ΧΑΡΙΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

ΚΑΙ Ο ΨΑΡΑΣ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ...

Πήγαινε κάτω

ΚΑΙ Ο ΨΑΡΑΣ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ...  Empty ΚΑΙ Ο ΨΑΡΑΣ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ...

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Πεμ Μάης 29, 2014 12:21 am

Ήταν κάποτε ένας ψαράς. Που έβγαινε με το καϊκάκι του και ψάρευε. Πότε σαρδελίτσες, γάβρους και γόπες, πότε γαρίδες, καλαμάρια και χταπόδια, πότε κουτσομούρες, σαργούς, μπαρμπούνια και λυθρίνια και άλλα θαλασσινά.

Έβγαινε κατόπιν στη σκάλα και έδινε την ψαριά του στον "μανάβη". Γιατί έτσι ήτανε μαθές τα συστήματα. Να μπαίνει στη μέση ο έμπορας και αυτός να προωθεί τα ψάρια σε "μαναβάκια", ψαράδικα, ταβέρνες, απλούς πελάτες. Άλλος δηλαδή να σκυλοπνίγεται και άλλος να πουλάει. Ο νόμος σου λέει. Και ποιος μπορεί να πάει κόντρα στο νόμο;

Έπειτα τα πράγματα έσφιξαν. Ένεκα η πρόοδος. Και η ιχθυόσκαλα απέκτησε και επόπτη. Αυτός πια επέβλεπε μανάβηδες και ψαράδες και έκανε κουμάντο. Να τηρείται ο νέος νόμος και η νέα τάξη πραγμάτων.

Από δίπλα και το λιμεναρχείο. Από ανέκαθεν. Να συλλαμβάνει κάθε παράνομο.

Και παραπάνω το υπουργείο και τώρα τελευταία και τα έξω από τη χώρα συμβούλια και παρασυμβούλια που νοιάζονται για την ανάπτυξη και την προστασία των θαλασσών και την υγεία του καταναλωτή.

Όλοι αυτοί στη στεριά. Μόνο ο ψαράς στη θάλασσα. Με μπουνάτσα και με φουρτούνα. Με κρύο και με λιοπύρι. Να ρίχνει δίχτυα και να μην ξέρει τι θα πιάσει. Κι αν τα τρυπήσει κανένα σκυλόψαρο. Να τα βάζει με τους καιρούς και με θηρία και με τα λαμόγια και με την εξουσία. Για να βγάλει τι; Ένα κομμάτι ψωμί.

Είχε βέβαια και το συντικάτο. Των ψαράδων. Μην τα ψάχνεις όμως γιατί όλα τα συντικάτα στις μέρες μας είναι του σκοινιού και του παλουκιού. Και μπορεί να φαίνεται τρελό μα είναι γεγονός πως αντί να κάνουν κουμάντο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και να διαφεντεύουν τη μοίρα τους, σαν τα μανιτάρια έχουν ξεφυτρώσει παντού οι εργατοπατέρες. Αραχτοί σε γραφεία να παριστάνουν τους εκπροσώπους όσων λιώνουν στη δουλειά.

Και έγινε τότε στη χώρα ένας καινούργιος νόμος. Ανάμεσα σε όλους τους άλλους που είχαν διαλύσει τον ψαρά. Δε θα το πιστέψεις, ειδικά αν δεν είσαι ψαράς, πως ο νόμος αυτός λεγόταν αυτοαξιολόγηση. Ναι για!

Κι έπρεπε ο ψαράς να αφήσει το ψάρεμα και να κάνει ομάδες εργασίας με τους άλλους ψαράδες και να αξιολογήσουν από βάρκα και δίχτυα μέχρι και αν είναι ευχαριστημένοι οι πελάτες.

Μπήκε τότε στη μέση και το συντικάτο. Με εκείνους τους κοιλαράδες που είχαν χρόνια να βρωμίσουν από την ψαρίλα κι έτσι και τους έδινες μια ψαρόβαρκα να πάνε για ψάρεμα θα κατάφερναν να τη βουλιάξουν και μέσα στο λιμάνι και με τη θάλασσα λάδι, τόσον καιρό που είχαν να βραχούνε από το κύμα...

Όχι, είπαν οι εργατοπατέρες. Δεν είναι αποδεκτός ο νέος νόμος. Λέμε όχι στην αυτοαξιολόγηση. Διότι θα κατηγοριοποιηθούν τα καΐκια και μετά θα έρθει και η αξιολόγηση των ίδιων των ψαράδων και θα πέσουν και κεφάλια. Βγάλανε και ένα χαρτί και μαζεύανε υπογραφές. Από τους ψαράδες. Και ενάντια στην αυτοαξιολόγηση.

Τι να κάμουν και οι ψαράδες; Υπέγραψαν. Για να το λένε οι συντικαλιστές μας, έτσι πρέπει να κάνουμε, σκέφτηκαν. Εκείνοι ξέρουν καλύτερα.

Κατόπιν τους έστειλαν και νέο φιρμάνι. Να μη δεχτεί κανένας ψαράς να μπει σε ομάδα εργασίας.

Πειθήνιοι οι ψαράδες αρνήθηκαν ομόφωνα και τις ομάδες.

Πάνω όμως που άρχιζαν τα πανηγύρια, πως τους νικήσαμε και πέρασε το δικό μας, και καλά να πάθουν όσοι πήγαν να τα βάλουν με τους ψαράδες, έσκασε άλλη βόμπα. Ο υπουργός έστειλε χαμπέρι στους μανάβηδες. Να συγκροτήσουν αυτοί τις ομάδες. Αλλιώς να τα μαζεύουν και να φεύγουν από την ιχθυόσκαλα. Τι να κάμουν; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ρώτησαν και το συντικάτο, που πάντα και για πολλούς λόγους προσπαθούσαν να τα έχουν καλά μαζί του, κι ευτυχώς έδειξε κατανόηση. Να υπακούσετε τους μήνυσαν. Αφού είναι εντολή, δεν μπορείτε να κάμετε αλλιώς.

Κάθισαν λοιπόν κάτω ο κάθε μανάβης και έφτιαξε λίστες. Ετούτος ο ψαράς με τον άλλο και τον παράλλο θα αξιολογήσουν τα δίχτυα. Οι άλλοι τις προπέλες. Οι άλλοι τα φώτα ναυσιπλοΐας. Μερικοί ακόμα θα πάνε στις ψαροταβέρνες και θα δώσουν ερωτηματολόγια στους ταβερνιάρηδες. Αν νιώθουν φιλικό το περιβάλλον όταν πάνε να ψωνίσουν στην ιχθυόσκαλα, αν τους μιλάνε ευγενικά οι ψαράδες και άλλα σχετικά. Και τέλος θα ρωτήσουν και τους πελάτες. Που τρώνε τα ψάρια. Κοινοποιήθηκε η εντολή στους ψαράδες και τους κόπηκε η μιλιά. Τι κάνουμε τώρα;

Ξαναμπήκαν στη μέση οι συντικαλιστές. Πρώτον θα υπογράψετε ένα χαρτί που θα λέτε στο μανάβη ότι η εντολή που σας έδωσε είναι παράνομη. Και μετά βλέπουμε. Κάτι θα βρούμε...

Το κουβέντιασαν μεταξύ τους οι ψαράδες, δεν ήξεραν τι να κάνουν. Κάποιοι το τόλμησαν να δώσουν και το χαρτί με την τζίφρα τους από κάτω. Οι περισσότεροι φοβήθηκαν. Μανάβης είναι αυτός. Πρέπει να τα έχεις καλά μαζί του γιατί δεν ξέρεις και τι ξημερώνει αύριο.

Ο δικός μας ο ψαράς, ο ψαράς της ιστορίας μας, που έτυχε να κατέχει καλά από νόμους, όσο περνούσε ο καιρός όλο και τον έζωναν τα φίδια. Τι θα γίνει όταν τελειώσει η προθεσμία.

Πήγε και στους συντικαλιστές, ρώτησε και απάντηση της προκοπής δεν πήρε. Όλο μάρες κουκουνάρες. Από την άλλη είχε και τον μανάβη. Που όλο και του πέταγε καρφάκια γιατί ήταν κι αυτός από εκείνους που έβαλαν τζίφρα. Πως τον πρόσβαλε και πως θα πρέπει να το αναφέρει στους παραπάνω και ετούτο και το άλλο.

Τα ζύγισε από δω, τα ζύγισε από κει, πήρε τις αποφάσεις του. Αυτοαξιολόγηση θέλουν; αυτοαξιολόγηση θα έχουν.

Μια και δυο στο μανάβη. Για οδηγίες. Του άρχισε τα μου και τα σου και δεν ξέρω και θα δούμε.

Το έμαθαν και οι συντικαλιστές και τους κακοφάνηκε. Ακούς εκεί ένας ψαράς να μην υπακούει τις εντολές τους!

Πιάσανε τα τηλέφωνα. Και βάλαν λυτούς και δεμένους να μαζέψουν τον άτακτο ψαρά. Ντριν τα τηλέφωνα στο σπίτι του ψαρά. Μας εκθέτεις όλους, του είπε ο μεγάλος από την παράταξή του. Ακόμη και ένας φίλος μανάβης από άλλη ιχθυόσκαλα τον πήρε. Να μην κάμει αυτοαξιολόγηση.

- Ρε, συ, του λέει ο ψαράς, η αφεντιά σου τι έκανε με τους ψαράδες; Έδωσες ή δεν τους έδωσες τη ρημάδα την εντολή;

- Άλλο εγώ. Εγώ ως μανάβης έπρεπε να εκτελέσω την εντολή, αλλιώς θα με έστελναν στο σπίτι μου! Εσύ όμως πρέπει να αντισταθείς!

Τα πήρε στο κρανίο ο ψαράς. Ξανά στο μανάβη του για οδηγίες. Και ξανά τα ίδια, μια στο καρφί και μια στο πέταλο.

Επιπλέον του άρχισε και άλλα νούμερα. Τη μια φορά του έβγαλε σκάρτη την ψαριά, πήγαν λέει ταβερνιάρηδες και παραπονέθηκαν. Την άλλη πως του διαμαρτυρήθηκαν ότι αρνήθηκε να δώσει ψάρια σε πελάτες και τους άφησε πεινασμένους.

Και βλάκας να ήταν ο ψαράς, που δεν ήταν, θα το καταλάβαινε πως κάτι άλλο τρέχει. Γιατί κοντά τριάντα χρόνια στη θάλασσα ήξερε τι ψάρια πιάνει. Κι όσο για τους πελάτες, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του να μένουν όλοι ευχαριστημένοι. Αλλά και πάλι δεν ξέρεις... καμιά φορά... Πάει μια και δυο και τους ρωτάει.

- Ωρέ, παιδιά, μου είπαν το και το.

- Εμείς, του απαντάνε, τέτοιο πράγμα δεν είπαμε στο μανάβη σου. Άλλα του είπαμε και άλλα κατάλαβε.

Πήγε και στους άλλους. Ίδια απάντηση.

Άρχισε να ξύνει την κεφάλα του. Τι διάολο συμβαίνει;

Εκεί πάνω έτυχε να ζητήσει από το μανάβη να του δώσει τα φώτα του και ο επόπτης. Για την αυτοαξιολόγηση.

- Αμέ, του λέει αυτός, κάτσε να τον πάρουμε τηλέφωνο.

Τον παίρνει, του λέει το θέμα, του τον δίνει να μιλήσει και ο ίδιος.

- Κοίτα να δεις, του λέει ο επόπτης. Τα πράγματα είναι μπερδεμένα. Και όπως ξέρεις είναι και οι συντικαλιστές στη μέση. Καλύτερα να αποφύγουμε την αυτοαξιολόγηση. Και προπαντός όχι ερωτηματολόγια σε ταβερνιάρηδες και πελάτες. Άντε το πολύ πολύ να πάρουμε από κανα δυο συνέντευξη.

Γύρισε ο ψαράς στο τσαρδάκι του. Έτοιμος να κρεπάρει και να βαρέσει μπιέλα.

Κι εκεί βρίσκεται και τώρα και δεν ξέρει τι να κάνει. Και στο τσακ να του λασκάρει καμιά βίδα...

Αλάργα όμως και μακριά ούλοι έτσι και λασκάρει. Γιατί ποιος είδε τον ψαρά και δε φοβήθηκε.

_______________________________________

ΥΓ. Η ιστορία αυτή ουδεμία σχέση έχει με αληθινούς ψαράδες. Γράφτηκε απλά σε μια στιγμή τρέλας. Και από κάποιον άνθρωπο που πολύ θα το ήθελε να είναι "ψαράς". Μόνο που πια δεν είναι.

Έκανε βλέπετε την κουτουράδα να ακούσει εκείνους που του έλεγαν ότι είναι πολύ βαρύ και επικίνδυνο το επάγγελμα του θαλασσινού. Και βγήκε στη στεριά μα την κάθε στιγμή αναθεματίζει την ώρα και τη στιγμή. Γιατί στη θάλασσα τέτοιες τρέλες ουδέποτε συμβαίνουν. Και τα πράγματα ακολουθούν τη λογική του ένα και ένα κάνουν δυο. Αλλιώς πας φούντο. Κι εσύ και το καράβι. Και εσύ πνίγεσαι και ο καραβοκύρης χτυπάει φαλιμέντο. Τόσο απλά.

Επιπλέον κανένας συνδικαλιστής των ναυτικών δε θα έλεγε τέτοιες παλαβομάρες. Να μη γίνεται αυτοαξιολόγηση. Ούτε και θα έλεγε στον ψαρά μας πως εκθέτει την παράταξη επειδή θέλει να την κάνει. Μα ακριβώς το αντίθετο. Όπως κι εκείνος ο μακαρίτης από χρόνια ο φίλος του ο Γεράσιμος. Που τον συμβούλευε στα πρώτα του βήματα και του έγραφε γράμματα. Να προσέχει το καθετί αν λειτουργεί σωστά:


ΚΑΙ Ο ΨΑΡΑΣ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ...  %25CE%2591%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25AF%25CE%25B3%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25BF%2520%25CE%25B1%25CF%2580%25CF%258C%25201

Κι έχει κρατήσει σαν φυλαχτό εκείνα τα γράμματα και το Γεράσιμο στην καρδιά του ως ίνδαλμα. Γιατί δεν ήταν ο συνδικαλιστής της καρέκλας και με τα παχιά λόγια. Και στο τέλος έδωσε την ίδια του τη ζωή για το συνδικάτο.

Να μην τρελαίνεται το λοιπόν ο πρώην "ψαράς" και νυν στεριανός; Όταν έχει γνωρίσει ανθρώπους σαν το Γεράσιμο; Και είναι πια αναγκασμένος να συνυπάρχει με λαμόγια κάθε είδους;


Και λέμε ακόμη αν στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Κι εγώ σου λέω πως με τέτοια κατάντια θα πάμε όλοι φούντο. Το βλέπω ξεκάθαρα. Άλλο που μου έχει μείνει παρακαταθήκη από τα καράβια πως ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται. Και αρνούμαι και να τρελαθώ και να το βάλω κάτω. Όσο τρελή και αν είναι η κατάσταση και ο παραλογισμός όλων 10 μπωφόρ και λίγα λέω...

ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή


 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης