ΧΑΡΙΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

2 απαντήσεις

Σελίδα 4 από 4 Επιστροφή  1, 2, 3, 4

Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Σαβ Μαρ 02, 2013 9:05 pm

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 %25CE%259A%25CE%25A0%25CE%2595%2520%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2598%25CE%259F%25CE%25A5%2520401

ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Σαβ Μαρ 02, 2013 9:05 pm

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 %25CE%259A%25CE%25A0%25CE%2595%2520%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2598%25CE%259F%25CE%25A5%2520404
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Σαβ Μαρ 02, 2013 9:07 pm

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 %25CE%259A%25CE%25A0%25CE%2595%2520%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2598%25CE%259F%25CE%25A5%2520408

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 %25CE%259A%25CE%25A0%25CE%2595%2520%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2598%25CE%259F%25CE%25A5%2520425
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Σαβ Μαρ 02, 2013 9:11 pm

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 %25CE%259A%25CE%25A0%25CE%2595%2520%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2598%25CE%259F%25CE%25A5%2520458

Κοιτάξτε μήνυμα που βγάζει αυτό το σχόλιο!!!

Δεν είναι και για πέταμα η Ελλαδίτσα μας και παράδειγμα προς αποφυγή που θέλει η Φράου Μέρκελ να πείσει τον κόσμο και η άλλη η ξινή η Λαγκάρντ. Κάτι καλό έχουμε κι εμείς. Που δεν το έχουν εκείνες στις χώρες τους. Μόνο που δεν το ξέρουμε. Το καλό μας. Και καθόμαστε κάθε βράδυ και ακούμε την Τρέμη και τρέμουμε από φόβο πως πάει η χώρα μας χάνεται...

ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Σαβ Μαρ 02, 2013 9:18 pm

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 %25CE%259A%25CE%25A0%25CE%2595%2520%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2598%25CE%259F%25CE%25A5%2520461

Και για να έρθουμε στα ίσα μας. Μη θεωρήσουμε ότι είμαστε ένας περιβαλλοντικός παράδεισος...

σκοτώθηκαν!!! δηλαδή δολοφονήθηκαν!

από ποιους;;;;;;;;;

ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Σαβ Μαρ 02, 2013 9:21 pm

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 %25CE%259A%25CE%25A0%25CE%2595%2520%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2598%25CE%259F%25CE%25A5%2520463

σήμερα τα σκοτώνουν...

κάποτε όμως στη χώρα αυτή τα πουλιά τα θεωρούσαν εκπροσώπους των θεών!

Πάρτε τώρα τις τρεις τελευταίες φωτογραφίες. Ολόκληρο πρότζεκτ μπορείς να στήσεις μόνο με αυτές!!!
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Σαβ Μαρ 02, 2013 9:23 pm

ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ


Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 %25CE%259A%25CE%25A0%25CE%2595%2520%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2598%25CE%259F%25CE%25A5%2520465%2520a

Μια τελευταία ματιά από το μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ) Αράχθου Άρτας. Μια συμβολική εικόνα. Με τίτλο ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ. Και η πιο κατάλληλη για ένα μουσείο Ιστορίας, Φυσικής ή όποιας άλλης.

Ταυτόχρονα η εικόνα προετοιμάζει τον επισκέπτη για την επόμενη επίσκεψη. Στο μουσείο Αλιείας. Που μπορεί να μην το λέει στον τίτλο του αλλά είναι και αυτό μουσείο ιστορίας και μάλιστα του συγκεκριμένου τόπου που βρισκόμαστε, της Κόπραινας. Της Κόπραινας που δέχτηκε βαθιά τα σημάδια των εποχών.

Οφείλω μάλιστα να πω σε τούτο το σημείο πως η Κόπραινα τρία χρόνια πριν μου ήταν εντελώς άγνωστη. Όπως στην ουσία άγνωστη σε σημαντικό βαθμό μου ήταν και η Ήπειρος. Κι ας είμαι Ηπειρώτισσα. Όμως μια Ηπειρώτισσα της διασποράς. Και ουσιαστικά οικονομικός μετανάστης αφού οι δικοί μου έφυγαν από την Ήπειρο για την Αθήνα για μια καλύτερη ζωή!!! (πόσο καλύτερη ας μην το συζητήσουμε... )

Εγώ λοιπόν γεννήθηκα στην Αθήνα. Έτσι λέει η ταυτότητα. Δε λέει βέβαια ότι αμέσως μετά βρέθηκα σε ένα κατσικοχώρι της ορεινής Θεσπρωτίας, όπου υπηρετούσε ο πατέρας μου ως δάσκαλος. Κι από κει σε άλλο κατσικοχώρι, με τη μάνα μου να έχει φρικάρει καθώς ήταν μεγαλωμένη στην Αθήνα και η ζωή στα χωριά της Ηπείρου του 1960 της φαινόταν κόλαση. Δεν υπήρχε ρεύμα, δεν υπήρχε τηλέφωνο μα δεν υπήρχε και νερό. Και βεβαίως και η συγκοινωνία γινόταν με τα ζώα ή στην καλύτερη περίπτωση με κάτι προϊστορικά λεωφορεία ή και φορτηγά. Με μπόλικο ποδαρόδρομο από τον ταξιδιώτη σε κάθε περίπτωση. Άσχετο που η μαμά μου θέλησε την πρώτη φορά να με φέρει στην Ήπειρο με αεροπλάνο! Μωρό που μόλις είχα σαραντίσει. Στα Γιάννενα φυσικά. Η Θεσπρωτία δεν είχε και δεν έχει αεροδρόμιο...

Εγώ δε θυμάμαι τίποτε από εκείνα τα πρώτα χρόνια στην Ήπειρο. Προφανώς όμως έχουν καταγραφεί στο dna μου τα βιώματα και με καθορίζουν δίχως να το ελέγχω. Οι πρώτες όμως εικόνες της ζωής μου δεν είναι από την Ήπειρο αλλά από την Αθήνα και πάλι. Γιατί εκεί ξαναβρεθήκαμε για δυο χρόνια και στην εποχή που εγώ μπορούσα πια να έχω μνήμη. Να σπουδάσουν οι γονείς. Ο πατέρας στη μετεκπαίδευση, η μάνα στη σχολή νηπιαγωγών.

Η επιστροφή στην Ήπειρο το Γενάρη του 65, ήταν μια νέα κόλαση για όλους μας. Γιατί σήμανε και το διαμελισμό της οικογένειας. Σε άλλο χωριό ο πατέρας δάσκαλος,σε άλλο η μάνα νηπιαγωγός. Και πίσω στην Αθήνα και στους παππούδες ο αδερφός μου που πρόλαβε να γεννηθεί στο μεταξύ... Η Ήπειρος πλέον έγινε για μένα ταυτόσημη με τα ταξίδια. Ταξίδι να πάμε να δούμε τον πατέρα στο χωριό. Ταξίδια στις διακοπές για Αθήνα. Ταξίδι να πάμε για ψώνια στη γειτονική κωμόπολη. Ταξίδι μακρύ έτσι και αρρωσταίναμε για Γιάννενα. Ταξίδι και για να βρεθούμε κοντά στη θάλασσα που η μάνα μου λάτρευε και δίχως να το θέλει μου κόλλησε κι εμένα το μικρόβιο. Ταξίδι αργότερα και για να πάω στο γυμνάσιο. Όλη λοιπόν αυτή την περίοδο, από νηπιαγωγείο μέχρι πρώτη γυμνασίου, δεν ήξερα πού ανήκω. Μετακινήσεις, μετακινήσεις, μετακινήσεις...

Σύντομα μπήκαν στη ζωή μου και τα άλλα ταξίδια, των βιβλίων. Η Πηνελόπη Δέλτα και ο Ιούλιος Βερν οι πρώτοι πολύτιμοι συνταξιδιώτες μου. Αλλά και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης με όλα του τα Άπαντα. Και βεβαίως ο Γεώργιος Μέγας με τα παραμύθια που είχα την τύχη να είναι και νονός μου. Κι έπλεξαν γαϊτανάκι τα αληθινά ταξίδια με τα άλλα...

Με όλο αυτό το συγκεχυμένο φορτίο μετακόμισα οριστικά πια στην Αθήνα στις αρχές του 70 και συνέχισα εκεί το γυμνάσιο. Με μια Ήπειρο θολή στο μυαλό μου και δίχως να είναι ξεκάθαρο στην καρδιά μου πως είναι αυτό που οι άνθρωποι λένε ιδιαίτερη πατρίδα. Έτσι κι αλλιώς δεν είχα ζήσει μεγάλο διάστημα σε κανένα σημείο της Ηπείρου ώστε να αποκτήσω τέτοιους δεσμούς που οι άνθρωποι έχουν με τον τόπο τους. Κι έπειτα ήταν και η άθλια εικόνα της ζωής στην Ήπειρο, τα χίλια βάσανα. Σε αντιδιαστολή με την άνετη και ανέφελη εκείνη την εποχή ζωή της Αθήνας. Κυριολεκτικά ανέφελη και μεταφορικά. Χωρίς να το συνειδητοποιώ λοιπόν πολύ σύντομα επέλεξα την Αθήνα για τόπο μου και η Ήπειρος έσβησε σε μια άκρη της μνήμης ως τόπος καταγωγής της οικογένειας και ως δυσάρεστη περιπέτεια των παιδικών μου χρόνων.

Σύντομα εξάλλου ήρθε στη ζωή μου το Πολυτεχνείο. Ως κοσμοϊστορικό γεγονός. Κι ας ήμουν ακόμη στο γυμνάσιο. Μα ζούσαμε δίπλα του σχεδόν. Και ήταν αδύνατο να μη με σημαδέψει. Εδώ σημάδεψε ολάκερη την εποχή... Πού να σκεφτώ λοιπόν την Ήπειρο; Όταν έτρεχαν τόσα άλλα σημαντικά;

Αργότερα ήρθαν οι προσωπικές μου τρέλες, η επιλογή να γίνω ναυτικός. Μην πάει τζάμπα και τόσος Ιούλιος Βερν που διάβαζα παιδί. Και η Ήπειρος, η Ήπειρος των βουνών που κυρίως είχα ζήσει, ξεθώριασε τελείως. Το ταξίδι στην Κέρκυρα, οι διακοπές στην Πάργα, τα κοχύλια που μαζεύαμε στο Δρέπανο, η κατασκήνωση στη Λούτσα και κυρίως εκείνες οι ψαρόβαρκες έξω από την αίθουσα του γυμνασίου Ηγουμενίτσας δε μου πέρναγε διόλου από το νου ότι με είχαν σταμπάρει ανεξίτηλα. Και βεβαίως και εκείνη η φέτα θάλασσας που βλέπαμε από τον Σμέρτο...

Πέρασαν χρόνοι και άλλοι χρόνοι. Τελείωσαν και τα καράβια και πια ήμουν δασκάλα. Θα μπορούσα πλέον να έρχομαι για διακοπές στην Ήπειρο. Το απέφευγα όμως. Προτιμούσα το Αιγαίο και την Αστυπάλαια. Εκεί ένιωθα - κοντά στους νησιώτες - να ζωντανεύει εντός μου ο ναυτικός και η αγάπη για τη θάλασσα. Η Ήπειρος, όσες φορές ήρθα αυτά τα χρόνια, με έπνιγε. Τα βουνά της, οι νοοτροπίες των ανθρώπων. Και βεβαίως οι δυσκολίες της ζωής που παρά την αλλαγή των εποχών συνεχίζονταν. Το νερό πάντα δύσκολο, το ρεύμα να κόβεται κάθε τρεις και λίγο, οι μετακινήσεις περιπέτεια ολόκληρη. Κι αργότερα που εμφανίστηκαν οι υπολογιστές και το ίντερνετ πάλι πρόβλημα. Να πηγαίνεις στο χωριό και να αποκόβεσαι από τον κόσμο όλο.

Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν - εννοώ στη σχέση μου με την Ήπειρο - μόνο μετά το 2000. Τότε που για πρώτη φορά ήρθα με δικό μου αυτοκίνητο. Και μπορούσα να γυρνάω από δω και από κει. Και να γνωρίζω τον τόπο. Και τότε άρχισα να ανακαλύπτω και την άλλη Ήπειρο, που είχα μεν γνωρίσει αλλά τελείως ξεχάσει. Την Ήπειρο τη θαλασσινή!

Δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το καλοκαίρι που άφησα τον πατέρα να χτίζει στο χωριό (αγαπημένη του συνήθεια από τον καιρό που βγήκε στη σύνταξη, να πελεκάει πέτρες που μόνος του έβγαζε από το χώμα και να στολίζει το σπίτι και με νέα χτισίματα, κάποια σχέση θα έχει θαρρώ αυτή η δουλειά με το δασκαλίκι... ) και δρόμο πήρα και δρόμο άφησα να γνωρίσω την Πέρδικα και τις παραλίες της. Έναν τόπο που δεν ήξερα καθόλου. Τον συγκλονισμό της ψυχής στον Αρίλα. Με το απέραντο γαλάζιο του Ιονίου και το βαθύ πράσινο να σμίγουν σε ένα αξεδιάλυτο ζαφείρι!

Την ίδια περίπου εποχή ήρθε στη ζωή μου και το ένα πουλί θαλασσινό και ένα πουλί βουνίσιο, σαΐνι Μάρκο Μπότσαρη! Και η τρέλα του αδερφού μου με τα πολυφωνικά. Ήρθε δηλαδή η τέχνη και η μουσική παράδοση του τόπου να μου διδάξουν μια νέα Ήπειρο που δεν υποψιαζόμουν καν.

Κατόπιν έπαιξε το δικό του ρόλο το διαδίκτυο. Κλικ από δω, κλικ από κει, μάζευα ψηφίδες ψηφίδες και έχτιζα κι εγώ. Το πρόσωπο της ιδιαίτερης πατρίδας μου. Και τότε θυμήθηκα και τον πατέρα. Να τον βάλω να μου διηγείται με τις ώρες ετούτο και το άλλο. Από το δικό του θησαυρό να συμπληρώνω το οικοδόμημα της ψυχής μου.

Το 2006 στάθηκε καθοριστικό. Η μεγάλη απεργία του κλάδου. Φθινόπωρο. Και για πρώτη φορά είχα την ευκαιρία μετά από δεκαετίες να βρεθώ στην Ήπειρο τέτοια εποχή. Δε θα ξεχάσω το κλικ της ψυχής μου την ώρα που άφηνα πίσω μου τα Γιάννενα. Απομεσήμερο προχωρημένο. Και τραβούσα μέσα στην απόλυτη ερημιά και τα χρώματα του φθινοπώρου για Θεσπρωτία. Εκείνο το γιγάντιο ερώτημα: "Τι θέλω εγώ στην Αθήνα; Εδώ είναι η ζωή!"

Στα πρώτα βήματα ο καημός έγινε γράψιμο. Έγραφα ιστορίες του τόπου μου. Από διηγήσεις του πατέρα και με το "λάδι" του παραμυθά νονού μου. Έτσι γράφτηκε το Αμελικό, η Μαγδαληνή και ο Μπάτζιος, ο προορισμός Βλαχώρι και πολλά άλλα.

Κι ήταν και οι φωτογραφίες. Στην αρχή των άλλων. Κατόπιν και οι δικές μου. Εκατοντάδες, χιλιάδες φωτογραφίες. Τρελαινόμουν να φωτογραφίζω την Ήπειρο, λες και ο φακός της μηχανής είχε τη δύναμη να μου αποκαλύψει όσα το μάτι δεν προλάβαινε να συγκρατήσει και η μνήμη γρήγορα διαγράφει. Το καθοριστικό σημείο στάθηκε μια φωτογραφία του Μιχάλη του Πασιάκου, του Σαγιαδινού. Ήταν πια άνοιξη του 2008. Και η φωτογραφία ανεβασμένη στο ιστολόγιο του Μιχάλη, το La Bastia:

http://labastia.blogspot.gr/2008/04/blog-post_11.html

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 67993947

Κλικ ΕΔΩ για να δείτε σε μεγάλη προβολή τη φωτογραφία που μου έκοψε την ανάσα. Μα δεν ήταν μόνο η φωτογραφία αλλά και το σχόλιο που τη συνόδευε:

Αν έφυγε ο Πάνας από την Αρκαδία
σ' αυτή τη σπηλιά κρύβεται
μαζί με τις νύμφες!

Και μαζί και ο τίτλος της δωρικής ανάρτησης: Τέθνηκε Μέγας Παν;

Ο Μιχάλης, δίχως να το θέλει, είχε για πολλούς λόγους χτυπήσει το στόχο κατάκαρδα! Ο κύβος ερρίφθη και οι μέρες άρχισαν να μετράνε ανάποδα. Έπρεπε να έρθω στην Ήπειρο. Έπρεπε να ζήσω στην Ήπειρο. Να τη γνωρίσω επιτέλους την άλλη Ήπειρο, την αληθινή, και όχι των διακοπών και των σύντομων αποδράσεων.

Για να καταλάβει κάποιος τι "έπαθα" διαβάζοντας για τον Πάνα και τη σπηλιά του, πρέπει να διαβάσει τη Γκέμμα του Δημήτρη Λιαντίνη. Και το κεφάλαιο: "Πέθανε ο θεός"... Ποιος είναι δηλαδή ο Πάνας των αρχαίων ελλήνων και τι συμβολίζει. Και θα πρέπει να ξέρει και τι υπήρξε ο Λιαντίνης για μένα. Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ! Αλλιώς θα αναρωτιέται άδικα τι μύγα με τσίμπησε με μια φωτογραφία. Και όσα παραπάνω γράφτηκαν για τη σχέση μου με την Ήπειρο δε θα τον βοηθήσουν παρά ελάχιστα.

Βεβαίως στη ζωή του ανθρώπου είναι και χιλιάδες άλλα κομματάκια, εκείνα τα αμέτρητα που προσπαθούσε ο Σεφέρης να μαζέψει, και που συνθέτουν το τελικό παζλ της ζωής του και ορίζουν τις αποφάσεις του. Σαφώς δεν είναι μια φωτογραφία από μόνη της που σου αλλάζει τη ζωή. Είναι, θέλω να πω, και τα μάτια εκείνου που τη βλέπει. Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας που λέει και η παροιμία.

Το γεγονός πάντως παραμένει. Πως ξαφνικά στα πενήντα μου πήρα την απόφαση για μετάθεση στην Ήπειρο και τρέλανα τη μάνα μου που δεν ήθελε ούτε τη λέξη Ήπειρος να ακούει. Ήρθα λοιπόν. Το 2010. Και έζησα τον τόπο για τρία χρόνια. Γύρισα, φωτογράφισα, μίλησα με ανθρώπους, διάβασα, σκαρφάλωσα βουνά, ακολούθησα ποτάμια, μάζεψα λουλούδια, περπάτησα αρχαίες πόλεις και κάστρα ξεχασμένα, τρύπωσα σε μουσεία και φυσικά, τελείως φυσικά, έμεινα ατέλειωτες ώρες παρά θιν΄αλός ατρυγέτοιο.

Κάπως έτσι μπήκαν στη ζωή μου και τα ΚΠΕ της Ηπείρου αλλά της αντικρινής Κέρκυρας. Της Φιλιππιάδας τον περασμένο Μάη. Της Λευκίμμης τον Οκτώβρη. Και τώρα, στα 100 χρόνια απελευθέρωσης της Ηπείρου, ήρθε και το ΚΠΕ του Αράχθου της Άρτας.

Ο καθένας μας που πήγε εκεί, στην Κόπραινα, το περασμένο Σαββατοκύριακο, εισέπραξε όσα η ψυχούλα του ήταν έτοιμη να υποδεχτεί και τα μάτια του να δουν. Κι ο καθένας θα μπορούσε να γράψει τη δική του ιστορία. Τι ήταν για εκείνον η Κόπραινα. Πώς και γιατί πήγε. Τι περίμενε, τι αποκόμισε. Σε ένα μικρό βαθμό κατάφερα αυτές τις τρεις μέρες να "τρυγήσω" κάποιες από τις ιστορίες των ανθρώπων που μοιραστήκαμε την εμπειρία του σεμιναρίου. Θα ήθελα μάλιστα στα σεμινάρια αυτά να μας δίνεται και πιο επίσημα ο χρόνος και ο τρόπος να γνωρίσουμε τους συναδέλφους. Γιατί ελάχιστοι έως κανένας βρίσκεται εκεί τυχαία. Αντίθετα η συντριπτική πλειοψηφία αποτελούν ξεχωριστές μονάδες δασκάλων που το μεράκι καθορίζει τα βήματά τους.

Στη Λευκίμμη μας δόθηκε σε ορισμένους η ευκαιρία να παρουσιάσουμε τουλάχιστον ένα μέρος της δουλειάς μας και των περιβαλλοντικών προγραμμάτων που υλοποιούμε. Στη Φιλιππιάδα πάλι μας είχαν οργανώσει σε ομάδες εργασίας και μοιραστήκαμε στοιχεία ζωής και εμπειρίας εκπαιδευτικής την ώρα της συνεργασίας. Στην Κόπραινα όχι. Εκτός από τον κ. Παπαθεοδώρου, τον καθηγητή από την Πάτρα που ήθελε να του λέμε και το όνομά μας όταν του κάναμε ερωτήσεις, να μην απαντά σε αγνώστους όπως τόνισε!

Κάνω κριτική; Ε, όταν γίνεται καλοπροαίρετα είναι και η κριτική αναγκαία και ελπίζω και καλοδεχούμενη.

Κριτική που στη συγκεκριμένη περίπτωση αφορά την αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού που συγκεντρώνεις για να επιμορφώσεις. Να μην έρθουν άγνωστοι στο σεμινάριο και άγνωστοι να φύγουν.

Να, για παράδειγμα. Κατέκρινα παραπάνω κάποιους που γκρίνιαξαν για το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Πως άλλα περίμεναν, είπαν, να δουν και άλλα είδαν. Και τους το είπα και ζωντανά, εκεί, στο Μουσείο. Όταν εξέφρασαν την αρνητική τους γνώμη. Πιθανόν να μην το είχα κάμει αν στο μεταξύ δεν είχα γνωρίσει και μιλήσει με τον κ. Γιώργο Σόφο. Το συνάδελφο που άνοιξε πρώτος το ΚΠΕ Αράχθου. Παρέλαβε ερειπωμένα κτίρια και τα μετέτρεψε σε χώρο παιδείας και πολιτισμού.

Θέλω δηλαδή να πω ένα μεγάλο μπράβο για τα υπέροχα μουσεία που διαθέτει το ΚΠΕ Αράχθου. Μα και οι ιστορίες των ανθρώπων είναι εξίσου σημαντικές να τις γνωρίζουμε. Ένα ζωντανό μουσείο και ο κάθε άνθρωπος. Και όπως λέγαμε μόλις προχτές στο πηγαδάκι του διαλείμματος στο σχολειό μου, όλοι μας έχουμε πάρει πολλά από συναδέλφους που γνωρίσαμε. Περισσότερα από όσα πήραμε στα θρανία, τα βιβλία και τις διαλέξεις.

Με την ευκαιρία να τονίσω πως με εντυπωσίασε η ξενάγηση που μας έκανε στο μουσείο των Φάρων το μέλος της παιδαγωγικής ομάδας του ΚΠΕ Αράχθου, ο κ. Πέτρος Σινάκος. Φανέρωνε και δόσιμο ψυχής και βαθιά μελέτη του αντικειμένου.

Κι άλλο τόσο εντυπωσίασε όλους μας ο συνταξιούχος συνάδελφος που μας παρουσίασε το θέατρο σκιών, ο κ. Αναγνώστου Γεώργιος. Τι εκρηκτικό ταμπεραμέντο! Τι αληθινός δάσκαλος! Μέλος και αυτός παλιότερα της παιδαγωγικής ομάδας του ΚΠΕ Αράχθου.

Κι αν αυτούς τους γνωρίσαμε όλοι, οφείλω να πω ότι και από τους επιμορφούμενους συναδέλφους ήταν αρκετοί εκείνοι που η λίγη κουβέντα μαζί τους, κυρίως την ώρα των κοινών γευμάτων, μου άφησε άριστες εντυπώσεις. Πχ η κ. Κωνσταντίνα από τα Γιάννενα. Με σπουδές Γεωλογίας και Βρεφονηπιοκομίας. Εκείνη, λέει, κατάφερε να βρει κοινό σημείο! στις δυο εκ πρώτης όψεως άσχετες σπουδές. Και ταυτόχρονα στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο.

Ή ακόμη η Θεοδοσία, η πολιτική μηχανικός, από την Άρτα. Που λόγω του στρατιωτικού συζύγου της αναγκάστηκε να εργαστεί στην εκπαίδευση για να μπορεί να τον ακολουθεί στις μεταθέσεις του από το ένα σημείο της Ελλάδας στο άλλο. Σύρο τη μια, Καβάλα την άλλη, τώρα Άρτα. Την Άρτα που τη γνώρισε μέσα από ένα σχολείο κλειστό για μήνες λόγω καταλήψεων. Φέτος, καμάρωνε, το σχολείο δεν έκλεισε ούτε για μια μέρα. Κι αυτό λόγω του πρότζεκτ που πλέον κάνουν εκεί, το αειφορικό σχολείο.

Λέω πως αξίζει τον κόπο σε τέτοια σεμινάρια σαν των ΚΠΕ, να λαμβάνει πιο οργανωμένα χώρα η ώσμωση των εμπειριών του καθενός μας. Και να διακτινίζονται οι καλές πρακτικές στην εκπαίδευση. Και βεβαίως να μοιράζονται και τα προβλήματα που αποτελούν σκοπέλους στη δουλειά μας. Να αναπτύσσονται προβληματισμοί και να καταλήγουμε σε συμπεράσματα και προτάσεις που θα διαβιβάζονται προς την κεντρική υπηρεσία. Να ακούγεται δηλαδή και ο μάχιμος εκπαιδευτικός, τι βλέπει στο μετερίζι που του εμπιστεύτηκαν, τι έχει να προτείνει για ένα καλύτερο αύριο της εκπαίδευσης.

Κάποτε ήταν τα πουλιά που έδιναν τα μηνύματα των εποχών. Σήμερα έχουμε τους δασκάλους - πουλιά. Όσους ευαίσθητους αρέσκονται σε πτήσεις και δε σαπίζουν σε ένα κλειστό και αποκομμένο από την κοινωνία και τη ζωή σχολείο. Ας τους δίνουν πού και πού το λόγο. Να μοιράζονται τη ματιά τους και τα ακούσματά τους. Και όσα τους άγγιξαν. Αυτά τα ταξιδιάρικα πουλιά που δεν είναι πουλιά. Είναι εκείνοι οι τρελούτσικοι που ακόμη και σε καιρούς ΔΝΤ επιμένουν να κάνουν προγράμματα. Επιμένουν να παίρνουν μέρος σε σεμινάρια. Πληρώνοντας το κόστος και στις δύο περιπτώσεις και από τη δική τους τσέπη. Την άδεια. Και κλέβοντας χρόνο από την προσωπική τους ζωή και την οικογένειά τους.

Και τουλάχιστον τούτο:

Οι εκπαιδευτικοί που παίρνουν μέρος σε τέτοια σεμινάρια όπως των ΚΠΕ, γυρίζοντας στο σχολειό τους να εξακτινώνουν τις γνώσεις που απέκτησαν και προς τους άλλους συναδέλφους. Έτσι ώστε να δίνεται το ερέθισμα και σε άλλους να δηλώσουν συμμετοχή στο σεμινάριο την επόμενη φορά.

(να που σας αποκάλυψα γιατί κάθομαι και γράφω τόσα κατεβατά στο φόρουμ για τα σεμινάρια που μου δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσω... )

Γιατί τα σημάδια της εποχής δεν επιτρέπουν να μένουμε άπραγοι.

Και εις οιωνός άριστος. Να αμύνεται ο καθένας από το δικό του μετερίζι, και με τα όπλα του ο καθείς, για την Ελλάδα και την πατρίδα των ονείρων μας!
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Μαρ 03, 2013 1:48 pm

Με όσα πολλά έγραψα πριν (είχα τους λόγους μου αλλά υπόσχομαι να μην το επαναλάβω και εδώ) δε θα σας φανεί παράξενο που θα αναφέρω ότι περίμενα πώς και πώς την ώρα που θα επισκεφθώ το Μουσείο Αλιείας. Όπως ένιωσα ξεχωριστή συγκίνηση και στο μουσείο των Φάρων. Ο παλιός ναυτικός βλέπετε...

Εξάλλου κάπως έτσι ανακάλυψα πρώτη φορά και την Κόπραινα. Που την αγνοούσα εντελώς τρία χρόνια πριν, ζώντας ακόμη στην Αθήνα. Ερχόμενη όμως στην Ηγουμενίτσα και ξεκινώντας τη δουλειά μου εδώ, άνοιξα ένα φόρουμ για τους μαθητές και έψαχνα με τι όνομα να το βαφτίσω. Πετιέται τότε η μάνα μου και μου λέει: Φάρο να το πεις. Έτσι που είναι το καινούργιο σου σχολείο, δίπλα στο λιμάνι, και με την τάξη σου να βλέπει όλη τη θάλασσα, σαν φάρος μοιάζει!

Μικρό δείγμα από τα παράθυρα εκείνης της τάξης θα σας πείσει για το πόσο εύστοχη ήταν η ονομασία φάρος:

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 602234_10200642736216320_108821212_n

Ούτε σε γέφυρα πλοίου να βρισκόμουν. Όλο το λιμάνι μπροστά μου. Το φόρουμ λοιπόν ονομάστηκε Φάρος:

http://faros.forumotion.com/

και τα παιδιά έγιναν ΟΙ ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ:

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 156489_10200642734776284_1384494221_n

Έτσι ακριβώς ονομάσαμε εκείνη τη χρονιά και το περιβαλλοντικό μας πρόγραμμα, ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ.

Όλα αυτά στάθηκαν η αφορμή να ανακαλύψω κάποια στιγμή και την Κόπραινα! Και το μουσείο Φάρων που διαθέτει. Το μοναδικό στην Ελλάδα. Μου πήρε όμως αρκετό καιρό να μάθω ότι εκεί ακριβώς είναι και το ΚΠΕ Αράχθου και να μείνω εντυπωσιασμένη βλέποντας ότι στο σήμα του έχει καραβάκι!

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 227474_217844661683767_2028039881_n

Τόσον πολύ καιρό που πλέον να μην έχω περιθώρια να επισκεφθώ το ΚΠΕ αυτό με τους μαθητές μου. Δηλαδή μόλις πριν λίγες εβδομάδες που πια είχα πρώτη δημοτικού (πού να φτάσουν τόσο μακριά τα παιδιά της πρώτης; ) κι επιπλέον είχαμε κλείσει και τις επισκέψεις μας για άλλα ΚΠΕ!

Πήγα να σκάσω. Εκεί που έψαχνα πώς και πώς για δυο χρόνια να επισκεφθώ με τους μεγάλους μαθητές το μοναδικό μουσείο Φάρων στην Ελλάδα, και απόλυτα συμβατό με το πρότζεκτ της τάξης, με τι δικαιολογία όμως να ζητήσεις από το σχολείο μια τόσο μακρινή εκδρομή; και ποιος νοιάζεται για φάρους; Αχ, και να ήξερα ότι εκεί ακριβώς είναι και το ΚΠΕ! Και όταν πια το έμαθα είχα τόσο μικρούτσικα παιδάκια που ακόμη και το ΚΠΕ Φιλιππιάδας που κατάφερα να κλείσω επίσκεψη, να με προβληματίζει πώς θα το φτάσουμε...

Και ήταν και το άλλο. Πως έχω ήδη ζητήσει μετάθεση για επιστροφή στην Αθήνα. Δεν υπάρχουν πια οικονομικά δεδομένα να συνεχίσω να ζω στην Ηγουμενίτσα και να κρατάω και ένα κλειστό σπίτι στην Αθήνα.

Καταλαβαίνετε χαρά που πήρα, πήδηξα ως το ταβάνι, όταν διάβασα για το σεμινάριο! Με τι αδημονία περίμενα να εγκριθεί η αίτησή μου. Και με τι συγκίνηση παρακολούθησα και τις τρεις μέρες - απόδειξη πως ήμουν η τελευταία που αναχώρησα το απομεσήμερο της Κυριακής και με αρκετή διαφορά ώρας από τους προηγούμενους. Δεν έλεγα να ξεκολλήσω από το ΚΠΕ Αράχθου. Όπως δεν μπορείς να ξεκολλήσεις από κάπου όταν ξέρεις πως δε θα το ξαναδείς. Εκτός πια... ποτέ δεν ξέρεις, ε;;;

Όπως και αν έχει το ζήτημα την ώρα που έφτασε η τελευταία επίσκεψη, στο μουσείο Αλιείας, έτοιμη ήμουν να μπήξω τα κλάματα. Και ομολογώ ότι ζήλεψα αφόρητα τη συναδέλφισσα από την παιδαγωγική ομάδα του ΚΠΕ που έκανε την ξενάγηση. Ήθελα και τι στον κόσμο να είμαι στη θέση της!

Εντάξει, δε λέω. Έχω καταφέρει κι εγώ αυτό που κατάφερε η Κωνσταντίνα από τα Γιάννενα. Εκείνη να συνδυάσει σπουδές Γεωλογίας και Βρεφονηπιοκομίας. Διδάσκοντας τώρα σε ΕΠΑΛ και σε μελλοντικές βρεφονηπιοκόμους. Εγώ πάλι σπουδές σε σχολή πλοιάρχων και παιδαγωγικές. Κοινός παρονομαστής η περιβαλλοντική εκπαίδευση. Τουλάχιστον έτσι δε νιώθω τύψεις που η πατρίδα ξόδεψε χρήματα να με σπουδάσει δυο διαφορετικά εκ πρώτης όψεως επαγγέλματα. Που η ίδια πατρίδα με άφησε άνεργη και με ανάγκασε να αλλάξω επάγγελμα, άστο. Γιατί η πατρίδα δε φταίει για τίποτε. Εμείς, οι πολίτες, έχουμε ακέραιη την ευθύνη όταν η χώρα δεν πάει καλά.

Το όνειρό μου όμως θα ήταν να βοηθήσω ακόμη περισσότερο για να συνδεθεί ο χώρος της ναυτιλίας με την εκπαίδευση. Ζάλισα και τα παιδιά του ΚΠΕ πριν ακόμη πάω εκεί. Με την πρόταση που τους έκανα για δημιουργία δικτύου! Τελικά όταν πήγα και είδα την κατάσταση από κοντά, δεν τόλμησα να πω λέξη. Και δε θα το εξηγήσω περισσότερο αυτό. Θα περιοριστώ μόνο στο δει δε χρημάτων...

Υποτίθεται πως υποσχέθηκα να μην πω πολλά. Και το έκανα πάλι. Σταματώ. Και αρχίζω την παρουσίαση του μουσείου Αλιείας...
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Μαρ 03, 2013 7:39 pm

ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΛΙΕΙΑΣ


Για να καταλάβει κάποιος τι είναι αυτό το Μουσείο Αλιείας του ΚΠΕ Αράχθου, είναι ανάγκη πρώτα πρώτα να δείξουμε μια αεροφωτογραφία του χώρου - φωτογραφία που βεβαίως δεν έβγαλα εγώ αφού ακόμη δεν έχω γίνει Μαίρη Πόππινς να πετάω στους ουρανούς...

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 94

Φωτογραφία από τη σελίδα του ΚΠΕ Αράχθου στο face book. Και ένας καλός λόγος που εδώ υπάρχει Μουσείο Αλιείας. Το μικρό λιμανάκι μπροστά στο ΚΠΕ με τις ψαρόβαρκες. Και ο καθένας βέβαια αντιλαμβάνεται πως δεν είναι μόνο οι λίγες αυτές ψαρόβαρκες μα ένας ολόκληρος Αμβρακικός με μήκος 35 χλμ και αρκετό πλάτος που δίνει πλούσια αλιεύματα. Όμως υπάρχει και άλλος λόγος. Κι αυτόν μπορεί κάποιος να τον καταλάβει βλέποντας και τις ακόλουθες φωτογραφίες, από την ίδια πηγή, που δείχνουν πώς ήταν ο χώρος αυτός στις αρχές του προηγούμενου αιώνα:

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 53

Από την ίδια περίπου γωνία με την αεροφωτογραφία. Αλλά δε φαίνεται το κύριο που μας ενδιαφέρει. Οπότε δείτε και την επόμενη φωτογραφία για να ολοκληρώσετε άποψη:

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 58

Όπως είναι προφανές οι φωτογραφίες αυτές είναι από σχετικό πρόπλασμα. Και που εκτίθεται στο Μουσείο Αλιείας. Το φωτογράφισα και εγώ αλλά οι φωτογραφίες βγήκα χάλια. Γι' αυτό και αναγκάστηκα να δανειστώ φωτογραφίες του ΚΠΕ Αράχθου. Για να δείτε όσοι διαβάζετε το αφιέρωμα πώς ακριβώς ήταν κάποτε ο χώρος αυτός. Πριν από το 1940 όπως ενημερώνει η ταμπελίτσα...
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Μαρ 03, 2013 7:59 pm

Η περιοχή λοιπόν δεν ήταν απλά ένα λιμανάκι για ψαρόβαρκες. Μα κανονικό λιμάνι που ένωνε την Άρτα με την Αθήνα! Από δω ταξίδευαν επιβάτες και εμπορεύματα. Κι ακριβώς για τα εμπορεύματα υπήρχαν οι ράγες. Για να μεταφέρονται με ειδικά βαγονέτα.

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 59

Φωτογραφία από τη σελίδα του ΚΠΕ Αράχθου στο face book.

Στη φωτογραφία αυτή φαίνεται καθαρά και ο φάρος της Κόπραινας. Αναγκαίος για να προσεγγίζουν εδώ πλοία και όχι οι απλές βαρκούλες. Μάλιστα ο φάρος διέθετε δύο χρώματα, λευκό και ερυθρό. Και οι καπεταναίοι ήξεραν πως δεν έπρεπε να βλέπουν τον ερυθρό τομέα, γιατί αυτό σήμαινε πως κινούνται στα αβαθή του κόλπου και κινδυνεύει το καράβι τους να προσαράξει. Σαφέστατα τα καράβια εκείνης της εποχής δεν ήταν μεγάλα καράβια όπως τα σημερινά. Μας ενημερώνει επίσης και το πρόπλασμα ότι ήταν καράβια ιστιοφόρα. Καράβια δηλαδή με μικρό βύθισμα Το ίδιο επιλέγει να κάνει και ο Ντίνος Δημόπουλος στην ταινία του που παραθέσαμε σε προηγούμενη σελίδα: Τα Δελφινάκια του Αμβρακικού. Κι αυτός δείχνει καράβι ιστιοφόρο. Να ήταν όλα ιστιοφόρα; Δεν το ξέρουμε...

Μπορούμε όμως να μάθουμε περισσότερα επισκεπτόμενοι το Μουσείο Αλιείας και που σε σημαντικό βαθμό είναι και Ναυτιλίας.

Να σημειώσω ότι στα αριστερά της φωτογραφίας διακρίνεται ο Βωβός ποταμός.

Κι ακόμη πως τα κτίρια που διακρίνονται στο πρόπλασμα σώζονται τα περισσότερα ακόμη σήμερα και αυτά φιλοξενούν τις εγκαταστάσεις του ΚΠΕ Αράχθου.
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Μαρ 03, 2013 8:07 pm

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 57

Φωτογραφία του ΚΠΕ Αράχθου από το face book

Δεξιά διακρίνουμε το κτίριο που σήμερα στεγάζεται το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας.

Στη μέση και πίσω το κτίριο που στεγάζει το Μουσείο Αλιείας.

Αριστερά το κτίριο που στεγάζονται τα γραφεία του ΚΠΕ και ο χώρος των εργαστηρίων.

Και στα τρία αυτά κτίρια κατέληγαν όπως βλέπουμε ράγες. Άλλα γιατί ήταν αποθήκες και άλλο τελωνείο.
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Μαρ 03, 2013 8:23 pm

Κόπραινα


Άρθρο του Αριστείδη Σχισμένου, συνταξιούχου Διδασκάλου, με θέμα: "Κόπραινα. Το προπολεμικό επίνειο της Άρτας αποτελεί ελκυστικό χώρο ρέμβης κι έμπνευσης" που δημοσιεύθηκε στη Μηνιαία Επιθεώρηση Ενημέρωσης και Προβολής Ηπειρωτικών Θεμάτων "Άπειρος Χώρα" στο τεύχος 85, Φεβρουάριος 2007.

Κόπραινα Τοποθεσία: Η γραφική Κόπραινα φωλιάζει στον πανέμορφο ομώνυμο όρμο, ανατολικά των εκβολών του ποταμού Βωβού, διαμορφωτή και καλλιτεχνικού διακοσμητή της περιοχής, στα νοτιοδυτικά της χρυσαφένιας λιμνοθάλασσας του Αγρίλου, δυτικότερα του ζαφειρένιου Μενιδίου, σε απόκεντρη τοποθεσία που απέχει περίπου έξι χιλιόμετρα νότια της εθνικής οδού Άρτας – Μενιδίου.

Κόπραινα - Άγριλος - Ράμμα

Λίγα εντυπωσιακά αναπαλαιωμένα κτίρια, απομεινάρια δόξας και μεγαλείου ανθηρότατων εποχών πριν από το β΄ παγκόσμιο πόλεμο, τα οποία εξυπηρετούσαν τις διαμετακομιστικές ανάγκες του νομού Άρτας (τελωνείο, αποθήκες, υδατοδεξαμενή, ξενοδοχείο και μικροί χώροι διαφόρων υπηρεσιών), βρίσκονται στριμωγμένα σε μια γλωσσόμορφη έκταση ξηράς μήκους 2 χιλιομέτρων και πλάτους 100 μέτρων. Μπροστά από τα μεγαλοπρεπή διώροφα κτίρια εδραιώνεται μια καλαίσθητη και ταιριαστή παραδοσιακή ψαροταβέρνα, στην οποία μπορεί κανείς ν’ απολαύσει τις νόστιμες λιχουδιές των λαχταριστών ψαριών του Αμβρακικού. Ένα καλοφτιαγμένο κιόσκι σε μικρή απόσταση από τα κτίρια φιλοξενεί τους επισκέπτες που επιθυμούν να απολαύσουν την κοντινή ομορφιά της περιοχής, τη μαγεία της απεραντοσύνης του Αμβρακικού την ξέμακρη αισθητική απόλαυση του καταπράσινου δασωμένου Μακρυνόρους και τη γιορτή των γκριζόχρωμων ακαρνανικών βουνών.

Ακόμη το γραφικό κιόσκι προσφέρεται για να απολαύσει κανείς το ναζιάρικο κυκλικό πέταγμα των αναρίθμητων φανταχτερών πουλιών από το μεγάλο ξενώνα της λιμνοθάλασσας στις φιλόξενες ρηχόνερες ακτές για περίπατο στα λασποτόπια, μετά επίσκεψη στα εστιατόρια της πρασινογάλαζης κοίτης του ποταμού βωβού και ξανά επιστροφή με χαρούμενους κελαηδισμούς και ήρεμους κρωγμούς στους κοιτώνες της λιμνοθάλασσας του Αγρίλου.

Η θέα κάποιων κοντινών ερειπωμένων κτιρίων πιστοποιεί την Παλαιό Κτίριοεγκατάλειψη της περιοχής από τους παλιούς κατοίκους, αναπέμπει μελαγχολία και προοιωνίζει απαισιόδοξη προοπτική. Τα εγκαταλειμμένα και σκουριασμένα βαγονέτα, οι φθαρμένες ράγες, οι ερειπωμένες αποβάθρες και τα λιγοστά απομεινάρια του μικρού λιμανιού ανακαλούν στη μνήμη όμορφες νοσταλγικές σκηνές από την άλλοτε πλούσια πολιτιστική ζωή της περιοχής και προκαλούν ψυχικό πόνο. Ένα ανακάτεμα πολλών κι έντονων συναισθημάτων, ένα μείγμα από σπάνια αισθητική μαγεία και λιγοστό ψυχικό πόνο δημιουργεί η θέα της ηλιόχαρης περιοχής της Κόπραινας.

Τη βορειοδυτική πλευρά της την περιζώνει ο δωροφέρτης της περιοχής Βωβός ποταμός, ο οποίος Βωβός Ποταμός μορφοποίησε, εδώ και χιλιάδες χρόνια, την περιοχή, την καλλώπισε με εξαίσιας γραφικότητας δελταϊκούς σχηματισμούς, την υδροδοτεί με γλυκά νερά και της προσαυξάνει την πλούσια χλωρίδα και φανταχτερή πανίδα.

Νοτιοανατολικά την αγκαλιάζει η τρυφερή αγκαλιά του γαληνεμένου Αμβρακικού κόλπου, ο οποίος τη νανουρίζει αδιάκοπα με τον ήρεμο παφλασμό των σιγανομουρμούριστων κυμάτων, τη μυρώνει με την ανάκατη από φύκια και ιώδιο οσμή της αύρας του, τη δροσίζει με το νοτιοδυτικό ανασασμό του και την ευεργετεί με τα πλούσια ιχθυαλιεύματά του. Από τα βορειοανατολικά της όρια τη συνδράμει με όλες τις δωροπαροχές της η πλούσια και πανέμορφη λιμνοθάλασσα του Αγρίλου και με τη φυσικότατη λουρονησίδα της, η οποία τη διαχωρίζει από το κύριο σώμα της θάλασσας του κόλπου και τη συνδέει με το προκομμένο Μενίδι.

Η κατασκευή, τον τελευταίο χρόνο, του γραφικού ξύλινου διαδρόμου, που στηρίχτηκε στο σώμα της λουρονησίδας, διευκόλυνε την επικοινωνία της με το Μενίδι και αύξησε την παρουσία πολλών επισκεπτών, ερευνητών, φυσιοδιφών και διέγραψε ευοίωνο το μέλλον της Κόπραινας. Η επαφή της, βορειοδυτικά, με τον εύφορο κάμπο της Άρτας της δίνει τη δυνατότητα οικονομικής στήριξης και προοπτική ανάκαμψης.

Η στέγαση και η λειτουργία του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του νομού Φάρος Άρτας στα καλαίσθητα και ευρύχωρα αναπαλαιωμένα κτίρια του τελωνείου, αποτελεί ξεχωριστή προϋπόθεση αναθέρμανσης και αναζωογόνησης της περιοχής. Οι βάσεις και οι προϋποθέσεις λειτουργίας του Κέντρου Περιβαλλοντικής Αγωγής είναι άριστες και μαζί με τη λειτουργία πλούσιων και καλά οργανωμένων μουσείων με πλούσια εκθέματα της έμβιας ζωής του Αμβρακικού κόλπου, αποτελούν εγγύηση για την ανάκαμψη της γραφικής και ιστορικής Κόπραινας. Στα καλά οργανωμένα μουσεία του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της Κόπραινας συμπεριλαμβάνεται και το μουσείο της κατοικίας του φαροφύλακα που στεγάζεται και λειτουργεί στο γραφικό φάρο της Κόπραινας και είναι εδραιωμένος στο ακρωτήρι της γλωσσόμορφης ξηράς προς το μέρος του Αμβρακικού Κόλπου.

Ονομασία: Η ονομασία «Κόπραινα ή Κόπρενα», σύμφωνα με την άποψη του Γιάννη Τσούτσινου, δικηγόρου και συγγραφέα, οφείλεται στο λευκό επίστρωμα αλατιού: «…γιατί η λέξη Κόπραινα είναι ξενική και απαντιέται σε όλα τα σερβοελληνικά λεξικά, παλαιά και νεότερα και σημαίνει κάτι αραχνοΰφαντο, κάλυμμα, πέπλο. Η Κόπραινα και η αμμώδης περιοχή της καλυπτόταν με στρώμα αλατιού και ήταν κατάλευκη, σαν να σκεπαζόταν με πέπλο».

Σύμφωνα όμως με την άποψη της ομάδας συγγραφέων του βιβλίου με τίτλο: «Κομπότι, η γενέτειρα του Σκουφά και του Γεροστάθη» οφείλεται στην πολλή κοπριά που σώριαζαν εκεί τα πολλά βοϊδογέλαδα των Κομποταίων, οι οποίοι στάβλιζαν τα ζώα τους στην περιοχή αυτή. Είναι δε γνωστό ότι η Κόπραινα ανήκει στο Δήμο Κομποτίου και η περιοχή της από παλιά χρόνια συγκαταλεγόταν στην εδαφική έκταση του Κομποτίου.

Ιστορική αναδρομή: Το τοπωνύμιο Κόπραινα το απαντάμε στις αρχές του 14ου μ.Χ. αιώνα μνημονεύτηκε για πρώτη φορά το έτος 1304, όταν ο Προβηγκιανός ιππότης Ραϋμούνδος και ο Ιωάννης, κόμης της Κεφαλληνίας Πλακόστρωτος δρόμος«κατήχθησαν» στο λιμάνι της Κόπραινας, για να πολεμήσουν «…την Παλαιολογίνα του Δεσποτάτου της Ηπείρου…».

Άρχισε ν’ αποκτάει ζωτική σημασία ύστερα από την απελευθέρωση της Άρτας το 1881. Η Κόπραινα έπαιξε το ρόλο σταθμού μεταφορών και επικοινωνίας. Ακόμα, σαν παραθαλάσσιο μέρος, παρουσίαζε και κάποια κοσμική ζωή, κατά τις διακοπές.

Διανοίχτηκε και χαλικοστρώθηκε καρόδρομος από Ζούτου – Κόπραινας. Έγιναν τελωνειακές εγκαταστάσεις, αποβάθρα, γραφεία πρακτόρων και λιμενεργατών Κομποταίων. Έγινε καφενείο, εστιατόριο, ξενοδοχείο και εγκαταστάθηκε Αστυνομικός σταθμός.

Τα πλοία που αγκυροβολούσαν στο λιμάνι ήταν το «Πέτρος» και το «Παίλαρος». Έδιναν πολλή δουλειά και δημιουργούσαν κίνηση και ζωή στους Κομποταίους, που ήταν κάτοικοι του λιμανιού. Μέχρι το 1940, το λιμάνι έσφυζε από οικονομική και εμπορική κίνηση. Μετά όμως το Β’ παγκόσμιο πόλεμο τα πράγματα άλλαξαν» τονίζουν οι συγγραφείς του βιβλίου με τίτλο: «Το Κομπότι, η γενέτειρα του Σκουφά και του Γεροστάθη», σελ. 164-165.

Ο Γιάννης Τσούτσινος, δικηγόρος και ιστορικός συγγραφέας μας παρέχει την παρακάτω πληροφορία για την Κόπραινα: «Υποστηρίζεται λοιπόν πως στο μυχό του Αμβρακικού Κόλπου κατασκεύασαν οι Δωριείς, που κατέβηκαν από την Πίνδο, το στόλο τους – ίσως μόνο μία ομάδα των, οι Υλλείς – και από κει ξεκίνησαν για την Πελοπόννησο και την Κρήτη. Στο μυχό του κόλπου βρίσκονται η σημερινή Κόπραινα και το σημερινό Μενίδι, θέσεις πλησιέστερες προς τις περιοχές της Άρτας, απ’ όπου προμηθεύονταν την κατάλληλη ξυλεία για τα πλοία (όπως ύστερα από αιώνες προμηθεύονταν από το λιμάνι της Κόπραινας οι Γάλλοι την ξυλεία για τον πολεμικό τους στόλο). Την άποψη για την κατασκευή του στόλου των Δωριέων στο μυχό του Αμβρακικού τη βρίσκουμε σε κείμενα του Franz Miltner “Die Dorische Wanderung” (Clio, 27, 1934, σελ. 54-58) κ.α. «Περιοδικό Σκουφάς» τ. 85, σελ. 49-52.

Ο μεγάλος σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας Ντίνος Δημόπουλος, που γύρισε αξιολογότατα έργα στην Κόπραινα, μας περιγράφει σκηνές από την κίνηση του λιμανιού της Κόπραινας αρκετά ζωηρές κι εντυπωσιακές.

«Το εμπόριο και η συγκοινωνία γινόταν με τα βαπόρια. Έτσι τρεις φορές τη βδομάδα έφτανε στο Κοχύλι (Κόπραινα) το βαπόρι από τον Πειραιά και γινόταν τότε χαλασμός στην προκυμαία. Οι βαρκάρηδες μπαίναν στις μεγάλες τους βάρκες, που ήταν φορτωμένες πατείς με πατώ σε με επιβάτες για Πρέβεζα, Λευκάδα και Πειραιά, κι έβγαιναν ανοιχτά να βρούνε το βαπόρι που είχε αγκυροβολήσει κάπως μακριά, γιατί δεν μπορούσε να πλευρίσει στο μόλο – το λιμανάκι ήταν ρηχό βλέπεις.

Δίπλα στους βαρκάρηδες, οι μαουνιέρηδες έβαζαν τα δυνατά τους κι αυτοί να φτάσουν γρήγορα στο βαπόρι, μα οι μαούνες πήγαιναν αργά, γιατί ήταν παραφορτωμένες. Την ίδια στιγμή οι χαμάληδες στο μόλο έσερναν τα βαγονέτα τους πάνω στις ράγες να προλάβουν τα εμπορεύματα για την αποθήκη του τελωνείου, ενώ πιο κει, στο χωματόδρομο, τα κάρα κι οι σούστες περίμεναν στη σειρά να φορτώσουν. Και τα ζεμένα άλογα κούναγαν πέρα δώθε την ουρά τους να διώξουν τις αλογόμυγες.

Κι ήταν κόσμος πολύς μαζεμένος στο μόλο, άλλος ν’ αποχαιρετήσει τους δικούς του, που φεύγαν, κι άλλος να καλωσορίσει όσους έρχονταν. Και φώναζαν οι χαμάληδες, καθώς σπρώχνανε τα βαγονέτα» Περιοδικό Σκουφάς, τχ. 72-73, τόμος Η, 1978, σελ. 3.

Η Κόπραινα το έτος 1927, με Διάταγμα (ΦΕΚ 76/1-4-1927), μετονομάστηκε σε Αλυκή από τη μεγάλη παραγωγή και το εμπόριο του αλατιού της, αλλά η ονομασία αυτή δεν επικράτησε, γρήγορα αποβλήθηκε και παρέμεινε η ονομασία «Κόπραινα».

Αναδημοσίευση άρθρου από

http://www.kompoti.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=90
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Μαρ 03, 2013 8:55 pm

Περί Αμβρακικού

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Amvrakikos1

Αμβρακικός Κόλπος: Ανεξάντλητη πηγή πλούτου και οικονομικής ανάπτυξης

Από την αρχαιότητα ως την σημερινή εποχή ο Αμβρακικός αποτελούσε ένα κέντρο αναφοράς σημαντικών γεγονότων που διαμόρφωσαν τόσο την ιστορία της Ελλάδας όσο και της ευρύτερης περιοχής του. Στην περιοχή αναπτύχθηκαν πλούσιες αρχαίες πόλεις όπως η Κασσιόπη, η Νικόπολη και η Αμβρακία, η σημερινή μας Άρτα.

Ο Αμβρακικός είναι μία ημίκλειστη θαλάσσια περιοχή έκτασης 450 τ.χ., μεγίστου βάθους 58 μέτρα και επικοινωνεί με το Ιόνιο μέσω ενός στενού διαύλου, πλάτους 600 μέτρων, μήκους 6.000 μέτρων και βάθους περίπου 5 μέτρα. Στα βόρεια παράλια του Αμβρακικού εκβάλλουν οι ποταμοί Λούρος στα ΒΔ, Άραχθος και Βωβός στα ΒΑ, στον όρμο της Κόπραινας.

Η θαλάσσια λεκάνη στον κόλπο έχει υφάλμυρα νερά, δηλαδή δέχεται περισσότερα γλυκά νερά μέσω των βροχοπτώσεων και των ποταμών, απ' ό,τι χάνει μέσω της εξάτμισης και της μπασιάς (πλημμυρίδας) νερών του Ιονίου. Αποτέλεσμα αυτού είναι η μειωμένη αλατότητα των νερών του κόλπου σε σύγκριση με του Ιονίου Πελάγους. Σ' αυτή αλλά και στα πολλά θρεπτικά συστατικά με τα οποία τα νερά των ποταμών εμπλουτίζουν τον κόλπο, οφείλεται η προσέλκυση μεγάλου αριθμού ψαριών και κυρίως γόνου από το Ιόνιο. Στην ευρύτερη περιοχή του κόλπου, συνυπάρχουν σήμερα σε πλήρη αρμονία όλες σχεδόν οι μορφές των υδάτινων οικοσυστημάτων και υδροβιοτόπων, το θαλάσσιο, το υφάλμυρο με τις 8 λιμνοθάλασσες, τα δύο ποτάμια και οι πολλοί χείμαρροι, καθώς και οι εκτεταμένοι βάλτοι με αλμυρό και γλυκό νερό.

Ο Αμβρακικός κόλπος λόγω της δράσης των ποταμών Λούρου και Αράχθου, με τις φερτές ύλες και τις παροδικές πλημμύρες τους συντηρούσε για αιώνες όλο αυτό το πλέγμα των εσωτερικών νερών και από τα πλούσια ιχθυοαποθέματά του, ανανέωνε τους ιχθυοπληθυσμούς των λιμνοθαλασσών με γόνο. Η δράση των ποταμών Λούρου και Αράχθου, σε συνδυασμό με τα ισχυρά ρεύματα στο εσωτερικό του κόλπου, κινητοποίησαν το λεπτό αμμοϊλυώδες υπόστρωμα του βυθού και δημιούργησαν φυσικές λουρονησίδες, πίσω από τις οποίες εκτείνονται εκτεταμένοι υδροβιότοποι, λιμνοθάλασσες, αλίπεδα και βάλτοι .

Έτσι οι υδροβιότοποι, αλλά και ο ίδιος ο κόλπος του Αμβρακικού, αποτέλεσαν ιδανικό καταφύγιο για την ανάπτυξη μιας πλούσιας ορνιθοπανίδας και ιχθυοπανίδας. Ήταν επομένως φυσικό οι παράκτιες πόλεις και τα χωριά να στηρίξουν την επιβίωσή τους στην αλιεία του κόλπου, των λιμνοθαλασσών και των εσωτερικών υδάτων.

Το βόρειο τμήμα του Αμβρακικού που ανήκει γεωγραφικά και διοικητικά στο νομό Άρτας, περιλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος του θαλάσσιου μέρους του κόλπου και πολλές λιμνοθάλασσες οι οποίες σχηματίστηκαν με τη δράση των ποταμών Λούρου, Αράχθου και Βωβού και των χειμάρρων τους και με τον κυματισμό στο κόλπο σχηματίσθηκε το δέλτα του Αράχθου και Λούρου καθώς και οι εκβολές του Βωβού.

Ο Αραχθος αποτελούσε σημαντικό πνεύμονα για το κλειστό οικοσύστημα του Αμβρακικού κόλπου και ιδιαίτερα για τον όρμο της Κόπραινας. Στο δέλτα του Αράχθου υπάρχουν λαυράκια, κεφαλόπουλα, μουρμούρια, κοκλάνια, τσιπούρες και γλώσσες τα οποία ζουν σ ένα ευρύ φάσμα αλατότητας, αποτελεί δε ένα από τους σημαντικότερους βιότοπους της περίφημης γάμπαρης του Αμβρακικού. Η γαρίδα μαζί με τι χέλι αποτελούσαν το 80% του εισοδήματος των ψαράδων της περιοχής.

Στο δέλτα των ποταμών Αράχθου, Βωβού και Λούρου σχηματίσθηκαν πολλές λιμνοθάλασσες, όπως η Τσουκαλιού - Ροδιά, η Λογαρού, Κόφτρα – Παλιομπούκα και Αγρίλος που ανήκουν στο νομό Άρτας και βρίσκονται στο βόρειο τμήμα του Αμβρακικού Κόλπου.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι λουρονησίδες των λιμνοθαλασσών Τσουκαλιού και Λογαρού. Πρόκειται για σπάνιες γεωμορφολογικές διαπλάσεις ξηράς, αποτελούμενες σχεδόν στο σύνολό τους από όστρακα διθύρων μαλακίων ή ελασματοβραγχίων, όπως τα μύδια, τα στρείδια, τα χτένια ( καποσάνδες ) και λοιπά όστρακα. Ειδικά η λουρονησίδα της λιμνοθάλασσας Τσουκαλιού, η οποία έχει μείνει μέχρι σήμερα σχεδόν ανέπαφη, αποτελεί μοναδικό φυσικό φαινόμενο και προσελκύει κάθε χρόνο πολλούς επισκέπτες.

Η ανεξάντλητη αυτή πηγή πλούτου ήταν αρκετή να θρέψει όχι μόνο τους κατοίκους των παράκτιων περιοχών, αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Ηπείρου. Το λιμάνι της Πρέβεζας δεν ήταν αρκετό για τη διακίνηση του αλιευτικού πλούτου του Αμβρακικού και των γεωργοκτηνοτροφικών προϊόντων της περιοχής και γι αυτό κατασκευάζεται δεύτερο κάτω από τον λόφο της Σαλαώρας από τον Αλή- Πασά, και το οποίο με καλντερίμι (πετρόκτιστο δρόμο) ίχνη του οποίου σώζονται ακόμη και σήμερα στο βυθό Λογαρού, Τσουκαλιού και ροδιάς μέσα από τον βάλτο και δρόμο του Πασά συνέδεε τον Αμβρακικό με τα Ιωάννινα. Παράλληλα την ίδια εποχή αναπτύχθηκε στη Σαλαώρα έντονη ναυπηγική δραστηριότητα. Το λιμάνι της Σαλαώρας ήταν εξοπλισμένο με τελωνείο, εκεί όπου βρίσκεται το σημερινό Κέντρο Πληροφόρησης Σαλαώρας, αποθήκες και σεράϊ.

Τελευταίο κατασκευάστηκε το λιμάνι της Κόπραινας στα παράλια της Άρτας και ανατολικά του λόφου της Σαλαώρας, όπου εγκαταστάθηκαν Ελληνικά τελωνεία, μετά την απελευθέρωση της Άρτας το 1890. Το λιμάνι αυτό απέκτησε ζωτική σημασία τόσο για την οικονομική ανάπτυξη της Άρτας όσο και της Ηπείρου γενικότερα, αφ ότου έπαψε να λειτουργεί το λιμάνι της Σαλαώρας.

Έτσι το λιμάνι της Κόπραινας άκμασε ως επίνειο της Άρτας την περίοδο 1890 – 1945 και λειτούργησε μέχρι το Β' παγκόσμιο πόλεμο. Εκείνα τα χρόνια η Κόπραινα ήταν η μοναδική θέση στη βόρεια ακτή του Αμβρακικού η οποία ενωνόταν οδικά με την Άρτα, με καλντερίμι, τμήμα του οποίου σώζεται ακόμη και σήμερα. Για την εξυπηρέτηση των εμπορευμάτων, μία μικρή σιδηροδρομικά γραμμή ένωνε τις αποθήκες του τελωνείου με την πλατεία του χωριού και το μόλο, απ όπου τα εμπορεύματα μεταφερόταν με μαούνες και πλοία.

Τα ιστιοφόρα εμπορικά, που έμπαιναν στον Αμβρακικό, όπως τα γατζάο, τα περάματα και οι μαούνες, ξεφόρτωναν στο λιμάνι της Κόπραινας. Από την Κόπραινα τα εμπορεύματα μεταφερόταν με άμαξες στην Άρτα και τα άλλα χωριά της περιοχής, συμβάλλοντας κατ αυτόν τον τρόπο στην ανάπτυξη του εμπορίου και την περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη της περιοχής.

Άλλο στοιχείο μεταφόρτωσης ήταν η γέφυρα της Πέτρας πάνω στον Λούρο, όπου εισερχόταν τα γατζάο γεμάτα εμπορεύματα.

Το υγρό στοιχείο λοιπόν καθόριζε την οικονομική και κοινωνική ζωή της περιοχής του Αμβρακικού. Η ανάπτυξη των λιμανιών της Κόπραινας και Πρέβεζας ως αλιευτικών και εμπορικών κέντρων, σηματοδοτούσε την συνύπαρξη της αλιευτικής δραστηριότητας, στον κόλπο και τις λιμνοθάλασσες με την εμπορική δραστηριότητα

Η περιοχή ήταν τόσο πλούσια σε αλιεύματα, ώστε ήταν αδύνατο να τα λογαριάσεις και από κει βγήκε το όνομα της λιμνοθάλασσας Λογαρού. Επίσης χρειαζόταν Τσουκάλια για να μεταφερθούν και έτσι προέκυψε το όνομα Τσουκαλιού.

Οι οικογένειες των παράκτιων οικισμών του βόρειου Αμβρακικού είχαν ως κύρια πηγή εισοδήματος την αλιεία και δεύτερη τη γεωργία «εξ ου και η ονομασία ακόμη και σήμερα «γεωργοαλιείς»αφού οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις της περιοχής ήταν περιορισμένες και βρισκόταν κάτω από τον διαρκή κίνδυνο πλημμυρών.

Τη περίοδο Φεβρουαρίου - Μαίου, τα ψάρια με αντοχή σε ευρύ φάσμα αλατότητας, (ευρύαλα είδη ),όπως οι τσιπούρες, οι κέφαλοι, τα λαυράκια, τα μελανούρια, και οι γλώσσες κινούμενα προς περιοχές με μειωμένη αλατότητα και πλούσιας τροφής, εισέρχονται στις λιμνοθάλασσες, μέσα από τα στόμια που τις συνδέουν με τα νερά του κόλπου. Εκεί οι ψαράδες των διβαριών τοποθετούσαν τις ιδιότυπες παγίδες – φράγματα, τις «καλαμωτές».

Την υπόλοιπη περίοδο, οι ιχθυοπληθυσμοί κινούνται αντίθετα και μέσα από τα εσοδευτικά στόμια, επιστρέφουν στις σταθερότερες θερμοκρασιακές συνθήκες του κόλπου και της ανοιχτής θάλασσας και έτσι παγιδευόταν στα στόμια των διβαριών.

Οι κάτοικοι της Μεσογείου και του Αμβρακικού ειδικότερα, εκμεταλλεύτηκαν από την αρχαιότητα τη συγκεκριμένη συμπεριφορά των ευρυάλων ψαριών, η οποία είναι κοινή σ όλες τις παράκτιες περιοχές της Μεσογείου, σε περιοχές με παρόμοια μορφολογία και υδρολογία.

Με απλές επεμβάσεις μετέτρεψαν τις υφάλμυρες λεκάνες σε πλούσια φυσικά ιχθυοτροφεία Η αλιεία επιτρεπόταν μόνο με ειδική άδεια, η οποία δινόταν από τις κρατικές υπηρεσίες της περιοχής. Παλαιότερα μεγάλα τμήματα των λιμνοθαλασσών αποτελούσας εκκλησιαστική περιουσία και μισθωνόταν για αλιευτική εκμετάλλευση, ορισμένη χρονική περίοδο, κυρίως σε προύχοντες της περιοχής, επειδή η μεγάλη έκτασή τους απαιτούσε πολύ προσωπικό και υψηλό κόστος λειτουργίας. Όταν η κυριότητά τους πέρασε στο Ελληνικό Δημόσιο, άρχισαν σταδιακά να σχηματίζονται αλιευτικοί συνεταιρισμοί από τους ψαράδες κατοίκους των παραλιμνίων χωριών, στους οποίους παραχωρούσαν τις λιμνοθάλασσες, κατά προτεραιότητα, με δημοπρασία. Με την υποχρέωση της ίσης προσφοράς εργασίας από τα μέλη, γινόταν ίσος καταμερισμός των καθαρών κερδών σε μερίδες των συνεταιριστών.

Έτσι με δίχτυα, παραγάδια, καμάκια, βωλκούς, καλαμωτές, νταούλια και νταλιάνια οι κάτοικοι των παράκτιων περιοχών του Αμβρακικού ψάρευαν στον Κόλπο, τα ποτάμια και τις λιμνοθάλασσες του Αμβρακικού.

Από τη θάλασσα έβγαζαν γαρίδες, κουτσομούρες, λαυράκια, γλώσσες, μελανούρια, σαργούς συναγρίδες, ροφούς και σάρπες καθώς και τα χάβαρα (γυαλιστερές), τις πίνες , τα στρείδια και τα μύδια.

Στα διβάρια των λιμνοθαλασσών, στους βολκούς-βάρδιες παγίδευαν τα περίφημα χέλια του Αμβρακικού ενώ στις καλαμωτές, ιχθυοπαγίδες τους κεφάλους, τα κεφαλόπουλα, τις τσιπούρες, τα λαυράκια, τα μελανούρια και τους γωβιούς.

Στα ποτάμια έπιαναν κυπρίνους και στο δέλτα τους κέφαλους και τις γαρίδες.

Από τους θηλυκούς αυγομένους κέφαλους ή μπάφες παραγόταν το περίφημο χαβιάρι του Αμβρακικού, το αυγοτάραχο, το οποίο κέρωναν για να διατηρηθεί όλο το χρόνο.

Τους μεγάλους κέφαλους χώριζαν σε φιλέτα, τα οποία αλάτιζαν με θαλασσινό αλάτι και μετά τα ξέραναν στον ήλιο. Αυτά τα διατηρημένα φιλέτα γνωστά σε όλες τις παραλίες του Αμβρακικού και Ιονίου ως ψημένα στα κάρβουνα, θεωρούνται και σήμερα μια από τις θαλασσινές λιχουδιές του Αμβρακικού.

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο πλούτος αυτός του Αμβρακικού Κόλπου με το οικοσύστημά του δημιούργησαν από τα παλαιότερα χρόνια μια σειρά οικονομικών δραστηριοτήτων που είχαν άμεση ή έμμεση η πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής και των πεδινών περιοχών του νομού μας ειδικότερα.

Οι δραστηριότητες αυτές συνέβαλαν στην εμπορική άνθιση της Πρέβεζας, της Σαλαώρας αρχικά και κατόπιν της Κόπραινας και η διακίνηση των τοπικών προϊόντων όπως το περίφημο τότε χαβιάρι του Αμβρακικού, το σημερινό αυγοτάραχο, είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη της περιοχής σε σημαντικό εμπορικό κόμβο.

Όταν το αυτοκίνητο άρχισε να ανταγωνίζεται τα πλοία που μετέφεραν τα εμπορεύματα μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, το λιμάνι της Κόπραινας υποβαθμίστηκε και μαζί του όλος ο οικισμός, ο οποίος ουσιαστικά ζούσε από το λιμάνι.

Σήμερα το λιμάνι αυτό έχει μπαζωθεί από τον κυματισμό της θάλασσας και ένα μέρος του χρησιμοποιείται ως αλιευτικό καταφύγιο από τους ψαράδες της περιοχής, και τα παλαιά κτίρια του λιμανιού ανακαινίστηκαν και εγκαταστάθηκε εκεί το Κέντρο Περιβάλλοντος Κόπραινας, το οποίο σε συνεργασία με το Κέντρο Έρευνας και Πληροφόρησης της Σαλαώρας (παλαιό κτίριο τουρκικού τελωνίου το οποίο πρόσφατα ανακαινίστηκε) έχουν ανανεώσει το ενδιαφέρον των επισκεπτών για την ευρύτερη περιοχή, την ιστορία της, τις παραδόσεις της και τις δραστηριότητες που ανέπτυξαν και εξακολουθούν να αναπτύσσουν οι κάτοικοι της περιοχής.

Η ίδρυση στις εγκαταστάσεις του παλαιού τελωνείου του λιμανιού της Κόπραινας, θα ενισχύσει το ενδιαφέρον για το φυσικό και πολιτισμικό πλούτο της περιοχής, η δε θεσμοθέτηση του Αμβρακικού ως Εθνικό Πάρκο με έδρα το κτίριο του Κέντρου Πληροφόρησης της Σαλαώρας θα αποτελέσουν μαζί με τους ψαράδες και τους φίλους του Αμβρακικού το θεματοφύλακα του επίγειου αυτού παράδεισου. Παρατηρούμε λοιπόν εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια ο Αμβρακικός αποτελούσε μια σημαντική πηγή πλούτου και οικονομικής ανάπτυξης για τους κατοίκους τηςπεριοχής του.

Σήμερα απασχολούνται με την επαγγελματική αλιεία γύρω στα 1200 άτομα στη θάλασσα και λιμνοθάλασσες στο νομό Άρτας ενισχύοντας την αγορά της με ζεστό χρήμα περίπου 2,000,000 ευρώ το χρόνο. Εκτός αυτού η ερασιτεχνική αλιεία και οι εμπορικές δραστηριότητες που εξαρτώνται από αυτή, είναι ακόμη ένας οικονομικός παράγοντας για την αγορά της Άρτας. Ακολουθώντας το κύκλωμα παραγωγή- διακίνηση- εμπορία -κατανάλωση-επενδύσεις δημιούργησαν ένα ζωτικό σύνολο οικονομικών δραστηριοτήτων και συνθήκες ενός μέσου βιοτικού επιπέδου, που κρατούν τους κατοίκους στις παράκτιες περιοχές του Νομού μας.

Το όνομα του Αμβρακικού είναι πλέον σήμα ποιότητας κατατεθέν διεθνώς, και αρχίζουν σιγά - σιγά να προσέρχονται σε αυτόν περιηγητές για να θαυμάσουν τις φυσικές του περιοχές. Ανήκει στις περιοχές που προστατεύονται από τη συνθήκη RAMSAR και έχει ενταχθεί στο NATURA της Ε.Ε ως ζώνη ειδικής προστασίας, υποχρεώνοντας έτσι τα κράτη μέλη να λαμβάνουν μέτρα για την προστασία τους.

Ο τουρισμός και ειδικά ο οικοτουρισμός μπορεί να αναπτυχθεί σε ήπια μορφή, και πάντα σε σεβασμό με το περιβάλλον. Χρειάζονται όμως υποδομές, που σήμερα δεν υπάρχουν.

Η θαλάσσια επικοινωνία πρέπει πάλι να πάρει ζωή όπως παλαιότερα και να συνδεθεί η Πρέβεζα που είναι η πύλη των ξένων περιηγητών, με τη Σαλαώρα και τη Κόπραινα. Να γίνουν λιμάνια-μαρίνες στη Σαλαώρα και στη Κόπραινα. Τη θέση των εμπορικών ιστιοφόρων να πάρουν τα ιστιοπλοϊκά των περιηγητών.

Να κατασκευαστούν μονοπάτια. Η θέα από τη κορυφή του λόφου της Σαλαώρας είναι πανοραμική-μαγευτική. Ν’ ανακαινιστούν παλιά φρούρια και ιστορικού ενδιαφέροντος κτίσματα. Να κατασκευαστούν προσβάσεις όπου χρειάζονται, ξενώνες προσαρμοσμένα στην αισθητική του περιβάλλοντος αθλητικές εγκαταστάσεις.

Η Κορωνησία προσφέρεται για κωπηλασία και ιστιοσανίδα.

Εφόσον γίνουν οι παραπάνω υποδομές δημιουργούνται ιδανικές συνθήκες για οικοτουρισμό με αποτέλεσμα οι κάτοικοι του Αμβρακικού να έχουν μια δεύτερη πηγή εισοδήματος από δραστηριότητες συσχετιζόμενες άμεσα ή έμμεσα με τον αγροτουρισμό και τον οικοτουρισμό.

Ο τουρισμός όμως είναι εποχιακός και επηρεάζεται από πολλούς αστάθμητους παράγοντες και γι’αυτό δε πρέπει να ρίξουμε όλο το βάρος για την ανάπτυξη της περιοχής στο τομέα αυτό. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επενδύσουμε μονόπλευρα και να παραμερίσουμε την αστείρευτη πηγή του φυσικού και αλιευτικού πλούτου του Αμβρακικού.

Για να παραμείνει ο Αμβρακικός αστείρευτη πηγή πλούτου πρέπει πρώτα απ’όλα να είναι καθαρός χωρίς αστικά, βιομηχανικά και γεωργοχοιρο τροφικά λύματα και σκουπίδια, να απαγορευτεί ότι καταστρέφει το οικοσύστημά του, να δρομολογηθεί ένα στοχευμένο ορθολογικό σχέδιο διαχείρισης και να προστατευτεί απ’όλους μας. Να επενδύσουμε δηλαδή για την προστασία του.

Παύλος Χαραλάμπους


Το παραπάνω άρθρο με θέμα "Αμβρακικός Κόλπος: Ανεξάντλητη πηγή πλούτου και οικονομικής ανάπτυξης" προέρχεται από την εισήγηση του Παύλου Χαραλάμπους στο Διεθνές Συνέδριο για την Ιστορία και τον Πολιτισμό της Άρτας από το 1881-2006 που έγινε στην Άρτα στις 20-22/07/2007.

Αναδημοσίευση στο φόρουμ από

http://aneza.gr/index.php/2011-05-27-15-43-39

Δεν μπορώ να εγγυηθώ την εγγυρότητα αυτού του άρθρου. Όταν ακόμη και τη χρονιά απελευθέρωσης της Άρτας την αναφέρει λάθος... Σίγουρα πάντως προσφέρει αρκετά χρήσιμα στοιχεία για να αντιληφθούμε τη σημασία της αλιείας για την περιοχή της Κόπραινας και που μας ενδιαφέρει σε σχέση με το υπό παρουσίαση Μουσείο Αλιείας του ΚΠΕ Αράχθου.
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Μαρ 03, 2013 9:05 pm

Ας δώσουμε όμως το λόγο και σε μαθητές που έχουν επισκεφθεί το ΚΠΕ Αράχθου:

Αναδημοσίευση από http://gym-mous-trikal.tri.sch.gr/kpearaxthou.html

2ήμερη εκπαιδευτική επίσκεψη στο ΚΠΕ Αράχθου

Oμάδα μαθητών της Γ' Γυμνασίου του Σχολείου μας, σε συνεργασία με το Γυμνάσιο Μ. Καλυβίων, πραγματοποιήσαμε εκπαιδευτική επίσκεψη στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ) Αράχθου στην περιοχή της Άρτας. Η επίσκεψη έγινε στα πλαίσια του προγράμματος Περιβαλλοντικής Αγωγής, με θέμα "Ακολουθώντας τους Δρόμους του Νερού" τo οποίo εκπονείται από την Περιβαλλοντική Ομάδα της Γ' Γυμνασίου με συντονίστρια την εκπαιδευτικό του Σχολείου μας κ. Ευαγγελία Σύρρου και συμμετέχοντες εκπαιδευτικούς την κ. Νικολέττα Σούλα και τον κ. Χρήστο Κωστάκη.

Κατά τη διάρκεια της διήμερης επίσκεψης, υλοποιήσαμε το Πρόγραμμα "Περπατώντας το δρόμο που χάραξε ο Άραχθος" με το συντονισμό και την εποπτεία των εκπαιδευτικών που στελεχώνουν το ΚΠΕ Αράχθου. Το πρόγραμμα έγινε με τη μέθοδο της βιωματικής μάθησης, με δραστηριότητες πεδίου που προωθούν την ενεργό συμμετοχή των μαθητών.

Δύο μέρες ήταν αρκετές για να ζήσουμε όλοι μας στιγμές αξέχαστες. Στιγμές με φίλους, συμμαθητές και καθηγητές, στιγμές που θα μείνουν στις καρδιές μας. Η άψογη φιλοξενία των υπεύθυνων του ΚΠΕ καθώς και οι νέοι φίλοι συνετέλεσαν στο να δημιουργηθεί μεταξύ μας ένα ζεστό φιλικό κλίμα που συνόδευε την εκδρομή μας ως το τελευταίο της λεπτό. Ξεκινήσαμε όλοι γεμάτοι χαρά που θα κάναμε μία περιβαλλοντική εκδρομή αλλά και με λίγη αγωνία για το τι θα βλέπαμε και τι θα κάναμε στην Άρτα, μία πόλη, ένα κομμάτι της ελληνικής γης που μας ήταν άγνωστο, ίσως και υποτιμημένο στο μυαλό μας. Μία περιοχή που κανένας δεν φανταζόταν ότι θα ήταν τόσο μαγευτική!

Η πρώτη μας στάση-επίσκεψη ήταν στο Σπήλαιο του Περάματος, στα Ιωάννινα όπου είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε τον υπέροχο κόσμο των σταλακτιτών και σταλαγμιτών και να μάθουμε τον τρόπο δημιουργίας τέτοιων σπηλαίων μέσω προβολής ειδικού εκπαιδευτικού προγράμματος.

Το απόγευμα, γύρω στις 5:00, αφού τακτοποιηθήκαμε στο πολυτελές ξενοδοχείο όπου θα διαμέναμε, φτάσαμε στις εγκαταστάσεις του ΚΠΕ, στην περιοχή Κόπραινα. Οι εικόνες που αντικρίσαμε ήταν καταπληκτικές! Το ΚΠΕ στεγάζεται στα αναπαλαιωμένα πέτρινα κτίρια του ιστορικού λιμανιού της Κόπραινας, εμπορικό λιμάνι που εξυπηρετούσε μετακινήσεις ανθρώπων και μεταφορά αγαθών έως το 1945. Τα κτίρια αυτά λειτουργούσαν έως το 1967 ως τελωνειακές εγκαταστάσεις. Αργότερα, το λιμάνι μεταφέρθηκε στην Αμφιλοχία.

Εκεί λοιπόν σε αυτές τις υπέροχες εγκαταστάσεις, αφού γνωριστήκαμε με τους υπεύθυνους του ΚΠΕ, μας έγινε μία εισαγωγική ενημέρωση για το θέμα του νερού γενικά αλλά και για τα υδάτινα οικοσυστήματα της περιοχής με τη χρήση βίντεο-παρουσίασης και διαφανειών. Η παρουσίαση αποτέλεσε αφόρμηση για τη συζήτηση που ακολούθησε και μας προβλημάτισε ως προς την πολύτιμη αξία του νερού στη ζωή μας.

Στη συνέχεια, επωφεληθήκαμε από το φως της ημέρας για να περπατήσουμε κατά μήκος του "Βουβού" ποταμού, που βρίσκεται δίπλα στο ΚΠΕ, μέχρι τις εκβολές του στη θάλασσα. Το αεράκι συνόδευε το γλυκό τοπίο, η ψυχή ηρεμούσε και εμείς απλά… ταξιδεύαμε. Εξερευνήσαμε την τοπική χλωρίδα και πανίδα και κάναμε παρατήρηση με τηλεσκόπια της ορνιθοπανίδας που χρησιμοποιεί ως ενδιαίτημα τις λιμνοθάλασσες της γύρω περιοχής.

Επισκεφθήκαμε, επίσης, τα Μουσεία Φυσικής Ιστορίας και Αλιείας καθώς και τον πανέμορφο Φάρο της Κόπραινας. Τέλος, επιστρέφοντας στις εγκαταστάσεις του ΚΠΕ και αφού χωριστήκαμε σε ομάδες, παίξαμε όλοι μαζί ειδικά εκπαιδευτικά παιχνίδια για το περιβάλλον και την ανακύκλωση.

Οι ωραίες εμπειρίες όμως δεν θα μπορούσαν να σταματήσουν εδώ… Το βράδυ φάγαμε και διασκεδάσαμε σε μία ωραία ταβέρνα με άψογη εξυπηρέτηση όπου δεν έλειψε και το… δικό μας μουσικό στίγμα.

Την επόμενη μέρα το πρωί, παρόλη την κούραση, τα αξιοθέατα ήταν τόσο ενδιαφέροντα που μας κρατούσαν προσηλωμένους. Επισκεφθήκαμε το Φράγμα και τον Υδροηλεκτρικό Σταθμό Πουρναρίου οι υπεύθυνοι του οποίου μας ενημέρωσαν για τον τρόπο λειτουργίας του και παραγωγής της ηλεκτρικής ενέργειας .

Ακολούθως, περπατήσαμε σε γραφικά σοκάκια και ξεναγηθήκαμε από τον Υπεύθυνο του ΚΠΕ στα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης της Άρτας, μεταξύ των οποίων και τα αξιόλογα βυζαντινά μνημεία της Αγίας Θεοδώρας και της Παναγίας της Παρηγορήτριας ή Παρηγορήτισσας. Η ιστορία και η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της τελευταίας μας κατέπληξαν πραγματικά! Όλο αυτό που αντικρίσαμε ήταν απίστευτο!

Όλοι όμως περιμέναμε τη στιγμή που θα φτάναμε επιτέλους στο ξακουστό και γνωστό σε όλους μας ιστορικό γεφύρι της Άρτας. Είχαμε δει εικόνες, είχαμε διαβάσει θρύλους και ήρθε επιτέλους η στιγμή που θα το αντικρίζαμε από κοντά. Ιδιαίτερο δείγμα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, πετρόκτιστο, μεγάλο και με πολλές καμάρες, μας ταξίδεψε και μας έστειλε σε εκείνο το θρύλο το γνωστό, με την γυναίκα του πρωτομάστορα που είχαμε κάνει από τα πρώτα μαθήματα στη λογοτεχνία. Βγάλαμε άπειρες φωτογραφίες, μάθαμε την ιστορία του και προσπαθήσαμε να δραματοποιήσουμε, παίζοντας θεατρικούς ρόλους, τους στίχους του γνωστού ποιήματος που αναφέρεται στο θρύλο του γεφυριού. Εκεί, στις όχθες του ποταμού Άραχθου, με φόντο το γεφύρι της Άρτας, ολοκληρώσαμε και τις δραστηριότητες πεδίου του προγράμματος κάνοντας κάποιες μετρήσεις στο νερό με ειδικά εργαλεία, όπως θερμόμετρα ή Phμετρα. Καταγράψαμε τα αποτελέσματα σε ειδικά φύλλα εργασίας και επεξεργαστήκαμε τα στοιχεία για να βγάλουμε συμπεράσματα ως προς τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του νερού. Μάθαμε, επίσης, τρόπους προσανατολισμού.

Μετά το αποχαιρετιστήριο γεύμα, μαθητές και καθηγητές κάναμε την τελική αξιολόγηση του προγράμματος απαντώντας τα ειδικά φύλλα αξιολόγησης που μας δόθηκαν από τους υπεύθυνους του ΚΠΕ. Ποιος θα μπορούσε έπειτα από όλα αυτά να αμφισβητήσει ότι περάσαμε υπέροχα, ότι γνωρίσαμε νέους τόπους και ανθρώπους και βέβαια ότι εκτός από τις ειδικές γνώσεις που αποκτήσαμε, συνειδητοποιήσαμε το ρόλο του νερού στη ζωή μας και το περιβάλλον γενικότερα.

Εκτός από όλα τα παραπάνω που είχαμε την ευκαιρία να βιώσουμε μέσω της υλοποίησης του προγράμματος από τους εκπαιδευτικούς του ΚΠΕ Αράχθου, την Τρίτη το απόγευμα, πριν την αναχώρησή μας για Τρίκαλα, επισκεφθήκαμε επίσης το νησί της Κορωνησίας και τη λίμνη του Ζηρού ολοκληρώνοντας έτσι τη μελέτη των υγροβιότοπων της ευρύτερης περιοχής.

Νιώθοντας ότι οι στόχοι της εκπαιδευτικής μας επίσκεψης επιτεύχθηκαν στο έπακρο, φύγαμε με τις καλύτερες αναμνήσεις, αφήνοντας πίσω τις σκέψεις μας, την αγάπη μας σε όλους αυτούς που συνέβαλαν στο να περάσουμε αξέχαστα και την ελπίδα ότι θα έχουν κι άλλοι, κι εμείς μαζί, ξανά, την ευκαιρία να ζήσουν κάτι παρόμοιο.

Στέλλα Τύμπα

Μαθήτρια της Γ' Γυμνασίου του Μουσικού Σχολείου Τρικάλων
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Μαρ 03, 2013 9:32 pm

Από μαθητές και πάλι. Και επιμένοντας με τον τρόπο αυτό να καταδείξουμε τη σημασία των μουσείων που διαθέτει το ΚΠΕ Αράχθου.

Αναδημοσίευση από http://kpe-kastor.kas.sch.gr/limnology/schools/enlykzosimea.htm

Ενιαίο Λύκειο Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων

Τίτλος Προγράμματος: "Υγροβιότοπος Κορωνησίας - Αμβρακικός Κόλπος"

Διάρκεια Προγράμματος: 2004 - 2005

[...] Επιλογές - Αποσπάσματα

Αντί Προλόγου


Η περιβαλλοντική ομάδα του σχολείου μας μετά τα Ζαγοροχώρια και συγκεκριμένα το Δίλοφο, αποφάσισε να ασχοληθεί με ένα εξίσου ενδιαφέρον αλλά εντελώς διαφορετικό θέμα της ευρύτερης Ηπειρωτικής περιοχής μας που είναι ο υδροβιότοπος της Κορωνησίας - (Αμβρακικός κόλπος). Διότι πρέπει να γνωρίσουμε ότι η Ήπειρος διαθέτει πλούσιο φυσικό και υδάτινο δυναμικό και πρέπει να διατηρήσουμε, και να προστατέψουμε τα μνημεία, τα κτίρια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής όπου στεγάζεται και το ΚΠΕ Αράχθου που εδρεύει στην Κόπραινα (Δήμος Αράχθου), και να ευαισθητοποιηθούμε στην προστασία φυσικής ομορφιάς της περιοχής μας, γιατί η φύση μας διδάσκει αν θέλουμε εμείς να μάθουμε.

Στόχοι του προγράμματος

Γνωριμία με το περιβάλλον της περιοχής
Κορωνησία
Υδροβιότοπος
Σπανιότητα - ιδιαιτερότητα της περιοχής
Λιμνοθάλασσα περικλείεται από άλλη λιμνοθάλασσα
Ευαισθητοποίηση ως προς το περιβάλλον
Σχέση περιβάλλοντος - φιλοσοφίας

Υγρότοποι - Αμβρακικός Κόλπος

Οι υγρότοποι και οι χερσαίες περιοχές γύρω από αυτούς αποτελούν αυτοτελή οικοσυστήματα, όπου διαβιεί μεγάλος αριθμός ζώων και φυτών, από όλα τα επίπεδα της τροφικής αλυσίδας (μικροοργανισμοί, ψάρια, πουλιά, υδρόβια και αμφίβια ζώα κ.ά.), πολλά είδη των οποίων τελούν υπό εξαφάνιση και έχουν ανακηρυχτεί βάσει διεθνών συνθηκών προστατευόμενα είδη. Επιπλέον, στους υγροτόπους σταθμεύουν δεκάδες είδη αποδημητικών πουλιών, με αποτέλεσμα ορισμένες εποχές να απαντώνται σε αυτούς ιδιαίτερα σπάνια είδη. Η βλάστηση που ευδοκιμεί στα υγρά αυτά περιβάλλοντα είναι πολύ πλούσια και έχει την ιδιότητα να συγκρατεί τα νερά των πλημμυρών, προστατεύοντας έτσι το έδαφος από τη διάβρωση. Οι υγρότοποι επίσης έχουν την ιδιότητα να απορροφούν και να συγκρατούν τις χημικές, ρυπαντικές και άλλες ουσίες και τη λάσπη που φέρουν μαζί τους τα νερά, λειτουργώντας ως φυσικά φίλτρα καθαρισμού των υδάτων. Tέλος, οι υγρότοποι αποτελούν ιδανικούς χώρους αναψυχής για όλους μας, αφού μας προσφέρουν τη δυνατότητα να γνωρίσουμε ένα ιδιαίτερο οικοσύστημα, να παρατηρήσουμε είδη πουλιών, ζώων και φυτών μέσα στο φυσικό τους περιβάλλον και, γενικά, να εκτιμήσουμε σε όλη του την έκταση το μεγαλείο της φύσης.

Στα νησάκια της λιμνοθάλασσας Τσουκαλιό και Λογαρού του Αμβρακικού Κόλπου βρίσκονται εγκατεστημένες, οι αποικίες ενός από τα σπανιότερα είδη πουλιών του κόσμου: του αργυροπελεκάνου (Pelecanus crispus).
Ο αργυροπελεκάνος είναι το σπανιότερο από τα επτά είδη πελεκάνων που υπάρχουν στον κόσμο και το δεύτερο σε μέγεθος είδος πουλιού στον πλανήτη (ύψος 1,20μ, άνοιγμα φτερών έως 3,2μ, βάρος 6-10 κιλά). Το υδρόβιο αυτό πουλί έχει χρώμα φτερώματος ανοιχτό σταχτί και κύριο χαρακτηριστικό του το μακρύ του ράμφος, που φέρει διαστελλόμενο σάκο στο κάτω μέρος του. Τα πόδια του είναι κοντά και δυνατά, με δάχτυλα συνδεόμενα μεταξύ τους με μεμβράνη.

Ο αργυροπελεκάνος ήταν κάποτε ευρέως εξαπλωμένος στην Ευρώπη (μέχρι στην Ουγγαρία) και στην Ασία, αλλά τα τελευταία εκατό χρόνια ο πλυθησμός του μειώθηκε δραματικά και η εξάπλωση του στην Ευρώπη περιορίστηκε σε ορισμένους υγροτόπους των Βαλκανίων. Κύριες αιτίες αυτής της μείωσης ήταν οι αποξηράνσεις υγροτόπων για την απόκτηση γεωργικής γης και το κυνήγι. Σήμερα, το 13% των ζευγαριών αργυροπελεκάνου που απομένουν σ'ολόκληρο τον κόσμο φιλοξενείται σε δύο περιοχές της Ελλάδας: στη λίμνη μικρή Πρέσπα του νομού Φλώρινας και στις λιμνοθάλασσες του Αμβρακικού κόλπου.

Ο αργυροπελεκάνος επειδή φοβάται τον άνθρωπο, φωλιάζει σε απρόσιτες περιοχές, όπως είναι οι απομονωμένες νησίδες και οι δύσβατοι καλαμιώνες. Σαν ψαροφάγο πουλί διαλέγει υγροτόπους ικανούς να εξασφαλίσουν άφθονη τροφή για τα μικρά του. Στον Αμβρακικό, η περίοδος αναπαραγωγής διαρκεί από τα μέσα Ιανουαρίου μέχρι τον Ιούλιο. Στην αρχή, τα πουλιά συγκεντρώνονται στα νησάκια των λιμνοθαλασσών, όπου ζευγαρώνουν. Χτίζουν τη φωλιά τους με χόρτα και κλαδάκια και γύρω στα μέσα Φεβρουαρίου αρχίζουν οι πρώτες ωοτοκίες.

Γεννούν δύο αβγά σε κάθε φωλιά (σπάνια τρία), τα οποία επωάζουν επί 31 μέρες, καλύπτοντάς τα με τη νηκτική μεμβράνη των ποδιών τους και όχι με την κοιλιά. Οι νεοσσοί γεννιούνται γυμνοί, και μετά ένα μήνα έχουν καλυφθεί με άσπρα πούπουλα. Μέχρι την ηλικία των δυόμισι μηνών, εξαρτώνται απόλυτα από τους γονείς τους. Και οι δύο γονείς ταΐζουν τα μικρά τους, σε βάρδιες, μ'ένα πολύ χαρακτηριστικό τρόπο: ο νεοσσός βουτά με λαιμαργία το κεφάλι του στο ράμφος του γονέα και τρώει τη μισοχωνεμένη τροφή (ψάρια) κατευθείαν απ'το σάκο. Μέχρι τα μέσα Αυγούστου έχουν πετάξει όλοι οι νεοσσοί, οι οποίοι ακολουθούν τους ενήλικες στις τοπικές μετακινήσεις. Οι Αργυροπελεκάνοι παραμένουν το χειμώνα στον Αμβρακικό, επειδή επικρατούν ήπιες καιρικές συνθήκες και υπάρχει άφθονη τροφή. Αντίθετα, τη Μικρή Πρέσπα την εγκαταλείπουν λόγω του δριμύτατου ψύχους.

Ο σημαντικότερος κίνδυνος για τους αργυροπελεκάνους είναι η ενόχληση που προκαλείται από τον άνθρωπο είτε σκόπιμα, από επισκέπτες που ανεβαίνουν στα νησάκια αναπαραγωγής των πουλιών για να τα δουν ή να τα φωτογραφήσουν, είτε από αμέλεια κατά τη διέλευση πλωτών μέσων. Στην προσέγγγιση επισκεπτών, τα πουλιά σηκώνονται πανικόβλητα και επειδή επωάζουν τα αυγά με το πέλμα τους, είτε συνθλίβουν είτε τα σπρώχνουν έξω από τη φωλιά. Ο αργυροπελεκάνος δεν μπορεί να ξαναβάλει μέσα στη φωλιά ένα αυγό που έχει πεταχτεί έξω, αλλά ακόμη και αν τα αυγά παραμείνουν ανέπαφα πολλά ζευγάρια δεν επιστρέφουν ποτέ μετά την ενόχληση.

Αφού εκκολαφθούν τα αυγά, οποιαδήποτε ενόχληση σηκώνει τους γονείς στον αέρα. Τότε οι γυμνοι νεοσσοί πεθαίνουν από το κρύο, είτε σύροντια από τον πανικό τους έξω από τη φωλιά, καταδικασμένοι να πεθάνουν από την έκθεσή τους στον ήλιο και τη βροχή.

Οι αργυροπελεκάνοι για να συνεχίσουν να φωλιάζουν στον Αμβρακικό κόλπο χρειάζονται μια πηγή άφθονης τροφής. Τα τελευταία χρόνια έχουν παρουσιαστεί επανειλημμένα φαινόμενα μαζικών θανάτων ψαριών στις λιμνοθάλασσες, τα οποία οφείλονται στη μεταβολή της ποιότητας του νερού και κυρίως στην έλλειψη οξυγόνου.

Οι αλλοιώσεις αυτές που σχετίζονται με τις ανθρώπινες δραστηριότητες στις γύρω περιοχές, δεν απειλούν μόνο τους αργυροπελεκάνους, αλλά και την ιχθυοπανίδα καθώς και τις ανθρώπινες δραστηριότητες που ζουν από αυτήν.

Τι μπορούμε να κάνουμε

για να προστατεύσουμε τους αργυροπελεκάνους;


Ο αργυροπελεκάνος προστατεύεται βάσει της ελληνικής νομοθεσίας και διεθνών συνθηκών, που απαγορεύουν το κυνήγι και την εν γένει ενόχλησή τους, ιδιαίτερα στους τόπους αναπαραγωγής (Οδηγία 79/409/ΕΟΚ). Για την αποτελεσματική προστασία τους όμως απαιτείται και η δική μας συμμετοχή. Για το λόγο αυτό:

- Δε θα πρέπει να πλησιάζουμε τα νησάκια αναπαραγωγής του αργυροπελεκάνου.

- Όταν βλέπουμε ανθρώπους που ενοχλούν τις φωλιές του, θα πρέπει να εξηγούμε πόσο καταστροφική μπορεί να αποβεί μια τέτοια ενόχληση.

Βιότοποι του Αμβρακικού

Κορωνησία


H Kορωνησία, παλαιότερα, ήταν ένα νησί στο κέντρο σχεδόν του Aμβρακικού κόλπου. Οι κάτοικοι επικοινωνούσαν με βάρκες με την Πρέβεζα, παρόλο που το νησί ανήκε στην Άρτα. Αυτό γιατί η Άρτα περιβαλλόταν από βαλτώδεις εκτάσεις και δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε λιμάνι. Λίγο μετά το 1967 συνδέθηκε με την ξηρά μέσω ενός αναχώματος, μήκους τεσσάρων χιλιομέτρων, που πάνω του στρώθηκε άσφαλτος.

Στο λιμανάκι της μικρής αυτής κοινότητας, βασιλεύει πάντα η ησυχία. Περπατώντας στα στενά του χωριού, και ανηφορίζοντας προς το εκκλησάκι της Παναγίας της Kορωνησίας (7ος αιώνας), ανακαλύπτουμε μέσα από την ηρεμία του τοπίου, τη γαλήνη σε όλο της το μεγαλείο.

Tα νερά της λιμνοθάλασσας από τη μία μεριά και η θάλασσα από την άλλη μας ταξιδεύουν σε τόπους μαγικούς. Στην κορυφή ενός μικρού υψώματος, έχουμε τη μοναδική ευκαιρία να δούμε τις κινήσεις των φτερωτών κατοίκων του βάλτου.

Βάλτος Μπούκας - Κατούνας

Πρόκειται για παλαιότερη λίμνη - βάλτο που μετά από αποτυχημένη απόπειρα αποξήρανσης επανήλθε στην φυσική του κατάσταση. Παρατηρήθηκαν διάφορα είδη στρουθόμορφων κυρίως πουλιών καθώς και ένας περιορισμένος αριθμός ερωδιών και παπιών.

Λιμνοθάλασσα Μάζωμα

Είναι μία μικρή λιμνοθάλασσα στο ύψος της Νικόπολης, κυρίως με ιχθυοπαραγωγική αξία για το δυτικό τμήμα του Κόλπου, παρόμοια με την αξία του Κατάφουρκου στα ανατολικά.

Περιοχές Λούρου-Ροδιάς-Τσουκαλιό

Στο παραποτάμιο δάσος του Λούρου έχει εντοπιστεί μία από τις μεγαλύτερες αποικίες ερωδιόμορφων πουλιών στην Ελλάδα: Ασπροτσικνιάδες (Egretta garzetta), Κρυπτοτσικνιάδες (Ardeola ralloides), Νυχτοκόρακες (Nycticorax nycticorax), ενώ και πολλά άλλα είδη κουρνιάζουν εδώ.

Μεγάλη ποικιλία υπάρχει ακόμη από ερπετά και αμφίβια, ιδιαίτερα στα σημεία της ακτής όπου υπάρχουν ρηχά στάσιμα νερά. Επίσης σημαντική είναι η παρουσία λεπιδόπτερων, κολεόπτερων και αραχνιδίων. Από θηλαστικά μπορεί κανείς να δει τη βίδρα και το τσακάλι.

Η περιοχή ανάμεσα στον Λούρο και την Ροδιά αποτελεί έναν εκτεταμένο γλυκόβαλτο, έναν από τους μεγαλύτερους του είδους του στην Μεσόγειο. Εδώ αναπαράγεται ένα σημαντικό ποσοστό του ευρωπαϊκού πληθυσμού της σπάνιας βαλτόπαπιας (Aythya nyroca) και υπάρχει μία από τις μεγαλύτερες αποικίες Χουλιαρομύτας (Platalea leucorodia) το οποίο είναι διεθνώς ένα από τα πλέον απειλούμενα και αυστηρά προστατευόμενα είδη πτηνών. Φωλιάζει επίσης ένας αξιόλογος αριθμός Πορφυροτσικνιάδων (Ardea purpurea), Χαλκόκοτων (Plegadis falcinellus), Νανοτσικνιάδων (Ixobrychus minutus) και άλλων υδρόβιων και παρυδάτιων πουλιών.

Λογαρού

Βρίσκεται ανατολικά από την λιμνοθάλασσα Τσουκαλιό και οι βόρειες ακτές της γειτνιάζουν με καλλιεργημένες και κατοικημένες εκτάσεις. Συγκεντρώνει τον μεγαλύτερο ενιαίο πληθυσμό νησσόμορφων ειδών στην Ελλάδα. Ο μισός και πλέον πληθυσμός παπιών της περιοχής του Αμβρακικού τον χειμώνα, συγκεντρώνεται εδώ. Ωστόσο παρουσιάζει σημαντική μείωση αφού ο αριθμός τους τα τελευταία τριάντα χρόνια έχει περιοριστεί στο ένα τρίτο. Παράλληλα βέβαια υπάρχουν και τα υπόλοιπα είδη παρυδάτιων πτηνών της περιοχής. Ή έκτασή της είναι 25.000 στρέμματα με βάθος νερών από 20 έως 80 εκατοστά.

Εκβολές Αράχθου

Στην περιοχή αυτή υπάρχει η μεγαλύτερη έκταση αλμυρόβαλτων του Αμβρακικού, που καλύπτονται από χαρακτηριστική αλοφυτική βλάστηση. Χρησιμοποιούνται ως βασικοί χώροι αναπαραγωγής των πουλιών το καλοκαίρι, ακόμη και τα εσωτερικά εδάφη τα οποία ξεραίνονται αυτή την εποχή.

Εδώ αναπαράγεται ένας μεγάλος αριθμός Νεροχελίδονων (Glareola pratincola) και Πετροχελίδονων (Burhinus oedicnemus) τα οποία έχουν μειωθεί αισθητά στην υπόλοιπη Ευρώπη τα τελευταία χρόνια ενώ τον βάλτο χρησιμοποιούν και άλλα πτηνά για τη διατροφή τους. Αξίζει να σημειώσουμε την σημαντική μείωση αλμυρόβαλτων στην Ευρώπη, αλλά και την υποβάθμιση λόγω ρύπανσης πολλών άλλων, για να κατανοήσουμε το ενδιαφέρον αυτών των αλμυρόβαλτων, τα οποία όχι μόνο διατηρούν την φυσικότητά τους, αλλά και παρουσιάζουν ποικιλία διαβαθμίσεων με μεγάλο επιστημονικό και εκπαιδευτικό ενδιαφέρον.

Βωβός - Κόπραινα

Βρίσκεται ανατολικά των εκβολών του Αράχθου, και περιλαμβάνει τις εκβολές του ποταμού Βωβού και το λιμάνι της Κόπραινας, παλαιό επίνειο της Αρτας. Ανατολικά του ποταμού βρίσκεται η λιμνοθάλασσα Αγρίλου με μία αξιόλογη λουρονησίδα να την χωρίζει από τον κόλπο. Υπάρχουν κι εδώ αλμυρόβαλτοι όπου φωλιάζει σημαντικός αριθμός πτηνών. Στα Κόπραινα λειτουργεί και Μουσείο Φυσικής Ιστορίας σε αναπαλαιωμένα κτίρια του παλιού τελωνείου του λιμανιού.

Κατάφουρκο

Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Κόλπου. Είναι υδροβιότοπος μικρής μεν έκτασης αλλά πολύ πλούσιου σε βιολογικούς πληθυσμούς. Οι μεγάλοι πληθυσμοί πουλιών, σε συνδυασμό με την πληθυσμιακή αφθονία ψαριών, υποδηλώνει αντίστοιχα μία πλούσια βιοκοινωνία κατώτερων ειδών. Αυτό δείχνει την σημασία του βιότοπου αυτού για την ανάπτυξη και προστασία του γόνου στο ανατολικό τμήμα του Κόλπου.

Συμπεράσματα


- Ευαισθητοποιήθηκαν οι μαθητές για την αξία του νερού και πώς πρέπει ο καθένας μας να συμβάλλει στην προστασία, και όχι σπατάλη, αυτού του πολύτιμου φυσικού πόρου.

- Η μοναδικότητα του τόπου τον καθιστά πόλο έλξης για επιστήμονες και ερευνητές.

- Η μικρή ομάδα του σχολείου μας έφυγε αποκτώντας μια εικόνα για το φυσικό πλούτο της περιοχής και την πεποίθηση ότι όλοι εμείς οφείλουμε να γίνουμε φορείς της περιβαλλοντικής συνείδησης που τόσο απαραίτητη είναι για την εποχή μας

Η ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ

Αναγνώστου Κων/νος, Αντωνίου Μάριος, Γιαννόπουλος Γιώργος, Ζωγράφος Βασίλης, Στεφάνου Βανέσα, Ράντα Ίνες

Φιτλέρα Σίσσυ, Μπασογιάννη Στεφανία, Παπαδοπούλου Κλειώ, Παπαδοπούλου Μαρία, Μπέτη Αριστούλα, Κίγκα Σταυρούλα

Λύτη Έλενα, Σιώνη Χριστίνα, Τίκα Χρυσή, Χολέβας Γιάννης, Σεραφείμ Γεώργιος, Στράτης Θάνος, Κούρος Χαράλαμπος

Τσεκμερέ Εύη, Κωστής Σπυρίδων


Εκπαιδευτικοί -Συντονιστές του προγράμματος

Μυριούνης Σταύρος, Βελιβάση Μαρίτσα, Γερογιάννη Χαρά

ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Κυρ Μαρ 03, 2013 10:12 pm

Ας δούμε τώρα και τι λέει ο τοπικός δήμος, ο δήμος Νικολάου Σκουφά. Γιατί από δω καταγόταν ο σπουδαίος αυτός Έλληνας, ο ένας εκ των τριών ιδρυτών της Φιλικής Εταιρείας. Και να σημειώσω ότι ο δήμαρχος του Νικολάου Σκουφά ήταν παρών στο σεμινάριο. Και υποδέχτηκε τους εκπαιδευτικούς με πολύ φιλόξενο και ζεστό τρόπο ενώ ανέπτυξε διεξοδικά τη σημασία του Αμβρακικού για τους κατοίκους της περιοχής αλλά και τη σημασία του ΚΠΕ Αράχθου για την ανάπτυξη της περιοχής.

Αναδημοσίευση από
http://www.nskoufas.gr/

Εξερευνώντας το βιότοπο

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Viotopos

Κατηφορίζοντας την εθνική οδό από το Αγρίνιο και διασχίζοντας την πόλη της Αμφιλοχίας από τα νότια (βλ. χάρτη, θέση 1 ), αντικρίζουμε για πρώτη φορά τον ομώνυμο όρμο. Η πόλη είναι χτισμένη στη θέση της αρχαίας πόλης Λιμναίας, τμήματα του κάστρου της οποίας σώζονται μέχρι σήμερα. Συνεχίζοντας προς τα βόρεια, στην ανατολική όχθη, συναντάμε τη λιμνοθάλασσα Μπούκα (2) όπου κυρίως την άνοιξη συγκεντρώνονται γλαρόνια και διάφορα παρυδάτια (χαραδριόμορφα, σκαλίδρες). H λιμνοθάλασσα Κατάφουρκου (3), που έχει σχηματιστεί από τις προσχώσεις του ποταμού Κρικελιώτη, περιβάλλεται από υδρόβια, ελοφυτική βλάστηση και θαμνώνες με αρμυρίκια. Εδώ, αναζητούν την τροφή τους μικροτσικνιάδες, ενώ κουρνιάζουν οι περισσότεροι ασημόγλαροι της ευρύτερης περιοχής του όρμου της Κόπραινας και των εκβολών του Αράχθου (Cool.

Αφήνοντας το Κατάφουρκο, η μαιανδρική διαδρομή στις πλαγιές του Μακρυνόρους, πλαισιωμένη με λυγερόκορμες Αριές, μας φέρνει στο Μενίδι (4). Μοναδική είναι η θέα από το ξύλινο παρατηρητήριο απέναντι (4), προς τη λιμνοθάλασσα Άγριλος (7), και το ακρωτήρι της Κόπραινας (6), ενώ στις εκβολές του Αράχθου (Cool, τα νερά του ποταμού βυθίζονται νωχελικά μέσα στις μενεξεδιές αποχρώσεις του δειλινού.

Περίπου 11 χλμ. πριν φθάσουμε στην Άρτα, εγκαταλείπουμε για λίγο την εθνική οδό και ακολουθούμε το δρόμο προς τις Συκιές (5). Συνεχίζοντας νότια φθάνουμε στο λιμάνι της Κόπραινας (6), (παλαιό επίνειο της Άρτας), στα αναπαλαιωμένα κτίρια της οποίας στεγάζεται το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Κόπραινας (6).

'Ένα χιλιόμετρο μακρύτερα δεσπόζει επιβλητικά ο Φάρος, ενώ μια βόλτα μέχρι τη γειτονική λιμνοθάλασσα Άγριλος (7), μας χαρίζει μια πρώτη γεύση του ορνιθολογικού πλούτου της περιοχής, όλες τις εποχές του χρόνου : ερωδιοί και χαραδριόμορφα την άνοιξη πάνω και γύρω από τα νησάκια της λιμνοθάλασσας με τη χαρακτηριστική αλοφυτική βλάστηση, νανογλάρονα, ποταμογλάρονα και θαλασσοσφυριχτές το καλοκαίρι, ο μεγαλοπρεπής θαλασσαετός και αλκυόνες κατά τη μετανάστευση και εκατοντάδες αφρόπαπιες (σουβλόπαπιες, πρασινοκέφαλες) το χειμώνα.

Από τις Συκιές (5), ο δρόμος οδηγεί στο χωριό Κομμένο (9), στις ανατολικές όχθες του Αράχθου απ' όπου μπορούμε να επισκεφθούμε τον υγρότοπο του Πλαματερού (10). Εδώ, τους θαμνώνες με αρμυρίκια διαδέχονται εκτεταμένα αλίπεδα, αλμυρόβαλτοι, ρηχές ακτές και λασποτόπια που την άνοιξη φιλοξενούν δεκάδες χιλιάδες παρυδάτια, όπως δρεπανοσκαλίδρες, λασποσκαλίδρες, οχθοτούρλια, νανόγλαρους και νανογλάρονα, ενώ την ησυχία του μεσημεριού συχνά διακόπτει η χαρακτηριστική φωνή ενός κραυγαετού. Εδώ επίσης τρέφονται κύκνοι, πελεκάνοι, χιλιάδες παπιά και εκατοντάδες ερωδιόμορφα (σταχτοτσικνιάδες, λευκοτσικνιάδες, αργυροτσικνιάδες).

Την ίδια διαδοχή βλάστησης και είδη πουλιών με σημαντικές όμως αποικίες ποταμογλάρονων και νανογλάρονων, θα συναντήσουμε στις παλιές εκβολές του Αράχθου (12), τις οποίες προσεγγίζουμε μέσω Νεοχωρίου (11), περνώντας απ' τη γέφυρα. Χαρακτηριστικοί είναι οι κλειστοί ορμίσκοι, απομεινάρια της παλαιάς κοίτης.

Από το Νεοχώρι (11) διασχίζοντας αρχικά πορτοκαλεώνες, και έπειτα εκτεταμένα αλίπεδα, φθάνουμε στις λιμνοθάλασσες Κόφτρα και Παλιομπούκα (13). Ένας μικρός καλαμιώνας πλαισιώνει τμήμα της παλαιάς κοίτης του ποταμού ενώ εδώ φωλιάζουν τα χειμωνογλάρονα. Στη μετανάστευση συχνή είναι η παρουσία κραυγαετών και ψαραετών, ενώ το χειμώνα κυρίαρχος των βάλτων είναι ο στικταετός. Οι λιμνοθάλασσες λειτουργούν σαν εκτατικά ιχθυοτροφεία με διβάρια, δηλαδή ανοίγματα προς τον κόλπο με ιχθυοσυλληπτικές εγκαταστάσεις, τις οποίες διαχειρίζεται τοπικός αλιευτικός συνεταιρισμός. Στην αμμονησίδα Καλόγερος, που απλώνεται ανάμεσα στις δύο λιμνοθάλασσες, έρχονται και ξεκουράζονται τις πρωινές και μεσημεριανές ώρες αρκετοί αργυροπελεκάνοι.

Από τo Νεoχώρι (11 ) αφού επισκεφτούμε το παραποτάμιο παρκάκι δίπλα στη γέφυρα προς την Άρτα (15) ακολουθούμε το δρόμο κατά μήκος της δυτικής όχθης του Αράχθου, που στην Ακροποταμιά (14) πλαισιώνεται από πλούσιο παραποτάμιο δάσος με ιτιές, πλατάνια και ασημόλευκες.

Στην Άρτα (15), εκτός από το θρυλικό Γιοφύρι (15), υπάρχουν πολλά αρχαία μνημεία (αρχαίο θέατρο, τμήμα vαού του Απόλλωνα, τμήματα του αρχαίου τείχους) καθώς και πλήθος βυζαντινών και μεταβυζαντινών εκκλησιών (Παρηγορήτισσα, Αγία Θεοδώρα, Άγ. Βασίλειος).

Ο δρόμος προς τους Κωστακιούς (16), διασχίζει την καρδιά της Αρτινής πεδιάδας που στις αρχές Μαίου πλημμυρίζει από το μεθυστικό άρωμα των ανθισμένων πορτοκαλεώνων. Οι καλλιέργειες, εναλλάσσονται με θαμνοφράχτες και διάσπαρτα δασύλλια από αιωνόβιες βελανιδιές, φράξους και φτελιές, σχηματίζοντας μαζί με τη βλάστηση των καναλιών, ένα πολύτιμο δίκτυο φυσικών φραχτών όπου καταφεύγει η άγρια ζωή.

Από το Ψαθοτόπι (17) υπάρχουν δύο διαδρομές. Ακολουθώντας την πρώτη φθάνουμε στη γέφυρα της αποστραγγιστικής τάφρου Φιδοκάστρου (18) και χωρίς να την περάσουμε, ακολουθούμε το χωματόδρομο προς τα νότια. Προορισμός μας είναι τα ερείπια της ακρόπολης Φειδοκάστρου (19), που ήταν παλιά ένα από τα μεγαλιθικά κτίσματα που φρουρούσαν την αρχαία Αμβρακία.

Δυστυχώς, η διαδρομή αυτή πλαισιώνεται από αρκετές μονάδες εντατικής ιχθυοκαλλιέργειας, πολλές από τις οποίες κατασκευάστηκαν μέσα στον υγρότοπο τη δεκαετία του 1980, καταστρέφοντας πολύτιμο τμήμα του. Αυτό άλλωστε φαίνεται και από τις διαφορετικές μορφές βλάστησης γύρω από τα ιχθυοτροφεία όπου τα εκτεταμένα αλίπεδα εναλλάσσονται με θαμνώνες αρμυρικιών ανατολικά της τάφρου (προς Νεοχώρι), και με καλαμιώνες δυτικά (προς Λογαρού).

Η ποικιλία βιοτόπων συνοδεύεται από εφάμιλλη ποικιλία πουλιών. Την άνοιξη κυριαρχούν χουλιαρομύτες, χαλκόκοτες, τσικνιάδες, νεροχελίδονα και καλαμοκανάδες, ενώ το χειμώνα, οι χαμηλές πτήσεις καλαμόκιρκων και βαλτόκιρκων σηκώνουν στον αέρα πανικόβλητα σμήνη από φαλαρίδες και κιρκίρια. Εδώ, βρίσκουν προσωρινό καταφύγιο στη μετανάστευση χιλιάδες παρυδάτια καθώς και φιδαετοί, στικταετοί και κραυγαετοί. Αξιοσημείωτη είναι και η ποικιλία των αμφίβιων (τρίτωνες, πρασινόφρυνοι, βάτραχοι), των φιδιών και των χελωνών. Σε ολόκληρη την περιοχή, του υγροτόπου και περιμετρικά κυκλοφορούν - κυρίως τις νυχτερινές ώρες νυφίτσες, κουνάβια και ασβοί, ενώ όλο και κάποια αλεπού θα πετύχουν οι προβολείς του αυτοκινήτου μας πάνω στον επαρχιακό δρόμο, λίγο πριν χαθεί μέσα στα χωράφια.

Η δεύτερη εναλλακτική διαδρομή από το Ψαθοτόπι (17), οδηγεί στο Μύτικα (20) και από εκεί στις βόρειες όχθες της λιμνοθάλασσας Λογαρού. Στους αλμυρόβαλτους, στις νησίδες αλοφύτων μέσα στη λιμνοθάλασσα και στις ρηχές ακτές της, συγκεντρώνονται οι μεγαλύτεροι - μαζί με το Πλαματερό, πληθυσμοί παρυδάτιων πουλιών, κυρίως χαραδριόμοφα, μαυρογλάρονα και φοινικόπτερα (φλαμίγκος) ενώ εδώ βρίσκεται και ο σπουδαιότερος τόπος διατροφής των αργυροπελεκάνων.

Στα νησάκια της λιμνοθάλασσας αλλά και στους αλμυρόβαλτους ανατολικά φωλιάζουν βαρβάρες, νανογλάρονα, ποταμογλάρονα, και καλαμοκανάδες, ενώ τρέφονται αβοκέτες και φοινικόπτερα, κυρίως το καλοκαίρι.

Το χειμώνα, η Λογαρού μπορεί να χαρακτηριστεί παράδεισος των υδροβίων, αφού συγκεντρώνει το μεγαλύτερο αριθμό παπιών και φαλαρίδων σε σχέση με τις υπόλοιπες λιμνοθάλασσες του κόλπου.

Στη Λογαρού εξάλλου αναζητούν την τροφή τους τις δύσκολες μέρες του χειμώνα, αργυροπελεκάνοι αλλά και εκατοντάδες κορμοράνοι.

Η επάνοδος στον κεντρικό οδικό άξονα Άρτας- Σαλαώρας (23) περνά μέσα από την Ανέζα (21 ). Κάθε άνοιξη οι πελαργοί με το χαρακτηριστικό ρυθμικό χτύπημα του ράμφους τους, που μοιάζει με καστανιέτες, μας υπενθυμίζουν το ξεκίνημα μιας νέας φωλιάς στις ίδιες πάντα θέσεις, είτε στο καμπαναριό της εκκλησίας, είτε σε κολόνες της ΔΕΗ δίπλα στην πλατεία, είτε στις σκέπες παλιών σπιτιών.

Βγαίνοντας στον κεντρικό οδικό άξονα και με κατεύθυνση προς τη Σαλαώρα (23), αγναντεύουμε τη λιμνοθάλασσα Λογαρού από τη δυτική πλευρά της. Στο βορειοδυτικό τμήμα, στη θέση Φραξόλακκα (22) υπάρχει μία εκτεταμένη νησίδα, όπου από τον Ιούνιο και μετά, ειδικά τις μεταμεσημβρινές ώρες, διακρίνονται διάσπαρτες μικρές και μεγάλες άσπρες κουκκίδες. Πρόκειται για αργυροπελεκάνους και καστανοκέφαλους γλάρους που μαζεύονται εδώ μετά το μεσημεριανό γεύμα για να κουρνιάσουν. Μπορούμε να τους δούμε και από τον κεντρικό οδικό άξονα με κιάλια ή τηλεσκόπιο. Κατά μήκος αυτού του δρόμου, τις καλλιέργειες διαδέχονται τα διάσπαρτα αρμυρίκια, τα αλίπεδα, οι αλμυρόβαλτοι και τα βαλτοτόπια, ενώ δυτικά του δρόμου αρχίζει να διακρίνεται ανάμεσα απ' τα πυκνά καλάμια της αποστραγγιστικής τάφρου Σαλαώρας, η λιμνοθάλασσα Αυλερή (24).

Ανεβαίνοντας από το μονοπάτι στη κορυφή του λόφου της Σαλαώρας (23) που κυριολεκτικά ξεφυτρώνει ανάμεσα στις λιμνοθάλασσες, η ματιά απλώνεται παντού. Πέρα απ' την πόλη της Άρτας, τα Τζουμέρκα δεσπόζουν με τις χιονισμένες ακόμη και το καλοκαίρι- βουνοκορφές τους, ενώ τα φώτα της Βόνιτσας (50) αρχίζουν να φεγγοβολούν καθώς πέφτει το δειλινό. Από εδώ το χειμώνα μπορεί κανείς να απολαύσει δεκάδες χιλιάδες παπιά και φαλαρίδες που καταφεύγουν στη Λογαρού, ενώ την άνοιξη, πελεκάνοι και βαρβακίνες παίρνουν εδώ ύψος σαν αιωρόπτερα, εκμεταλλευόμενα τα θερμά ανοδικά ρεύματα αέρα που δημιουργούνται πάνω από τις πλαγιές του λόφου.

Στην Αυλερή (24), (το νότιο τμήμα της λιμνοθάλασσας Τσουκαλιό), φωλιάζουν εδώ και πολλά χρόνια, σε μεγάλο βαθμό χάρη στη θετική στάση και την υποστήριξη των ψαράδων του αλιευτικού συνεταιρισμού, οι αργυροπελεκάνοι. Είναι ένα είδος που απειλείται με εξαφάνιση σε παγκόσμια κλίμακα και τα απρόσιτα νησάκια των λιμνοθαλασσών του Αμβρακικού είναι n μόνη περιοχή της Ελλάδας (εκτός από τη Μικρή Πρέσπα) όπου βρίσκουν ασφαλές καταφύγιο για να μεγαλώσουν τα μικρά τους. Επειδή φοβούνται τον άνθρωπο και με την παραμικρή ενόχληση εγκαταλείπουν τις φωλιές τους, η ομαλή ολοκλήρωση της αναπαραγωγής τους και η επιτυχημένη ανατροφή των νεοσσών τους, προϋποθέτει την απόλυτη απουσία ανθρώπων από τα νησάκια. Γι' αυτό η παρατήρηση των πελεκάνων γίνεται από τη γέφυρα της Σαλαώρας ή από τη λουρονησίδα της Αυλερής, λίγα μέτρα πριν από το πρώτο Διβάρι των ψαράδων (24).

Εκτός από τους αργυροπελεκάνους, στα νησάκια της λιμνοθάλασσας φωλιάζουν πρασινοκέφαλες πάπιες, νανογλάρονα και ποταμογλάρονα, ενώ στα λασποτόπια και τους αλμυρόβαλτους της δυτικής πλευράς έχει παρατηρηθεί να σταθμεύει κατά τη μετανάστευση το πιο σπάνιο πουλί της Ευρώπης, η λεπτομύτα. Εδώ το χειμώνα τρέφονται κορμοράνοι, παπιά και φαλαρίδες, ενώ στις αρχές της άνοιξης, από τη μεριά του Κόλπου, το μελαγχολικό κάλεσμα από ένα λαμπροβούτι έρχεται να διακόψει ένα κοπάδι από παιχνιδιάρικα ρινοδέλφινα.

Στη Βάση του λόφου της Σαλαώρας και δίπλα στο ομώνυμο λιμανάκι, που επί τουρκοκρατίας ήταν σημαντικός εμπορικός κόμβος, δεσπόζει επιβλητικό το πρόσφατα ανακαινισμένο Κέντρο Έρευνας και Πληροφόρησης Σαλαώρας (23).

Ο δρόμος προς την Κορωνησία (25) κατασκευασμένος πάνω στη νοτιοδυτική λουρονησίδα της λιμνοθάλασσας Λογαρού πλαισιώνεται αριστερά και δεξιά από νερό. Από τη μεριά της λιμνοθάλασσας, αραιά και πού, ένας μοναχικός αργυροπελεκάνος βουτά επανειλημμένα το ράμφος του στο νερό ελπίζοντας να πιάσει κανένα χέλι. Πιο δίπλα, ένας ψαράς μέσα στη γάιτα του, εφαρμόζει κατά γράμμα την ίδια τεχνική καρφώνοντας με δεξιοτεχνία στο βυθό το καμάκι του. Από τη μεριά της θάλασσας με τα 33 είδη ψαριών, σμήνη γλάρων γυροπετούν πάνω από κάποια ψαρόβαρκα που ξεψαρίζει, ενώ στην ηρεμία του πρωινού μπορεί κανείς vα αφουγκραστεί τις αναπνοές μιας θαλάσσιας χελώνας που ρυθμικά αναδύεται στην επιφάνεια του νερού.

Η Κορωνησία (25) με τον ομώνυμο γραφικό οικισμό, το μεταβυζαντινό ναό του παλιού μοναστηριού της Γεννήσεως της Θεοτόκοι (7ος αιώνας), το ναό του Αγ.Ονούφριου και τα ερείπια του Κάστρου Κούλιας πάνω στο λόφο με τους ελαιώνες, βρίσκεται στο γεωμετρικό κέντρο του Κόλπου. Ιδιαίτερης αξίας είναι οι παραλίες της, που όπως και οι λουρονησίδες, καλύπτονται από όστρακα, ενώ ένας περίπατος μέσα από τον, ελαιώνα θα μας οδηγήσει στη μικρή λιμνοθάλασσα Σακουλέτσι (25).

Από τον κεντρικό οδικό άξονα, περνώντας μέσα απ' τον οικισμό της Βίγλας (26) και με κατεύθυνση προς το Μαυροβούνι (28), προσπερνάμε τον Κοψιά (27) με τη μεγάλη ποικιλία βλάστησης αποτελούμενη από καλαμιώνες, υγρολίβαδα, αλμυρόβαλτους και λασποτόπια, όπου παλιότερα τρέφονταν ο θαλασσαετός. Εδώ φωλιάζουν οι περισσότεροι καλαμοκανάδες του Αμβρακικού καθώς και νερόκοτες, ενώ την άνοιξη σταθμεύουν χαλκόκοτες και χουλιαρομύτες. Βρισκόμαστε ήδη στις νότιες πλαγιές του Μαυροβουνίου (28), του μεγαλύτερου ορεινού όγκου στη περιοχή των λιμνοθαλασσών του βόρειου Αμβρακικού, με τις αιωνόβιες βελανιδιές, τις φτελιές και τους σκληρόφυλλους θαμνώνες.
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Τρι Μαρ 19, 2013 11:32 pm

Ναι, ξέρω. Είπα πως θα παρουσιάσω και το Μουσείο Αλιείας του ΚΠΕ Αράχθου, και δεν το έκανα ακόμη.

Δεν το ξέχασα. Απλά η παρουσίαση απέκτησε άλλους αποδέκτες και μορφή ολίγον ιδιόμορφη.

Τη μορφή μιας Αλφαβήτας που αρμενίζει...

Περισσότερα στο φόρουμ της τάξης μου:

http://faros.forumotion.com/t673-topic
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Empty Απ: Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια)

Δημοσίευση από Admin Κυρ Φεβ 25, 2018 7:11 pm

ΜΑΡΙΟΡΗ έγραψε:
Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 %25CE%259A%25CE%25A0%25CE%2595%2520%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%2591%25CE%25A7%25CE%2598%25CE%259F%25CE%25A5%2520298

Καλωσορίσατε, φίλοι μου! ψιθύρισα... Σε λίγους μήνες θα είμαι κοντά σας.

Θα πάψω να τρέχω σε φάρους παλιούς. Σε λιμνοθάλασσες. Σε ποτάμια και βουνά και παραλίες. Θα γυρίσω εκεί που ανήκω. Στο τσιμέντο...

Κι όταν η πόλη βαριά θα κάθεται στην ψυχή μου, θα κλείνω τα μάτια και θα βλέπω τις εικόνες που θησαύρισα τρία χρόνια τώρα... Να έχω να ταξιδεύω τα παιδιά. Και τα μαύρα πουλιά στα μάτια μου να τα διαβάζουν για παπιά...

Σεμινάριο ΚΠΕ Αράχθου 22 με 24 Φεβρουαρίου (Ρεπορτάζ με φωτογραφίες και σχόλια) - Σελίδα 4 Oo_iyi10


Πέντε χρόνια μετά. Στο τσιμέντο...

Και είναι έτσι όπως τα έλεγα.

Αχ, και να γύριζε ο χρόνος πίσω.

Admin
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 175
Εγγραφή : 23/12/2007

https://xarinpaideias.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Σελίδα 4 από 4 Επιστροφή  1, 2, 3, 4

Επιστροφή στην κορυφή

- Παρόμοια θέματα

 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης