ΧΑΡΙΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

Η ΠΟΥΛΙΑ ΚΙ Ο ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ

Πήγαινε κάτω

Η ΠΟΥΛΙΑ ΚΙ Ο ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ Empty Η ΠΟΥΛΙΑ ΚΙ Ο ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Πεμ Απρ 05, 2012 2:41 pm


Ποιος έχει όρεξη στις μέρες μας να ακούσει παραμύθια; Τα παιδιά βεβαίως. Που δε χρωστάνε τίποτε για τον κατάμαυρο κόσμο που εμείς οι μεγάλοι δημιουργήσαμε. Και το ακόμη πιο μαύρο μέλλον που τους έχουμε ετοιμάσει για αύριο...

Και είναι το παραμύθι συμβολικό. Της Πούλιας και του Αυγερινού. Που η μητριά και η κακή πεθερά πάλεψαν και πάλεψαν να ζημιώσουν τα δυο αγαπημένα αδέρφια. Ώσπου είδαν κι απόειδαν τα καημένα κι έγιναν στο τέλος αστεράκια στον ουρανό.

Ένα αστέρι από χτες και ο 77χρονος συνταξιούχος που αυτοκτόνησε στην καρδιά της Ελλάδας.

Στη μνήμη του αφιερωμένος ο "Πικραμένος Αναχωρητής" του Νικηφόρου Βρεττάκου:



Θα φύγω σε ψηλό βουνό, σε ριζιμιό λιθάρι
να στήσω το κρεβάτι μου κοντά στη νερομάνα
του κόσμου που βροντοχτυπούν οι χοντρές φλέβες του ήλιου,
ν' απλώσω εκεί την πίκρα μου, να λυώσει όπως το χιόνι.

Μήν πιάνεσαι απ' τους ώμους μου και στριφογυρίζεις
άνεμε! Φεγγαράκι μου!
Καλέ μου!
Αυγερινέ μου!

Φέξε το ποροφάραγκο! Βοήθα ν' ανηφορήσω!
Φέρνω ζαλιά στις πλάτες μου τα χέρια των νεκρών!
Στη μια μεριά έχω τα όνειρα, στην άλλη τις ελπίδες!
Κι ανάμεσα στις δυο ζαλιές το ματωμένο στέφανο!
Μη με ρωτάς καλέ μου αϊτέ, μη με ξετάζεις ήλιε μου!

Ρίχτε στο δρόμο συνεφιά να μη γυρίσω πίσω!
Κυττάχτηκα μες στο νερό, έκατσα και λογάριασα,
ζύγιασα το καλό και το κακό του κόσμου.

Κι αποφάσισα,
να γίνω το μικρότερο αδερφάκι των πουλιών!
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή


 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης