ΣΕ ΦΑΣΗ ΑΝΑΣΤΗΛΩΣΗΣ ΠΕΡΝΑ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΤΑΝΩΝ (ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ)

Τμήμα του κοίλου φαίνεται ότι είναι λαξευμένο απευθείας επάνω στο κροκαλοπαγές βραχώδες υπόστρωμα που καλυπτόταν προφανώς από ασβεστοκονίαμα.

Εμφανή στο χώρο της ορχήστρας τα σημάδια από τα νερά του ποταμού...

Ένας μεγάλος αριθμός εδωλίων φέρει στην πρόσθια πλευρά εγχάρακτες επιγραφές με ανθρωπωνύμια, μεταξύ των οποίων διακρίνονται τα Αλέξανδρος, Μενέδαμος, Χαροπίδας, Παυσανίας, Τιμόδαμος, Αντίνους, Κέφαλος, Δόκιμος, Νικόμαχος, Νικόστρατος και άλλα.

Το ορθογώνιο σκηνικό οικοδόμημα διέθετε εσωτερική πεσσοστοιχία, ενώ το προσκήνιο έφερε σειρά δώδεκα μονολιθικών ημικιόνων, οι οποίοι στήριζαν δωρικό θριγκό με λίθινο επιστύλιο.

Σε δοκιμαστικές τομές που διανοίχτηκαν στα νοτιοδυτικά της σκηνής αποκαλύφθηκαν τμήματα τοίχων ακανόνιστης πολυγωνικής τοιχοποιίας και αμελούς κατασκευής, αδιευκρίνιστου, προς το παρόν, χαρακτήρα.

Θα βρεθούν άραγε τα χρήματα για την αναστήλωση του αρχαίου θεάτρου των Γιτάνων; Θα έρθει η μέρα που θα απολαύσουμε εκεί μια θεατρική παράσταση;

Οι πληροφορίες λένε πως μια ΜΚΟ είναι πρόθυμη να αναλάβει τις εργασίες. Φυσικά έναντι αμοιβής. Μάλιστα έχουν δει το φως και σχετικές δημοσιεύσεις στον τοπικό τύπο για επισκέψεις του Σ. Μπένου, επικεφαλής της ΜΚΟ Διάζωμα. Δε θα είναι η πρώτη φορά που το Διάζωμα κάνει κάτι τέτοιο, αυτό μαρτυρά εξάλλου και το όνομά του, ειδικότης θέατρα...

Και τα λεφτά; Μα καλά να είναι τα διάφορα πακέτα... Μην κοιτάς που δεν υπάρχει σάλιο για φύλακα του χώρου και για να μένει ανοιχτός για το κοινό. Για τις ΜΚΟ φυσικά και υπάρχουν χρήματα...

Θα μου πεις, τι προτιμάς; να μείνει έτσι στα χάλια του το θέατρο;

Και θα σου πω ότι ευχαρίστως να δουλέψω εθελοντικά και είμαι σίγουρη πως πολλοί ακόμη Θεσπρωτοί θα δηλώσουν το ίδιο για να ξαναδούμε το θέατρο που μας άφησαν οι πρόγονοί μας να καμαρώνει σαν καινούργιο! Αυτό που με στενοχωρεί όμως αφάνταστα είναι ο ψευτο - εθελοντισμός μερικών μερικών που γίνεται έναντι αργυρίων...

Δείτε και το χάρτη με τις σημαντικότερες θέσεις αρχαίων μνημείων της Θεσπρωτίας. Στο κέντρο είναι το μουσείο και ακτινωτά φαίνονται οι αρχαιολογικοί χώροι. Τα Γίτανα βρίσκονται βόρεια του Μουσείου, δηλαδή βόρεια της Ηγουμενίτσας. Μπορεί να φαίνονται στο χάρτη μακριά από τη θάλασσα, θα πω όμως και πάλι ότι είναι χτισμένα στις όχθες του Καλαμά και στα αρχαία χρόνια ο Καλαμάς ήταν πλωτός. Και μέχρι τα Γίτανα και πολύ πιο βαθιά. Πχ μέχρι την Ντόλιανη (αρχαία Φανοτή)...

Ακολουθούν φωτογραφίες από τις εκδόσεις του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηγουμενίτσας:


Το θέατρο των Γιτάνων με την ορχήστρα του και τη σκηνή του... και χωρίς τη λάσπη του Καλαμά που είχε σκεπάσει τα πάντα τη μέρα που το επισκέφθηκα εγώ...

Το Πρυτανείο των Γιτάνων έτσι όπως μόνο στα βιβλία πλέον μπορούμε να το δούμε αφού ο χώρος έχει υποστεί αναγκαίες προσθήκες στεγάστρων.

Σάτυροι που βρέθηκαν κατά τις ανασκαφές στο χώρο του Πρυτανείου των Γιτάνων. Τι έκαναν εκεί τόσους αιώνες; Χμ... κάθονταν ήσυχα ήσυχα και περίμεναν να μας συναντήσουν!!! Αν και η περιοχή χρησίμευσε και ως βοσκοτόπι για μεγάλο διάστημα. Και όμορφες βοσκοπούλες έβοσκαν εκεί τα αρνάκια τους και τα κατσικάκια τους... Δεν παίρνω λοιπόν και όρκο τι έκαναν οι Σάτυροι τόσους αιώνες εκεί!

Και λείπει ο ... Μάρτης από τη Σαρακοστή; Ε, από την ανάποδη δεν μπορεί να λείπει ο ίδιος ο Διόνυσος από τους ... σιτιζόμενους παρά τω Πρυτανείω των Γιτάνων. Εκεί ήταν και η αφεντιά του, παρέα με τους Σατύρους. Κύλησε ο τέντζερης που λένε και βρήκε το καπάκι...

Και μια και ο λόγος για κουζινικά ιδού και ένα

τηγάνι από τον τόπο μας και ας είναι και τρύπιο!

Ήθελα να ήξερα τι μαγειρεύανε εκεί μέσα... να έφτιαχναν άραγε κι εκείνοι τηγανίτες όπως κι εμείς σήμερα; Κι όπως λέω να σηκωθώ κι εγώ να φτιάξω αφήνοντας πλέον τον υπολογιστή ήσυχο. Αρκετά νομίζω για σήμερα. Για τα πολυαγαπημένα Γίτανα. Που ελπίζω πριν φύγω για Αθήνα να μου δοθεί ακόμη μια φορά η ευκαιρία να τα επισκεφθώ.

Πάντως και η πρόταση ισχύει προς όποιον διαβάζει αυτές τις αράδες. Για εθελοντική εργασία. Στα νιάτα μου έκανα ματσακόνι στα καράβια, ε, κάτι θα καταφέρω να βοηθήσω και για την αναστήλωση του θεάτρου... Έστω να κουβαλάω όπως και οι γιαγιάδες μας με την τριχιά ζαλωμένες τα πυρομαχικά στην Πίνδο και σε καιρούς ειρηνικούς τα καυσόξυλα για το τζάκι. Γιατί είναι λιγάκι ντροπή να μας έρθουν τώρα οι ΜΚΟ να μας φτιάξουνε το θέατρο. Κι αν λεφτά δεν έχουμε, έχουμε όμως χέρια και καρδιά. Και θέληση να βοηθήσουμε πραγματικά και όχι να λέμε μονάχα λόγια...

Και για να μην κλείσω το αφιέρωμα για το θέατρο με ένα τηγάνι, μερικές ακόμη φωτογραφίες από τα Γίτανα. Χωρίς σχόλια... Εξάλλου οι εικόνες μιλούν και μόνες τους...