ΧΑΡΙΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

Η διαφορά της πρόβας από τη σχολική γιορτή

Πήγαινε κάτω

Η διαφορά της πρόβας από τη σχολική γιορτή Empty Η διαφορά της πρόβας από τη σχολική γιορτή

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Σαβ Μαρ 23, 2013 10:13 pm

Ο μέγας Καζαντζάκης λέει για τους δασκάλους:

"Ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του και όταν πια του έχει διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας έτσι το μαθητή του να φτιάξει τις δικές του γέφυρες"

Ο Καζαντζάκης που ζήτησε και το αμίμητο: Σώπα, δάσκαλε, ν' ακούσουμε το πουλί!

Εμείς όμως, οι δάσκαλοι, ξεχνάμε συχνά και το ένα και το άλλο. Κι επιμένουμε στον άχαρο ρόλο του δασκαλίζοντα και ναρκισσευόμενου διδασκάλου. Που δεν ξέρει πού και πότε να σταματά. Μας απορροφά τόσο το δασκαλίκι που δίχως διάκριση εμμένουμε να στεκόμαστε ανάμεσα στα πόδια των παιδιών, όμοια με τις μανάδες που εξακολουθούν να νταντεύουν τα παιδιά τους ακόμα και όταν τα πάλαι ποτέ παιδικά κεφαλάκια ασημώσουν.

Και το κάνουμε δυστυχώς και όταν ακόμη υπάρχουν μπροστά μας θεατές και μάλιστα θεατές που έχουν έρθει να καμαρώσουν τα παιδιά, κι όχι εμάς. Για τις σχολικές γιορτές ο λόγος. Και για την απαράδεκτη τακτική μας να μην αφήνουμε τα παιδιά ούτε καν στις γιορτές αυτές να αυτενεργήσουν. Να δείξουν στο κοινό όσα κοπίασαν και κοπιάσαμε κι εμείς να μάθουν.

Μα τι νομίζουμε; Πως αν δεν είμαστε εκεί πάνω στη σκηνή δε θα καταλάβει ο κόσμος τη δουλειά που ρίξαμε; Και θα νομίσουν ότι από θεία φώτιση τα πιτσιρίκια και ταλέντο προσωπικό θα παίξουν τους ρόλους τους;

Κάθε φορά που βλέπω συνάδελφο να παρουσιάζει γιορτή με την τάξη του και να χώνεται κι εκείνος στα παρασκήνια καταλαβαίνω πως δεν έχει εμπιστοσύνη στους μαθητές του. Και θεωρεί τον εαυτό του αναντικατάστατο. Κι ας μη μιλήσω για εκείνους που εν ώρα γιορτής βγαίνουν και στη σκηνή. Να βάλουν σκηνικά, να τοποθετήσουν εκείνη την ώρα τα παιδιά και άλλα όμοια.

Θα μου πεις: Εξαρτάται και από την ηλικία των παιδιών...

Και θα σου απαντήσω πως αυτά που λέω δεν τα έμαθα στα βιβλία. Τα διδάχτηκα βιωματικά. Και μάλιστα στο νηπιαγωγείο. Εκεί και τότε, όντας ακόμη νήπιο, βρέθηκα να παίζω στη σκηνή με τους συμμαθητές μου και χωρίς τη νηπιαγωγό. Εκείνη όσα είχε να μας δώσει τα είχε δώσει στις πρόβες. Και την ώρα της γιορτής καθόταν μαζί με τους υπόλοιπους θεατές και μας καμάρωνε. Καμάρωνε τους καρπούς του έργου της.

Πώς λοιπόν να δεχτώ ότι παιδιά του δημοτικού έχουν ανάγκη το δάσκαλο για να παρουσιάσουν γιορτή; Όταν δεν τον έχουν ανάγκη ούτε τα νήπια;

Σαφέστατα ο εκπαιδευτικός στις πρόβες όχι μόνο θα είναι στη σκηνή αλλά και θα παίζει αν χρειαστεί υποδειγματικά τους ρόλους που έχει αναθέσει στα παιδιά. Θα τους διδάξει από ορθοφωνία και κίνηση και έκφραση συναισθημάτων και μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Πώς να αποφύγουν το άγχος, πώς να ελέγχουν την αναπνοή, πώς να χειρίζονται τη φωνή τους, τη σημασία του βλέμματος, τη σημασία των παύσεων και τόσα άλλα. Ξεκινώντας βέβαια από την ανάλυση του έργου ή και του νοήματος ολόκληρης της γιορτής.

Όταν όμως έρθει η ώρα της γιορτής εκείνος θα αποχωρήσει από το προσκήνιο. Και θα αφήσει τα παιδιά να περάσουν μπροστά. Ξέροντας πως παιδιά είναι. Και αν κάνουν και κάποιο λάθος, δε χάλασε ο κόσμος. Το σημαντικό όμως είναι να μπορούν να το κάνουν μόνα τους. Γιατί σε ρωτώ: Όταν διδάσκουμε πρώτη γραφή ποιος είναι ο στόχος; Δεν είναι να γράψει κάποια στιγμή μονάχο του το παιδί; Γιατί αλλάζουμε τακτική όταν το ζήτημα αφορά τη θεατρική παράσταση; Που είναι και στενά δεμένη με την τέχνη;

Θα μας πέρναγε ποτέ από το μυαλό όταν κάνουμε ζωγραφική να διορθώσουμε το έργο του μαθητή;

Αν και υποψιάζομαι πως δάσκαλοι που χώνονται στα παρασκήνια στις γιορτές, δεν αποκλείεται ακόμη και στη ζωγραφική να κρατάνε το χέρι του παιδιού...

Όπως και αν έχει θα πω και θα προτείνω σε όσους τους αρέσουν πολύ τα παρασκήνια, να κάνουν μια δοκιμή. Και να διαπιστώσουν τι χάνουν. Γιατί είναι τεράστια η ηδονή που εισπράττεις κάνοντας το αντίθετο. Βλέποντας ολοκληρωμένο το έργο σου και χωρίς εσύ να χρειάζεται πια να προσθέσεις ούτε μια τόση δα πινελιά. Όσο κελάηδησες, κελάηδησες. Στη γιορτή είναι η ώρα πια να σιωπήσεις και να αφήσεις τα κλωσόπουλα να πετάξουν με τα δικά τους φτερά και να πουν το δικό τους τραγούδι. Αλλιώς θα είναι σαν να παρουσιάζεις πρόβα και όχι γιορτή.

Γιορτή έχεις σκεφτεί τι θα πει; Σχολική γιορτή; Τι γιορτάζουμε πέρα από το γεγονός που κάθε φορά τιμούμε; Γιορτάζουμε που τα παιδιά είναι ικανά να παίξουν και να τραγουδήσουν και να απαγγείλουν κι όχι που εσύ ξέρεις να κάνεις καλό μάθημα ενώπιον θεατών. Ο κόσμος δεν έρχεται να δει εσένα. Τα παιδιά θέλει να δει. Όπως ακριβώς όταν πάει στο κανονικό θέατρο θέλει να δει τους ηθοποιούς και όχι το σκηνοθέτη.
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή

- Παρόμοια θέματα

 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης