Φόρουμ
Πόρταλ
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ :: ΗΠΕΙΡΟΣ :: Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ
Σελίδα 1 από 1
ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Απρ 28, 2013 1:27 pm
Κλείνοντας σε λίγο καιρό τρία χρόνια παραμονής στην Ηγουμενίτσα, και όντας πλέον υπ' ατμόν για αναχώρηση, ήρθε ο καιρός να συγκεντρώσω τις εμπειρίες από το τρίχρονο αυτό ταξίδι και να τις μοιραστώ με όποιον ενδιαφέρεται να επισκεφθεί αυτόν τον τόπο. Κυρίως όμως με όσους ζουν εδώ και θέλουν να δουν περισσότερους επισκέπτες στη Θεσπρωτία!
Στο αφιέρωμα αυτό θα αναρτηθούν φωτογραφίες και πληροφορίες για τα αξιοθέατα της περιοχής, ιδέες για εκδρομές με ορμητήριο την Ηγουμενίτσα, ενημερωτικά στοιχεία για το πού μπορείς να απολαύσεις καλό φαγητό ή έστω να χαρείς ένα καφεδάκι, και βεβαίως θα επισημανθούν και τα προβλήματα και οι δυσκολίες.
Στο αφιέρωμα αυτό θα αναρτηθούν φωτογραφίες και πληροφορίες για τα αξιοθέατα της περιοχής, ιδέες για εκδρομές με ορμητήριο την Ηγουμενίτσα, ενημερωτικά στοιχεία για το πού μπορείς να απολαύσεις καλό φαγητό ή έστω να χαρείς ένα καφεδάκι, και βεβαίως θα επισημανθούν και τα προβλήματα και οι δυσκολίες.
Ένα από τα ωραιότερα σημεία της Ηγουμενίτσας, το Άπολις. Βρίσκεται σε λόφο πάνω από την πόλη και προσφέρει πανοραμική άποψη της περιοχής. Στο σημείο αυτό λειτουργεί και κέντρο. Τη μία όμως και μοναδική φορά που έφτασα εκεί πάνω, ένα απομεσήμερο του Ιουνίου του 2010, το βρήκα κλειστό. Δεν τόλμησα άλλη φορά να ανηφορίσω γιατί ο δρόμος μου φάνηκε αρκετά ερημικός. Πάντως τις καλοκαιριάτικες νύχτες ακούω από το σπίτι που μένω τις μουσικές που παίζουν στο Άπολις και μάλιστα ως τα ξημερώματα...
Για να ανεβεί κάποιος στο Άπολις πρέπει να φτάσει στο τέρμα της οδού Κύπρου (έξοδο της Ηγουμενίτσας προς Σελεύκεια) και εκεί να στρίψει δεξιά. Αν θυμάμαι καλά θα βρει και ταμπέλες.
Για να ανεβεί κάποιος στο Άπολις πρέπει να φτάσει στο τέρμα της οδού Κύπρου (έξοδο της Ηγουμενίτσας προς Σελεύκεια) και εκεί να στρίψει δεξιά. Αν θυμάμαι καλά θα βρει και ταμπέλες.
____________________
Ίσως πρέπει προκαταβολικά να πω ότι αφορμή για το αφιέρωμα αυτό στάθηκε ένα σχόλιο που διάβασα νωρίτερα στο Ράδιο Ηγουμενίτσα. Ένα σχόλιο σε αναδημοσίευση δικού μου άρθρου που αφορούσε τις κρουαζιέρες στο λιμάνι μας. Το σχόλιο έλεγε τα εξής:
http://892fm.blogspot.gr/2013/04/blog-post_184.html
Ανώνυμος είπε...
Να πάρουμε ολα τα αρχαία και να τα πάμε στην πλατιά δημαρχείου η ακόμα καλητερα στο λιμάνι να ξιλοσουμε τους ταξιτζήδες που δεν ξέρουν αγγλικά και να παραγκιλουμε ενα έτοιμο λιμάνι φάσης β αντί να το φτιάξουμε ναι ναι με γερανό να το φέρουμε ασεμας ρε κουκλητσα μου !!!
24 Απριλίου 2013 - 8:05 μ.μ.
Ουδέν σχόλιον. Μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όποιον στην ηλικία μου με αποκαλεί ακόμη "κουκλίτσα"!
Επί της ουσίας πάντως θα απαντήσει συνολικά αυτό το αφιέρωμα. Και ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω.
Επί της ουσίας πάντως θα απαντήσει συνολικά αυτό το αφιέρωμα. Και ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω.
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Απρ 28, 2013 5:19 pm
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το αφιέρωμα, ο τουριστικός οδηγός της Θεσπρωτίας, θα αρχίσει λίγο ανορθόδοξα. Μα έτσι πρέπει. Για να γίνουν κατανοητά και όσα θα αναφερθούν στη συνέχεια. Γιατί δεν είναι μόνο ο τόπος που θα παρουσιάσω μα και πώς τον βλέπω εγώ ως παρατηρητής. Αφού όσο και να το θέλει κάποιος ποτέ δεν καταφέρνει να είναι απόλυτα αντικειμενικός και ο υποκειμενικός παράγοντας είναι αναπόφευκτα παρών. Τουλάχιστον ειλικρινά και εξαρχής να εξηγήσω πώς και γιατί βλέπω τη Θεσπρωτία όπως θα σας την παρουσιάσω.
Πρώτα πρώτα η καταγωγή μου είναι από τη Θεσπρωτία. Κι όπως και η κουκουβάγια το παιδί της, στον γνωστό παραμύθι με την πέρδικα, έτσι κι εγώ δε θα μου είναι καθόλου εύκολο να κατηγορήσω τον τόπο μου. Όπως και να το κάνουμε είναι η ιδιαίτερη πατρίδα μου και επομένως στα μάτια μου αποκτά άλλη ομορφιά.
Είναι όμως επίσης γεγονός ότι ελάχιστα χρόνια έχω ζήσει στη Θεσπρωτία. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το έχω περάσει στην Αθήνα, και καθώς έχω και γεννηθεί εκεί, τη θεωρώ και είναι δεύτερη πατρίδα μου. Κουβαλάω λοιπόν το σύνδρομο του Αθηναίου που στέκει έκθαμβος μπρος στις εμορφιές της επαρχίας, ακόμη κι εκείνες που οι ντόπιοι Θεσπρωτοί τις έχουν συνηθίσει τόσο που να τις προσπερνούν αδιάφοροι. Εξάλλου αυτό το σύνδρομο με ξεσήκωσε πριν από λίγα χρόνια και με έκανε να εγκατασταθώ στην Ηγουμενίτσα, για να χορτάσω την ομορφιά που μόνο τα καλοκαίρια απολάμβανα. Άλλο όμως καλοκαίρι και άλλο χειμώνας στην επαρχία. Κι άλλο ολιγοήμερες διακοπές και άλλο μόνιμη παραμονή.
Το άλλο σημαντικό είναι πως λόγω επαγγέλματος των γονιών μου, εκπαιδευτικοί και οι δύο, είχα την τύχη ή και την ατυχία να γυρίσω διάφορες γωνιές της Θεσπρωτίας ως παιδί. Πότε ήμασταν στο ένα χωριό, πότε στο άλλο. Και πάλι όμως ένα μεγάλο κομμάτι του νομού μού ήταν τελείως άγνωστο, πχ το Μαργαρίτι ή η Πέρδικα. Με τα μέσα εκείνης της εποχής, της δεκαετίας του '60, πώς να γυρίσεις και να δεις όλες τις γωνιές; Ακόμη και τώρα, που όλοι έχουμε γιωταχί, μου μένουν χωριά άγνωστα και τόποι που δεν τους έχω δει καθόλου. Πχ καημό το έχω να περπατήσω στο μονοπάτι του Λάγγαρη και να επισκεφθώ τη Μονή Γηρομερίου. Κι αν εγώ που είμαι Θεσπρωτή και ζω μόνιμα στην Ηγουμενίτσα εδώ και τρία χρόνια, δεν έχω καταφέρει να τα δω, ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του τι μπορεί να δει ο πραγματικά ξένος και ο τουρίστας ερχόμενος για λίγες μέρες στη Θεσπρωτία ή και για λίγες ώρες, όπως ισχύει για τους επιβάτες των κρουαζιεροπλοίων.
Άφησα για το τέλος έναν παράγοντα που καθόλου ασήμαντος δεν είναι. Λόγω του πρώτου μου επαγγέλματος, ναυτικός, έχω γυρίσει σε πολλές χώρες του κόσμου και έχω δει τόπους και τόπους με το μάτι του ξένου. Κι αυτό νομίζω θα με βοηθήσει πολύ για να παρουσιάσω τη Θεσπρωτία, ειδικά αφού όταν γύρισα εδώ μετά από 40 χρόνια απουσίας, ξένη αισθανόμουν κι εγώ και δυστυχώς σε κάποιο βαθμό ξένη εξακολουθώ να αισθάνομαι. Κυρίως στην Ηγουμενίτσα, που είναι αρκετά μακριά από το μικρό μου χωριουδάκι και πολύ διαφορετική. Κι ας πέρασα κάποτε εδώ μια χρονιά ως μαθήτρια γυμνασίου. Έχει τόσο αλλάξει η πόλη από τότε που μόνο ελάχιστα σημεία της μου θυμίζουν τις παιδικές μου αναμνήσεις.
Έτσι στην παρουσίαση που θα ακολουθήσει μπορεί να μην αποφύγω την πατριδολατρία, και ίσως να υπερβάλω κάπου κάπου μιλώντας για τις ομορφιές της Θεσπρωτίας και την ιστορία της, μα στην ουσία το βλέμμα μου θα είναι το βλέμμα του ξένου. Που βλέπει απέξω και δεν μπορεί να κατέχει το βάθος και την αλήθεια όσων βλέπει. Σκεφθείτε όμως ότι αυτό συμβαίνει και με όποιον τουρίστα, κι αυτός την επιφάνεια βλέπει. Δεν ξέρει, και δεν τον ενδιαφέρει να ξέρει, τα πώς και τα τι. Πχ βλέπει το δρόμο για το Δρέπανο γεμάτο λακκούβες και ενοχλείται που θα του χαλάσουν οι ρόδες του αυτοκινήτου του και δεν τον νοιάζει ουδόλως πώς και γιατί ο δρόμος έχει τα χάλια του. Αν φταίει δηλαδή ο δήμαρχος, τα κακά οικονομικά, οι κακοτεχνίες του εργολάβου κλπ.
Όπως δεν ενδιαφέρει τον τουρίστα που φτάνει έξω από τη Φανοτή και τη βρίσκει κλειδαμπαρωμένη. Η ουσία μετράει. Πως άδικα ταλαιπωρήθηκε και δε θα μπορέσει να επισκεφθεί τον αρχαιολογικό χώρο.
Είναι και πολλά άλλα, που θα ειπωθούν λίγα λίγα παρακάτω, όπως τα βλέπει ο ξένος και όπως θα πρέπει να μάθουμε κι εμείς να τα αντιληφθούμε αν θέλουμε να τα διορθώσουμε. Προς το παρόν πάντως, και συνεχίζοντας την ανορθόδοξη εισαγωγή, θα αναφέρω κάποια περιστατικά που μου έτυχαν στα χρόνια που γύριζα εκτός Ελλάδας. Ξένη, ανάμεσα σε ξένους... Και σαν αυτά που οι δικοί μας ξένοι μπορεί να έχουν αντιμετωπίσει ερχόμενοι στη Θεσπρωτία ως τουρίστες.
Πρώτα πρώτα η καταγωγή μου είναι από τη Θεσπρωτία. Κι όπως και η κουκουβάγια το παιδί της, στον γνωστό παραμύθι με την πέρδικα, έτσι κι εγώ δε θα μου είναι καθόλου εύκολο να κατηγορήσω τον τόπο μου. Όπως και να το κάνουμε είναι η ιδιαίτερη πατρίδα μου και επομένως στα μάτια μου αποκτά άλλη ομορφιά.
Είναι όμως επίσης γεγονός ότι ελάχιστα χρόνια έχω ζήσει στη Θεσπρωτία. Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου το έχω περάσει στην Αθήνα, και καθώς έχω και γεννηθεί εκεί, τη θεωρώ και είναι δεύτερη πατρίδα μου. Κουβαλάω λοιπόν το σύνδρομο του Αθηναίου που στέκει έκθαμβος μπρος στις εμορφιές της επαρχίας, ακόμη κι εκείνες που οι ντόπιοι Θεσπρωτοί τις έχουν συνηθίσει τόσο που να τις προσπερνούν αδιάφοροι. Εξάλλου αυτό το σύνδρομο με ξεσήκωσε πριν από λίγα χρόνια και με έκανε να εγκατασταθώ στην Ηγουμενίτσα, για να χορτάσω την ομορφιά που μόνο τα καλοκαίρια απολάμβανα. Άλλο όμως καλοκαίρι και άλλο χειμώνας στην επαρχία. Κι άλλο ολιγοήμερες διακοπές και άλλο μόνιμη παραμονή.
Το άλλο σημαντικό είναι πως λόγω επαγγέλματος των γονιών μου, εκπαιδευτικοί και οι δύο, είχα την τύχη ή και την ατυχία να γυρίσω διάφορες γωνιές της Θεσπρωτίας ως παιδί. Πότε ήμασταν στο ένα χωριό, πότε στο άλλο. Και πάλι όμως ένα μεγάλο κομμάτι του νομού μού ήταν τελείως άγνωστο, πχ το Μαργαρίτι ή η Πέρδικα. Με τα μέσα εκείνης της εποχής, της δεκαετίας του '60, πώς να γυρίσεις και να δεις όλες τις γωνιές; Ακόμη και τώρα, που όλοι έχουμε γιωταχί, μου μένουν χωριά άγνωστα και τόποι που δεν τους έχω δει καθόλου. Πχ καημό το έχω να περπατήσω στο μονοπάτι του Λάγγαρη και να επισκεφθώ τη Μονή Γηρομερίου. Κι αν εγώ που είμαι Θεσπρωτή και ζω μόνιμα στην Ηγουμενίτσα εδώ και τρία χρόνια, δεν έχω καταφέρει να τα δω, ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του τι μπορεί να δει ο πραγματικά ξένος και ο τουρίστας ερχόμενος για λίγες μέρες στη Θεσπρωτία ή και για λίγες ώρες, όπως ισχύει για τους επιβάτες των κρουαζιεροπλοίων.
Άφησα για το τέλος έναν παράγοντα που καθόλου ασήμαντος δεν είναι. Λόγω του πρώτου μου επαγγέλματος, ναυτικός, έχω γυρίσει σε πολλές χώρες του κόσμου και έχω δει τόπους και τόπους με το μάτι του ξένου. Κι αυτό νομίζω θα με βοηθήσει πολύ για να παρουσιάσω τη Θεσπρωτία, ειδικά αφού όταν γύρισα εδώ μετά από 40 χρόνια απουσίας, ξένη αισθανόμουν κι εγώ και δυστυχώς σε κάποιο βαθμό ξένη εξακολουθώ να αισθάνομαι. Κυρίως στην Ηγουμενίτσα, που είναι αρκετά μακριά από το μικρό μου χωριουδάκι και πολύ διαφορετική. Κι ας πέρασα κάποτε εδώ μια χρονιά ως μαθήτρια γυμνασίου. Έχει τόσο αλλάξει η πόλη από τότε που μόνο ελάχιστα σημεία της μου θυμίζουν τις παιδικές μου αναμνήσεις.
Έτσι στην παρουσίαση που θα ακολουθήσει μπορεί να μην αποφύγω την πατριδολατρία, και ίσως να υπερβάλω κάπου κάπου μιλώντας για τις ομορφιές της Θεσπρωτίας και την ιστορία της, μα στην ουσία το βλέμμα μου θα είναι το βλέμμα του ξένου. Που βλέπει απέξω και δεν μπορεί να κατέχει το βάθος και την αλήθεια όσων βλέπει. Σκεφθείτε όμως ότι αυτό συμβαίνει και με όποιον τουρίστα, κι αυτός την επιφάνεια βλέπει. Δεν ξέρει, και δεν τον ενδιαφέρει να ξέρει, τα πώς και τα τι. Πχ βλέπει το δρόμο για το Δρέπανο γεμάτο λακκούβες και ενοχλείται που θα του χαλάσουν οι ρόδες του αυτοκινήτου του και δεν τον νοιάζει ουδόλως πώς και γιατί ο δρόμος έχει τα χάλια του. Αν φταίει δηλαδή ο δήμαρχος, τα κακά οικονομικά, οι κακοτεχνίες του εργολάβου κλπ.
Όπως δεν ενδιαφέρει τον τουρίστα που φτάνει έξω από τη Φανοτή και τη βρίσκει κλειδαμπαρωμένη. Η ουσία μετράει. Πως άδικα ταλαιπωρήθηκε και δε θα μπορέσει να επισκεφθεί τον αρχαιολογικό χώρο.
Είναι και πολλά άλλα, που θα ειπωθούν λίγα λίγα παρακάτω, όπως τα βλέπει ο ξένος και όπως θα πρέπει να μάθουμε κι εμείς να τα αντιληφθούμε αν θέλουμε να τα διορθώσουμε. Προς το παρόν πάντως, και συνεχίζοντας την ανορθόδοξη εισαγωγή, θα αναφέρω κάποια περιστατικά που μου έτυχαν στα χρόνια που γύριζα εκτός Ελλάδας. Ξένη, ανάμεσα σε ξένους... Και σαν αυτά που οι δικοί μας ξένοι μπορεί να έχουν αντιμετωπίσει ερχόμενοι στη Θεσπρωτία ως τουρίστες.
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΛΦΕΤΑ
Το Μολφέτα είναι μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της Ιταλίας. Κοντά στο Μπάρι. Βρέθηκα εκεί με το πρώτο μου καράβι, την Ελαφίνα.
Ανάμεσα στις βάρδιες είχα το χρόνο να βγω και έξω, να περπατήσω τον άγνωστο τόπο. Αδιάφορος. Δεν είχε τίποτε το σημαντικό. Ή και αν είχε, εγώ η ξένη, δεν τα ανακάλυψα. Επιπλέον δεν υπήρχαν μεταφορικά μέσα. Περιορίστηκα λοιπόν να αναζητήσω τηλέφωνο (τέλη της δεκαετίας του '70, και τα κινητά ήταν άγνωστη λέξη) για να μιλήσω με τους δικούς μου και χωρίς να κρυφακούει ο μαρκόνης του καραβιού. Πώς να συνεννοηθώ όμως; Ούτε εγώ ήξερα Ιταλικά, ούτε εκείνοι Ελληνικά. Και από Αγγλικά άστα να πάνε, και οι Ιταλοί και εγώ. Και όμως κατάφερα να βγάλω άκρη με ένα μικρό Ιταλόπουλο. Κατάλαβε τι ψάχνω και πρόθυμα ανέλαβε να με πάει στον δικό τους ΟΤΕ. Δρόμο πήραμε, δρόμο αφήσαμε, φάνηκε κάποια στιγμή από μακριά το κτίριο. Μου το έδειξε, και μετά μου εξήγησε με χειρονομίες ότι πρέπει να φύγει γιατί θα τον ψάχνει η μάνα του και θα του τις βρέξει που εξαφανίστηκε! Πέρασαν πάνω από 30 χρόνια. Και ακόμη θυμάμαι την ευγένεια εκείνου του παιδιού. Την προθυμία του να βοηθήσει έναν ξένο άνθρωπο, το φιλότιμό του. Τι κι αν το Μολφέτα δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο; Είχε όμως ζεστούς και φιλόξενους ανθρώπους!
Η ΤΑΒΕΡΝΑ ΤΟΥ ΚΕΪΠ ΤΑΟΥΝ
Μου έτυχε κάποτε, έχοντας πλέον αρκετόν καιρό στα καράβια, να δω από κοντά το Κέιπ Τάουν. Την πόλη του ακρωτηρίου, του ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδας. Ως τότε πολλές φορές είχαμε περάσει στα ανοιχτά, βλέπαμε και το περίεργο βουνό της που μοιάζει με τραπέζι,
Table mountain και το όνομά του στο χάρτη, αλλά ποτέ δεν είχαμε σταματήσει στο λιμάνι. Τραβάγαμε βλέπεις από Περσικό για Ευρώπη μεταφέροντας αργό πετρέλαιο με ένα θεόρατο δεξαμενόπλοιο. Σε εκείνο όμως το ταξίδι το καράβι μας έπαθε ζημιά και χρειάστηκε να ρίξουμε άγκυρα στο Κέιπ Τάουν. Χαράς ευαγγέλια για όλους, περισσότερο για μένα αφού αρκετοί συγγενείς μου βρίσκονταν από χρόνια μετανάστες στη Νότια Αφρική. Δυστυχώς αρκετά μακριά από το Κέιπ Τάουν, στο Γιοχάνεσμπουργκ, μα και πάλι αισθανόμουνα μεγάλη συγκίνηση να πατήσω στη χώρα που ζούσαν οι θείοι μου και τα ξαδέρφια μου. Χώρα που γνώριζα αρκετά μέσα από τις περιγραφές τους, τις κάρτες τους, τα διάφορα σουβενίρ που μας έστελναν. Τι τα θες όμως και τι τα γυρεύεις; Η χαρά βγήκε ξινή. Και ο λόγος ήταν ένα περιστατικό που ζήσαμε σε μια ντόπια ταβέρνα. Η κλοτσιά που έδωσε ο ταβερνιάρης στη μαύρη που είχε για να καθαρίζει. Στα καλά καθούμενα και χωρίς αιτία. Γιατί έτσι θέλουν αυτές! μας εξήγησε ο νταής λευκός. Κρίμα και το φαΐ που είχαμε φάει. Τρέξαμε στις τουαλέτες αηδιασμένοι και το βγάλαμε. Και τι κι αν είναι πανέμορφη η Νότια Αφρική; Εγώ δε θα ήθελα με τίποτε να ξαναπάω εκεί!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η φωτογραφία είναι από την τελευταία καρτούλα που μου έστειλε από την Αφρική ο θείος μου. Πάνε χρόνια τώρα που κοιμάται τον ύπνο τον ανεξύπνητο. Για τούτο και κρατώ την κάρτα. Ειδεμή θα την έσκιζα να μη βλέπω και να μη θυμάμαι αυτόν τον τόπο...
ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΛΟΧΝΕΣ
Σε ένα άλλο ταξίδι βρέθηκα στο Εδιμβούργο, στη Σκωτία. Όσο ταξιδεύαμε για το λιμάνι, ήμουν μέσα στην κατάθλιψη. Τι ομίχλη και τι μούχλα και μάλιστα στην καρδιά του καλοκαιριού!
Αχ, Ελλαδίτσα μου, με τον ωραίο σου τον ήλιο και τον καταγάλανο ουρανό! Τι άτυχοι άνθρωποι είναι αυτοί εδώ; Και που έχουν και θάλασσα δίπλα τους, τι την θέλουν; Πού να σου κάνει καρδιά να βουτήξεις μέσα στην καταχνιά και στο κρύο; Να που καμιά φορά χρειάζεται να ταξιδέψεις μακριά από την πατρίδα σου για να καταλάβεις πόσο όμορφη είναι! Και τι ψάχνουν οι χιλιάδες τουρίστες που έρχονται στην Ελλάδα κατά κοπάδια το καλοκαίρι.
Όμως θα πρέπει να παραδεχθώ πως όταν βγήκα βόλτα στο Εδιμβούργο, τα έχασα από την ομορφιά της πόλης. Τι πράσινο ήταν αυτό! Τι λουλούδια! Τι ωραία κάστρα! Και τι καθαριότητα και τι τάξη παντού! Νόμιζες ότι ζεις μέσα στα παραμύθια για πριγκίπισσες και ιππότες και βεβαίως στο πιο σύγχρονο για το τέρας του Λοχνές, αφού κάπου εκεί κοντά στο Εδιμβούργο λένε ότι το έχουν δει και έτσι διαφήμιζαν και οι τουριστικές καρτούλες που αγόρασα.
Απίστευτα ωραίο και το καλοκαιρινό φεστιβάλ που πετύχαμε, με τους Σκοτσέζους να φοράνε τη χαρακτηριστική τους τοπική φορεσιά και τις γκάιντες να πλημμυρίζουν την ατμόσφαιρα με τη γλυκιά τους μουσική. Το μόνο κακό ήταν που όλα τα μαγαζιά έκλειναν από τις 6 το απόγευμα! Δεν έβρισκες μετά να πιεις ούτε καφέ! Μόνο τα Σάββατα έμεναν ανοιχτές οι παμπ, μέρα που οι εργαζόμενοι έπαιρναν το μισθό τους και έτρεχαν να τον ξοδέψουν στο ποτό! Εκείνο το ζουμί από κριθάρι... Απορούμε μετά που όταν έρχονται στη χώρα μας τουρίστες από τα μέρη αυτά το ρίχνουν στο ξενύχτι και στο αλκοόλ;
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΦΡΑΝΚ
Κάποτε τα κατάφερα να επισκεφθώ με το καράβι και την Ολλανδία. Και συγκεκριμένα το Άμστερνταμ. Ευτυχώς το καράβι ήταν φορτηγό και είχαμε αρκετό χρόνο στη διάθεσή μας για βολτίτσες στην πόλη. Κι ευτυχώς η Ολλανδία από τα χρόνια εκείνα είχε άψογες συγκοινωνίες να σε πάνε όπου τραβάει η καρδιά σου. Όχι όπως εδώ, στη Θεσπρωτία, που κάποια χωριά μας δεν έχουν λεωφορείο ούτε μια φορά την εβδομάδα! Πήρα λοιπόν το πούλμαν από το λιμάνι και έφτασα στην καρδιά του Άμστερνταμ. Γύρισα και περπάτησα παντού. Πανέμορφα μαγαζάκια, καθαρά και περιποιημένα, ωραία παλιά κτίρια. Ήπια τον καφέ μου, έκανα τα ψώνια μου, κυρίως εκείνα τα χαρακτηριστικά σουβενίρ από την Ολλανδία που θυμίζουν την πολιτιστική τους παράδοση. Πχ πορσελάνινα μπιμπελό σε σχήμα ολλανδέζικου σαμπό. Κάποια στιγμή εντόπισα και ένα ποταμόπλοιο που έκανε το γύρο της πόλης για τους τουρίστες. Σιγά μην έχανα την ευκαιρία. Είδα και χόρτασα το Άμστερνταμ ενώ ο "καπετάνιος" μάς ενημέρωνε στα Αγγλικά για όλα τα σημαντικά σημεία της πόλης που βλέπαμε. Ένα από αυτά και το σπίτι της αγαπημένης από το Ημερολόγιό της, της Άννας Φρανκ. Της μικρής Εβραίας... Κρίμα που δεν είχα το χρόνο να το επισκεφθώ και από κοντά. Ποιος ξέρει; Ίσως κάποτε μου δοθεί η ευκαιρία να ξαναπάω στην όμορφη αυτή πολιτεία, τη Βενετία του Βορρά!
Ο ΙΚΕΤΗΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
Μια από τις κορυφαίες ταξιδιωτικές μου εμπειρίες ως ναυτικός στάθηκε η επίσκεψη στο Ναγκασάκι της Ιαπωνίας. Τι να πρωτοπώ για τον πανέμορφο αυτό τόπο αλλά και τους υπέροχους ανθρώπους του! Η Ιαπωνία είναι μια χώρα φανταστική από κάθε άποψη. Κρίμα που είναι τόσο μακριά από την Ελλάδα και πολύ δύσκολο για μας να την επισκεφθούμε. Απορώ μάλιστα που οι Γιαπωνέζοι βρίσκουν τρόπο και φτάνουν κατά χιλιάδες στην Αθήνα. Το κακό είναι πως κυρίως εκεί και τελειώνει το ταξίδι τους. Ίσως και γιατί κανείς δεν έχει φροντίσει να μάθουν οι κάτοικοι της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου πως Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα! Επανέρχομαι όμως στο Ναγκασάκι που μου έκλεψε την καρδιά. Με τα "αριγκατό" των Γιαπωνέζων, το ευχαριστώ δηλαδή στην γλώσσα τους, να πέφτει σαν χαλάζι σε κάθε επικοινωνία μαζί τους. Τους δρόμους να λαμποκοπάνε από πάστρα. Την απίθανη κουζίνα τους. Τα καταπληκτικά μικροπράγματα στα μαγαζιά τους. Έχω ακόμη μια χάρτινη βεντάλια γκέισας και βεβαίως ένα σερβίτσιο από φίνα πορσελάνη για καφέ ελληνικό, άσχετο που κατασκευάστηκε για να πίνουν κάτι σαν τσάι... Εκείνο όμως που δεν ξεχνάω είναι η επίσκεψη στο Μουσείο της Ατομικής Βόμβας. Ρίγος και σύγκρυο και δάκρυα οργής για τους δολοφόνους! Ακόμη φυλάω το εισιτήριο από την επίσκεψη:
Και τις απίστευτες εικόνες της καταστροφής από το μουσείο. Εκείνη τη σκιά πάνω στο σκαλοπάτι. Τον άνθρωπο που εξαερώθηκε από τη βόμβα και έμεινε απ' αυτόν μόνο η "ακτινογραφία" του πάνω στην πέτρα...
Λίγο αργότερα, βγαίνοντας από το μουσείο, βρέθηκα σε ένα πάρκο με ένα γιγαντιαίο άγαλμα. Μια αντρική μορφή καθιστή που έδειχνε με το χέρι τον ουρανό. Οι Γιαπωνέζοι έφταναν μπροστά στο άγαλμα και έκαναν κάτι σαν προσευχή. Κατόπιν έδεναν μια χρωματιστή κορδελίτσα σε έναν ειδικό χώρο που θύμιζε τα προσκυνητάρια στις δικές μας εκκλησίες. Ρώτησα και έμαθα τι ήταν το άγαλμα. Ο Ικέτης της Ειρήνης. Που δείχνει τους ουρανούς απ' όπου ήρθε ο θάνατος και ικετεύει να μην ξανασυμβεί τέτοιο κακό στον κόσμο!
Θα μπορούσα για πολλά ακόμη να σου μιλήσω που είδα και έζησα γυρνώντας την υφήλιο ως ναυτικός. Για το σάντουιτς στο Πορτ Σάιντ, το σπίτι του Κολόμβου στη Γένοβα, τα "κουνελάκια" στο Ρότερνταμ, το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν στο Σέτουμπαλ, τον Έλληνα μετανάστη στη Βοστόνη, την Texas street στην Κορέα, το καφενεδάκι στη Μασσαλία, τον ερωτιάρη Σπανιόλο στη Βαρκελώνη, το αφόρητο κρύο του Βίλιεμσχαβεν στη Γερμανία, την εθνική συγκίνηση διαβάζοντας ελληνικές ταμπέλες σε μια μικρή πόλη της Σικελίας ή περπατώντας μια γέφυρα στον Τάραντα... Ένα πραγματικό σχολείο εκείνα τα ταξίδια που μου έμαθαν πολλά περισσότερα από τα κανονικά σχολεία. Μου έμαθαν τον ίδιο τον κόσμο. Και τον εαυτό μου έμαθα καλύτερα, μέσα από την επαφή μου με τους άλλους και τόσο διαφορετικούς ανθρώπους.
Έχουν περάσει πάνω από τρεις δεκαετίες από τότε. Και στο μεταξύ έχω κάνει και ταξίδια κανονικά, με τουριστικά γραφεία ή και μόνη μου ή και για σπουδές. Μα είναι αλλιώς όταν προσεγγίζεις μια πόλη δια θαλάσσης. Με ένα καράβι που είναι σαν σπίτι σου. Βγαίνεις έξω, γυρνάς, ψωνίζεις, πίνεις καφέ, και μετά γυρνάς πίσω στο καράβι. Δεν έχεις πολύ χρόνο, τρέχεις να δεις, να γνωρίσεις, ξεκλέψεις εικόνες και εντυπώσεις. Όπως ακριβώς και ο επιβάτης ενός κρουαζιερόπλοιου. Κι αν σου αρέσει πολύ ο τόπος, φροντίζεις να ξαναπάς και να μείνεις περισσότερο. Όπως μου συνέβη κι εμένα με την Ιταλία. Ίσως γιατί ποτέ δεν ξέχασα εκείνο το μικρό Ιταλάκι από το Μολφέτα που με έκανε να αισθανθώ σαν στο σπίτι μου. Κι ας μην άξιζε μία το ίδιο το Μολφέτα. Άλλοτε, βλέπεις, είναι ο ίδιος ο τόπος κάτι το μοναδικό και σε τραβάει να τον ξαναδείς, άλλοτε αρκεί ένα ζεστό χαμόγελο, ένα φιλόξενο χέρι που θα σε βοηθήσει. Σαν εκείνο τον Αιγύπτιο μια νύχτα στο Πορτ Σάιντ, που με είδε πεινασμένη και άφραγκη και φοβισμένη σε μια ξένη χώρα κι έτρεξε να μου φέρει - ξέροντας πως δεν έχω χρήματα να τον πληρώσω!!! - ένα σάντουιτς τόοοοοσο με το συμπάθιο και μια κούπα ζεστό τσάι. Ξεχνάς τέτοια πράγματα; Δεν τα ξεχνάς!
Όπως δεν ξεχνώ και εκείνο το αγενέστατο σχόλιο του συντοπίτη μου που διάβασα σήμερα στο Ράδιο Ηγουμενίτσα:
Έχουν περάσει πάνω από τρεις δεκαετίες από τότε. Και στο μεταξύ έχω κάνει και ταξίδια κανονικά, με τουριστικά γραφεία ή και μόνη μου ή και για σπουδές. Μα είναι αλλιώς όταν προσεγγίζεις μια πόλη δια θαλάσσης. Με ένα καράβι που είναι σαν σπίτι σου. Βγαίνεις έξω, γυρνάς, ψωνίζεις, πίνεις καφέ, και μετά γυρνάς πίσω στο καράβι. Δεν έχεις πολύ χρόνο, τρέχεις να δεις, να γνωρίσεις, ξεκλέψεις εικόνες και εντυπώσεις. Όπως ακριβώς και ο επιβάτης ενός κρουαζιερόπλοιου. Κι αν σου αρέσει πολύ ο τόπος, φροντίζεις να ξαναπάς και να μείνεις περισσότερο. Όπως μου συνέβη κι εμένα με την Ιταλία. Ίσως γιατί ποτέ δεν ξέχασα εκείνο το μικρό Ιταλάκι από το Μολφέτα που με έκανε να αισθανθώ σαν στο σπίτι μου. Κι ας μην άξιζε μία το ίδιο το Μολφέτα. Άλλοτε, βλέπεις, είναι ο ίδιος ο τόπος κάτι το μοναδικό και σε τραβάει να τον ξαναδείς, άλλοτε αρκεί ένα ζεστό χαμόγελο, ένα φιλόξενο χέρι που θα σε βοηθήσει. Σαν εκείνο τον Αιγύπτιο μια νύχτα στο Πορτ Σάιντ, που με είδε πεινασμένη και άφραγκη και φοβισμένη σε μια ξένη χώρα κι έτρεξε να μου φέρει - ξέροντας πως δεν έχω χρήματα να τον πληρώσω!!! - ένα σάντουιτς τόοοοοσο με το συμπάθιο και μια κούπα ζεστό τσάι. Ξεχνάς τέτοια πράγματα; Δεν τα ξεχνάς!
Όπως δεν ξεχνώ και εκείνο το αγενέστατο σχόλιο του συντοπίτη μου που διάβασα σήμερα στο Ράδιο Ηγουμενίτσα:
http://892fm.blogspot.gr/2013/04/blog-post_184.html
Να πάρουμε ολα τα αρχαία και να τα πάμε στην πλατιά δημαρχείου η ακόμα καλητερα στο λιμάνι να ξιλοσουμε τους ταξιτζήδες που δεν ξέρουν αγγλικά και να παραγκιλουμε ενα έτοιμο λιμάνι φάσης β αντί να το φτιάξουμε ναι ναι με γερανό να το φέρουμε ασεμας ρε κουκλητσα μου !!!
Να προσπαθείς να ανοίξεις τα μάτια των ανθρώπων για να ορθοποδήσει ο τόπος, να εκμεταλλευτούμε μία από τις μεγάλες μας δυνατότητες, τον τουρισμό, και μάλιστα τον θαλάσσιο που έχουμε πλέον την ευκαιρία χάρη στο νέο λιμάνι να προσελκύσουμε, και να σου λένε άσε μας ρε κουκλίτσα μου!
Εγώ σαφέστατα δεν είμαι μια κουκλίτσα. Έχω διαβεί πλέον τα πενήντα. Μα δεν είναι εκεί το ζήτημα. Η ομορφιά στον άνθρωπο δεν είναι γνώρισμα εξωτερικό. Είναι στην καρδιά του και στο μυαλό του. Κι αν κάτι μετράει για να τραβήξουμε τουρίστες είναι να ξαναβρούμε το πνεύμα του Ξένιου Δία. Και τη φιλοξενία και την ευγένεια και τον πολιτισμό. Κι όχι μόνο προς τον ξένο, προσποιητά και από συμφέρον. Μα σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Γιατί ο ξένος διαβάτης μπορεί να μη βρει στην Ηγουμενίτσα μνημεία και ωραία κτίρια, όμορφους δρόμους και περιποιημένα πάρκα, ούτε κάτι ξεχωριστό να ψωνίσει, δε θα βρει επίσης συγκοινωνίες να τριγυρίσει και θα δυσκολευτεί πολύ και με την ιδιόμορφη γλώσσα μας, μα τουλάχιστον είναι στο χέρι μας να βρει ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ! Που να ακτινοβολούν ανθρωπιά! Κι αυτή δε χρειάζεται λεξικό να τη μεταφράσεις, αρκεί η καρδιά σου για να τη νιώσεις. Κι εκείνα τα μάτια που παράγγειλε ο εθνικός μας ποιητής να μένουν πάντα ανοιχτά και άγρυπνα, τα μάτια της ψυχής μας!
Εγώ σαφέστατα δεν είμαι μια κουκλίτσα. Έχω διαβεί πλέον τα πενήντα. Μα δεν είναι εκεί το ζήτημα. Η ομορφιά στον άνθρωπο δεν είναι γνώρισμα εξωτερικό. Είναι στην καρδιά του και στο μυαλό του. Κι αν κάτι μετράει για να τραβήξουμε τουρίστες είναι να ξαναβρούμε το πνεύμα του Ξένιου Δία. Και τη φιλοξενία και την ευγένεια και τον πολιτισμό. Κι όχι μόνο προς τον ξένο, προσποιητά και από συμφέρον. Μα σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Γιατί ο ξένος διαβάτης μπορεί να μη βρει στην Ηγουμενίτσα μνημεία και ωραία κτίρια, όμορφους δρόμους και περιποιημένα πάρκα, ούτε κάτι ξεχωριστό να ψωνίσει, δε θα βρει επίσης συγκοινωνίες να τριγυρίσει και θα δυσκολευτεί πολύ και με την ιδιόμορφη γλώσσα μας, μα τουλάχιστον είναι στο χέρι μας να βρει ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ! Που να ακτινοβολούν ανθρωπιά! Κι αυτή δε χρειάζεται λεξικό να τη μεταφράσεις, αρκεί η καρδιά σου για να τη νιώσεις. Κι εκείνα τα μάτια που παράγγειλε ο εθνικός μας ποιητής να μένουν πάντα ανοιχτά και άγρυπνα, τα μάτια της ψυχής μας!
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Απρ 28, 2013 6:12 pm
ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΜΑΣ ΦΕΡΝΕΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ
Ένα πανίσχυρο μέσον σήμερα για να κάνεις γνωστό τον τόπο σου είναι το ίντερνετ. Ένα μέσον που μπορεί να αξιοποιηθεί και από τους αρμόδιους φορείς αλλά και ατομικά από τον καθένα που αγαπά και θέλει να προβάλλει τον τόπο του.
Καταλυτικός ήταν ο ρόλος του ίντερνετ για να ερωτευθώ κι εγώ τη Θεσπρωτία και να αναθερμανθεί η αγάπη που είχα για την ιδιαίτερη πατρίδα μου. Και ιδιαίτερα το ιστολόγιο ενός καταπληκτικού Θεσπρωτού, του Μιχάλη του Πασιάκου, από τη Σαγιάδα.
http://labastia.blogspot.gr/
Επισκεφθείτε το οπωσδήποτε. Γιατί όσα και να γράψω εγώ εδώ δεν υπάρχει περίπτωση να συναγωνιστούν ούτε και στο ελάχιστο το έργο που έχει κάνει ο Πασιάκος στο ιστολόγιό του και που αποτελεί πλέον ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια για τη Θεσπρωτία. Θα βρείτε φωτογραφίες, θα βρείτε πληροφορίες, θα δείτε βιβλία ολάκερα που έχει επιμεληθεί ο Μιχάλης.
Αγαπημένη μου φωτογραφία από το ιστολόγιο αυτό η ακόλουθη:
Κατά το Μιχάλη πρόκειται για τη σπηλιά του Πάνα! Εκεί λέει κρύβεται ο τραγοπόδαρος από τον καιρό που το έσκασε από την Αρκαδία και λούζεται παρέα με τις νύμφες. Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία, πέντε χρόνια πριν, ξεχείλισε μέσα μου το ποτήρι της νοσταλγίας και έλαβα τη μεγάλη απόφαση να έρθω για ένα διάστημα να ζήσω στη Θεσπρωτία.
Μη διστάζετε λοιπόν να ανεβάζετε πληροφορίες και φωτογραφίες από τον τόπο μας στο διαδίκτυο. Ας γίνει ο καθένας από μας διαφημιστής της Θεσπρωτίας. Να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που δεν την ξέρουν να την ανακαλύψουν και να τους ξυπνήσει η επιθυμία και να την επισκεφθούν!
__________________________
Η αυθεντική φωτογραφία από τη σπηλιά του Πάνα βρίσκεται εδώ:
http://labastia.blogspot.gr/2008/04/blog-post_11.html
και αν κάνετε κλικ πάνω της μπορείτε να τη χαρείτε σε πολύ μεγάλη προβολή!
Ο διάλογός μου με το Μιχάλη για τη φωτογραφία αυτή:
Ένα πανίσχυρο μέσον σήμερα για να κάνεις γνωστό τον τόπο σου είναι το ίντερνετ. Ένα μέσον που μπορεί να αξιοποιηθεί και από τους αρμόδιους φορείς αλλά και ατομικά από τον καθένα που αγαπά και θέλει να προβάλλει τον τόπο του.
Καταλυτικός ήταν ο ρόλος του ίντερνετ για να ερωτευθώ κι εγώ τη Θεσπρωτία και να αναθερμανθεί η αγάπη που είχα για την ιδιαίτερη πατρίδα μου. Και ιδιαίτερα το ιστολόγιο ενός καταπληκτικού Θεσπρωτού, του Μιχάλη του Πασιάκου, από τη Σαγιάδα.
http://labastia.blogspot.gr/
Επισκεφθείτε το οπωσδήποτε. Γιατί όσα και να γράψω εγώ εδώ δεν υπάρχει περίπτωση να συναγωνιστούν ούτε και στο ελάχιστο το έργο που έχει κάνει ο Πασιάκος στο ιστολόγιό του και που αποτελεί πλέον ολόκληρη εγκυκλοπαίδεια για τη Θεσπρωτία. Θα βρείτε φωτογραφίες, θα βρείτε πληροφορίες, θα δείτε βιβλία ολάκερα που έχει επιμεληθεί ο Μιχάλης.
Αγαπημένη μου φωτογραφία από το ιστολόγιο αυτό η ακόλουθη:
Κατά το Μιχάλη πρόκειται για τη σπηλιά του Πάνα! Εκεί λέει κρύβεται ο τραγοπόδαρος από τον καιρό που το έσκασε από την Αρκαδία και λούζεται παρέα με τις νύμφες. Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία, πέντε χρόνια πριν, ξεχείλισε μέσα μου το ποτήρι της νοσταλγίας και έλαβα τη μεγάλη απόφαση να έρθω για ένα διάστημα να ζήσω στη Θεσπρωτία.
Μη διστάζετε λοιπόν να ανεβάζετε πληροφορίες και φωτογραφίες από τον τόπο μας στο διαδίκτυο. Ας γίνει ο καθένας από μας διαφημιστής της Θεσπρωτίας. Να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που δεν την ξέρουν να την ανακαλύψουν και να τους ξυπνήσει η επιθυμία και να την επισκεφθούν!
__________________________
Η αυθεντική φωτογραφία από τη σπηλιά του Πάνα βρίσκεται εδώ:
http://labastia.blogspot.gr/2008/04/blog-post_11.html
και αν κάνετε κλικ πάνω της μπορείτε να τη χαρείτε σε πολύ μεγάλη προβολή!
Ο διάλογός μου με το Μιχάλη για τη φωτογραφία αυτή:
ΔΑΝΑΗ είπε...
Θεϊκό... Πού είναι αυτή η ομορφιά που την ανάσα κόβει;
11 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2008 - 6:34 Μ.Μ.
Μιχάλης Γ.Πασιάκος είπε...
Στο ρέμα της Δάφνης, λίγο πιό πάνω από τις πηγές, κάτω από τον καταρράκτη.
39ο 38' 36,10'' Ν
20ο 25' 01,55'' Ε
11 ΑΠΡΙΛΊΟΥ 2008 - 8:47 Μ.Μ.
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Απρ 29, 2013 1:58 pm
Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΑΠΟΔΗΜΩΝ
Θυμίζει έντονα εδώ ο ποιητής την αρχαία ρήση:
Και με αφορμή και τα δύο, και τους στίχους του Ελύτη και του Αρχιμήδη τη δήλωση, καλό είναι όλοι οι Θεσπρωτοί να έχουμε στο νου μας ότι καλύτερος ταξιδιωτικός οδηγός του τόπου μας από τους Θεσπρωτούς της διασποράς δεν υπάρχει. Είναι η ζωντανή διαφήμιση της Θεσπρωτίας. Αυτοί, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στους τόπους που ζουν θα κάνουν γνωστή στους ξένους τούτη τη γωνίτσα της Γης και θα τους παρακινήσουν να την επισκεφθούν.
Ταυτόχρονα όμως οι απόδημοι Θεσπρωτοί θα πρέπει να αξιοποιούνται από τις κεφαλές του τόπου, να τους ρωτάνε και να τους συμβουλεύονται εννοώ και όχι απλά να τους αρμέγουν (παλιά τέχνη κόσκινο)...
Γιατί όσοι Θεσπρωτοί ζουν έξω από τη Θεσπρωτία έχουν το μεγάλο προσόν να βλέπουν πιο εύκολα τα στραβά αλλά και να βλέπουν πώς θα διορθωθούν και θα βελτιωθούν, παίρνοντας ιδέες από τα μέρη που έχουν εγκατασταθεί.
Και για να το πω με απλά λόγια θα δώσω ένα παράδειγμα. Όταν έρχεται για διακοπές στη Θεσπρωτία ο ξενιτεμένος στη Γερμανία, βλέπει και με το μάτι του κατοίκου της Γερμανίας όσα γίνονται εδώ. Κάνει αυτόματα τη σύγκριση με τον εκεί τρόπο ζωής, εντοπίζει αδυναμίες, αναρωτιέται θέλοντας και μη γιατί στη Θεσπρωτία να μην κάνουν ετούτο ή το άλλο όπως και στη Γερμανία.
Το ίδιο ισχύει για τους ξενιτεμένους σε άλλα μέρη του κόσμου ή και τους εσωτερικούς μετανάστες, όσους δηλαδή ζουν σε άλλα μέρη της Ελλάδας.
Επιπλέον οι περισσότεροι ξενιτεμένοι τρέφουν μια ιδιαίτερη αγάπη για τον τόπο που τη θρέφει η απόσταση και ο χωρισμός και η νοσταλγία. Δεν είναι απλοί τουρίστες που θα περάσουν, θα δουν, και θα φύγουν. Αυτοί θα ξαναέρθουν και πάλι και πάλι. Και τους ενδιαφέρει να βελτιωθούν οι συνθήκες που θα βρουν την επόμενη φορά.
Βέβαια υπάρχει και η παροιμία: "Απ' έξω απ' το χορό πολλά τραγούδια ξέρουν", και είναι αλήθεια πως μερικοί ξενιτεμένοι αντί για ουσιαστικές προτάσεις λένε άρες μάρες κουκουνάρες και ιδέες ανεφάρμοστες. Δε λείπουν για παράδειγμα εκείνοι (ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και μάλιστα οι εκ Γερμανίας ) που ερχόμενοι εδώ αναπαράγουν άκριτα όσα ακούν στη γερμανική τηλεόραση. Αυτοί μοιάζουν περισσότερο με τους κηφήνες που ξέρουν να τρυγούν τα ωραία της Ελλάδας κάθε καλοκαίρι και έχοντας την τσέπη γεμάτη με τα μεροκάματα Γερμανίας και τη ζωή τους εκεί τακτοποιημένη.
Έρχονται λοιπόν εδώ, βλέπουν τον ήλιο να λάμπει και τη θάλασσα να βράζει, και νομίζουν ότι έτσι ζούνε οι ντόπιοι όλο το χρόνο. Δεν μπορούν ή και δε θέλουν να καταλάβουν πόσο δύσκολη είναι η ζωή στην επαρχία το χειμώνα. Τους ατέλειωτους μήνες που βρέχει και το άνυδρο από πολιτιστικά δρώμενα χειμερινό τοπίο. Ούτε καταλαβαίνουν επίσης πόσο δύσκολη έχει γίνει πλέον η ζωή για τους εντός Ελλάδας Έλληνες.
Και πάλι όμως δε φταίνε αυτοί ή τουλάχιστον δεν έχουν όλη την ευθύνη. Εμείς είμαστε που τους χρειαζόμαστε και εμείς οφείλουμε να βρούμε τον τρόπο να δυναμώσει η φωνή των αποδήμων για το κοινό καλό. Και το δικό μας και το δικό τους. Πρώτα πρώτα σταματώντας να τους αντιμετωπίζουμε ως ξένους, δεν είναι ξένοι, είναι ξενιτεμένοι Έλληνες, και δεύτερο και ίσως και σημαντικότερο φροντίζοντας για την εκπαίδευση των Ελληνόπουλων του εξωτερικού και την ενίσχυση των δεσμών των μεταναστών με τον τόπο τους και τον πολιτισμό της πατρίδας τους. Διατήρηση εθνικής ταυτότητας λέγεται αυτό.
Ευτυχώς υπάρχουν αρκετά θετικά παραδείγματα τέτοιων δράσεων σε διάφορες γωνιές και της Θεσπρωτίας και της Ηπείρου γενικότερα, πχ με τις γιορτές που διοργανώνονται τα καλοκαίρια προς τιμή των ξενιτεμένων. Ή ακόμη η ύπαρξη της Πανηπειρωτικής που φροντίζει να συσπειρώνει όλους τους Ηπειρώτες που ζουν εκτός Ηπείρου. Χρειάζονται όμως να γίνουν πολλά περισσότερα.
''Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ' τη Γη,
ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της''.
ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της''.
Οδυσσέας Ελύτης (Μαρία Νεφέλη)
Θυμίζει έντονα εδώ ο ποιητής την αρχαία ρήση:
«Δος μοι πα στω και ταν γαν κινάσω»
Και με αφορμή και τα δύο, και τους στίχους του Ελύτη και του Αρχιμήδη τη δήλωση, καλό είναι όλοι οι Θεσπρωτοί να έχουμε στο νου μας ότι καλύτερος ταξιδιωτικός οδηγός του τόπου μας από τους Θεσπρωτούς της διασποράς δεν υπάρχει. Είναι η ζωντανή διαφήμιση της Θεσπρωτίας. Αυτοί, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στους τόπους που ζουν θα κάνουν γνωστή στους ξένους τούτη τη γωνίτσα της Γης και θα τους παρακινήσουν να την επισκεφθούν.
Ταυτόχρονα όμως οι απόδημοι Θεσπρωτοί θα πρέπει να αξιοποιούνται από τις κεφαλές του τόπου, να τους ρωτάνε και να τους συμβουλεύονται εννοώ και όχι απλά να τους αρμέγουν (παλιά τέχνη κόσκινο)...
Γιατί όσοι Θεσπρωτοί ζουν έξω από τη Θεσπρωτία έχουν το μεγάλο προσόν να βλέπουν πιο εύκολα τα στραβά αλλά και να βλέπουν πώς θα διορθωθούν και θα βελτιωθούν, παίρνοντας ιδέες από τα μέρη που έχουν εγκατασταθεί.
Και για να το πω με απλά λόγια θα δώσω ένα παράδειγμα. Όταν έρχεται για διακοπές στη Θεσπρωτία ο ξενιτεμένος στη Γερμανία, βλέπει και με το μάτι του κατοίκου της Γερμανίας όσα γίνονται εδώ. Κάνει αυτόματα τη σύγκριση με τον εκεί τρόπο ζωής, εντοπίζει αδυναμίες, αναρωτιέται θέλοντας και μη γιατί στη Θεσπρωτία να μην κάνουν ετούτο ή το άλλο όπως και στη Γερμανία.
Το ίδιο ισχύει για τους ξενιτεμένους σε άλλα μέρη του κόσμου ή και τους εσωτερικούς μετανάστες, όσους δηλαδή ζουν σε άλλα μέρη της Ελλάδας.
Επιπλέον οι περισσότεροι ξενιτεμένοι τρέφουν μια ιδιαίτερη αγάπη για τον τόπο που τη θρέφει η απόσταση και ο χωρισμός και η νοσταλγία. Δεν είναι απλοί τουρίστες που θα περάσουν, θα δουν, και θα φύγουν. Αυτοί θα ξαναέρθουν και πάλι και πάλι. Και τους ενδιαφέρει να βελτιωθούν οι συνθήκες που θα βρουν την επόμενη φορά.
Βέβαια υπάρχει και η παροιμία: "Απ' έξω απ' το χορό πολλά τραγούδια ξέρουν", και είναι αλήθεια πως μερικοί ξενιτεμένοι αντί για ουσιαστικές προτάσεις λένε άρες μάρες κουκουνάρες και ιδέες ανεφάρμοστες. Δε λείπουν για παράδειγμα εκείνοι (ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και μάλιστα οι εκ Γερμανίας ) που ερχόμενοι εδώ αναπαράγουν άκριτα όσα ακούν στη γερμανική τηλεόραση. Αυτοί μοιάζουν περισσότερο με τους κηφήνες που ξέρουν να τρυγούν τα ωραία της Ελλάδας κάθε καλοκαίρι και έχοντας την τσέπη γεμάτη με τα μεροκάματα Γερμανίας και τη ζωή τους εκεί τακτοποιημένη.
Έρχονται λοιπόν εδώ, βλέπουν τον ήλιο να λάμπει και τη θάλασσα να βράζει, και νομίζουν ότι έτσι ζούνε οι ντόπιοι όλο το χρόνο. Δεν μπορούν ή και δε θέλουν να καταλάβουν πόσο δύσκολη είναι η ζωή στην επαρχία το χειμώνα. Τους ατέλειωτους μήνες που βρέχει και το άνυδρο από πολιτιστικά δρώμενα χειμερινό τοπίο. Ούτε καταλαβαίνουν επίσης πόσο δύσκολη έχει γίνει πλέον η ζωή για τους εντός Ελλάδας Έλληνες.
Και πάλι όμως δε φταίνε αυτοί ή τουλάχιστον δεν έχουν όλη την ευθύνη. Εμείς είμαστε που τους χρειαζόμαστε και εμείς οφείλουμε να βρούμε τον τρόπο να δυναμώσει η φωνή των αποδήμων για το κοινό καλό. Και το δικό μας και το δικό τους. Πρώτα πρώτα σταματώντας να τους αντιμετωπίζουμε ως ξένους, δεν είναι ξένοι, είναι ξενιτεμένοι Έλληνες, και δεύτερο και ίσως και σημαντικότερο φροντίζοντας για την εκπαίδευση των Ελληνόπουλων του εξωτερικού και την ενίσχυση των δεσμών των μεταναστών με τον τόπο τους και τον πολιτισμό της πατρίδας τους. Διατήρηση εθνικής ταυτότητας λέγεται αυτό.
Ευτυχώς υπάρχουν αρκετά θετικά παραδείγματα τέτοιων δράσεων σε διάφορες γωνιές και της Θεσπρωτίας και της Ηπείρου γενικότερα, πχ με τις γιορτές που διοργανώνονται τα καλοκαίρια προς τιμή των ξενιτεμένων. Ή ακόμη η ύπαρξη της Πανηπειρωτικής που φροντίζει να συσπειρώνει όλους τους Ηπειρώτες που ζουν εκτός Ηπείρου. Χρειάζονται όμως να γίνουν πολλά περισσότερα.
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Απρ 29, 2013 4:06 pm
ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ - ΔΡΕΠΑΝΟ
Ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά σημεία της Ηγουμενίτσας είναι το Δρέπανο.
Απέχει ελάχιστα από την πόλη, γύρω στα 6 χλμ, και αρκετοί είναι εκείνοι που το επισκέπτονται καθημερινά ακόμη και με τα πόδια ή με ποδήλατο. Βοηθάει στις βόλτες αυτές και ο ποδηλατόδρομος που ξεκινά από τα ΤΕΙ της Ηγουμενίτσας και σταματά εκεί που αρχίζουν οι λιμνοθάλασσες.
Φυσικά υπάρχει και δρόμος κανονικός. Ασφαλτοστρωμένος αλλά όχι σε πολύ καλή κατάσταση. Είναι και στενός σε κάποια σημεία και οι λακκούβες σήμα κατατεθέν του. Ενίοτε συναντάς και λογιών λογιών κοπάδια ζώων, μοσχάρια, κατσίκια, πρόβατα.
Σε αποζημιώνει όμως η θέα και φυσικά ο προορισμός.
Το Δρέπανο αξίζει να το επισκεφθείς οποιαδήποτε ώρα της μέρας (ή και της νύχτας ακόμη τα καλοκαίρια) και οποιαδήποτε εποχή του χρόνου. Μπορείς εκεί να χαρείς ανατολή και ηλιοβασίλεμα, κολύμπι και περπάτημα, παιγνίδια στην άμμο, καφεδάκι, φαγητό, χαλάρωση και ηρεμία. Ταυτόχρονα θα γεμίσει το μάτι σου όμορφες εικόνες, αρκεί βεβαίως να έχει τη διάθεση να τις προσέξει...
Ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά σημεία της Ηγουμενίτσας είναι το Δρέπανο.
Απέχει ελάχιστα από την πόλη, γύρω στα 6 χλμ, και αρκετοί είναι εκείνοι που το επισκέπτονται καθημερινά ακόμη και με τα πόδια ή με ποδήλατο. Βοηθάει στις βόλτες αυτές και ο ποδηλατόδρομος που ξεκινά από τα ΤΕΙ της Ηγουμενίτσας και σταματά εκεί που αρχίζουν οι λιμνοθάλασσες.
Φυσικά υπάρχει και δρόμος κανονικός. Ασφαλτοστρωμένος αλλά όχι σε πολύ καλή κατάσταση. Είναι και στενός σε κάποια σημεία και οι λακκούβες σήμα κατατεθέν του. Ενίοτε συναντάς και λογιών λογιών κοπάδια ζώων, μοσχάρια, κατσίκια, πρόβατα.
Σε αποζημιώνει όμως η θέα και φυσικά ο προορισμός.
Το Δρέπανο αξίζει να το επισκεφθείς οποιαδήποτε ώρα της μέρας (ή και της νύχτας ακόμη τα καλοκαίρια) και οποιαδήποτε εποχή του χρόνου. Μπορείς εκεί να χαρείς ανατολή και ηλιοβασίλεμα, κολύμπι και περπάτημα, παιγνίδια στην άμμο, καφεδάκι, φαγητό, χαλάρωση και ηρεμία. Ταυτόχρονα θα γεμίσει το μάτι σου όμορφες εικόνες, αρκεί βεβαίως να έχει τη διάθεση να τις προσέξει...
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Απρ 29, 2013 4:18 pm
Τα καλοκαίρια το Δρέπανο συγκεντρώνει χιλιάδες παραθεριστές. Ειδικά τις Κυριακές γίνεται το έλα να δεις. Κατεβαίνουν ακόμη και από γειτονικές βαλκανικές χώρες επισκέπτες για ημερήσια επίσκεψη!
Τις καθημερινές και μάλιστα το πρωί τα πράγματα είναι πιο χαλαρά και μπορείς άνετα να βρεις κάποια ήσυχη γωνιά να αράξεις.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως μόλις δύσει ο ήλιος, πρέπει να τα μαζέψεις και όπου φύγει φύγει! Είναι η ώρα που σύννεφα ολόκληρα από κουνούπια εφορμούν και γαζώνουν όποιον βρουν μπροστά τους! Τα αντικουνουπικά λοιπόν είναι τελείως απαραίτητα εκτός και έχετε όρεξη να καταλήξετε στο Κέντρο Υγείας με αλλεργικό σοκ!
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Απρ 29, 2013 4:39 pm
Το Δρέπανο προσφέρεται και για ώρες μοναξιάς και περισυλλογής. Μια προσοχή όμως πάντα χρειάζεται... Να σημειώσω ότι ακόμη και το καλοκαίρι έχουν σημειωθεί κρούσματα κλοπών από παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Επίσης στην περιοχή περιφέρονται και αρκετά αδέσποτα σκυλιά ή και τσοπανόσκυλα.
Για τις πολύ βραδινές ώρες θα πρέπει να λάβετε υπόψη ότι αρκετοί οδηγοί ξεχνάνε τον κανόνα δεν οδηγώ όταν έχω πιει...
Στα αρνητικά και η ανυπαρξία τηλεφωνικών θαλάμων. Αν λοιπόν δεν έχετε κινητό ή πάθει κάτι και χρειαστείτε βοήθεια, ετοιμαστείτε να κάνετε σήματα καπνού. Εκτός βέβαια και έχετε προνοήσει να βρίσκεστε κοντά σε σημεία με κόσμο. Τέτοια σημεία το καλοκαίρι υπάρχουν αρκετά, από την αρχή του Δρεπάνου και ως πέρα στο τέρμα, στο Μακρυγιάλι. Η καφετέρια - εστιατόριο Κεντρικόν, που λειτουργεί και το χειμώνα (όχι τις καθημερινές), δυο ακόμη θερινά κεντράκια (που προσφέρουν και νυχτερινή διασκέδαση δίπλα στο κύμα), καντίνες και σημεία με ξαπλώστρες και ομπρέλες.
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Απρ 29, 2013 4:46 pm
Οι ευκάλυπτοι αποτελούν σημαντικό μέρος της χλωρίδας του Δρεπάνου. Υποτίθεται πως τα φύλλα τους διώχνουν τα κουνούπια. Μα τα κουνούπια μάλλον το αγνοούν και συνεχίζουν να παραθερίζουν ανενόχλητα στο Δρέπανο...
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Απρ 29, 2013 4:48 pm
Στη χλωρίδα του Δρεπάνου περιλαμβάνονται και τα κρινάκια της θάλασσας.
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Απρ 29, 2013 4:50 pm
Δεν απουσιάζουν τα αρμυρίκια που δίνουν εντυπωσιακές εικόνες νωρίς την άνοιξη όταν ανθίζουν...
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Απρ 29, 2013 4:54 pm
Τα λουλούδια δε λείπουν σχεδόν ποτέ από την περιοχή του Δρεπάνου. Μια όμως από τις καλύτερες ώρες του είναι το Μάη που ανθίζουν τα κατακίτρινα σπάρτα. Αν τα πετύχεις και την ώρα του δειλινού, σου κόβεται η ανάσα από την εμορφιά.
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Απρ 29, 2013 4:57 pm
Την ομορφιά στο Δρέπανο δεν τη ζωγραφίζουν μόνο τα λουλούδια. Εξαίσιες επίσης είναι οι εικόνες του χειμώνα με βροχή και άνεμο και ομίχλη ακόμη!
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Απρ 29, 2013 5:00 pm
ή και με χιόνι πέρα στις κορφούλες των βουνών!
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Απρ 29, 2013 5:12 pm
Στη μαγεία του Δρεπάνου συμβάλλουν καθοριστικά οι λιμνοθάλασσες της περιοχής. Γιατί το Δρέπανο δεν είναι απλά μια αμμουδερή παραλία χιλιομέτρων. Αποτελεί τμήμα των παλιών εκβολών του Καλαμά και δίπλα στην παραλία υπάρχουν οι λιμνοθάλασσες Ρηχό και Βατάτσα. Μάλιστα η περιοχή προστατεύεται από το δίκτυο NATURA 2000. Κυρίως λόγω της ορνιπανίδας που κατοικοεδρεύει στις λιμνοθάλασσες ή και κάνει στάση εδώ κατά τα μεταναστευτικά ταξίδια των πουλιών. Τα πιο συνηθισμένα πουλιά στο Δρέπανο είναι οι τσικνιάδες και οι φαλαρίδες.
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Απρ 29, 2013 5:32 pm
Το Δρέπανο το λατρεύω. Εξάλλου εκεί κολυμπούσα από παιδί ακόμη, πριν φύγω μακριά από τη Θεσπρωτία. Και στο Δρέπανο κολύμπαγα τα καλοκαίρια που ερχόμουν στην Ήπειρο για διακοπές.
Ξετρελαίνομαι επίσης ως παλιός ναυτικός να βλέπω τα καράβια να περνούν. Ή τα απίστευτα χρώματα την ώρα που δύει ο ήλιος απέναντι στην Κέρκυρα...
Μα ξέρω ότι δε φτάνουν αυτά για να τραβήξουν τον τουρίστα. Που μπορεί μεν να περάσει για λίγο και να θαυμάσει ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα
ή και όλα τα άλλα που ανέφερα μα δε θα αφήσει η παρουσία κανένα ουσιαστικό κέρδος για τον τόπο. Μη σας πως ότι θα κάνει και ζημιά!
Όσο όμορφο και αν σας φάνηκε το Δρέπανο μέσα από τις φωτογραφίες, τόσο και θα σας πληγώσει τη ματιά όταν το δείτε από κοντά. Τα σκουπίδια είναι παντού! Τα κατσίκια και τα μοσχάρια κυκλοφορούν επίσης παντού. Και τα αδέσποτα σκυλιά έχουν γίνει πληγή.
Η ποιότητα των νερών της θάλασσας είναι κι αυτή υπό αμφισβήτηση με τόσα καράβια να περνούν πάνω κάτω στα ανοιχτά. Πολλά μάλιστα από τα σκουπίδια στο Δρέπανο ξεβράζονται από τη θάλασσα το χειμώνα...
Δεν υπάρχουν και τουριστικές υποδομές κατάλληλες να προσελκύσουν τουρίστες. Ακόμη και ένα κάμπινγκ που φτιάχτηκε στο Δρέπανο πριν από χρόνια, τώρα παραμένει κλειστό! Την ίδια ώρα διάφοροι ξένοι κατασκηνώνουν με τα τροχόσπιτά τους δίπλα στο κύμα και κανείς δεν τους μιλάει. Μένουν εκεί στο τζάμπα και αφήνουν αναγκαστικά τη βρωμιά τους αφού εγκαταστάσεις υγιεινής δεν υπάρχουν και οι κάδοι των σκουπιδιών αραιά και πού αδειάζονται.
Την ίδια ώρα η οικονομική κρίση εμποδίζει το ένα και μοναδικό μαγαζί που μπορεί να λειτουργήσει και χειμώνα να μένει ανοιχτό όλες τις μέρες της εβδομάδας. Έτσι φτάνεις στο Δρέπανο και δεν έχεις πουθενά να πιεις έστω έναν καφέ! Εκτός από τις Παρασκευές, τα Σάββατα και τις Κυριακές. Μιλώ πάντα για το χειμώνα και βεβαίως το μεγαλύτερο μέρος του φθινοπώρου και την αρχή της άνοιξης.
Θα πρέπει μάλιστα να σημειώσω ότι στο παρελθόν το Δρέπανο είχε γαλάζια σημαία μα τώρα την έχει χάσει...
Η φύση μας έχει χαρίσει ένα απίστευτο στολίδι κι εμείς το περιφρονούμε και δεν το αξιοποιούμε καθόλου!
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Απρ 29, 2013 5:47 pm
Τι θα ήθελα να αλλάξει ή και να γίνει στο Δρέπανο;
Πρώτα πρώτα να φτιαχτεί ο δρόμος!
Ειδικά κάποια κομμάτια του έχουν τόσες λακκούβες που δεν είναι απλά επιζήμιο για τα λάστιχα μα και επικίνδυνο για ατύχημα. (Και δυστυχώς δε λείπουν τα θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα στο δρόμο του Δρεπάνου... )
Ιδιαίτερα το τμήμα του δρόμου που περνά ανάμεσα από τις λιμνοθάλασσες και οδηγεί προς τον Πύργο Ραγίου είναι αδύνατον να το διασχίσει ένα κανονικό γιωταχί. Κάποτε το τόλμησα και μέχρι να καταφέρω να βρω σημείο να γυρίσω νόμιζα πως θα σπάσω το αμάξι...
Παρόμοια απαράδεκτος είναι ο δρόμος που ξεκινά από το Μακρυγιάλι και οδηγεί πίσω από τη χερσόνησο της Λυγιάς. Ομολογώ ότι λόγω της στενότητάς του δεν έχω τολμήσει ποτέ να τον διασχίσω! Πού καταλήγει αυτός ο δρόμος; Ιδέα δεν έχω! Μόνο από φωτογραφίες άλλων εικάζω και ζηλεύω αφόρητα...
Και για του λόγου το αληθές. Αυτή την κατάσταση παρουσίαζε στα τέλη Μαρτίου το τμήμα του δρόμου που οδηγεί για Μακρυγιάλι. Η θάλασσα είχε βγάλει άμμο και σκουπίδια και παρά το σχετικό ρεπορτάζ από τοπικό μέσο ενημέρωσης, κανείς δε νοιάστηκε...
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Απρ 29, 2013 6:20 pm
Σκουπίδια στις λιμνοθάλασσες
Σκουπίδια στην παραλία
Όπου και να περπατήσεις στο Δρέπανο είναι γεμάτο σκουπίδια...
Και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των περιβαλλοντικών συλλόγων και ομάδων ή και απλών πολιτών.
Τουλάχιστον τέσσερις φορές ως τώρα πήρα κι εγώ μέρος σε οργανωμένες δραστηριότητες συλλογής των σκουπιδιών από το Δρέπανο. Μα τα τα σκουπίδια είναι πάντα εκεί! Και δεν είναι ένα και δεν είναι δύο...
Κάτι πρέπει να γίνει! Σίγουρα περισσότερες δράσεις καθαρισμού μα και μέτρα για να μην πετάνε σκουπίδια οι αναίσθητοι! Γιατί όταν βλέπεις γκαζάκια και κράνη και παπούτσια στην παραλία, δεν έπεσαν από τον ουρανό. Κάποιος τα πέταξε!!! Κι αυτό πρέπει να σταματήσει! Το Δρέπανο πρέπει να πάρει και πάλι τη γαλάζια σημαία!
Κι αν νομίζετε πως μόνο το χειμώνα συμβαίνει αυτό, κάνετε λάθος. Ακόμη και το καλοκαίρι που ο Δήμος όλο και βγάζει κάποιους υπαλλήλους, συναντάς σκουπίδια που μερικά είναι και ντροπή να τα αναφέρουμε και θέαμα ακατάλληλο για τα παιδάκια που φτάνουν ως εκεί για να κολυμπήσουν...
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Απρ 29, 2013 7:12 pm
Για το τρίτο ζήτημα που ήθελα να θίξω, την παρουσία ζώων στο Δρέπανο, με πρόλαβε το αφιέρωμα του Ράδιο Ηγουμενίτσα:
http://892fm.blogspot.gr/2013/04/blog-post_2409.html
Τι άλλο να προσθέσω εγώ; Τα είπαν όλα οι αγαπητοί συμπολίτες. Και ο αρθρογράφος και όσοι άφησαν σχόλια...
Το σημαντικό είναι κάποιος επιτέλους να ευαισθητοποιηθεί και να συμμαζευτούν τα ζώα τουλάχιστον τους μήνες της τουριστικής σεζόν...
Οι φωτογραφίες με τα κατσίκια είναι από τις αρχές Φλεβάρη. Όμως και αυτή τη στιγμή να πας προς Δρέπανο δεν υπάρχει περίπτωση να μη συναντήσεις ζώα...
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Απ: ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
από ΜΑΡΙΟΡΗ Τετ Μάης 01, 2013 1:39 am
ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΔΡΕΠΑΝΟ;
Το λέμε και το ξαναλέμε πως πρέπει να λειτουργήσει ξανά το κάμπινγκ! Και να σταματήσουν το ελεύθερο κάμπινγκ τα διάφορα τροχόσπιτα! Αν είναι δυνατόν ολόκληρη πόλη να μην έχουμε κάμπινγκ και να θέλουμε τουρίστες! Και διαρκώς γκρινιάζουμε που ο καιρός περνάει και τίποτε δε γίνεται.
Δεν ξέρω και δε με ενδιαφέρει να μπω στο τριπάκι να κατηγορώ τον ένα και τον άλλο που το κάμπινγκ παραμένει εδώ και χρόνια κλειστό. Η ουσία δεν είναι τρωγόμαστε μεταξύ μας αλλά να βρίσκουμε τρόπους να λύνονται τα προβλήματα. Όπως:
αν δεν μπορεί να λειτουργήσει ως κάμπινγκ...
Θα ήταν ευχής έργο εκεί που βρίσκεται το κάμπινγκ να στεγαζόταν το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ) της περιοχής μας, όπως τουλάχιστον είθισται σε πολλά άλλα περιβαλλοντικά κέντρα να παραχωρείται κάποιο ξεχωριστό σημείο... Πχ το ΚΠΕ Κέρκυρας είναι στις Αλυκές της Λευκίμμης, το ΚΠΕ Άρτας στο παλιό λιμάνι της Κόπραινας, το ΚΠΕ Πρέβεζας στη Λίμνη Ζηρού. Το δικό μας είναι καταχωνιασμένο στη Βρυσέλα...
Έτσι στο Δρέπανο θα κατέφταναν όλο το χρόνο μαθητές από διάφορα σημεία της Ελλάδας και θα αποκτούσε ζωή η περιοχή. Αλλά και οι δικοί μας μαθητές θα είχαν έναν κατάλληλο χώρο για ποικίλες δραστηριότητες και πολλές ακόμη ομάδες ενηλίκων αφού τα ΚΠΕ απευθύνουν τις δράσεις τους και στον ευρύτερο πληθυσμό.
Να προσθέσω ότι η λειτουργία του κάμπινγκ δεν αποκλείει και την παράλληλη λειτουργία στον ίδιο χώρο του ΚΠΕ, καθώς μάλιστα τα ΚΠΕ κάνουν και τριήμερα σεμινάρια κατά τα οποία οι συμμετέχοντες χρειάζονται και χώρο διαμονής.
Κι ακόμη είναι γεγονός πως πολλά σχολεία του νομού μας διοργανώνουν εκδρομές στο Δρέπανο και θα ήταν προτιμότερο να υπάρχει κατάλληλος περιφραγμένος χώρος για τα παιδιά και όχι να αφήνονται να τριγυρνούν στην παραλία και δίπλα στο δρόμο. Χώρος με γήπεδα και άλλες εγκαταστάσεις ψυχαγωγίας και άθλησης.
Στην Αττική υπάρχουν πλέον πολλοί τέτοιοι οργανωμένοι χώροι που υποδέχονται σχολεία. Γιατί να μην αποκτήσει και η Θεσπρωτία;
Όταν μάλιστα το σημείο αυτό προσφέρεται και για τα εξής:
Μετά από τέτοιες επισκέψεις τα παιδιά πάντα χρειάζονται κάποιον χώρο να παίξουν, να φάνε, να χαλαρώσουν. Καταλληλότερος χώρος από το χώρο του κάμπινγκ στο Δρέπανο δε νομίζω να υπάρχει στην ευρύτερη περιοχή. Αρκεί βεβαίως να γίνει σωστή διαμόρφωση.
Αν αυτή η πρόταση συναντούσε ευήκοα ώτα, είναι βέβαιο ότι πολλά σχολεία από ολόκληρη την Ήπειρο και όχι μόνο θα έβαζαν το Δρέπανο στον ετήσιο προγραμματισμό επισκέψεων. Γιατί υπάρχει η Εγνατία και ετοιμάζεται και η Ιόνια οδός ενώ και σχολεία της Κέρκυρας μπορούν εύκολα να έρθουν δια θαλάσσης στην Ηγουμενίτσα.
Έτσι η πόλη μας θα γινόταν ελκυστικός προορισμός για σχολικό τουρισμό, ημερήσιας ή και πολυήμερης διάρκειας και μάλιστα για την περίοδο εκείνη που η υπόλοιπη τουριστική κίνηση νεκρώνεται, ενώ τα καλοκαίρια, που τα σχολεία και τα ΚΠΕ κλείνουν, οι εγκαταστάσεις του κάμπινγκ θα μπορούν να αξιοποιηθούν αποκλειστικά από τους τουρίστες.
Αξιοποίηση του κάμπινγκ
Το λέμε και το ξαναλέμε πως πρέπει να λειτουργήσει ξανά το κάμπινγκ! Και να σταματήσουν το ελεύθερο κάμπινγκ τα διάφορα τροχόσπιτα! Αν είναι δυνατόν ολόκληρη πόλη να μην έχουμε κάμπινγκ και να θέλουμε τουρίστες! Και διαρκώς γκρινιάζουμε που ο καιρός περνάει και τίποτε δε γίνεται.
Δεν ξέρω και δε με ενδιαφέρει να μπω στο τριπάκι να κατηγορώ τον ένα και τον άλλο που το κάμπινγκ παραμένει εδώ και χρόνια κλειστό. Η ουσία δεν είναι τρωγόμαστε μεταξύ μας αλλά να βρίσκουμε τρόπους να λύνονται τα προβλήματα. Όπως:
αν δεν μπορεί να λειτουργήσει ως κάμπινγκ...
Θα ήταν ευχής έργο εκεί που βρίσκεται το κάμπινγκ να στεγαζόταν το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ) της περιοχής μας, όπως τουλάχιστον είθισται σε πολλά άλλα περιβαλλοντικά κέντρα να παραχωρείται κάποιο ξεχωριστό σημείο... Πχ το ΚΠΕ Κέρκυρας είναι στις Αλυκές της Λευκίμμης, το ΚΠΕ Άρτας στο παλιό λιμάνι της Κόπραινας, το ΚΠΕ Πρέβεζας στη Λίμνη Ζηρού. Το δικό μας είναι καταχωνιασμένο στη Βρυσέλα...
Έτσι στο Δρέπανο θα κατέφταναν όλο το χρόνο μαθητές από διάφορα σημεία της Ελλάδας και θα αποκτούσε ζωή η περιοχή. Αλλά και οι δικοί μας μαθητές θα είχαν έναν κατάλληλο χώρο για ποικίλες δραστηριότητες και πολλές ακόμη ομάδες ενηλίκων αφού τα ΚΠΕ απευθύνουν τις δράσεις τους και στον ευρύτερο πληθυσμό.
Να προσθέσω ότι η λειτουργία του κάμπινγκ δεν αποκλείει και την παράλληλη λειτουργία στον ίδιο χώρο του ΚΠΕ, καθώς μάλιστα τα ΚΠΕ κάνουν και τριήμερα σεμινάρια κατά τα οποία οι συμμετέχοντες χρειάζονται και χώρο διαμονής.
Κι ακόμη είναι γεγονός πως πολλά σχολεία του νομού μας διοργανώνουν εκδρομές στο Δρέπανο και θα ήταν προτιμότερο να υπάρχει κατάλληλος περιφραγμένος χώρος για τα παιδιά και όχι να αφήνονται να τριγυρνούν στην παραλία και δίπλα στο δρόμο. Χώρος με γήπεδα και άλλες εγκαταστάσεις ψυχαγωγίας και άθλησης.
Στην Αττική υπάρχουν πλέον πολλοί τέτοιοι οργανωμένοι χώροι που υποδέχονται σχολεία. Γιατί να μην αποκτήσει και η Θεσπρωτία;
Όταν μάλιστα το σημείο αυτό προσφέρεται και για τα εξής:
1. Παρατήρηση της ορνιθοπανίδας στις λιμνοθάλασσες και της χλωρίδας της περιοχής (σε συνεργασία με το Φορέα Διαχείρισης Καλαμά - Αχέροντα)
2. Επίσκεψη στο γειτονικό Πύργο Ραγίου (σε συνεργασία με την Αρχαιολογική Υπηρεσία)
Στιγμιότυπο από επίσκεψη σχολείου στον Πύργο Ραγίου
που συνδυάστηκε κατόπιν με επίσκεψη στο Δρέπανο
3. Επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηγουμενίτσας
Πρόσφατο σεμινάριο εκπαιδευτικών στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηγουμενίτσας
4. Επίσκεψη στα Γίτανα και στο Φράγμα του Καλαμά (σε συνεργασία με την αρχαιολογική υπηρεσία και το Σύλλογο Προστασίας Περιβάλλοντος και Αρχαιολογικών Χώρων Θεσπρωτίας)
Γίτανα
5. Επίσκεψη στο Ναυταθλητικό Όμιλο Ηγουμενίτσας και γνωριμία με το άθλημα της κωπηλασίας
Επίσκεψη μαθητών στο Ναυταθλητικό Όμιλο και
μύηση στο άθλημα της κωπηλασίας από την πρωταθλήτρια κ. Αλ. Τσιάβου
6. Ποδηλατοδρομία στον ποδηλατόδρομο της περιοχής
7. Επίσκεψη στις ιχθυοκαλλιέργειες των παλιών εκβολών του Καλαμά
8. Επίσκεψη στο λιμεναρχείο και στο νέο λιμάνι της Ηγουμενίτσας
9. Εθελοντικό καθαρισμό της παραλίας (για ομάδες σχολείων που εκτελούν περιβαλλοντικό πρόγραμμα)
Μετά από τέτοιες επισκέψεις τα παιδιά πάντα χρειάζονται κάποιον χώρο να παίξουν, να φάνε, να χαλαρώσουν. Καταλληλότερος χώρος από το χώρο του κάμπινγκ στο Δρέπανο δε νομίζω να υπάρχει στην ευρύτερη περιοχή. Αρκεί βεβαίως να γίνει σωστή διαμόρφωση.
Αν αυτή η πρόταση συναντούσε ευήκοα ώτα, είναι βέβαιο ότι πολλά σχολεία από ολόκληρη την Ήπειρο και όχι μόνο θα έβαζαν το Δρέπανο στον ετήσιο προγραμματισμό επισκέψεων. Γιατί υπάρχει η Εγνατία και ετοιμάζεται και η Ιόνια οδός ενώ και σχολεία της Κέρκυρας μπορούν εύκολα να έρθουν δια θαλάσσης στην Ηγουμενίτσα.
Έτσι η πόλη μας θα γινόταν ελκυστικός προορισμός για σχολικό τουρισμό, ημερήσιας ή και πολυήμερης διάρκειας και μάλιστα για την περίοδο εκείνη που η υπόλοιπη τουριστική κίνηση νεκρώνεται, ενώ τα καλοκαίρια, που τα σχολεία και τα ΚΠΕ κλείνουν, οι εγκαταστάσεις του κάμπινγκ θα μπορούν να αξιοποιηθούν αποκλειστικά από τους τουρίστες.
ΜΑΡΙΟΡΗ- Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008
Παρόμοια θέματαΧΑΡΙΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ :: ΗΠΕΙΡΟΣ :: Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ
Σελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης|
|
|