές αυτής της φαντασμαγορικής αλλά και γεμάτη εκπλήξεις αυτοκρατορίας που κυριάρχησε στο προσκήνιο της Ιστορίας για πάνω από χίλια χρόνια.

Τρία βιβλία για το Βυζάντιο 94579350

Γραμμένο απευθείας στα ελληνικά, το "Γιατί το Βυζάντιο", το καινούργιο βιβλίο της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ, είναι ένα απόσταγμα, σχεδόν βιωματικό, από την πολύχρονη διδασκαλία της διαπρεπούς βυζαντινολόγου στη Σορβόννη.

Απευθύνεται στο ευρύ κοινό και ειδικά σε εκείνους που τους απασχολεί το ζήτημα της ελληνικής ιστορικής συνέχειας.

Απευθύνεται, σύμφωνα με την ίδια, "σε όσους από τους Νεοέλληνες ταλανίζονται με το πρόβλημα της ελληνικής ιστορικής συνέχειας και στους ξένους (κυρίως τους Δυτικοευρωπαίους και τους Αμερικανούς βλαστούς τους) που αρκούνται στην επιλεκτική γνώση του παρελθόντος τους".

Με αυτό το σημαντικό, απλό και κατανοητό, για όλους τους αναγνώστες, βιβλίο, η συγγραφέας αποσαφηνίζει το Βυζάντιο δια του Βυζαντίου, χρησιμοποιώντας κείμενα - κλειδιά, και αναλύει εκείνα τα επιτεύγματα που το αναδεικνύουν ως την πρώτη ευρωπαϊκή αυτοκρατορία και που εξηγούν το πολιτισμικό μεγαλείο του και την ασυνήθη για παγκόσμια δύναμη μακροβιότητά του.

Με άλλα λόγια εξηγεί το "Γιατί" της βυζαντινής πολιτικής εμβέλειας.

ofisofi

Αριθμός μηνυμάτων : 79
Εγγραφή : 15/06/2011

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Τρία βιβλία για το Βυζάντιο Empty Απ: Τρία βιβλία για το Βυζάντιο

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Παρ Ιουλ 01, 2011 8:54 pm

Εξαιρετικά πολύτιμη για μένα ετούτη η ανάρτηση. Φέτος πρόκειται να ξαναδιδάξω βυζαντινή ιστορία και σίγουρα οι προτάσεις των βιβλίων σου, αγαπητή Ofisofi, ήρθαν την κατάλληλη στιγμή...

Να προσθέσω για την πρωτοβάθμια, και με αφορμή δική σου αναφορά, τα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα: Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου και Για την πατρίδα.

Για τους Θεσπρωτούς εκπαιδευτικούς το δεύτερο είναι πολύ σημαντικό. Ένα μεγάλο μέρος του διαδραματίζεται σε κοντινή από μας περιοχή, στο Δυρράχιο. Και αφορά την ιδιαίτερη ιστορία του τόπου μας. Παραθέτω χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο:

«Πήραν τα μονοπάτια μέσ’ από τα δέντρα και κουβέντιαζαν πηγαίνοντας.

- Πάτε στη Σκάμπα, άκουσα; ρώτησε το καλογεράκι.
- Ναι, πάω για τις δουλειές μου αποκρίθηκε ο Αλέξιος.
- Θα ήθελα μια χάρη να σου ζητήσω... άρχισε το καλογεράκι και σταμάτησε.
- Λέγε, τι μπορώ να κάνω για σένα; Θα το κάμω με μεγάλη ευχαρίστηση.
- Ένα γράμμα θα ήθελα να σου έδινα για τη μητέρα μου. Το παίρνεις;
- Ακούς λέει! Βέβαια το παίρνω. Πού είναι η μητέρα σου;
- Στη Σκάμπα.
- Πού θα τη ζητήσω;
- Είναι πολύ εύκολο να τη βρεις. Ο πατέρας μου είναι δεσμοφύλακας εκεί.

Ο Αλέξιος ξαφνίστηκε.

- Σας νόμιζα όλους Έλληνες στη μονή του Αγίου Γρηγορίου, είπε.
- Και είμαστε. Ο πατέρας μου είναι Αρμένης, μα εγώ γεννήθηκα στο Δυρράχιο και η μητέρα μου είναι Ελληνίδα. Άμα πήραν οι Βούλγαροι το Δυρράχιο ο πατέρας μου σαν όλους τους άλλους παραδέχθηκε τα πράματα όπως έρχονταν. Ήταν ήσυχος άνθρωπος. Τον ήξεραν όλοι τίμιο και πως δεν ανακατώνονταν στις διαμάχες. Τον διόρισαν φύλακα στη φυλακή της Σκάμπας και πήγε κει. Μένει όμως στην καρδιά Έλληνας σαν τους περισσότερους Δυρραχιώτες, όσο και να μη μιλά. Αν τους δώσεις το γράμμα μου θα σε δεχθούν σα συγγενή τους οι γονείς μου, και δε θα ξέρουν με τι τρόπο να σ’ ευχαριστήσουν. Τόσο σπάνια έχουν νέα μου. Και είμαι και το μόνο τους παιδί.

Ο Αλέξιος πήρε το γράμμα που του έδινε το καλογεράκι και το φύλαξε στον κόρφο του.

- Πώς σε λένε; ρώτησε.
- Γρηγόρη.
- Ελπίζω να βρω τη μητέρα σου και να της το δώσω, είπε ο Αλέξιος. Μα ίσως δεν μπορέσω αμέσως.
- Δεν πειράζει, αποκρίθηκε το καλογεράκι. Όποταν σου τύχει της το δίνεις. Τη λένε Άννα και τον πατέρα μου τον λένε Παγράτη. Αν τους ζητήσεις στη φυλακή, θα τους βρεις αμέσως.

Κατέβηκαν στη λίμνη σ’ ένα μοναχικό μέρος όπου χωριό δε φαίνουνταν. Εκεί τους περίμενε ένας νέος με τη βάρκα του.

Αποχαιρέτησαν το καλογεράκι και χωρίστηκαν.

- Κρίμα που δε θα μπορέσω να βαστάξω την υπόσχεση που έκανα, είπε σιγά ο Αλέξιος της Θέκλας. Και θα νομίζει για βέβαιο ο κακόμοιρος πως η μητέρα του θα πάρει το γράμμα του. Μα δεν μπορούσα να του πω πως δεν πηγαίνουμε στη Σκάμπα.
- Φύλαξε το γράμμα του, αποκρίθηκε η Θέκλα. Ίσως από το Δυρράχιο βρούμε κανέναν ταξιδιώτη και του το δώσουμε να το πάει.

Γοργά και σιωπηλά απομακρύνουνταν η βάρκα από την όχθη. Η Θέκλα κοίταζε μαγεμένη τη θέα που απλώνουνταν γύρω της, τη λίμνη, τα χωράφια, το ψηλό κατάφυτο βουνό και πίσω – πίσω το χιονοσκέπαστο Περιστέρι.

- Τι όμορφος τόπος... είπε συλλογισμένη. Τι κρίμα να τον κρατούν οι βάρβαροι... Κοίταξε, Αλέξιε, πώς φαίνουνται οι πέτρες μέσα στο νερό. Κι εκεί πίσω μας, το σκοτεινό δάσος που λες και... Μα τι είναι αυτό το μαύρο πράμα που σαλεύει ανάμεσα στα δέντρα.

Ο Αλέξιος κοίταξε πίσω του με προσοχή.

- Είναι ράσο... είπε. Θα είναι το καλογεράκι που γύρισε να μας χαιρετήσει.

Και σήκωσε το χέρι του να κάμε νόημα του καλόγερου.

Μα κανένας δεν του αποκρίθηκε. Απεναντίας του φάνηκε πως, καθώς χαιρέτησε με το χέρι, το μαύρο ράσο κρύφθηκε πίσω από τα δέντρα και χάθηκε.

- Περίεργο..., μουρμούρισε ο Αλέξιος.

Η Θέκλα ίσκιωσε τα μάτια της με το χέρι για να δει καλύτερα.

- Δεν ήταν το καλογεράκι, είπε. Τον βλέπω που γυρίζει τον ανήφορο, στις κορδέλες που παν στο μοναστήρι... και είναι καβάλα στο μουλάρι του. Ποιος λοιπόν θα βρισκόταν κάτω στην όχθη;
- Κανένας άλλος καλόγερος θα ήταν, αποκρίθηκε ξένοιαστα ο Αλέξιος. Άλλωστε μπορεί να είναι και από άλλο μοναστήρι. Έχει πολλά εδώ γύρω.

Ο βαρκάρης τους πέρασε στην απέναντι όχθη της Πρέσπας, κι εκεί έκρυψε τη βάρκα του μέσα σ’ έναν καλαμιώνα.

- Θα σας συνοδέψω ως το μονοπάτι του Όσιου Ναούμ, είπε. Ξέρω ένα μονοπάτι που ανεβαίνει από το Πέτρινο και κόβει πολύ δρόμο περνώντας μακριά από την Αχρίδα.

Ο Αλέξιος γύρισε και τον κοίταξε. Άραγε ήξερε τίποτα ο νέος αυτός οδηγός απ’ όσα είχε νιώσει ο ηγούμενος του Αγίου Γρηγορίου;

Και ο νέος κοίταξε τον Αλέξιο και χαμογέλασε.

- Έννοια σου, του είπε σιγά. Έλληνας είμαι κι εγώ. Και σαν εμένα είναι πολλοί ακόμα εδώ, που θυμούμαστε άλλους καιρούς... Μα δε μιλούμε ώσπου να έλθει η ώρα.
- Πώς σε λένε; ρώτησε ο Αλέξιος.
- Με λεν Νικήτα, αποκρίθηκε ο νέος.
- Και το παράνομά σου;
- Όλοι με λένε ο Νικήτας ο Βαρκάρης. Πες πως αυτό είναι το παράνομά μου, δεν ξέρω να έχω άλλο.

Ο Αλέξιος δεν επέμεινε.

Και πήραν τα βουνά.

Κατά το μεσημέρι έφθασαν στη μονή του Όσιου Ναούμ κι εκεί, αφού τους σύστησε στους καλογέρους και τους εξήγησε πως πήγαιναν στη Σκάμπα, ο νέος βαρκάρης τους αποχαιρέτησε.

Ο Αλέξιος θέλησε να του προσφέρει ένα νόμισμα μα ο Νικήτας αρνήθηκε.

- Είσαι Έλληνας, είπε, κι εγώ είμαι Έλληνας. Τιμή μου αν μπορώ να σου φανώ χρήσιμος.

Ο Αλέξιος έσφιξε το χέρι του.

- Δε θα σε ξεχάσω, Νικήτα, είπε.
- Ούτ’ εγώ, άρχοντά μου, αποκρίθηκε ο Νικήτας. Και αν ποτέ χρειαστείς κανέναν που να το λέει η καρδιά του, θυμήσου με. Θα με βρεις εδώ.
»

Μικρό βιβλίο. Όλο κι όλο 144 σελίδες κι αυτές μικρού σχήματος. Το απόσπασμα είναι από τις σελίδες 87 -90. Δεν άντεξα τον πειρασμό. Από κει και μετά το ξαναδιάβασα. Από παιδί είχα να το διαβάσω. Αν και ποτέ δεν το αποχωρίστηκα. Ήμουν δέκα ετών όταν μου το χάρισαν. 7/7/1969. Σαράντα και πλέον χρόνους. Όσους σχεδόν έζησα μακριά από τη Θεσπρωτία. Μαζί μου ταξίδευε και το μικρό βιβλίο στους άλλους τόπους. ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.

Σήμερα που το ξαναδιάβασα, να είσαι καλά Ofisofi, ένιωσα ξανά παιδί. Κι ερμήνευσα πολλά που έγιναν στη συνέχεια της ζωής μου. Δεν είναι βιβλίο αυτό, είναι φωτιά.

Δεν απέφυγα βέβαια, με το βλέμμα πλέον του ώριμου ανθρώπου, να βυθοσκοπήσω και την καρδιά της Πηνελόπης Δέλτα. Τότε δεν ήξερα ποια ήταν η Δέλτα. Πέρασαν χρόνια για να διαβάσω το ημερολόγιό της και να πληροφορηθώ όλα τα άλλα για τη ζωή της. Και κυρίως για το θάνατό της. Την ίδια μέρα που μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα.

Λένε κάποιοι ότι η Δέλτα αυτοκτόνησε για χάρη του Ίωνα Δραγούμη. Και κακώς συνδέθηκε ο θάνατός της με την Κατοχή της πατρίδας από τους ξένους.

Να διαβάσουν το ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ. Αυτές τις σελίδες που διάβασα κι εγώ σήμερα. Για να μην ξαναπούν τέτοιες σαχλαμάρες. Η Πηνελόπη, μου έρχεται βαρύ να τη λέω Δέλτα, πράγματι μαυροφορέθηκε μετά τη δολοφονία του Δραγούμη. Και δεν έβγαλε πια τα μαύρα από πάνω της. Όμως ένας άνθρωπος που έγραψε τις σελίδες του ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ δε θα μπορούσε να σκοτώσει τον εαυτό του για τέτοιο λόγο. Να γράψει τα υπέροχα βιβλία της, τραγουδώντας στην καρδιά του Ελληνόπουλου την ιστορία του τόπου του, ναι. Γιατί αυτόν τον τόπο θέλησε και ο αγαπημένος της να σώσει. Η Πηνελόπη μετά το θάνατό του αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας την αποστολή. Και χάνεται όπως χάθηκε και η ηρωίδα του βιβλίου ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, η Θέκλα, αν και ο θάνατός της δεν αναφέρεται στις σελίδες αυτού του βιβλίου, μα στο επόμενο, στη συνέχειά του: ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΥ.

- Εγώ ξέρω τι την έτρωγε. Πάγει από ραγισμένη καρδιά!

Λόγια άλλου ήρωα του βιβλίου της, του γερο - Παγράτη. Και η Πηνελόπη έτσι θα πήγαινε. Από ραγισμένη καρδιά. Μα δεν πρόκαμε. Την πρόλαβε η Κατοχή. Και τότε άρπαξε το διαμαντοστόλιστο μαχαίρι από τα χέρια του βασικού ήρωα του ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ. Του Αλέξιου Αργυρού. Γιατί φορούσε ολοζωής το δαχτυλίδι με τα έξι γράμματα: ΕΟΑΑΠΠ. Αρχικά του ρητού:


Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης.


Έτσι αποκρίθηκε η Θέκλα στο βιβλίο. Έτσι και η Πηνελόπη όταν έκρινε πως με το θάνατό της θα δώσει μήνυμα στο λαό της. Και στα Ελληνόπουλα που διάβαζαν τα βιβλία της.

Αυτή τη φορά δεν θα καταφέρουν να τη σώσουν. Όπως παλιότερα που όπως αναφέρουν οι πληροφορίες είχε προσπαθήσει και πάλι να αυτοκτονήσει. Για τον Δραγούμη; Ποιος μπορεί να το πει με βεβαιότητα; Ήταν και η μεγάλη περιπέτεια της υγείας της, η καθήλωσή της σε αναπηρική πολυθρόνα. Πάντως είναι βέβαιο ότι η σχέση της με το Δραγούμη, πλατωνική απ' όσο λένε οι πηγές, τερματίστηκε πολύ πριν εκείνος δολοφονηθεί. Και χωρίς η Δέλτα, εδώ ταιριάζει το επώνυμο του συζύγου, να μπορέσει να εγκαταλείψει τις υποχρεώσεις της ως σύζυγος και μητέρα, για να ζήσει ολόπλευρα τον έρωτα με τον μικρότερό της σε ηλικία Ίωνα. Ήταν και η εποχή που δε θα επέτρεπε εύκολα κάτι τέτοιο. Πάντως εκείνος, μερικά χρόνια αργότερα, πέφτει νεκρός από διαταγή, ως λέγεται, του ίδιου του πατέρα της Πηνελόπης, του Εμμανουήλ Μπενάκη.

Κι ακόμη, η συγγραφική δράση της Πηνελόπης Δέλτα αρχίζει μετά τη γνωριμία της με τον Ίωνα Δραγούμη. Το πρώτο μυθιστόρημα που εκδίδει είναι το προαναφερόμενο, το ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ. Στα 1909. Κι ακολουθεί Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΥ. Στα ίδια χώματα, με κοινούς ήρωες και φυσικά για την ίδια εποχή, την εποχή του Βασιλείου του Β'.

Λίγα χρόνια νωρίτερα, και ελάχιστα πριν γνωρίσει το Δραγούμη, θα δολοφονηθεί στη Μακεδονία ο ήρωας Παύλος Μελάς. Άντρας της αδελφής του Ίωνα Δραγούμη και συνεργάτες οι δυο τους στο Μακεδονικό Αγώνα. Η Πηνελόπη Δέλτα θα γράψει και για τον αγώνα αυτό. Στις σελίδες του βιβλίου της: ΣΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ. Αυτό όμως το βιβλίο θα το γράψει πολύ αργότερα. Λίγα χρόνια πριν φύγει. Εκδόθηκε στα 1937.

Αντίθετα θα προτιμήσει την εποχή που γνωρίζεται με το Δραγούμη να γράψει για τη Μακεδονία του παλιού καιρού. Τη Μακεδονία της εποχής του Βυζαντίου και της Μακεδονικής Δυναστείας. Το έχει ως φαίνεται ανάγκη με τη μηχανή του χρόνου να αποστασιοποιηθεί από τη δική της εποχή. Όμως θα επιμείνει στον τόπο. Αυτόν τον τόπο θα διατρέξει στα ιστορικά της μυθιστορήματα, κι ας μην έλκει από κει την καταγωγή. Δεν ξέρω καν αν επισκέφθηκε ποτέ τη Μακεδονία η Δέλτα. Ίσως και ναι. Ταξίδια έκανε στη ζωή της και μάλιστα και εκτός συνόρων. Ήταν εξάλλου γεννημένη στην Αίγυπτο κι αργότερα έζησε και στη Γερμανία. Για τη Μακεδονία όμως πουθενά δε διάβασα ότι την επισκέφθηκε. Μα και τι σημασία έχει; Μήπως έζησε και στην εποχή του Βυζαντίου; Ο συγγραφέας δεν έχει ανάγκη να ζήσει πραγματικά στους τόπους και στους χρόνους που διαδραματίζονται οι ιστορίες που πλέκει. Ο μύθος του επιτρέπει να το κάμει. Μα δεν αποφεύγει μέσα από τα βιβλία του να μιλά και για τον ίδιο τον εαυτό του. Κι αυτό το ένιωσα έντονα σήμερα ξαναδιαβάζοντας το ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ. Μια γραμμή στο χρόνο, ηρωική και αναλλοίωτη. Από τον καιρό του Βουλγαροκτόνου ως τον καιρό της Δέλτα. Τι όμορφα που θα ήταν αν έτσι συνέχιζε η γραμμή ως σήμερα. Κι αν οι απόγονοι της Δέλτα θυμούνταν εκείνο το επίγραμμα με τα έξι γράμματα. ΕΟΑΑΠΠ.

Σήμερα στο πολιτικό στερέωμα της χώρας πρωταγωνιστούν δυο σημαντικοί άνθρωποι που σχετίζονται με τη Δέλτα. Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Παύλος Γερουλάνος. Ο πρώτος δισέγγονο της Δέλτα, ο άλλος δισέγγονο του αδερφού της, Αντώνη Μπενάκη, του Τρελαντώνη όπως τον έσωσε η γραφίδα της Πηνελόπης. Μπορεί τα επώνυμά τους να μη μαρτυρούν τη συγγένεια, μα τα μικρά τους ονόματα θυμίζουν την εποχή της Πηνελόπης και τους ήρωες της ζωής της και των βιβλίων της. Και ξαναλέω. Τι όμορφα θα ήταν η ηρωική γραμμή έφτανε ως τα σήμερα. Μα φαίνεται ότι εμείς δε συγγενεύουμε με τον καιρό του Βουλγαροκτόνου μα με τον καιρό του Παλαιολόγου. Κι ούτε και το δικό του. Εκείνος τουλάχιστον αποκρίθηκε το δε την πόλιν σοι δούναι ουκ εμόν εστί ουτ' άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Και πολεμώντας γενναία απέθανε. Για την Πατρίδα. Σήμερα όμως; Μόλις προχτές; Τουλάχιστον το ίδιο το δισέγγονο της Δέλτα, καταψήφισε το Μεσοπρόθεσμο. Αν και στη συνέχεια, στον εφαρμοστικό νόμο, προσέφερε και τη δική του υποστήριξη. Ο άλλος όμως, το δισέγγονο του Τρελαντώνη, ήταν ανάμεσα στους 155 που ψήφισαν ναι σε όλα. Και σε καλό να μας βγει. Αν κανένας δεν το πιστεύει. Ούτε κι ο ξάδερφός του.

Άντε λοιπόν την επόμενη χρονιά να διδάξει κανείς Βυζαντινή Ιστορία. Θα είναι σαν να ξαναζεί μια εποχή που της γράφτηκε να καταλήξει σε Κερκόπορτα. Και τι να πεις και στα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα...


ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή

- Παρόμοια θέματα

 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης