ΧΑΡΙΝ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Πήγαινε κάτω

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Empty ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Δεκ 28, 2015 12:40 am

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ

ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ




ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%2525B1%2525CF%252581%2525CF%252587%2525CE%2525B5%2525CE%2525AF%2525CE%2525BF%252520%2525CE%2525BB%2525CE%2525AE%2525CF%252588%2525CE%2525B7%2525CF%252582

Το φεγγάρι ολόγιομο έλουζε με το ασημένιο του φως τους παράξενους βράχους. Ψηλοί ψηλοί και με ένα καπελάκι στην κορφή, όμοιοι με καμινάδες. Το κρύο τσουχτερό. Το χιόνι παχύ χαλί είχε σκεπάσει τα πάντα. Ψυχή δεν κυκλοφορούσε έξω απόψε.


ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ VXAXUHSXYI

Αίφνης έκαμαν την εμφάνισή τους τα αερικά. Οι νεράιδες… Δικές τους ήταν τούτες οι καμινάδες. Χιλιάδες χρόνια τώρα. Και πολύ πριν περάσει από δω ο Μεγαλέξανδρος με τους Μακεδόνες του. Λίγο μετά που έλυσε το Γόρδιο Δεσμό. Ήρθαν μετά οι Ρωμαίοι, ήρθαν και οι Βυζαντινοί. Η περιοχή όμως κράτησε το παλιό της όνομα. Αυτό που της έδωκαν οι Πέρσες. Κατ – πατούκα! Πα να πει η γη που τρέφει όμορφα άλογα.

Ένα οροπέδιο στα χίλια μέτρα πάνω από τη θάλασσα. Που πια η γλώσσα των ανθρώπων το λέει  Καππαδοκία!


ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 350px-Asiaminorhistory

Ανάμεσα στον Άλυ ποταμό με το πολύ αλάτι στις όχθες του, τον Εύξεινο Πόντο που τον είπανε και Μαύρη Θάλασσα για τις φουρτούνες που έπνιξαν καράβια και καράβια. Από την Ανατολή ο Ευφράτης με τα πολλά νερά. Και νότια το μεγάλο βουνό του Ταύρου. Εκεί αυτή η παράξενη περιοχή και άγνωστη στους πολλούς. Με τις εύφορες πεδιάδες και τα τεράστια δάση. Αλλά και την  κοιλάδα του Γκιόρεμε, με τις καμινάδες των νεράιδων. Χώρα ζηλευτή που βάλθηκαν πολλοί να κατακτήσουν.

Εδώ, στην Καππαδοκία, έζησαν και οι Ακρίτες που τους τραγουδούν ακόμη σήμερα για τον ηρωισμό τους. Κι ο πιο τρανός Ακρίτας, ο Διγενής. Που έστησε μάχη ακόμη και με το Χάρο. Στα μαρμαρένια αλώνια…

Όλα τα παραμύθια γεννήθηκαν εδώ. Το μεγαλύτερο όμως, που μοιάζει παραμύθι αλλά αλήθεια είναι, μιλά για ένα παιδί που γεννήθηκε την ίδια χρονιά με τα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης! 330 χρόνια μετά τον ερχομό του βρέφους της Βηθλεέμ. Βασίλειο το ονόμασαν. Και θα γινόταν Άγιος για τους χριστιανούς  και τόσο σπουδαίος που να τον αποκαλούν Μέγα Βασίλειο!

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ H_%2525CE%2525A3%2525CE%2525B9%2525CE%2525BD%2525CE%2525B1%2525CF%252583%2525CF%25258C%2525CF%252582_%2525CF%252583%2525CF%252584%2525CE%2525B7%2525CE%2525BD_%2525CE%25259A%2525CE%2525B1%2525CF%252580%2525CF%252580%2525CE%2525B1%2525CE%2525B4%2525CE%2525BF%2525CE%2525BA%2525CE%2525AF%2525CE%2525B1.

Στην Καππαδοκία. Εκεί είδε πρώτη φορά το φως του ήλιου. Κι εκεί το αποχαιρέτησε μόλις 50 χρόνους αργότερα. Στην πόλη Καισάρεια.  Την 1η του Γενάρη. Όντας πια επίσκοπος και γνωστός σε όλους για τη τεράστια μόρφωσή του αλλά και το φιλανθρωπικό του έργο. Τέτοια η φήμη του που κι όταν ακόμη έφυγε,  η μνήμη των ανθρώπων τον κράτησε ολοζώντανο. Και του ανέθεσε να φέρνει κάθε Πρωτοχρονιά δώρα σε όλα τα παιδάκια!

Πέρναγαν χρόνια, πέρναγαν αιώνες και ο Αϊ – Βασίλης κάθε χρόνο, ανήμερα στη γιορτή του, ερχόταν περπατώντας από τη μακρινή πατρίδα του, την Καισάρεια. Με τα παιδιά να διαλαλούν τον ερχομό του τραγουδώντας τα κάλαντα. Σάκο με παιχνίδια δεν κρατούσε. Μόνο εικόνα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι. Ήταν γραμματιζούμενος, το είπαμε.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%252591%2525CE%2525A0%2525CE%25259F%252520%2525CE%2525A4%2525CE%252597%2525CE%25259D%252520%2525CE%25259A%2525CE%252591%2525CE%252599%2525CE%2525A3%2525CE%252591%2525CE%2525A1%2525CE%252595%2525CE%252599%2525CE%252591

Και με την καλή του την καρδιά να καλοκαρδίσει και τους ανθρώπους. Δίχως να ξεχωρίζει καλούς και κακούς. Έλληνες και ξένους. Όμορφους και άσκημους. Το λένε και τα κάλαντα: Όλους τους καταδέχεται!

Τέτοια τα δώρα του Αϊ – Βασίλη. Η αγάπη! Υπάρχει καλύτερο;

Μα τα χρόνια συνέχιζαν να περνούν. Ήρθανε και οι Τούρκοι και το Βυζάντιο έσβησε. Όχι όμως και οι παραδόσεις των Ελλήνων. Αυτές τις κράτησαν ζωντανές μαζί με την ελληνική λαλιά. Κι έτσι κατάφεραν να κρατήσουν ζωντανή και τη λαχτάρα τους για λευτεριά. Πώς αλλιώς θα λευτέρωναν την Ελλάδα από τους Τούρκους; Μόνο που η Καππαδοκία, η πατρίδα του Αϊ – Βασίλη, συνέχισε να μένει σκλαβωμένη. Όπως και όλη η υπόλοιπη Μικρά Ασία και η Κωνσταντινούπολη.

Πάνε πια κοντά εκατό χρόνια που οι Έλληνες θέλησαν να ελευθερώσουν και τούτες τις γωνιές της παλιάς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Έστειλαν καράβια και στρατό και στρατηγούς, ακόμη και τον ίδιο το  βασιλιά, να κάμουν πόλεμο. Δεν μπόρεσαν να νικήσουν. Και όχι μόνο ο στρατός  γύρισε πίσω, αλλά και οι Έλληνες, που ζούσαν στη Μικρασία για χιλιάδες χρόνια, αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν. Πήραν το δρόμο της προσφυγιάς και άφηκαν πίσω τους τις εστίες των προγόνων. Κι από τη Σμύρνη, και από τον Πόντο και από την πατρίδα του Αϊ – Βασίλη, την Καππαδοκία στα βάθη της Ανατολής….

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Oi_periodeies_tou_Ap.Paulou_01

Πρόσφυγες οι Μικρασιάτες, μετανάστες λόγω φτώχιας πολλοί άλλοι Έλληνες, απλώθηκαν σε όλο τον κόσμο. Στην Αφρική, στα άλλα κράτη της Ευρώπης, στη μακρινή Αυστραλία. Ακόμη και στην Αμερική. Η ξενιτιά ξενιτιά αλλά η νοσταλγία της πατρίδας σιγόκαιγε στην καρδιά. Φτιάξαν και στις νέες τους πατρίδες εκκλησιές να μαζεύουνται τις Κυριακές και στις μεγάλες γιορτές. Χριστούγεννα και Πάσχα. Πιάνανε τότε και έστελναν και καρτ – ποστάλ  στους συγγενείς πίσω στην Ελλάδα. Να πούνε τις ευχές και τα νέα τους.

Πού να βρεθεί όμως κάρτα ελληνική εκεί στα ξένα; Έτσι έγινε και κατέφταναν κάρτες με χριστουγεννιάτικα στολίδια των ξένων. Δέντρα φορτωμένα στολίδια, χαριτωμένα και στρουμπουλά αγγελούδια, κι ένας παππούλης με κατακόκκινη φορεσιά απάνω σε ένα έλκηθρο. Ρώτησαν οι Ελλαδίτες τους άλλους στα ξένα. Ποιος είναι τούτος; Με τα άσπρα τα μαλλιά και τη μεγάλη γενειάδα; Και εκείνα τα παράξενα ζώα που τραβάνε την άμαξά του; Είχανε κέρατα και έμοιαζαν με ελάφια, μα ελάφια δεν ήταν.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Santa-claus-coming-on-reindeer-sleigh-wallpaper

Για τα ζωντανά η απάντηση ήταν εύκολη. Τάρανδοι! Από τα μέρη που έχει πάντα χειμώνα. Για το γεράκο όμως δυσκολεύτηκαν. Ξέρανε το όνομά του, Σάντα Κλάους τον έλεγαν στην Αμερική και στον υπόλοιπο κόσμο. Και δουλειά του ήταν να φέρνει κάθε Χριστούγεννα δώρα στα παιδιά! Κούκλες και τρενάκια και μολυβένια στρατιωτάκια.  Αυτό και τους έδωσε τη «φαεινή» ιδέα! Και τον βάφτισαν Αϊ – Βασίλη!

Χαρήκανε στην Ελλάδα μαθαίνοντας πως κι εκεί στα πέρατα του κόσμου υπάρχει Άγιος Βασίλης. Και όλο ρωτούσαν να μάθουν και άλλα. Ήταν και τόσο διασκεδαστική αυτή η νέα φιγούρα του Αγίου! Και τόσο όμορφα τα παραμύθια που τον συνόδευαν. Όπως και εκείνο με την καμινάδα! Χώνεται λέει, κι ας είναι τετράπαχος,  από τις καμινάδες και έτσι φέρνει τα δώρα στα παιδιά όλου του κόσμου. Με το έλκηθρο να πετά στον ουρανό και να κάνει στάση πάνω στις στέγες των σπιτιών!

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Santa-wave-5-ag

Από κοντά ξεθάρρεψαν και τα Ξωτικά και έκαμαν και αυτά την εμφάνισή τους. Κάτι αστεία πλασματάκια, σαν νάνοι και καλικάντζαροι ταυτόχρονα. Ήταν λέει οι βοηθοί του Αϊ – Βασίλη. Και όλο το χρόνο μαζί του έφτιαχναν δώρα για τα παιδιά.

Κατόπιν παραγγελίας! Διότι τα παιδιά εκεί στα ξένα έστελναν και γράμματα στον Άγιο Βασίλη και του ζητάγανε τι θέλει το καθένα. Δηλαδή… στον Σάντα Κλάους, μην ξεχνιόμαστε. Μιας και σας υποσχεθήκαμε να σας πούμε μια ιστορία που μοιάζει με παραμύθι αλλά αλήθεια είναι.

Έτσι τα γράμματα αυτά δεν πήγαιναν στην Καισάρεια. Εξάλλου εκεί πια δεν έμεινε ούτε ρουθούνι από τους χριστιανούς κατοίκους και οι τωρινοί κάτοικοι  της Καππαδοκίας πιστεύουν στον Αλάχ! Άγνωστος τούς είναι και ο χριστιανός Άγιος Βασίλης. Ίσως και καλύτερα. Για φαντάσου κοτζάμ Άγιο να τον μετατρέπανε σε τουριστική ατραξιόν;

Σιγά σιγά ο κόσμος προόδευε. Αν δηλαδή η τεχνολογία θεωρείται πρόοδος. Κι άρχισαν οι άνθρωποι να βλέπουν ταινίες στο σινεμά, μπήκαν οι τηλεοράσεις στα σπίτια, κατέφθασε τα τελευταία χρόνια και το ίντερνετ. Όλη η Γη ένα μεγάλο χωριό! Ο Αϊ – Βασίλης παρών και πάλι. Να κάνει θραύση κάθε Χριστούγεννα. Ακόμη και στις ειδήσεις. Που τον έδειχναν κυριολεκτικά ολοζώντανο να ταξιδεύει πάνω από στεριές και θάλασσες. Και με το γνωστό του έλκηθρο και με ό,τι άλλο βάνει ο νους σου.

Ακούσαμε και τη φωνή του! Ένα χο – χο – χο μέσα στην τρελή χαρά!

Άσε που έγινε της μόδας να κυκλοφορεί και στους δρόμους και στις πλατείες και οπωσδήποτε στις σχολικές γιορτές! Ως και τα παιδιά τα ίδια ντύνονταν με την κατακόκκινη στολή και τα πολλά βαμπάκια και έπαιζαν τον Αϊ – Βασίλη!

Γέμισαν και τα σπίτια Αϊ – Βασίληδες. Μικρούς πάνω στο δέντρο το χριστουγεννιάτικο που πια είχε γίνει κι αυτό της μόδας και δεν έλειπε από κανένα νοικοκυριό. Κι άλλους σαν κουκλάκια από κάθε λογής υλικό. Πανζουρλισμός με τον Αϊ – Βασίλη. Να κατέβαινε υποψήφιος στις εκλογές, θα σάρωνε!

Κάποιοι δε δίστασαν να αναζητήσουν και το χωριό του. Κατά Φιλανδία μεριά. Κι ας εξακολουθούσαν τα κάλαντα να μιλάνε για την Καισαρεία. Την είχαν πια όλοι ξεχάσει κι ας έλεγαν στα λόγια για αλησμόνητες πατρίδες. Ακόμη και όταν έγινε ο χαμός με τη γενοκτονία των Ποντίων που τόλμησε ένας υπουργός να αμφισβητήσει. Πάλι κανείς δε θυμήθηκε ότι στα ίδια μέρη έζησε και ο αληθινός Άγιος Βασίλης. Στην Καππαδοκία, που έφτανε ως τον Πόντο…  Και να οι τσακωμοί στα πάνελ της τηλεόρασης, να τα άρθρα και οι πύρινοι λόγοι στο ίντερνετ και τις εφημερίδες. Αν ήταν γενοκτονία ή εθνοκάθαρση. Για τη "βασιλειο-κτονία" κιχ!

Έτσι ο Σάντα Κλάους ή και απλά Σάντα, έκανε ανενόχλητος και πάλι την εμφάνισή του.  Φωνάζοντας χο – χο – χο και σκορπώντας το κέφι. Αγαπητός σε όλους αφού γεμίζει τον κόσμο δώρα! Δώρα χειροπιαστά και πλέον και ηλεκτρονικά. Κινητά και τάμπλετ και γκέιμ μπόι. Πάει μπροστά, παιδί μου, ο κόσμος!

Βέβαια, για να μην ξεχνιόμαστε και να μην παρασυρόμαστε, αυτός ο Σάντα Κλάους δεν τους καταδέχεται όλους. Μόνο όσους είναι καλοί και δεν κάνουν σκανδαλιές. Και για τούτο μας παρακολουθεί συνέχεια. Κάτι σαν κάμερα ασφαλείας στους μεγάλους δρόμους που τσακώνει τους άταχτους οδηγούς! Ή και έξω από τράπεζες και μέσα σε μεγάλα καταστήματα για τους επίδοξους ληστές. Το λέει και το τραγουδάκι που μας ήρθε από τα ξένα:

«Σε βλέπει όταν κοιμάσαι, στο σπίτι στη δουλειά,
γνωρίζει όπου και να ‘σαι, καθεμιά σου σκανδαλιά!»

Τον βοηθούν και τα Ξωτικά του! Πού να τα προλάβει όλα μόνος του; Κατά περίπτωση μάλιστα αυτά τα Ξωτικά αναλαμβάνουν και να τιμωρούν τους άτακτους. Πότε αφήνοντας στις κάλτσες (άλλο συνήθειο αυτό με τις κρεμασμένες κάλτσες…) κάρβουνα αντί για δώρα και πότε ρίχνοντας και καμιά ξυλιά! Ωραίος άγιος αυτός…  Διότι το λέει η παροιμία: «Πες μου τους φίλους σου, να σου πω ποιος είσαι!»

Αμερικάνος όμως είναι πια, τι περιμένετε; Αφού με την ξενομανία μας απολησμονήσαμε τον αληθινό Αϊ – Βασίλη και στη θέση του βάλαμε τον Σάντα Κλάους;

Τέτοια η πρεμούρα μας για «εκσυγχρονισμό» που χαμπάρι δεν πήραμε ότι το Σάντα μπορεί να σημαίνει Άγιος αλλά το Κλάους βγαίνει απ’ το Νικόλαος! Καθόλου περίεργο λοιπόν που σε κάποιους τόπους φέρνει τα δώρα του στις 6 του Δεκέμβρη, δηλαδή τη μέρα που γιορτάζει ο Άγιος Νικόλαος. Αλλού πάλι, μπλέκοντας το θέμα των δώρων με τους Τρεις Μάγους, επισκέπτεται τα σπίτια το βράδυ των Χριστουγέννων. Και μόνο στην Ελλάδα εξακολουθούν τα παιδάκια να περιμένουν τα δώρα τους το βράδυ της Πρωτοχρονιάς. Τότε που γιορτάζει και ο αληθινός Αϊ – Βασίλης.

Και να σταμάταγε εδώ το μπέρδεμα, καλά θα ήταν. Έλα μου όμως που με τον Σάντα Κλάους μπλέχτηκαν και οι παραδόσεις άλλων λαών… Όπως του Φάδερ Κρίστμας από την Αγγλία, του Περ Νοέλ από τη Γαλλία, του Ντεντ Μόροζ από τη Ρωσία και του Γιουλτόμτεν από τη Σκανδιναβία! Αλλιώς τι δουλειά θα είχε και ο Άγιος Νικόλαος με τα Ξωτικά, τα χιόνια και όλα τα υπόλοιπα; Για να μην πούμε και για την Μπεφάνα στην Ιταλία που ως μάγισσα ειδικεύεται να πετάει καβάλα στο σκουπόξυλο. Να μην πετάει και ο Σάντα Κλάους;


ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 8

Κι ενώ όλοι οι λαοί κάτι πρόσθεσαν στο νέο παγκόσμιο άγιο που φέρνει δώρα στα παιδιά, εμείς οι Έλληνες παραμελήσαμε τον αληθινό Αϊ – Βασίλη. Τσιμουδιά για τον δικό μας Άγιο. Λες και ντρεπόμαστε γι’ αυτόν. Τον φορτώσαμε κι από πάνω με όλα τα σουσούμια του Σάντα Κλάους και μόνο το όνομα κρατήσαμε ίδιο. Τέτοια αχαριστία σε όσα εκείνος πρόσφερε…

Πάλι καλά που μας γλίτωσε η βασιλόπιτα. Βλέπετε ο Σάντα Κλάους τρώει χάμπουργκερ και πίνει κόκα κόλα. Κι από πίτες μόνο απλ – πάι και λέμον – πάι. Τις πίτες που πραγματικά φτιάχτηκαν από τον Αϊ – Βασίλη και έμειναν ως σήμερα στο τραπέζι το πρωτοχρονιάτικο να μας τον θυμίζουν, ούτε που τις έχει ακουστά. Εξάλλου αυτός είναι πλούσιος και αντί να ζητά τον οβολό των ανθρώπων για να βοηθήσει τους φτωχούς και τους κατατρεγμένους, ρίχνει χρυσά νομίσματα με τις φούχτες μέσα από τις καμινάδες! Εμ, γόνος πλούσιας οικογένειας υπήρξε και ως Άγιος Νικόλαος. Αν και οφείλουμε να πούμε ότι διέθεσε την περιουσία του για να βοηθήσει τους φτωχούς.  Αντίθετα με τον Αϊ – Βασίλη που τα πλούτη του τα είχε στην καρδιά και στο μυαλό. Αυτά πρόσφερε ολοζωής και αυτά μας άφησε παρακαταθήκη. Το φωτεινό παράδειγμα της φιλανθρωπίας του και το σπουδαίο πνευματικό του έργο!

Έζησε ασκητική ζωή, έτσι μολογούν οι γραφές. Τόσο που δεν άντεξε και έφυγε από τον κόσμο νεότατος. Μόλις 50 ετών. Αντίθετα από τον Άγιο Νικόλαο,

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%252591%2525CE%252593%2525CE%252599%2525CE%25259F%2525CE%2525A3%252520%2525CE%25259D%2525CE%252599%2525CE%25259A%2525CE%25259F%2525CE%25259B%2525CE%252591%2525CE%25259F%2525CE%2525A3

ο Αϊ - Βασίλης δεν πρόλαβε να γεράσει και να ασπρίσει. Αδύνατος έως και καχεκτικός στις αγιογραφίες και με μαύρα μαλλιά και γένια. Φορώντας τα συνηθισμένα άμφια των κληρικών της ορθόδοξης εκκλησίας και όχι κόκκινη στολή με γούνες και προσφάτως και παντελόνι και μπότες!

Εννοείται πως δε φώναζε και χο – χο – χο! Από μικρό παιδί στα γράμματα, έφτασε μάλιστα και ως την Αθήνα που είχε τότε τα καλύτερα σχολεία της εποχής. Κατάλοιπο της αρχαίας εποχής... Παρέα με τον έτερο Καππαδόκη, τον καλό του φίλο τον Γρηγόριο, ήξεραν, λέει η παράδοση μόνο το δρόμο από το σπίτι στο σχολειό και από το σχολειό στο σπίτι.  Ζωή λιτή και όχι ανόητες διασκεδάσεις. Σοβαρός και μετρημένος άνθρωπος. Αφοσιωμένος στη βοήθεια στο συνάνθρωπο και στη μελέτη. Καλόκαρδος και ταπεινός, όπως όλοι οι αληθινά μορφωμένοι.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%25259C%2525CE%252595%2525CE%252593%2525CE%252591%2525CE%2525A3%252520%2525CE%252592%2525CE%252591%2525CE%2525A3%2525CE%252599%2525CE%25259B%2525CE%252595%2525CE%252599%2525CE%25259F%2525CE%2525A3

Τέτοια η μόρφωσή του και το πνευματικό έργο που άφησε, που σήμερα  θεωρείται προστάτης των γραμμάτων. Μαζί με τον Γρηγόριο, το φίλο και συμφοιτητή του, και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Τρεις Ιεράρχες. Έτσι τους αποκαλούμε. Και μέγιστους φωστήρες, σύμφωνα με το απολυτίκιο. Ανάμεσά τους ο Βασίλειος ξεχωρίζει. Για τούτο και τον ονόμασαν Μέγα Βασίλειο!

Κι όμως εμείς οι νεοέλληνες τέτοιο πνευματικό μεγαθήριο το μασκαρέψαμε σε Σάντα Κλάους! Κι ενώ την ίδια ώρα αρπαζόμαστε και σφαζόμαστε μη μας πάρουν το όνομα "Μακεδονία" οι Σκοπιανοί και γιατί η άλλη έγραψε για το "συνωστισμό" της Σμύρνης. Για τον Αϊ – Βασίλη όμως κιχ. Αφού κράτησε το όνομα, σημασία καμία για όλα τα άλλα!

Να απορείς και να τρελαίνεσαι με τη συμπεριφορά μας. Και να τρελαίνουμε μαζί και τα παιδιά. Πού τι μας χρωστάνε και τους παραγεμίζουμε το κεφαλάκι τους με παραμύθια της κακιάς ώρας; Άδικο έχουν τα καημένα με τόσα φανταστικά που τους λέμε για τον Αϊ – Βασίλη, να ρωτάνε αν υπάρχει πραγματικά; Και να απορούν για το θέμα της καμινάδας; Πώς μπαίνει τελικά στο σπίτι και τους αφήνει δώρα αφού τα περισσότερα δεν έχουν τζάκι;

Ομολογώ πως με τέτοια παραμύθια μεγάλωσα κι εγώ. Με ένα συνονθύλευμα από δοξασίες που το παράστεκαν επιδέξια και σχετικά τραγουδάκια:

Γέρος ασπρομάλλης    
μπαίνει μες τη χώρα,
γελαστός και πλούσιος
και μας φέρνει δώρα.

Κούκλες και σφυρίχτρες,    
κι αυτοκινητάκια
έχει στο σακί του
για καλά παιδάκια…

Αχ, αυτά τα καλά παιδάκια! Τι όπλο ακατανίκητο για τις μαμάδες μας να μας κρατάνε φρόνιμα. Αλλιώς δωράκι γιοκ από τον Αϊ – Βασίλη! Κι ας μας έλεγαν την ίδια ώρα για το Θεούλη που συγχωρεί και αργότερα που λίγο μεγαλώσαμε και το «άφετε τα παιδία ελθείν προς με».  Για να μην πω και για το «Αγαπάτε τους εχθρούς ημών». Ο Αϊ – Βασίλης τότε; Γιατί να τιμωρεί τα άτακτα παιδιά;

Δικαίως κι εγώ μεγαλώνοντας αποφάσισα πως τέτοιος Αϊ – Βασίλης δε θέλω να υπάρχει. Και πως δεν έχω ανάγκη και τα δώρα του. Δώρα που εξαγοράζουν συμπεριφορές, δεν τα θέλω. «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας», που λέγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Θα έχεις σίγουρα ακούσει την ιστορία για το ψεύτικο άλογο, το Δούρειο Ίππο. Και για τον πολυμήχανο τον Οδυσσέα. Λίγο πιο πέρα από την Καππαδοκία έγιναν κι αυτά, στην Τροία.

Πέρασαν χρόνια και καιροί μέχρι να ανακαλύψω την αλήθεια. Και να συναντήσω επιτέλους τον αυθεντικό  Αϊ – Βασίλη. Την εποχή που άφησα «τα έργα της θάλασσας»  και άρχισα τα ταξίδια στα μάτια των παιδιών. Εκεί και τότε άρχισε να εμφανίζεται σιγά σιγά μπροστά μου. Όταν χρειάστηκε να μιλήσω σε παιδιά για τον Αϊ - Βασίλη. Αδυνατώντας όμως να τους πω ψέματα. Αλλά και ξέροντας πως όλα τα παιδιά λατρεύουν τα παραμύθια. Τρέφουν τη φαντασία τους και ξεκλειδώνουν τις καρδούλες τους τα παραμύθια. Να γιατί τα παραμύθια πρέπει να λένε την αλήθεια και όχι να μας παραμυθιάζουν...


Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΜΑΡΙΟΡΗ στις Δευ Δεκ 28, 2015 9:52 am, 2 φορές συνολικά
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Empty Απ: ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Δεκ 28, 2015 12:56 am

Αρχή (λοιπόν) του παραμυθιού μας και καλησπέρα στην αφεντιά σας.

Μια φορά κι έναν καιρό, σε έναν τόπο μακρινό που τον έλεγαν και τον λένε Καππαδοκία, γεννήθηκε ένα παιδάκι που οι γονείς του το βάφτισαν Βασίλειο. Ο πατέρας του ήταν πολύ μορφωμένος άνθρωπος, καθηγητής της Ρητορικής. Η μητέρα του, η Εμμέλεια,  καταγόταν από Ρωμαίους αξιωματούχους και ήταν πολύ καλή χριστιανή. Δύσκολες εποχές τότε για χριστιανούς, ούτε επίσημη θρησκεία ήταν ο χριστιανισμός και οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες συχνά διατάζανε μεγάλους διωγμούς όσων πιστεύανε στο Χριστό. Τους έκλειναν στη φυλακή, τους πέταγαν στα άγρια θηρία, τους έκαιγαν στην πυρά.

Ο Βασίλειος στο σημείο αυτό μπορούμε να πούμε ότι στάθηκε τυχερός. Λίγα χρόνια πριν γεννηθεί, οι ισχυροί της Γης αποφάσισαν να αφήσουν ελεύθερους τους ανθρώπους να πιστεύουν σε όποια θρησκεία ήθελε ο καθένας. Σ' αντίθεση με τον "κοντοχωριανό" του, τον Αϊ - Νικόλα από τη Λυκία, που γεννημένος καμιά εξηνταριά χρόνια πριν, πρόλαβε να υποστεί πολλά βασανιστήρια και να κλειστεί σε υγρά μπουντρούμια μόνο και μόνο επειδή ήταν χριστιανός!

Ο Βασίλειος τέτοιους διωγμούς δεν έζησε. Μάλιστα τη χρονιά που γεννήθηκε, το 330 μ.Χ., ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος εγκαινίασε ως νέα πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την Κωνσταντινούπολη. Έτσι η μακρινή επαρχία της Καππαδοκίας βρέθηκε πιο κοντά στο κέντρο του ως τότε γνωστού κόσμου. Εξέλιξη σημαντική για την ανάπτυξη της Καππαδοκίας!

Η οικογένεια του νεογέννητου είχε πολλά παιδιά. Άλλοι λένε οκτώ, άλλοι εννιά. Έτσι το μικρό Βασίλειο ανέλαβε να τον μεγαλώσει η γιαγιά του η Μακρίνα. Σε ένα χωριό κοντά στον ποταμό Ίρι. Σαν πέθανε η γιαγιά, ανέλαβε την ανατροφή του η μεγάλη του αδερφή που είχε το ίδιο όνομα. Μακρίνα και αυτή.

Σε κείνα τα μέρη τα μακρινά, στην Καππαδοκία, συχνά πυκνά έκαναν επιθέσεις ξένοι λαοί. Έτσι οι Καππαδόκες συνήθιζαν να κρύβονται μέσα στη γη.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 41

Έφτιαχναν υπόγειες πολιτείες που μπορούσαν να χωρέσουν χιλιάδες ανθρώπους.  Χρησίμευσαν και στους διωγμούς, προστατεύοντας τους χριστιανούς από τους διώκτες τους.

Κι άλλοτε σκάλιζαν δωμάτια μέσα σε κάτι τεράστια παράξενα βράχια. Μερικά μοιάζανε με γιγαντιαίες καμινάδες. Οι άνθρωποι πίστευαν πως ήταν καμινάδες από νεραϊδόσπιτα. Χωμένα στη γη κι αυτά, όπως και οι πολιτείες των ανθρώπων.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Asagi022

Γκιόρεμε τη λένε σήμερα την περιοχή. Παλιά ποιος ξέρει και ποιος θυμάται…  Η  ομορφιά της ίδια πάντα. Σου έκοβε και σου κόβει  την ανάσα.  Να κοιτάς τα παράξενα βράχια και να μην καταλαβαίνεις πώς φτιάχτηκαν. Σαν να τα έπλασε ανθρώπου χέρι!

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 1361_cappadocia%252520winter

Το χειμώνα στο Γκιόρεμε φυσάει δυνατά και ρίχνει πολύ χιόνι. Αλλά και το καλοκαίρι, όση ζέστη και να κάνει την ημέρα, το βράδυ έχει κρύο τσουχτερό. Άσε που ακούς περίεργους θορύβους. Μέσα από τη γη και τα βράχια! Οι νεράιδες, είπαν οι χωρικοί. Αυτές σίγουρα φταίνε… Και δώστου να οργιάζει η φαντασία τους και να φκιάχνουν παραμύθια με νεράιδες και ξωθιές και άλλα αερικά. Παλιά συνήθεια των ανθρώπων για να ερμηνεύσουν το άγνωστο.

Μ’ αυτά τα παραμύθια μεγάλωσε και ο μικρός Βασίλειος. Όπως όλα τα παιδιά στον κόσμο. Δεν υπάρχει παιδί που να μην αγαπά τα παραμύθια. Σαν μεγαλώσουν τα ξεχνούν. Λίγα μόνο συνεχίζουν μια ζωή σαν παραμύθι. Ο Βασίλειος ήταν ένα από αυτά. Έτσι θέλησε η μοίρα.  Ακόμη κι όταν εκείνος έφυγε από τον κόσμο, οι άνθρωποι συνέχισαν να διηγούνται τη ζωή του σαν παραμύθι στα παιδιά. Για τα γράμματα που έμαθε, για τις φιλανθρωπίες του, τη Βασιλειάδα που έκτισε για τους φτωχούς και τα ορφανά.

Ακόμη και για τις βασιλόπιτες που χρειάστηκε κάποτε να φτιάξει. Τότε που έπρεπε να γυρίσει στους ανθρώπους τα χρυσά κοσμήματα και τα φλουριά που είχαν μαζέψει  για να πληρώσουν το βαρύ φόρο στον άρχοντα της περιοχής. Μόνο που ο Βασίλειος κατάφερε να τον πείσει να μην τον εισπράξει. Με τις σοφές του τις κουβέντες αλλά και με την καλοσύνη που ακτινοβολούσε γύρω του. Έφυγε ο άρχοντας και έμειναν σωρός τα στολίδια και τα χρήματα. Άντε να βρεις τώρα ποιο ήταν του καθενός.

Πιάνει λοιπόν ο Βασίλειος και παραγγέλνει στις γυναίκες να ζυμώσουν ωραίες πίτες. Και σαν ψηθήκανε, έκρυψε μέσα τα χρυσά. Συγκεντρώνει τους ανθρώπους και κόβει τις πίτες. Κι άκου τώρα το απίστευτο. Στο κομμάτι που πήρε ο καθένας, του έτυχε αυτό που ο ίδιος είχε προσφέρει για το φόρο!

- Θαύμα, θαύμα! Φώναζαν όλοι! Και όπως ήταν φυσικό το απέδωσαν στο Βασίλειο.

Ψέματα ή αλήθεια ετούτη η ιστορία, ένα είναι το βέβαιο. Ό,τι δίνεις παίρνεις. Μάχαιρα; Μάχαιρα θα λάβεις. Αγάπη; Αγάπη να καρτεράς. Ακόμη κι αν αργήσει. Είναι νόμος της φύσης αυτός. Και η δικαιοσύνη του χρόνου. Τα είπε και ο Ιησούς αυτά, τα είχαν πει και παλιότερα οι Έλληνες φιλόσοφοι. Και πιο πολύ ένας Αναξίμανδρος, που έζησε κι αυτός στη Μικρασία, κοντά όμως χίλια χρόνια πριν από το Βασίλειο. Τόσο παλιά η παρουσία του ελληνισμού σε κείνα τα χώματα. Ο Βασίλειος τα γνώριζε όλα. Και τα χριστιανικά γράμματα και την ελληνική φιλοσοφία. Είχε φτάσει μάλιστα ως την Αθήνα για να σπουδάσει φιλοσοφία. Όπως και αστρονομία και ιατρική και ρητορική και γραμματική. Ένα πραγματικό τέρας μορφώσεως θα λέγαμε. Γιατί και τέτοια τέρατα υπάρχουν, σε αντίθεση με τα άλλα τέρατα... Ίδια η λέξη, τελείως άλλη η σημασία. Θέλει προσοχή στις λέξεις...

Να όμως που εδώ και κάτι χρονάκια, αυτή η δικαιοσύνη ανατράπηκε. Κι εκεί που οι άνθρωποι έλεγαν τα παλιά τα παραμύθια για το Βασίλειο, ήρθαν και τρύπωσαν κάτι ζουλάπια περίεργα, κάτι τερατάκια όνομα και πράμα. Ξωτικά τα λένε.  Κι έκαναν το παραμύθι άνω κάτω. Τι να σας λέω τώρα και να μη με πιστεύετε. Πως αλλάξανε φορεσιά στο Βασίλειο; Πως τον πάχυναν; Πως τον έβαλαν να χώνεται σε καμινάδες; Ή πως κοτζάμ σοβαρό άνθρωπο τον κάθισαν σε ένα ιπτάμενο έλκηθρο που το σέρνουν λέει τάρανδοι από το Βόρειο Πόλο!

Τα νέα έφτασαν καμιά φορά και στην Καππαδοκία. Είναι αλήθεια πως άργησαν πολύ. Γιατί στο μεταξύ όσοι γνωρίζανε το Βασίλειο είχαν από καιρό πεθάνει και τα παιδιά τους και οι απόγονοί τους αναγκαστήκανε να φύγουν από κει. Πόλεμος βλέπεις και κακό μεγάλο. Κι οι άνθρωποι για να γλιτώσουν δρόμο πήραν και δρόμο άφησαν, μπήκαν μετά και σε καράβια και πέρασαν απέναντι. Έχτισαν καινούργια σπίτια, χωριά και πόλεις. Προσπαθούσαν βέβαια να μην ξεχάσουν την πατρίδα τους. Μα τι τα θες και τι τα σκαλίζεις; Έφυγε η παλιά γενιά, γάμοι έγιναν και ανακατεύτηκαν οι Καππαδόκες με τους ντόπιους. Η νέα γενιά ιδέα δεν είχε από Καππαδοκία. Και οι ιστορίες των γιαγιάδων άρχισαν να ξεθωριάζουν. Ένας λόγος παραπάνω που οι μοντέρνες συνήθειες έδιωξαν από το σπίτι γιαγιάδες και παππούδες και έφεραν τις τηλεοράσεις και το ίντερνετ. Ποιος να πει πια παραμύθια στα παιδιά; Άρχισαν  τα κινούμενα σχέδια και οι ταινίες. Και τα περισσότερα από ξένες χώρες που ήταν πιο μπροστά σ’ αυτά τα πράγματα.

Σου φαίνεται σαν παραμύθι; Και όμως είναι αλήθεια πέρα για πέρα.

Κι έτσι ακριβώς βρήκαν την ευκαιρία εκείνα τα ζουλάπια, τα Ξωτικά, να χωθούν στα παλιά παραμύθια. Έφτασαν μάλιστα να παριστάνουν και τους βοηθούς του Αϊ – Βασίλη!

Κάποτε όμως έφτασε το νέο και στην απέναντι ακτή. Έφτασε και στην Καππαδοκία. Και στην κοιλάδα του Γκιόρεμε. Με τις καμινάδες των νεραϊδόσπιτων.

Ήταν μια νύχτα χριστουγεννιάτικη με ολόγιομο φεγγάρι. Βούιξε το ίντερνετ από τη μια άκρη της Γης ως την άλλη. Παγωμένη πανσέληνος! Δώρο στον Αϊ – Βασίλη που αυτή τη νύχτα έχει να μοιράσει δώρα στα παιδιά. Ο Ρούντολφ, με την κατακόκκινη μυτούλα, μπορεί να πάρει ρεπό! Έτσι έγραφαν οι δημοσιογράφοι!

Εκεί στο Γκιόρεμε, που πια έχει πλημμυρίσει με τουρίστες, και πολύ τους αρέσει να μένουν μέσα στα δωμάτια τα σκαλισμένα στα βράχια, άνοιξαν κάποια λαπ – τοπ.  Είδαν κι εκεί την παγωμένη πανσέληνο! Πήραν και τις φωτογραφικές τους μηχανές και όρμησαν έξω να τη φωτογραφίσουν. Την ώρα που οι νεράιδες έστηναν χορό στο φως του φεγγαριού!

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ TURKEY10

Στήνουν αυτί και τι να ακούσουν; Δεν πίστευαν στ’ αυτιά τους. Διότι καλά που μερικοί μιλούσαν ξένες γλώσσες και δεν καταλάβαιναν γρυ οι νεράιδες. Έτυχαν όμως και ένας - δυο από Ελλάδα.  Γνώριμη από παλιά η λαλιά η ελληνική στις νεράιδες του Γκιόρεμε. Αιώνες την ακούγανε να τη μιλούν οι άνθρωποι εκεί.

Αχ, που να μην είχαν ακούσει και να μην είχαν καταλάβει. Έπεσαν σε μεγάλη λύπη και μερικές έβαλαν και τα κλάματα. Όπως όταν μαθαίνουμε ότι χάθηκε άνθρωπος αγαπημένος. Και όπως στενοχωριόμαστε και για τον εαυτό μας τον ίδιο όταν μας συκοφαντούν και μας παρουσιάζουν αλλιώτικους απ' αυτό που πραγματικά είμαστε.

- Τι παγωμένη πανσέληνος τσαμπουνάνε; Τι δουλειά έχει η πανσέληνος και μάλιστα η χριστουγεννιάτικη με τον Αϊ - Βασίλη; Και ποιος είναι αυτός ο Ρούντολφ; Πρωτοχρονιά δεν έρχεται ο Άγιος Βασίλης; Τι τερατώδη ψέματα αραδιάζουν; έλεγαν οι νεράιδες και έκλαιγαν...

Και είναι τώρα εκεί, στα νεραϊδόσπιτά τους, στην κοιλάδα του Γκιόρεμε. Και κουβεντιάζουν όλες μαζί τι να κάμουν. Πώς να διορθώσουν το κακό. Να σώσουνε τον Βασίλειο από όλα αυτά τα ψεύτικα παραμύθια. Τον αγαπημένο Αϊ – Βασίλη μικρών και μεγάλων και για αμέτρητες γενιές.

- Είναι πολύ άδικο αυτό που του κάνανε, φώναξε η πιο μικρή.
- Φταίμε κι εμείς, απάντησε η πιο μεγάλη. Επιτρέψαμε να απομονώσουν τις γιαγιάδες από τα παιδιά. Τα αφήσαμε μπροστά στο χαζοκούτι να τους γεμίζει το κεφάλι με κουταμάρες.
- Ούτε τις μανούλες τους δεν έχουν πια κοντά τους. Άφησαν το νοικοκυριό τους και βγήκαν να φέρουν κι αυτές μεροκάματο, είπε η μάνα της μικρής νεράιδας.
- Καλά, στο σχολείο τίποτε δεν τους μαθαίνουν για τον Αϊ – Βασίλη; αναρωτήθηκε μια άλλη… Όλα τα παιδιά, συνέχισε, πάνε σήμερα στο σχολείο. Δεν μπορεί να μην τους λένε την αλήθεια!
- Να γράψουμε γράμμα στον υπουργό παιδείας. Να διαμαρτυρηθούμε!
- Τώρα μάλιστα…  Ποιος ακούει σήμερα τους υπουργούς; Ακόμη και όταν πούνε και καμιά αλήθεια… Σαν τον ψεύτη βοσκό την πάθανε κι αυτοί!
- Τότε; Τι άλλο μας μένει να κάνουμε;

Οι νεράιδες έμειναν σιωπηλές. Κοιτούσαν η μια την άλλη απελπισμένες.

- Εμείς φταίμε, ξαναείπε η πιο μεγάλη. Κι εμείς θα δώσουμε και τη λύση. Θα πολεμήσουμε τα Ξωτικά με τα ίδια τους τα όπλα. Βοηθοί αυτά του Σάντα Κλάους; Βοηθοί εμείς του Αϊ – Βασίλη. Μπρος και μη χασομεράτε. Μας περιμένει πολλή δουλειά. Η Πρωτοχρονιά πλησιάζει. Δε θα τον αφήσουμε μονάχο του. Καλή η θεωρία να μη γνωρίζει η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου, αλλά η γνώση ποτέ κανέναν δεν έβλαψε. Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα και το καθήκον να μάθουν την αλήθεια. Με το μόνο τρόπο που μαθαίνουν τα παιδιά. Με τα παραμύθια! Όχι όμως παραμύθια της ψευτιάς και της απάτης. Μα παραμύθια που ξέρουν να λένε στη γλώσσα των παιδιών και των απλών ανθρώπων τις μεγάλες αλήθειες.

Και είναι τώρα εκεί όλες οι νεράιδες. Στα νεραϊδόσπιτά τους. Στην κοιλάδα του Γκιόρεμε. Και γράφουν τα νέα παραμύθια για τον Άγιο Βασίλη.

Πέρασα κι εγώ από 'κεί. Τη γη που τρέφει όμορφα άλογα κι ακόμη πιο όμορφα παραμύθια. Κι είπα να βάλω ένα χεράκι.

Καλό ξημέρωμα να έχουμε.

Και καλή αντάμωση, να πούμε και άλλα παραμύθια.

Όχι για πράσιν’ άλογα και ασπρομάλληδες που χώνονται σε καμινάδες. Οι καμινάδες ήταν και θα είναι για τους Καλικαντζάρους. Όπως η αλήθεια ήταν και θα είναι το μόνο που πρέπει να λέμε, έστω και με παραμύθια…

ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Empty Απ: ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Δεκ 28, 2015 1:36 pm

Η συνέχεια του παραμυθιού - που παραμύθι έμοιαζε μα δεν ήταν - με χρήσιμες ιστορικές πληροφορίες για τους επίδοξους παραμυθάδες. Όπως τις συγκέντρωσαν οι νεράιδες, ανακαλύπτοντας θέλοντας και μη τις χάρες του διαδικτύου:

FATHER CHRISTMAS


ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 1

Α, ναι... θα χρειαστεί να μάθουνε και αγγλικά. Τι τα θες; Οι εποχές αλλάξανε. Κι αντί να καταπίνεις όσα σου μεταφράζουν οι άλλοι, καλύτερα να τα διαβάζεις ο ίδιος από το πρωτότυπο.

Υπάρχει βέβαια η δυνατότητα και της αυτόματης μετάφρασης. Με όλα τα κουσούρια της, αλλά παραμένει μια κάποια λύση.

Πχ επισκεφθείτε τη Βικιπαίδεια την αγγλική, στο λήμμα father Christmas, και πατήστε μετάφραση στα ελληνικά. Θα μάθετε πολλά και ενδιαφέροντα για τον "πατέρα Χριστούγεννα" και τη σχέση του με τον διάδοχό του, τον Σάντα Κλάους. Είναι αυτός που του χάρισε το ho ho ho, αφού ως φιγούρα της αγγλικής λαογραφίας ήταν άνθρωπος του κεφιού και του ποτού και όχι κουβαλητής δώρων στα μικρά παιδιά.

Ο Ντίκενς δανείζεται αυτή τη φιγούρα και την παρουσιάζει στο έργο του ως φάντασμα των Χριστουγέννων. Αυτό το φάντασμα οδηγεί το γερο - τσιγκούνη Σκρουντζ στους δρόμους του Λονδίνου και του δείχνει τι χάνει από τη μιζέρια του και τη φιλαργυρία του.

Η εμφάνιση του Father Christmas είναι συνήθως με πράσινα ρούχα ή και με κόκκινα. Πιθανολογείται μάλιστα πως αυτός δάνεισε και την κόκκινη στολή στον Σάντα Κλάους και όχι η διαφήμιση της κόκα - κόλας που πιστεύουν οι πολλοί.

Το βέβαιο είναι πως σήμερα οι ρόλοι αντιστράφηκαν και ο Σάντα Κλάους έχει εκτοπίσει για τα καλά τον Φάδερ Κρίστμας. Με το ακαταμάχητο όπλο του της μεταφοράς δώρων για τα μικρά παιδιά! Που ταυτόχρονα αποτελεί και ύψιστο παιδονομικό όπλο, αφού μόνο τα καλά παιδιά θα πάρουν δώρο. Τα άλλα θα βρουν στις κάλτες τους μόνο κάρβουνα.

Επιβαρυμένος όμως ο Σάντα Κλάους από τις συνήθειες αυτού του προγόνου του, τσιμπάει ό,τι βρει στα σπίτια που μπαίνει. Και πίνει και κανένα ποτηράκι... Επιπλέον αναζητά και κανένα καρότο για τους ταράνδους του!

Τα καλά παιδιά λοιπόν εθίζονται σε αυτό το παιγνίδι της ανταλλαγής και για να εξασφαλίσουν το δώρο τους από τον Σάντα Κλάους αφενός αφήνουν λιχουδιές για τον ίδιο και αφετέρου καροτάκια για το κοπάδι του. Όλα στο νέο πνεύμα της εποχής. Η φιλανθρωπία χωρίς αντάλλαγμα υποχώρησε και αντικαταστάθηκε από το έξυπνα στημένο σκηνικό του καταναλωτισμού για να κάνουν τζίρο και τα καταστήματα τις μέρες της γιορτής.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Victorian-Santa-Claus-Images-17

Η παλιά μορφή του Φάδερ Κρίστμας. Χωρίς δώρα. Παραπέμπει μόνο στη χαρά και στη διασκέδαση, με τα κλαδιά για το στόλισμα και τη γαλοπούλα για το τραπέζι.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 4136866163_cea7cb6040

Εξελιγμένη μορφή του Φάδερ Κρίστμας. Επηρεασμένος από τον Σάντα Κλάους έχει φορτωθεί κι αυτός με το σάκο των δώρων. Δεν έχει όμως έλκηθρο και ταράνδους και επιμένει στην πράσινη φορεσιά του.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ FATHER%252520CHRISTMAS

Εδώ τα δώρα τα κρατά στα χέρια και τα κλαδιά έχουν αντικατασταθεί με το έλατο των Χριστουγέννων. Μην ξεχνάμε ότι μαζί με την επιβολή του Σάντα Κλάους σε όλη την υφήλιο, επιβλήθηκε και το γερμανικής προέλευσης (σύμφωνα με το λαογράφο Γεώργιο Μέγα) χριστουγεννιάτικο δέντρο.

ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Empty Απ: ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Δεκ 28, 2015 2:13 pm

ΠΩΣ ΠΛΑΣΤΗΚΕ Ο ΣΑΝΤΑ ΚΛΑΟΥΣ


ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Christmas-graphics-old-santa-cards

Παλιές κάρτες του Σάντα, τιτλοφορείται αυτή η εικόνα στο διαδίκτυο. Τα δώρα έχουν επικρατήσει όχι όμως και η κόκκινη φορεσιά. Και μόνο σε μία κάρτα τον βλέπουμε με παντελόνι. Η μορφή εξακολουθεί να παραπέμπει σε χριστιανό επίσκοπο και μάλιστα σε μία κάρτα εικονίζεται ο άγιος Νικόλαος. Σε μια άλλη όμως αναγνωρίζουμε τον Φάδερ Κρίστμας, με πράσινα ρούχα και χριστουγεννιάτικα κλαδιά. Παρουσία κάνει εδώ και η μετανάστευση του Σάντα στο Βόρειο Πόλο. Ενώ η κάρτα με την μπλε φορεσιά ανήκει στη ρώσικη εκδοχή του Ντεντ Μόροζ που θα παρουσιάσουμε παρακάτω.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Santas-around-the-world-card1

Ο τίτλος αυτής της εικόνας μιλάει για το διεθνή πλέον Σάντα Κλάους. Και δείχνει με χρονολογίες την εξέλιξη της μορφής του. Στην πρώτη σειρά βλέπουμε τον πρώτο διδάξαντα που ήταν και καπνιστής! Παρατίθεται και το όνομα του δημιουργού του, του Τόμας Ναστ. Ακολουθεί ο Άγιος Νικόλαος.

Στη μέση διακρίνουμε και τον Φάδερ Κρίστμας ενώ στην τελευταία κάρτα είναι η φιγούρα της κόκα - κόλα.

Ας παραθέσουμε τώρα και σχετικές πληροφορίες που εντοπίσαμε στο διαδίκτυο:

ΠΗΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ: http://mythagogia.blogspot.gr/2014/12/blog-post_29.html

Ο χριστουγεννιάτικος Αϊ-Βασίλης αποτελεί σήμερα μια διεθνή λαογραφική μορφή, η οποία διανέμει δώρα σε παιδιά και ενηλίκους, που υπήρξαν «καλοί» κατά τη διάρκεια του έτους. Είναι κυρίαρχο πρόσωπο του εορτασμού των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

Η γνωστή μορφή με την κόκκινη στολή, τη λευκή γενειάδα, πάντα χαμογελαστός, με το σάκο του γεμάτο δώρα, πάνω σε έλκηθρο που το σέρνουν ζωηρά ελάφια ή τάρανδοι αποτελεί σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα τον πλέον αγαπημένο ήρωα των παιδιών τις ημέρες των εορτών, ακόμη και σε χώρες μη χριστιανικές. Ξεκινά κάθε χρόνο από κάποια άγνωστη χώρα του Βορρά για να χαρίσει δώρα και χαρά σ’ όλα τα παιδιά της γης.

Είναι ακριβώς ο ίδιος ο «Father Christmas», ο Πατέρας Χριστούγεννα των Άγγλων, ο «Περ Νοέλ» των Γάλλων, ο «Σίντερ-Κλάας» των Ολλανδών, ο «Βάιναχτσμαν» των Γερμανών, ο «Λαμ-Κουνγκ-Κουνγκ» (= ο Καλός γερο-πατέρας) των Κινέζων, ο «Χοτέισο» των Ιαπώνων.

Η παράδοση αυτή έχει τις ρίζες της στη γιορτή του Χειμερινού Ηλιοστάσιου, που γιόρταζαν, από την προϊστορική ακόμη εποχή, όλοι σχεδόν οι λαοί της Βόρειας και Δυτικής Ευρώπης. Τη μέρα εκείνη οι άρχοντες κάθε τόπου συνήθιζαν να γιορτάζουν μαζί με τους υπηκόους τους στους δρόμους, προσφέροντας δώρα στα μικρά παιδιά, φυτεύοντας και στολίζοντας αειθαλή δένδρα και φτιάχνοντας στεφάνια από τα κλωνάρια τους, σύμβολο αιώνιας ζωής..

Οι αρχαίοι Ρωμαίοι στις 25 Δεκεμβρίου γιόρταζαν τα Μπρουμάλια (η λέξη υποδηλώνει τη μικρότερη ημέρα του χρόνου, dies brevissima > brevma > bruma). Σε αυτά τιμούσαν την «ημέρα της γεννήσεως του αήττητου Ήλιου» (dies natalis invicti Solis), αφού ο Ήλιος από τις ημέρες εκείνες έπαυε να χαμηλώνει την τροχιά του και άρχιζε να επανέρχεται ψηλά στον ουρανό θριαμβευτής, για να ξαναφέρει τη ζέστη και τη ζωή στην παγωμένη φύση. Κάποιους αιώνες αργότερα (επισήμως από τον 6ο μ.Χ. αι.) ο χριστιανισμός υιοθέτησε την ημερομηνία αλλάζοντας το τιμώμενο πρόσωπο στον «Ήλιο της Δικαιοσύνης», κατά το τροπάριο των Χριστουγέννων, τον Ιησού Χριστό.

Στις παραδόσεις όλων των λαών της Ευρώπης υπάρχει παντού κάποιο μυθικό πρόσωπο -νεράιδα, ξωτικό ή θεός- που κάποια συγκεκριμένη μέρα του χρόνου και για κάποιο συγκεκριμένο λόγο μοιράζει δώρα στα μικρά παιδιά. Τέτοιος είναι ο καλοκάγαθος γίγαντας Γκαργκάν στην παράδοση των Κελτών, που κουβαλούσε πάντα ένα τεράστιο καλάθι γεμάτο δώρα, η Λα Μπεφάνα στην Ιταλία, που μοίραζε δώρα στα παιδιά και αποκάλυπτε στις νέες και στους νέους μυστικά σχετικά με το μελλοντικό τους γάμο, σαν τιμωρία που αμέλησε να ακολουθήσει τους τρεις μάγους κατά την επίσκεψή τους στο νεογέννητο Χριστό, αλλά και η γριά Μπαμπούσκα στη ρωσική παράδοση, που καταδικάστηκε να τριγυρνάει την ημέρα των Θεοφανίων και να μοιράζει δώρα στα παιδιά, επειδή έδωσε λάθος κατευθύνσεις για το δρόμο προς τη Βηθλεέμ.

Στην ευρωπαϊκή δύση το πρόσωπο του φορέα δώρων έχει ταυτιστεί με την ιστορία του Αγίου Νικολάου, αρχιεπίσκοπου Μύρων, που φημιζόταν για τη γενναιοδωρία του. Τα δικά του έργα ενέπνευσαν μετά το Μεσαίωνα τη δημιουργία της μυθικής μορφής του Sinterklaas, που τιμάται στην Ολλανδία, στο Βέλγιο και στη Γερμανία. Το 12ο αιώνα Γαλλίδες καλόγριες μοίραζαν δώρα στη μνήμη του Αγίου Νικολάου, την ημέρα της επετείου του θανάτου του (6 Δεκεμβρίου). Αυτή θεωρείται η απαρχή του εθίμου στη δυτική κουλτούρα. Την ίδια εποχή γίνεται ο συγκερασμός του Αγίου με τη πληθωρική σκανδιναβική θεότητα Οντίν, που διέθετε πλούσια γενειάδα και πετούσε καβάλα σε οκτάποδο άλογο.

Το όνομα Santa Claus είναι μία παράφραση του ολλανδικού ονόματος Sinterklaas, που μετέφεραν και εδραίωσαν στο Νέο Κόσμο, στο Νέο Άμστερνταμ (σήμερα Νέα Υόρκη) οι Ολλανδοί μετανάστες. Το Δεκέμβριο του 1773 και ξανά το 1774, εφημερίδα της Νέας Υόρκης αναφέρει ότι ομάδες ολλανδικών οικογενειών συγκεντρώθηκαν για να τιμήσουν την επέτειο του θανάτου του Αγίου Νικολάου.

Το 1804 ο John Pintard, μέλος της New York Historical Society, στην ετήσια συγκέντρωση του συλλόγου, μοίρασε ξυλογραφίες με τη μορφή του Αγίου Νικολάου. Το φόντο της εικόνας περιλάμβανε οικείες εικόνες του αγίου και κάλτσες γεμάτες παιχνίδια και φρούτα, κρεμασμένες πάνω από ένα τζάκι. Το 1809 ο Washington Irving βοήθησε να ανεβεί η δημοτικότητα του Sinterklaas, όταν στο βιβλίο του The History of New York ανέφερε τον Άγιο Νικόλαο σαν προστάτη άγιο της Νέας Υόρκης.

Το 1822 ο Αμερικανός συγγραφέας Κλέμεντ Μουρ έγραψε το ποίημα «The Night Before Christmas» για τις τρεις κόρες του. Εκεί υπάρχει η πρώτη περιγραφή του Santa Claus και της δράσης του στη σημερινή παγκόσμια εκδοχή. Το ποίημα αυτό δημοσιεύθηκε την 23η Δεκεμβρίου 1823 στην εφημερίδα «Sentinel».

Η ιστορία αυτή εικονογραφήθηκε από τον πατέρα του χιουμοριστικού αμερικανικού σχεδίου Τόμας Νάστ, γερμανικής καταγωγής, που δανείστηκε για τη δημιουργία του στοιχεία από την γερμανική λαϊκή παράδοση των Χριστουγέννων, αλλά και την παραδομένη μορφή του πλανόδιου γερμανού εμπόρου. Σύμφωνα με μία άποψη ο Άγιος Βασίλης γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του αμερικανικού Εμφυλίου, όταν ο Νάστ εργαζόταν στο Harper’s Weekly, στο μεγαλύτερο περιοδικό της εποχής και του είχε ανατεθεί να απεικονίζει με αλληγορικές εικόνες τα δρώμενα του πολέμου. Μία από αυτές ήταν «Ο Άγιος Βασίλης στο στρατόπεδο», όπου παρουσιάζεται για πρώτη φορά ο Άγιος με τα χαρακτηριστικά ενός ευτραφούς άνδρα, ολοστρόγγυλου και ροδαλού, καλυμμένου από άστρα, ο οποίος μοίραζε δώρα σε ένα στρατόπεδο των Βορείων.

Βασισμένος στην επιτυχία που γνώρισε το έργο του το 1862, ο Νάστ συνέχισε να παράγει σχέδια του Άγιου Βασίλη κάθε Χριστούγεννα κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου. Και η σύλληψή του έγινε αποδεκτή, διότι έδωσε στην παραδοσιακή ασκητική, αυστηρή και αποστεωμένη εικόνα του Father Christmas, του Pelze-Nicol και του Pere Noel, μια άλλη διάσταση που αντικατόπτριζε την αφθονία και την ευμάρεια.

Η παράδοση σύμφωνα με την οποία ο Αϊ-Βασίλης περνά μέσα από καμινάδες για να δώσει δώρα στα παιδιά προέρχεται από το ποίημα του Κλέμεντ Μούρ «Μια επίσκεψη του Αγίου Νικόλα», όπου δανείστηκε την ιδέα της καμινάδας, μαζί με την ιδέα του έλκηθρου και των οκτώ ελαφιών που το σέρνουν, από ένα φινλανδικό παραμύθι.

Ο ΑΙ-ΒΑΣΙΛΗΣ & Η COCA-COLA


Μέχρι τη δεκαετία του 1930 η στολή του Αϊ-Βασίλη είχε τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Το 1931 ο αμερικανός σχεδιαστής Χέιντον Σάντμπλομ, για τις ανάγκες ενός διαφημιστικού της Coca-Cola, έβαψε τη στολή του αγίου με το χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα του αναψυκτικού. Για να μη την ξεβάψει από τότε ποτέ!

Ο ΑΙ-ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ


Στην Ελλάδα και στην ορθόδοξη παράδοση το καλό πνεύμα της Πρωτοχρονιάς ταυτίστηκε εύκολα με το Μέγα Βασίλειο, το μεγάλο ιεράρχη, επίσκοπο Καισαρείας της Καππαδοκίας, κορυφαίου θεολόγου του 4ου αιώνα και ενός από τους Τρεις Ιεράρχες, προστάτες των γραμμάτων και της παιδείας.

Ο Μέγας Βασίλειος ήταν ένας βαθιά μορφωμένος και εξαιρετικά δραστήριος άνθρωπος. Γεννήθηκε το 330 στη Νεοκαισάρεια του Πόντου και από παιδί ακόμα έτυχε βαθιάς, χριστιανικής μόρφωσης. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Καισάρεια, στην Κωνσταντινούπολη και αργότερα στην περίφημη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών, όπου γνωρίστηκε και συνδέθηκε με στενή και ειλικρινή φιλία με το Γρηγόριο, που αργότερα έγινε επίσκοπος στη Ναζιανζό.

Σπούδασε ρητορική, φιλοσοφία, αστρονομία, γεωμετρία, ιατρική, φιλολογία και φυσική στην Αθήνα και περιόδευσε στην Αίγυπτο, στη Μεσοποταμία, στην Παλαιστίνη και στην Κοίλη Συρία, για να γνωρίσει από κοντά τους ασκητές και να σπουδάσει το μοναχισμό, που τον γοήτευε πάντα. Με συντροφιά το φίλο του Γρηγόριο Ναζιανζηνό, συνέταξαν ένα απάνθισμα από τα έργα του Ωριγένη, τη «Φιλοκαλία», και τους μοναχικούς κανόνες που αποτελούν τη βάση του ορθόδοξου μοναχισμού.

Οι ανάγκες της Εκκλησίας, που χειμαζόταν την εποχή εκείνη από την αίρεση του αρειανισμού και η απαίτηση του λαού του τον έκαναν να διακόψει το μοναχικό βίο και να χειροτονηθεί πρεσβύτερος στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Το 370 διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο το μητροπολίτη Καισάρειας Ευσέβιο. Χαρακτηριστικό ήταν το θάρρος και η τόλμη του απέναντι στον αρειανό αυτοκράτορα Ουάλη, που θέλησε να τον απειλήσει.

Αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων της εκκλησίας και στη φροντίδα του ποιμνίου του. Οι βαριές όμως εκκλησιαστικές και κοινωνικές φροντίδες αποδείχθηκαν αβάστακτες για τον ασκητικό και ασθενικό ιεράρχη.

Ο Μέγας Βασίλειος πέθανε την 1η Ιανουαρίου του 379 σε ηλικία μόλις 49 χρόνων και πάμφτωχος. Άφησε όμως πίσω του ένα πλούσιο έργο. Εκτός από τα αμέτρητα συγγράμματά του και τη μάχη του εναντίον του αρειανισμού, έγινε γνωστός κυρίως για τη φιλανθρωπία του. Μερίμνησε να χτιστούν νοσοκομεία, φτωχοκομεία, ορφανοτροφεία και γηροκομεία και φρόντιζε πάντα όσους είχαν την ανάγκη του.

Ο Αϊ Βασίλης των Ελλήνων απέχει πολύ από το χοντρούλη και εύθυμο Santa Claus της Βόρειας Ευρώπης. Η παράδοση και οι γραπτές μαρτυρίες τον παρουσιάζουν αδύνατο, μελαχρινό, με μαύρα γένια και γελαστό πάντα. Σύμφωνα με την παράδοση αμέσως μετά τα Χριστούγεννα ξεκινούσε πεζός μ’ ένα ραβδί στο χέρι, απ’ όπου με θαυμαστό τρόπο βλάσταιναν ή ζωντάνευαν κλαδιά και πέρδικες -σύμβολα δώρων- και περνούσε από διάφορους τόπους. Δεν έφερνε στους ανθρώπους δώρα. Τα δώρα του ήταν περισσότερο συμβολικά: η ιερατική ευλογία του και η καλή τύχη.

Από τον Μέγα Βασίλειο ξεκίνησε και η παράδοση της βασιλόπιτας της Πρωτοχρονιάς. Όπως η παράδοση, αναφέρει, την εποχή που ο Μέγας Βασίλειος ήταν Επίσκοπος στην Καισάρεια, ο Έπαρχος της Καππαδοκίας πήγε στην πόλη για να εισπράξει φόρους. Οι κάτοικοι, τρομαγμένοι, ζήτησαν τη βοήθεια του ποιμενάρχη τους. Αυτός τους συμβούλεψε να φέρουν ό,τι πιο πολύτιμο έχουν και, αφού μάζεψαν πολλά δώρα, κοσμήματα και χρυσά νομίσματα, βγήκαν μαζί με το Δεσπότη τους να προϋπαντήσουν τον Έπαρχο.

Η εμφάνιση και η πειθώ του Μεγάλου Βασιλείου καταπράυνε τον Έπαρχο, ο οποίος τελικά δε θέλησε να πάρει τα δώρα. Όταν όμως προσπάθησαν να μοιράσουν πίσω στους πιστούς τα δώρα που ο καθένας είχε φέρει, ο χωρισμός αποδείχτηκε ιδιαίτερα δύσκολος, καθώς πολλοί είχαν προσφέρει όμοια κοσμήματα και όμοια νομίσματα. Τότε ο Μέγας Βασίλειος διέταξε τους πιστούς να φτιάξουν το απόγευμα του Σαββάτου πίτες και να βάλουν μέσα σε κάθε μία από ένα αντικείμενο. Την επομένη τους τις μοίρασε και, σαν από θαύμα, κάθε ένας βρήκε μέσα στην πίτα αυτό που είχε προσφέρει.

Στα ελληνικά δεδομένα η μετατροπή της μορφής του Αγίου Βασιλείου στον βορειοευρωπαίο και βορειοαμερικανό Santa Claus φαίνεται πως πέρασε στην ελληνική κοινωνία, στην αστική κυρίως τάξη, στη δεκαετία 1950-1960 από τους «συγγενείς» μετανάστες, που με τις ευχητήριες κάρτες τους εισήγαγαν και στην Ελλάδα τη νέα μορφή του Αϊ-Βασίλη.

Είτε σαν μεσαιωνικός πεζοπόρος, είτε σαν εύθυμος Santa Claus, ο Άγιος Βασίλειος, ο πρωτοχρονιάτικος δικός μας Αϊ-Βασίλης, έμεινε στην αντίληψη του λαού μας σαν ένας ανθρώπινος άγιος, που ζει και περπατά ανάμεσα μας. Ένας καλοδεχούμενος επισκέπτης, που κάθε πρώτη του χρόνου ξεκινά από την Καισάρεια της Καππαδοκίας και ταξιδεύει στον κόσμο, χαρίζοντας την ευχή του και καλή τύχη.

Κατερίνα Μ. Μάτσου



ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%25259C%2525CE%252595%2525CE%252593%2525CE%252591%2525CE%2525A3%252520%2525CE%252592%2525CE%252591%2525CE%2525A3%2525CE%252599%2525CE%25259B%2525CE%252595%2525CE%252599%2525CE%25259F%2525CE%2525A3%2525202

Ο δικός μας Αϊ - Βασίλης. Που κρατήσαμε μόνο το όνομά του και τις πίτες του, τις βασιλόπιτες. Εξακολουθώντας και να τον γιορτάζουμε την Πρωτοχρονιά, τη μέρα της γιορτής του. Όλα τα άλλα που σήμερα περνάμε στα παιδιά για τον Άγιο Βασίλη, προέρχονται από τον Σάντα Κλάους.

Αξιόλογη σχετική εργασία για το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς που μιλάει για όλα αυτά μέσα από το θεατρικό παιχνίδι, βρήκα εδώ:

http://theatroedu.gr/Portals/38/main/images/stories/files/Yliko_Drast/Aggelakopoulou%CE%9C.pdf

Με τίτλο της εργασίας "Τα Χριστούγεννα στη Γελανδία".

Εφαρμόστηκε στο 2ο δημοτικό σχολείο Ακράτας, από το Σεπτέμβρη ως το Δεκέμβρη του 2013, από τους μαθητές της Δευτέρας τάξης και τη δασκάλα τους, την κ. Μαρία Αγγελακοπούλου. Πραγματικά έξοχη εργασία, συγχαρητήρια στη συνάδελφο.

Για "Τα Χριστούγεννα στη Γελανδία", ρίξτε μια ματιά και στην παρουσίαση του ομότιτλου βιβλίου της Αναστασίας Ευσταθίου, εκδόσεις Λιβάνη:

http://www.livanis.gr/ViewShopProduct.aspx?Id=406199

Τα Χριστούγεννα στον πλανήτη πλησιάζουν και τα γράμματα των παιδιών με τις επιθυμίες τους δε λένε να φτάσουν στη σπηλιά του Κάλι Καλ του καλικάντζαρου. Εκεί κάτω, αναρρώνει, μήνες τώρα, ο τραυματίας Αϊ-Βασίλης παρέα με τα ξωτικά του και τα καλικαντζαρούδια, ετοιμάζοντας τα δώρα των παιδιών.

Περίεργα πράγματα συμβαίνουν, καθώς ο βασιλιάς Γελιονάρδος φυλακίζεται, η μαγική σκόνη εξαφανίζεται, ο Αϊ-Βασίλης συλλαμβάνεται με την τουρμπινομηχανή του, ενώ κάποιοι αδίστακτοι κατασκευάζουν τα νέα μικροτσίπ κατά του γέλιου.

Τι θα γίνει όμως όταν το Ρυάκι των Δακρύων θα διασχίσει τη χώρα της Γελανδίας και θα βρει διέξοδο στη Μεσόγειο;
Για να ανακαλύψετε τι συμβαίνει τούτα τα παράξενα Χριστούγεννα στη Γη, ταξιδέψτε παρέα με τον Κάλι Καλ στη μυθική χώρα του γέλιου.

Αν και κατά τη γνώμη μου μέσα από τέτοια παραμύθια εδραιώνεται η ταύτιση Αϊ - Βασίλη και Σάντα Κλάους. Όμως ζούμε στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και ίσως αυτή η ταύτιση να είναι αναπόφευκτη. Για κάποιους πιθανόν και επιβεβλημένη και χρήσιμη. Προσωπικά έχω τους ενδοιασμούς μου. Άλλο διαπολιτισμική εκπαίδευση και άλλο να κάνουμε τουρλού τις παραδόσεις μας με τις παραδόσεις άλλων λαών.

ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Empty Απ: ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Δεκ 28, 2015 2:27 pm

Για τα βιογραφικά στοιχεία του Αγίου Βασιλείου θεωρώ σκόπιμο να παραθέσω και τις ακόλουθες πληροφορίες. Όπως θα δείτε υπάρχουν κάποιες μικροδιαφορές από τις προηγούμενες ενώ αναφέρονται αναλυτικά στοιχεία για το συγγραφικό του έργο:


ΠΗΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ  http://www.saint.gr/1/saint.aspx


Άγιος Βασίλειος ο Μέγας


Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 1 Ιανουαρίου εκάστου έτους.

Ιερά Λείψανα: Η Κάρα του Αγίου βρίσκεται στη Μονή Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους.
Η δεξιά βρίσκεται στον Ιερό Ναό Κοιμ. Θεοτόκου Ν. Φιλαδελφείας Αττικής.
Μέρος της δεξιάς βρίσκεται στη Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους.
Μέρη χειρός βρίσκονται στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και στη Μονή Παναχράντου Άνδρου.
Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Ιβήρων, Διονυσίου (δύο), Παντοκράτορος (τρία) και Αγ. Παύλου Αγίου Όρους, Αγ. Θεοδοσίου Άργους, Κύκκου Κύπρου, στη Λαύρα Αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως και στο Ναό του Αγ. Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας.

Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Βασιλειος Ο Μεγας (329 - 378)


Ζῇ Βασίλειος, καὶ θανὼν ἐν Κυρίῳ.
Ζῇ καὶ παρ᾽ ἡμῖν, ὡς λαλῶν ἐκ τῶν βίβλων,
Ἰανουαρίοιο θάνες, Βασίλειε, πρώτῃ.


Βιογραφία

«... τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας». Με τη φράση αυτή, το απολυτίκιο, απόλυτα επιτυχημένα, τονίζει την κοινωνική προσφορά του Άγιου Βασιλείου, που με τη θεία διδασκαλία του στόλισε με αρετές τα ήθη και τη ζωή των ανθρώπων.

Ο Μέγας αυτός πατέρας και διδάσκαλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκε το 329 μ.Χ., κατ' άλλους το 330 μ.Χ., στη Νεοκαισάρεια του Πόντου στο χωριό Άννησα και μεγάλωσε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Τα δε εγκυκλοπαιδικά λεξικά αναφέρουν σαν πατρίδα του Μ. Βασιλείου την Καισαρεία της Καππαδοκίας. Είχε 8 αδέρφια, 3 αγόρια και πέντε κορίτσια. Από τα 4 αγόρια τα 3 αγόρια έγιναν επίσκοποι (ο Βασίλειος Καισαρείας, ο Γρηγόριος Νύσσης και ο Πέτρος Σεβάστειας) και το ένα μοναχός (ο Ναυκράτιος). Από τις 5 αδερφές του η πρώτη, και συγχρόνως το πιο μεγάλο παιδί της οικογένειας, η Μακρίνα, έγινε μοναχή. Οι γονείς του Βασίλειος (και αυτός), που καταγόταν από την Νεοκαισάρεια του Πόντου και Εμμέλεια, που καταγόταν από την Καππαδοκία, αν και κατά κόσμον ευγενείς και πλούσιοι, είχαν συγχρόνως και ακμαιότατο χριστιανικό φρόνημα. Αυτοί μάλιστα έθεσαν και τις πρώτες -καθοριστικής σημασίας- πνευματικές βάσεις του Αγίου.

Με εφόδιο αυτή τη χριστιανική ανατροφή, ο Βασίλειος αρχίζει μια καταπληκτική ανοδική πνευματική πορεία. Έχοντας τα χαρίσματα της ευστροφίας και της μνήμης, κατακτά σχεδόν όλες τις επιστήμες της εποχής του. Και το σπουδαιότερο, κατακτά τη θεία θεωρία του Ευαγγελίου, που την κάνει αμέσως πράξη με την αυστηρή ασκητική ζωή του.

Ας αναφέρουμε όμως, περιληπτικά, την πορεία των δραστηριοτήτων του. Μετά τις πρώτες του σπουδές στην Καισαρεία και κατόπιν στο Βυζάντιο, επισκέφθηκε, νεαρός ακόμα, την Αθήνα, όπου επί τέσσερα χρόνια συμπλήρωσε τις σπουδές του, σπουδάζοντας φιλοσοφία, ρητορική, γραμματική, αστρονομία και ιατρική, έχοντας συμφοιτητές του τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό (τον θεολόγο) και τον Ιουλιανό τον Παραβάτη.

Από την Αθήνα επέστρεψε στην Καισαρεία και δίδασκε την ρητορική τέχνη. Αποφάσισε όμως, να ακολουθήσει τη μοναχική ζωή και γι' αυτό πήγε στα κέντρα του ασκητισμού, για να διδαχθεί τα της μοναχικής πολιτείας στην Αίγυπτο, Παλαιστίνη, Συρία και Μεσοποταμία. Όταν επέστρεψε, αποσύρθηκε σε μια Μονή του Πόντου, αφού έγινε μοναχός, και ασκήθηκε εκεί με κάθε αυστηρότητα για πέντε χρόνια (357 - 362 μ.Χ.). Ήδη τέλεια καταρτισμένος στην Ορθόδοξη Πίστη, χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον επίσκοπο Καισαρείας Ευσέβιο. Ο υποδειγματικός τρόπος της πνευματικής εργασίας του δεν αργεί να τον ανεβάσει στο θρόνο της αρχιεροσύνης, διαδεχόμενος τον Ευσέβιο στην επισκοπή της Καισαρείας (370 μ.Χ.). Με σταθερότητα και γενναίο φρόνημα, ως αρχιερέας έκανε πολλούς αγώνες για την Ορθόδοξη Πίστη. Με τους ορθόδοξους λόγους που συνέγραψε, κατακεραύνωσε τα φρονήματα των κακοδόξων.

Στους αγώνες του κατά του Αρειανισμού αναδείχτηκε αδαμάντινος, ούτε κολακείες βασιλικές του Ουάλεντα (364 - 378 μ.Χ.), που πήγε αυτοπροσώπως στην Καισαρεία για να τον μετατρέψει στον Αρειανισμό, ούτε οι απειλές του Μόδεστου μπόρεσαν να κάμψουν το ορθόδοξο φρόνημα του Αγίου. Υπεράσπισε με θάρρος την Ορθοδοξία, καταπλήσσοντας τον βασιλιά και τους Αρειανούς. Ακόμα, αγωνίστηκε κατά της ηθικής σήψεως και επέφερε σοφές μεταρρυθμίσεις στο μοναχισμό.

Η δε υπόλοιπη ποιμαντορική δράση του, υπήρξε απαράμιλλη, κτίζοντας την περίφημη «Βασιλειάδα», συγκρότημα με ευαγή Ιδρύματα, όπως φτωχοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο, ξενοδοχείο και νοσοκομείο κ.ά., όπου βρήκαν τροφή και περίθαλψη χιλιάδες πάσχοντες κάθε ηλικίας, γένους και φυλής.

Ο Μέγας Βασίλειος έχει πλούσιο και σημαντικό συγγραφικό έργο. Τα κυριότερα έργα του είναι οι 9 ομιλίες στην Εξαήμερο, ομιλίες στους Ψαλμούς, πολλές και διάφορες άλλες ομιλίες, ασκητικά έργα και επιστολές. Εκτός των άλλων έργων του, έγραψε και Θεία Λειτουργία, που, μετά την επικράτηση αυτής της συντομότερης του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, τελείται 10 φορές το χρόνο: την 1η Ιανουαρίου (όπου γιορτάζεται και η μνήμη του), τις πρώτες πέντε Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής, τις παραμονές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων, την Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο.

Στα πενήντα του χρόνια ο Μέγας Βασίλειος, εξαιτίας της ασθενικής κράσεώς του και της αυστηρής ασκητικής ζωής του (ορισμένες πηγές λένε από βαριά αρρώστια του ήπατος ή των νεφρών), την 1η Ιανουαρίου του 378 μ.Χ. ή κατ' άλλους το 379 με 380 μ.Χ., εγκαταλείπει το φθαρτό και μάταιο αυτό κόσμο, αφήνοντας παρακαταθήκη και Ιερή κληρονομιά στην ανθρωπότητα ένα τεράστιο πνευματικό έργο.

Το συγγραφικό έργο του

Τα έργα του κατατάσσονται σε τέσσερεις κατηγορίες:

Δογματικά συγγράμματα.

α) «Ανατρεπτικός του Απολογητικού του δυσσεβούς Ευνομίου». Αποτελείται από τρία βιβλία και καταφέρεται ενάντια του αρχηγού των Ανομοίων Ευνομίου.
β) «Προς Αμφιλόχιον, περί του Αγίου Πνεύματος». Επιστολική πραγματεία προς τον επίσκοπο Ικονίου Αμφιλόχιο σχετικά με το Άγιο Πνεύμα.

Ασκητικά συγγράμματα.

α) «Τα Ηθικά». Συλλογή 80 ηθικών κανόνων.
β) «Όροι κατά πλάτος». Περιέχει 55 κεφάλαια με θέμα γενικές αρχές του μοναχισμού.
γ) «Όροι κατ’ επιτομήν». Περιέχει 313 κεφάλαια που αναφέρονται στην καθημερινή ζωή των μοναχών.
δ) «Περί πίστεως».
ε) «Περί κρίματος».
στ) «Περί της εν παρθενία αληθούς αφθορίας». Έργο σχετικό με την παρθενική ζωή.

Ομιλίες.

Ορισμένες από τις ομιλίες του είναι:

α) «Εις την Εξαήμερον». Συλλογή 9 ομιλιών με θέμα τη δημιουργία του κόσμου.
β) «Εις του Ψαλμούς». Συλλογή 18 ομιλιών με αφορμή το περιεχόμενο των Ψαλμών του Δαυίδ.
γ) «Περί του ουκ έστιν αίτιος του κακού ο Θεός».
δ) «Περί πίστεως».
ε) «Κατά Σαβελλιανών, Αρείου και Ανομοίων».
στ) «Προς τους νέους, όπως αν εξ ελληνικών ωφελοίντο λόγων». Το διασημότερο από τα κείμενα του Βασιλείου, στο οποίο πραγματοποιεί προσπάθεια γεφύρωσης μεταξύ χριστιανικής και κλασσικής παιδείας.
ζ) «Προτρεπτικός εις το άγιον βάπτισμα».
η) «Εις το πρόσεχε σεαυτώ».
θ) «Προς Πλουτούντας».
ι) «Εν λιμώ και αυχμώ».
ια) «Εις την μάρτυρα Ιουλίτταν και περί ευχαριστίας».

Επιστολές.

Σώζονται 365 επιστολές με το όνομα του Μεγάλου Βασιλείου, που καλύπτουν την εικοσαετία από την επιστροφή του στην Καισάρεια από την Αθήνα έως και το θάνατό του.

Το έθιμο της βασιλόπιτας

Στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη, όταν το Βυζάντιο κήρυξε τον πόλεμο στην Περσία, ο Ιουλιανός πέρασε με τον στρατό του από την Καισαρεία. Τότε διέταξε να φορολογήσουν όλη την επαρχία και τα χρήματα αυτά θα τα έπαιρνε επιστρέφοντας για την Κωνσταντινουπολη. Ετσι, οι κάτοικοι αναγκάσθηκαν να δώσουν ό,τι είχε ο καθένας χρυσαφικά νομίσματα κ.λπ. Όμως ο Ιουλιανός σκοτώθηκε άδοξα σε μια μάχη στον πόλεμο με τους Πέρσες, έτσι δεν ξαναπέρασε ποτέ από την Καισάρεια. Τότε ο Αγιος Βασίλης έδωσε εντολή και από τα μαζεμένα χρυσαφικά τα μισά να δοθούν στους φτωχούς, ένα μικρό μέρος κράτησε για τις ανάγκες των ιδρυμάτων της Βασιλειάδος , και τα υπόλοιπα τα μοίρασε στους κατοίκους με ένα πρωτότυπο τρόπο: έδωσε εντολή να ζυμώσουν ψωμιά και σε κάθε ψωμί, έβαλε από ένα νόμισμα ή χρυσαφικό μέσα, κατόπιν τα μοίρασε στα σπίτια, έτσι τρώγοντας οι κάτοικοι τα ψωμιά όλο και κάτι έβρισκαν μέσα. Έτσι, γεννήθηκε το έθιμο της πίτας που ονομάσθηκε βασιλόπιτα.


Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’.

Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος σου, ὡς δεξαμένην τὸν λόγον σου· δι' οὗ θεοπρεπῶς ἐδογμάτισας, τὴν φύσιν τῶν ὄντων ἐτράνωσας, τὰ τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησας. Βασίλειον ἱεράτευμα, Πάτερ Ὅσιε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον

Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον

Ὥφθης βάσις ἄσειστος τῇ Ἐκκλησίᾳ, νέμων πᾶσιν ἄσυλον, τὴν κυριότητα βροτοῖς, ἐπισφραγίζων σοῖς δόγμασιν, Οὐρανοφάντορ Βασίλειε Ὅσιε.

Κάθισμα

Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ λόγον.

Ἑξανοίξας τὸ στόμα λόγῳ Θεοῦ, ἐξηρεύξω σοφίαν κήρυξ φωτός, καὶ φρόνημα ἔνθεον, τῇ οἰκουμένῃ κατέσπειρας· τῶν γὰρ Πατέρων ὄντως, κυρώσας τὰ δόγματα, κατὰ Παῦλον ὤφθης, τῆς πίστεως πρόμαχος· ὅθεν καὶ Ἀγγέλων, συμπολίτης ὑπάρχεις, καὶ τούτων συνόμιλος, ἀνεδείχθης μακάριε, Θεοφάντορ Βασίλειε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Ὁ Οἶκος

Τῆς σωφροσύνης ὁ κρατήρ, τὸ στόμα τῆς σοφίας, καὶ βάσις τῶν δογμάτων, Βασίλειος ὁ μέγας, πᾶσιν ἀστράπτει νοερῶς. Δεῦτε οὖν, καὶ στῶμεν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ, θερμῶς ἐνατενίζοντες, τοῖς θαύμασι τοῖς τούτου τερπόμενοι, καὶ ὥσπερ λαμπηδόνι ἀστραφθέντες τῷ φωτὶ αὐτῶν, θαλφθῶμεν τῷ τοῦ βίου καθαρτικῷ πνεύματι, μιμούμενοι αὐτοῦ τὴν πίστιν, τὴν ζέσιν, τὴν ταπείνωσιν, δι' ὧν οἶκος ἐδείχθη τοῦ ὄντως Θεοῦ· πρὸς ὃν βοῶντες ὑμνοῦμεν, οὐρανοφάντορ Βασίλειε Ὅσιε.

Μεγαλυνάριον

Τὸν οὐρανοφάντορα τοῦ Χριστοῦ, μύστην τοῦ Δεσπότου, τὸν φωστῆρα τὸν φαεινόν, τὸν ἐκ Καισαρείας, καὶ Καππαδόκων χώρας, Βασίλειον τὸν μέγαν, πάντες τιμήσωμεν.


Αφού διαβάσατε και αυτά, διαλέξτε ποιον από τους δύο θα κρατήσετε:

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%252594%2525CE%252599%2525CE%252591%2525CE%2525A6%2525CE%25259F%2525CE%2525A1%2525CE%252595%2525CE%2525A3%252520%2525CE%2525A4%2525CE%2525A9%2525CE%25259D%252520%2525CE%252594%2525CE%2525A5%2525CE%25259F
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Empty Απ: ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Δεκ 28, 2015 3:34 pm


Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ


Στον αντίποδα των πολλών παραμυθιών που από αφέλεια ή συνειδητά ταυτίζουν τον Αϊ - Βασίλη με τον Σάντα Κλάους, παραθέτουμε το έξοχο παραμύθι του Βαγγέλη Ηλιόπουλου:

Κάθε χρόνο τις άγιες μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς εκατομμύρια παιδιά όλων των φυλών και των εθνοτήτων σε κάθε γωνιά της Γης περιμένουν ανυπόμονα τον ερχομό του Αϊ-Βασίλη, του αγαπημένου ασπρομάλλη γέροντα που με το σακί του γεμάτο δώρα θα ταξιδέψει σε μια νύχτα τον κόσμο ολόκληρο, για να αφήσει κάτω από κάθε χριστουγεννιάτικο δέντρο τα δώρα που του ζήτησαν με τα γράμματα ή τις ευχές τους.

Είναι όμως πραγματικά αυτός ο Αϊ-Βασίλης;


Βαγγέλης Ηλιόπουλος, Ο δικός μας Άγιος Βασίλης
Εικονογράφηση Νικόλας Ανδρικόπουλος
Αφήγηση Αργυρή Βασιλάκη

Ακούστε το! Με τη μαγική αφήγηση της Αργυρής Βασιλάκη:


Και διαλέξτε ποιον Άγιο Βασίλη θα διδάξετε στους μαθητές σας οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς στα παιδιά τους.

Και μην ξεχνάτε πως ο απώτερος στόχος των παραμυθιών είναι να διαπλάθουν χαρακτήρες. Πώς θέλετε να μοιάζει αύριο ο μαθητής σας ή το παιδί σας; Ε, επιλέξτε και τα πρότυπα της διαπαιδαγώγησης ανάλογα. Με τη σημείωση πως κανένα πρότυπο δεν μπορούμε να διδάξουμε αν εμείς οι ίδιοι δεν το ακολουθούμε ως πρόσωπα...

Το βίντεο και πολύ ακόμη υλικό για τον Άγιο Βασίλη τα εντόπισα εδώ:

https://antexoume.wordpress.com/2014/12/31/%E1%BD%81-%E1%BC%85%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82-%E1%BD%81-%CE%BC%CE%AD%CE%B3%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%AF-%E1%BD%81-%E1%BC%81%CF%8A-%CE%B2%CE%B1/

Κρατώ από την ίδια σελίδα και την παρακάτω εικόνα:

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%25259A%2525CE%25259F%2525CE%2525A5%2525CE%252592%2525CE%252591%2525CE%25259B%2525CE%2525A9%2525CE%25259D%2525CE%2525A4%2525CE%252591%2525CE%2525A3%252520%2525CE%252592%2525CE%252599%2525CE%252592%2525CE%25259B%2525CE%252599%2525CE%252591

Να μου θυμίζει τον δικό μου Αϊ - Βασίλη. Η πρώτη μου μνήμη, πρέπει να ήμουν παιδάκι δύο ετών, είναι από μια παιδική γιορτή της Σχολής Νηπιαγωγών Καλλιθέας. Σπούδαζε τότε η μάνα μου νηπιαγωγός και με πήρε κι εμένα μαζί να γιορτάσω με τα νήπια του πρότυπου νηπιαγωγείου της σχολής της. Θυμάμαι το συναίσθημα όταν ο Αϊ - Βασίλης μου έδωσε κι εμένα το δώρο μου. Τίποτε άλλο. Εκείνη την αγαλλίαση και τη χαρά.

Αργότερα, σαν μεγάλωσα λίγο και πήγαινα στο δημοτικό, ο δικός μου Αϊ - Βασίλης μού κουβάλαγε βιβλία! Ευτυχώς που ήταν ο κανονικός Άγιος Βασίλης. Γιατί σαν σκανταλιάρικο παιδί που ήμουν, και έχοντας πραγματική λατρεία στη λογοτεχνία, μέρες πριν την Πρωτοχρονιά σκάλιζα όλο το σπίτι για να βρω το δώρο μου. Κρυβόμουνα μετά από τους γονείς μου και στρωνόμουνα στο διάβασμα.  Και όμως δε ρώτησα ποτέ αν υπάρχει Αϊ - Βασίλης... Γιατί να χαλάσω το ωραίο παραμύθι της μαμάς; Βλέπεις η λογοτεχνία σε βοηθάει από τη μικρή ακόμη ηλικία να αποκωδικοποιήσεις τη συμβολική γλώσσα και να νιώσεις την εμορφιά και τη δύναμή της.

Ήξερα λοιπόν. Πως δε μου φέρνει ο Άγιος Βασίλης τα δώρα. Μα δε με πείραζε καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα. Αφού υποτίθεται ότι μόνο στα καλά παιδιά φέρνει δωράκια. Κι εγώ ήμουν ζωηρή και άταχτη. Μια χαρά λοιπόν βολευόμασταν όλοι.

Το σοκ ήρθε πολύ αργότερα. Όταν μεγάλη πια ανακάλυψα ότι η φιγούρα του Αϊ - Βασίλη ήταν πέρα για πέρα ψεύτικη. Πως απεικόνιζε τον Σάντα Κλάους! Ήταν αργά. Η εικόνα είχε φωλιάσει στην ψυχή μου. Και χρειάστηκε πολλή  δουλειά για να την αποκαθηλώσω.  Τούτο το αφιέρωμα είναι μικρό δείγμα της προσπάθειας. Να ολοκληρώσω την γνωριμία μου με τον αληθινό Άγιο Βασίλη...
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Empty Απ: ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Δεκ 28, 2015 4:33 pm

Όλα αυτά τα χρόνια, ακόμη και χτες το βράδυ, πέρα από τα παραμύθια και τις ιστορίες για τον Άγιο Βασίλη, είδα και αμέτρητες ταινίες για την αφεντιά του. Μέγα παράπονο: Ήταν όλες για τον Σάντα Κλάους! Ένας Έλληνας δε βρέθηκε να γυρίσει και μια ταινία για τον δικό μας Αϊ - Βασίλη;

Ειδικά για τη χτεσινή ταινία, το Γιο του Αϊ - Βασίλη, δείτε το επίσημο τρέιλερ εδώ:


λέω να ανεβάσω τις ακόλουθες εικόνες:

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%25259F%2525CE%252599%2525CE%25259A%2525CE%25259F%2525CE%252593%2525CE%252595%2525CE%25259D%2525CE%252595%2525CE%252599%2525CE%252591%252520%2525CE%252591%2525CE%252593%2525CE%252599%2525CE%25259F%2525CE%2525A5%252520%2525CE%252592%2525CE%252591%2525CE%2525A3%2525CE%252599%2525CE%25259B%2525CE%252595%2525CE%252599%2525CE%25259F%2525CE%2525A5

Ο Βασίλειος ο Μέγας, γνωστός και σαν Αϊ - Βασίλης, δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν απέκτησε γιο. Γονείς φυσικά και είχε. Τον πατέρα του τον έλεγαν κι αυτόν Βασίλειο και τη μητέρα του Εμμέλεια. Είχε και γιαγιά, τη Μακρίνα, που βοήθησε πολύ στην ανατροφή του. Είχε και πολλά αδέρφια. Τόσο οι γονείς του όσο και πολλά από τα αδέρφια του, αγιοποιήθηκαν από την Εκκλησία. Κανένας τους όμως δεν εμπλέκεται με τις παραδόσεις για τον Αϊ - Βασίλη. Και ειδικά με τα δώρα στα παιδιά. Σε αντίθεση με την αμερικάνικη εκδοχή που μετατρέπει την παράδοση των δώρων σε οικογενειακή επιχείρηση! Κατ' απομίμηση των παραμυθιών για τους βασιλιάδες και τα βασιλόπουλα...

Έτσι κι αλλιώς και ο ίδιος ο Άγιος Βασίλης δε χάριζε παιχνίδια. Προτιμούσε τα δώρα της καρδιάς και του νου.

Για τούτο και θεωρείται ένας από τους Τρεις Ιεράρχες, τους προστάτες των γραμμάτων κατά την ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία:

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%2525A4%2525CE%2525A1%2525CE%252595%2525CE%252599%2525CE%2525A3%252520%2525CE%252599%2525CE%252595%2525CE%2525A1%2525CE%252591%2525CE%2525A1%2525CE%2525A7%2525CE%252595%2525CE%2525A3

Με τον Γρηγόριο το Θεολόγο να είναι και αδερφικός του φίλος.

Γιο; Όχι! Δεν είχε γιο ο Αϊ - Βασίλης. Και ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω σε τι αποσκοπεί όλο αυτό το παραμύθιασμα των παιδιών. Αμερικάνικες ανοησίες που γελοιοποιούν τον Άγιο Βασίλη και τον μετατρέπουν σε μια θλιβερή καρικατούρα.

Κι άλλο τόσο δεν είχε γυναίκα.


Όσο χαριτωμένα και αν είναι τα παιδιά που παρουσιάζουν το σχετικό θέμα...


Ισχύει όμως και εδώ το μέτρον άριστον. Κι αν συνεχίσουμε την άμετρη παγκοσμιοποίηση του Αϊ - Βασίλη, ποιος ξέρει τι άλλο θα τον δούμε να κάνει...
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Empty Απ: ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Δεκ 28, 2015 4:46 pm

ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ


Ανεβάσαμε κι εμείς φέτος μια ιστορία με τον Αϊ - Βασίλη. Με τα Δευτεράκια μου. Επιλέξαμε το παραμύθι της Ιωάννας Κυρίτση: "Η ΜΠΟΥΓΑΔΑ ΤΟΥ ΑΪ - ΒΑΣΙΛΗ".

Δηλαδή του Σάντα Κλάους. Αφού η μπουγάδα στήθηκε μετά το λέρωμα της κόκκινης στολής του σε ένα τζάκι!

Μπορείτε να δείτε περισσότερα για το παραμύθι και τη γιορτή μας εδώ:

http://mikrateratakia.forumotion.com/h11-page

Δε θελήσαμε ούτε να παραμυθιάσουμε τα παιδιά ούτε και να τους χαλάσουμε τη μαγεία των Χριστουγέννων.

Η γιορτή εντάχθηκε στα εκπαιδευτικά μας προγράμματα (Ταξιδεύω, ταξιδεύω - πρόγραμμα περιβαλλοντικό, και στο Όλα τα παιδιά αξίζουν μια δίκαιη ευκαιρία - πρόγραμμα αγωγής υγείας). Ταυτόχρονα το συνολικό ταξίδι της προετοιμασίας της παράστασης χρησίμευσε και ως όχημα επαφής των παιδιών με την ιστορία του Σάντα Κλάους και γνωριμίας με τον αληθινό Αϊ - Βασίλη.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 2

Ξεκινήσαμε με τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς που παρουσιάζουν τον Αϊ - Βασίλη της ελληνικής παράδοσης.

Περνώντας στη συνέχεια στον Σάντα Κλάους που όλα τα παρακολουθεί και καταγράφει καθεμιά μας σκανδαλιά:

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 3

Ανατρέποντας στη συνέχεια, όπως αναφέρει και το παραμύθι, τη συνήθεια να στέλνουν γράμμα τα παιδιά στον Αϊ - Βασίλη, παραγγέλνοντας το δώρο που επιθυμούν. Αυτή τη φορά τα γράμματα τα έστειλε ο Αϊ - Βασίλης. Και ζητούσε από τα παιδιά καινούργια στολή!

Εμ, όταν αφήνεις να σου κάνουν δώρα, θα έρθει η ώρα και να σου ζητήσουν.

Στην παράσταση εντάξαμε και το παραμύθι για το Ρούντολφ, το ελαφάκι. Στοιχείο σημαντικό για τη δική μας τάξη που αντιμετωπίζει οξυμένα προβλήματα στο θέμα της αποδοχής της διαφορετικότητας.

Δεν αφήσαμε όμως ασχολίαστο πως το έλκηθρο ανήκει στον Σάντα Κλάους. Ο Αϊ - Βασίλης, το λένε και τα κάλαντα, έρχεται περπατώντας. Κάναμε επίσης έκθεση με καρτ ποστάλ με τον Σάντα - Κλάους να ταξιδεύει με πολλούς ακόμη τρόπους.

Προετοιμάζοντας την παράσταση διαβάσαμε κείμενα από το ανθολόγιο και το βιβλίο της Γλώσσας  και γράψαμε εκθεσούλες για τον δικό μας Αϊ - Βασίλη. Διότι λέμε ναι στα παραμύθια αλλά μόνο όταν βρίσκουν τον τρόπο να διηγηθούν αλήθειες. Και με τέτοιο τρόπο που να μας βοηθήσουν να ανακαλύψουμε και την προσωπική μας αλήθεια ο καθένας.

Το ευχαριστηθήκαμε όλοι το ταξίδι μας. Μαθητές και γονείς και δάσκαλοι. Διότι όπως ειπώθηκε και στην παράσταση: "Σημασία εν κατακλείδι έχει πάντα το ταξίδι!" Για τούτο και είπαμε να το συνεχίσουμε με τούτο το αφιέρωμα!

_______________________

Όποιος συνάδελφος επιθυμεί να ανεβάσει παρόμοια παράσταση, μπορεί να βρει εδώ:

http://www.kinderella.gr/christougenniatiko-theatriko-i-mpouga/

διασκευή του παραμυθιού με έμμετρους διαλόγους. Τους βρήκα πολύ πετυχημένους αν και σε αρκετά σημεία έκανα και δικές μου παρεμβάσεις.

ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Empty Απ: ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Δεκ 28, 2015 6:10 pm

Συνεχίζουμε το αφιέρωμα με μερικές ακόμη ενδιαφέρουσες πληροφορίες που εντοπίσαμε στο διαδίκτυο:


ΠΗΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ: http://www.greektoons.org/t1150-topic


Άγιος Βασίλης έρχεται...

Από τον Άη Βασίλη στον Santa Claus


Η πιο γλυκιά και παραδοσιακή μορφή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς είναι αναμφισβήτητα ο Άγιος Βασίλης. Χοντρούλης, ροδομάγουλος, πάντα ντυμένος στα κόκκινα, συνεχώς γελαστός και χαρούμενος κουβαλάει στην πλάτη του ένα τεράστιο τσουβάλι γεμάτο με δώρα και φέρνει στα παιδιά όλου του κόσμου τη χαρά, την ελπίδα και την ευτυχία της προσμονής.

Ο Άγιος Βασίλης την παραμονή των Χριστουγέννων φορτώνει το έλκηθρό του, που το σέρνουν οκτώ τάρανδοι, με κάθε λογής παιχνίδια και αρχίζει το ταξίδι του. Γυρίζει όλο τον κόσμο, για να μοιράσει δώρα στα παιδιά, μένοντας για πάντα χαραγμένος στην καρδιά και στη ψυχή μας. Αυτή η ευγενική μορφή με την κατάλευκη γενειάδα, αποτελεί σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα τον πλέον αγαπημένο ήρωα των παιδιών τις ημέρες των εορτών, ακόμη και σε χώρες μη χριστιανικές.

Κάθε χρόνο το ταξίδι του Άη Βασίλη ολοκληρώνεται την Πρωτοχρονιά, όταν γεμάτος δώρα μπαίνει από τις καμινάδες των τζακιών στα σπίτια και αφήνει κάτω από το στολισμένο δέντρο τα δώρα των παιδιών. Η παράδοση σύμφωνα με την οποία ο Άη Βασίλης περνά μέσα από καμινάδες, για να δώσει δώρα στα παιδιά, προέρχεται από το ποίημα του Αμερικανού συγγραφέα Κλέμεντ Μουρ με τίτλο «Μια επίσκεψη από τον Άγιο Νικόλαο», ο οποίος δανείστηκε την ιδέα της καμινάδας, μαζί με την ιδέα του έλκηθρου και των οκτώ ταράνδων που το σέρνουν, από ένα φινλανδικό παραμύθι. Πόσοι από εμάς, ωστόσο, γνωρίζουμε την αληθινή ιστορία του Άη Βασίλη, που τραγουδούν τα παιδιά στα κάλαντα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς;

Το έθιμο της ανταλλαγής δώρων τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά χάνεται στα βάθη των αιώνων. Χρειαζόταν, όμως, κάποιος που θα προσωποποιούσε αυτή τη γιορτή και θα την έκανε ακόμη πιο ευχάριστη για την παιδική φαντασία. Άγιος Βασίλης, Σεντ Νίκολας, Πατέρας των Χριστουγέννων, Κρις Κρινγκλ, Σίντερ Κλάας, Βάιναχτσμαν, Περ Νοέλ, Χοτέισο, Νοέλ Μπάμπα, Ντεντ Μόροζ, Γιουλουπούκι… είναι μερικά μόνο από τα ονόματα, που του δόθηκαν με πιο γνωστό και διαδεδομένο αυτό του Σάντα Κλάους. Ας δούμε, όμως, μαζί την αληθινή ιστορία του Άη Βασίλη...

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

Ο Μέγας Βασίλειος υπήρξε Πατέρας της Εκκλησίας. Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία την 1η Ιανουαρίου. Η Αγγλικανική και η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία τιμούν την μνήμη του στις 2 Ιανουαρίου, ενώ η Λουθηρανική στις 14 Ιουνίου. Γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια του Πόντου γύρω στο 330 μ.Χ. από εύπορη και ιδιαίτερα χριστιανική οικογένεια και μεγάλωσε στην Καισαρεία της Καππαδοκίας. Ο πατέρας του Βασίλειος ήταν δικηγόρος και δάσκαλος ρητορικής στον Πόντο. Η μητέρα του Εμέλια ήταν από τις πιο μορφωμένες και ενάρετες γυναίκες της εποχής, κόρη Χριστιανού μάρτυρα. Οι γονείς του τον ανέθρεψαν με χριστιανικά ιδεώδη, ενώ φρόντισαν πολύ και για τη μόρφωσή του.

Ο Βασίλειος μετά τις πρώτες σπουδές του στην Καισαρεία πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να διδαχτεί θεολογία και νομικά, από τον περίφημο ρήτορα Λιβάνιο. Αργότερα συνέχισε τις σπουδές του στην Αθήνα, όπου για πέντε χρόνια διδάχτηκε τη φιλοσοφία, τη ρητορική, την αστρονομία, την ιατρική, τη γεωμετρία και τα μαθηματικά. Όταν επέστρεψε στην Καισαρεία, δίδαξε με επιτυχία τη ρητορική, όμως γρήγορα αποφάσισε να ασπασθεί το μοναχικό βίο.

Στις κρίσιμες ώρες για την ορθοδοξία, η εκκλησία του ζήτησε να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του στον αγώνα κατά των αιρετικών Αρειανών και κατά της δυστυχίας. Η απαίτηση του λαού του τον έκανε να διακόψει το μοναχικό βίο και να χειροτονηθεί πρεσβύτερος στην Καισαρεία της Καππαδοκίας. Στη μεγάλη πείνα του 368 μ.Χ κινητοποίησε τους πλούσιους να βοηθήσουν εκείνους που είχαν ανάγκη και καθιέρωσε τη διανομή τροφίμων, ρούχων, χρημάτων και κάθε είδους βοήθειας σε φτωχές οικογένειες απόρων. Παράλληλα, ίδρυσε κοντά στην Καισαρεία μια ολόκληρη πόλη από φιλανθρωπικά ιδρύματα, γηροκομεία, νοσοκομεία, ξενοδοχεία και ορφανοτροφεία, που προς τιμήν του ονομάστηκε «Βασιλειάδα».

Το 370 μ.Χ διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο το μητροπολίτη Καισάρειας Ευσέβιο. Διακρίθηκε για το ήθος, τη σοβαρότητα και την αξιοπρέπειά του, καθώς επίσης για την ευσέβεια, την καλοσύνη και την ανθρωπιά του και παρέμεινε μέχρι το τέλος ακλόνητος στις αρχές και στα πιστεύω του. Οι σύγχρονοί του, ενώ ζούσε ακόμη, τον ονόμασαν «Μέγα», τόσο για την πίστη και τη σωφροσύνη του, όσο και για τη γενναιοδωρία του.

Όμως, οι πολλές κοινωνικές και εκκλησιαστικές φροντίδες επηρέασαν αρνητικά τον ασθενικό οργανισμό του ασκητικού Ιεράρχη, που εκδήλωσε οξεία νόσο των νεφρών. Άρρωστος βαριά ο Βασίλειος εγκατέλειψε τα εγκόσμια πάμπτωχος σε ηλικία 48 ετών στις 31 Δεκεμβρίου του 378 μ.Χ., αφήνοντας πίσω μεγάλη θλίψη και γενικό πένθος στο λαό. Το ποίμνιό του, προέπεμψε τη σωρό του στην Άνω Ιερουσαλήμ την 1η Ιανουαρίου του 379 μ.Χ.. Ο πρωτοχρονιάτικος εορτασμός της μνήμης του Ιεράρχη, μεταφέρθηκε από γενιά σε γενιά σε όλο τον Ορθόδοξο Ελληνισμό και το φιλανθρωπικό του έργο ενέπνευσε πράξεις αλληλεγγύης και αγάπης.

Στην πορεία, η ιστορία του Αγίου Βασιλείου υπέστη ουσιώδεις αλλαγές από την ορθόδοξη παράδοση. Στην Ελλάδα η μετατροπή της μορφής του Αγίου Βασιλείου στο βορειοευρωπαίο και βορειοαμερικανό Σάντα Κλάους φαίνεται πως πέρασε στην αστική κυρίως τάξη στη δεκαετία 1950-1960 από τους «συγγενείς» μετανάστες, που με τις ευχητήριες κάρτες τους εισήγαγαν και στην Ελλάδα τη νέα μορφή του Άη Βασίλη.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΣΤΟΝ ΑΗ ΒΑΣΙΛΗ

Ο καθηγητής της Λαογραφίας Δημήτρης Λουκάτος στο βιβλίο του «Χριστουγεννιάτικα και των γιορτών» γράφει ότι ο δικός μας Άγιος Βασίλης «ήταν ένας καθαρά πρωτοχρονιάτικος άγιος, κάτι ανάμεσα στον πραγματικό Ιεράρχη της Καισάρειας και σ’ ένα πρόσωπο συμβολικό του Ελληνισμού, που ξεκινούσε από τα βάθη της ελληνικής Ασίας, κι έφτανε την ίδια μέρα σ’ όλα τα πλάτη, από τον Πόντο ως την Επτάνησο κι από την Ήπειρο ως την Κύπρο.

Ξεκινούσε σαν μεσαιωνικός πεζοπόρος, αμέσως ύστερα από τα Χριστούγεννα, με το ραβδί στο χέρι, και περνούσε απ’ τους διάφορους τόπους, καλόβολος πάντα και κουβεντιαστής με όσους συναντούσε. Δεν κρατούσε κοφίνι στην πλάτη του, ούτε σακί φορτωμένο με δώρα. Εκείνο που έφερνε στους ανθρώπους ήταν περισσότερο συμβολικό: η καλή τύχη ιδιαίτερα κι η ιερατική ευλογία του. Το μόνο κάπως συγκεκριμένο ήταν το μαγικό ραβδί του, απ’ όπου με θαυμαστό τρόπο βλάσταιναν ή ζωντάνευαν κλαδιά και πέρδικες, σύμβολα των αντίστοιχων δώρων, που θα μπορούσε να μοιράσει στους ευνοούμενους του». Και συνεχίζει ο Καθηγητής: «Δεν έφερνε τίποτα ο Άγιος Βασίλης. Αντίθετα λες και ζητούσαν την ευλογία του, με το να μοιράζουν από δική τους πρόθεση οι άνθρωποι δώρα και λεφτά», δηλαδή «γονείς και συγγενείς έδιναν στα παιδιά τους μπουναμάδες ή και μεταξύ τους τα δώρα».

Γενικά στην δική μας παράδοση ο Άη Βασίλης ήταν «μικρασιάτης, μελαχρινός, αδύνατος, γελαστός, με μαύρα γένια και καμαρωτά φρύδια. Ντυμένος σαν βυζαντινός πεζοπόρος, με σκουφί και πέδιλα, στο χέρι του κρατούσε ένα ραβδί». Η πατρίδα του ανατολικού Άη Βασίλη είναι η Μικρά Ασία, και είναι γραμματισμένος, κατάγεται από την Καισαρεία και «βαστάει κόλλα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι» και προσφέρει ως δώρο «τη σταθερή και διαχρονική χαρά της γνώσης».

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΕ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΔΥΣΗ

Στην Ευρώπη το πρόσωπο του φορέα δώρων έχει ταυτιστεί με την ιστορία του Αγίου Νικολάου, αρχιεπίσκοπου Μύρων, που φημιζόταν για τη γενναιοδωρία του. Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε το 250 μ.Χ. στα Πάταρα, μια παραθαλάσσια πόλη της Λυκίας, στη σημερινή Τουρκία, από ευσεβείς και πολύ πλούσιους γονείς. Θαυμαστό ήταν το γεγονός ότι βρέφος ακόμα ο Άγιος αρνούνταν να θηλάσει, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, τις Τετάρτες και τις Παρασκευές. Από μικρό παιδί έδειξε την αρετή του και τον ζήλο του για κάθε τι που είχε σχέση με τη Χριστιανική πίστη.

Ο Νικόλαος έχασε τους γονείς του σε ηλικία δεκατριών ετών, εξαιτίας ενός λοιμού, και έγινε κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας, την οποία διέθεσε για να ανακουφίζει τους φτωχούς και όλους όσοι είχαν ανάγκη. Ο θείος του, που ήταν ιερέας, τον έβαλε σε μοναστήρι ώστε να γίνει και ο ίδιος ιερέας. Σε ένα ταξίδι του στα Ιεροσόλυμα, χειροτονήθηκε ιερέας και σε σύντομο χρονικό διάστημα έγινε επίσκοπος στα Μύρα, παρόλο που ήταν πολύ νέος (ήταν γνωστός ως «Το Αγόρι Επίσκοπος»).

Την εποχή εκείνη ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Διοκλητιανός εξέδωσε διάταγμα, που όριζε ότι όλοι οι υπήκοοι θα πρέπει να προσκυνούν τον αυτοκράτορα σαν θεό. Η άρνηση του Νικολάου, όπως και χιλιάδων άλλων χριστιανών να υπακούσουν στο διάταγμα, τους οδήγησε στη φυλακή. Ύστερα από δέκα χρόνια ο Νικόλαος και οι υπόλοιποι φυλακισμένοι ελευθερώθηκαν χάρη στον Μέγα Κωνσταντίνο, διάδοχο του Διοκλητιανού. Το 313 μ.Χ. ο Νικόλαος έγινε και πάλι επίσκοπος στα Μύρα και απέκτησε ιδιαίτερα καλή φήμη. Έφυγε από τη ζωή σε βαθύ γήρας στις 6 Δεκεμβρίου του 330 μ.Χ.

Με το πέρασμα των χρόνων η φήμη του ως θαυματουργού αγίου εξαπλώθηκε στη δύση, ιδιαίτερα μεταξύ των ναυτικών. Μάλιστα, το 1087 Ιταλοί ναυτικοί έκλεψαν το λείψανό του από τον τάφο του στα Μύρα, για να το προστατέψουν δήθεν από τους πειρατές. Το λείψανο μεταφέρθηκε στο Μπάρι της Ιταλίας, όπου έγινε μεγάλος εορτασμός, ενώ λέγεται ότι εκείνη την ημέρα θεραπεύτηκαν σαράντα επτά άνθρωποι και πολλοί άλλοι τις επόμενες ημέρες. Οι κάτοικοι του Μπάρι έχτισαν προς τιμήν του αγίου μια μεγαλόπρεπη εκκλησία, για να στεγάσουν το λείψανό του. Ο θρύλος του Αγίου Νικολάου απέκτησε ιδιαίτερη φήμη και άρχισε να απεικονίζεται με λευκή γενειάδα, να πετάει στον ουρανό πάνω σε ένα λευκό άλογο. Ακόμα και σήμερα την ημέρα της γιορτής του αγίου γίνεται μεγάλο θρησκευτικό πανηγύρι στο Μπάρι.

Στην Ελλάδα τιμάται ως προστάτης Άγιος των ναυτιλλομένων. Πολλές φορές γλύτωσε θαυματουργικά, πλοία που κινδύνευαν από την θαλασσοταραχή. Όταν κάποια στιγμή είχε πάει στους Αγίους Τόπους για να προσκυνήσει, με θαυμαστό τρόπο γαλήνεψε την φουρτουνιασμένη θάλασσα, γλυτώνοντας έτσι το πλοίο στο οποίο επέβαινε, και την ζωή των συνεπιβατών του. Αναφέρεται επίσης ότι θαυματουργά μεταφέρθηκε σε ένα πλοίο που κινδύνευε στη τρικυμία και το οδήγησε ο ίδιος κρατώντας το τιμόνι σε ασφαλές λιμάνι. Όμως στην δυτική Ευρώπη ο Άγιος Νικόλαος τιμάται ως προστάτης των παιδιών, κι αυτό γιατί σύμφωνα με ένα μεσαιωνικό θρύλο, ο Άγιος ανέστησε τρία παιδιά, που είχε σφάξει ένας χασάπης για να βάλει το κρέας τους στον κιμά.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ ΣΤΟΝ ΣΕΝΤ ΝΙΚΟΛΑΣ (SAINT NICHOLAS)

Πώς, όμως, ο επίσκοπος των Μύρων έγινε ο Άγιος του Μπάρι; Πώς έγινε και ο θρύλος του προστάτη των ναυτικών εξελίχθηκε σ’ αυτόν που προσφέρει δώρα στα παιδιά; Πώς εμφανίστηκε στη δυτική Ευρώπη το έθιμο ανταλλαγής και προσφοράς δώρων στα παιδιά την ημέρα της μνήμης του Αγίου στις 6 Δεκεμβρίου;

Το ταξίδι από την Λυκία στο Μπάρι ήταν μεγάλο. Το 1087 τρία ιταλικά εμπορικά πλοία από το Μπάρι, επέστρεφαν στην Ιταλία από την Αντιόχεια. Κάνοντας στάση στα Μύρα, προσκύνησαν τον τάφο του Αγίου προστάτη των θαλασσινών, καθώς και το μέρος που έβγαινε το «άγιο μύρο». Παρά τις αντιρρήσεις των ντόπιων χριστιανών, έσπασαν τη σαρκοφάγο του Αγίου και πήραν τα λείψανα με το πρόσχημα, ότι θα τα διαφυλάξουν από τους Σελτζούκους που διαφέντευαν την περιοχή.

Οι ναυτικοί έφτασαν στο Μπάρι έχοντας φτιάξει μια ειδική θήκη για τα λείψανα του Αγίου. Μαζί με τα λείψανα του Αγίου ήρθαν στη Δύση και οι θρύλοι που τον συνόδευαν.

Σύμφωνα με μια παράδοση, ένας έμπορος στα Πάταρα έχασε την περιουσία του και δεν μπορούσε να προικίσει τις τρεις κόρες του. Πάνω στην απελπισία του αποφάσισε να τις στείλει να γίνουν πόρνες. Ο Νικόλαος έμαθε την τραγική κατάσταση της οικογένειας και θέλησε να βοηθήσει. Σε τρεις νύχτες εξασφάλισε την προίκα των τριών κοριτσιών, αφήνοντας 100 χρυσά νομίσματα στην κάθε μία. Σύμφωνα με ένα θρύλο ο Άγιος έριξε τον χρυσό από την καμινάδα και αυτός προσγειώθηκε μέσα σε μια κάλτσα, που οι κόρες είχαν κρεμάσει στο τζάκι για να στεγνώσει. Έτσι, προέκυψε το έθιμο να μπαίνουν τα δώρα σε κάλτσες κρεμασμένες στο τζάκι.

Επίσης, επειδή ο Άγιος Νικόλαος δώριζε στους ανθρώπους ό,τι είχαν ανάγκη, προέκυψε το έθιμο της ανταλλαγής δώρων την παραμονή της ημέρας της κοιμήσεως του. Τα έθιμα αυτά γνώρισαν μεγάλη αποδοχή στη μεσαιωνική Ευρώπη, ιδιαίτερα στην Ιταλία, τη Γαλλία και την Ισπανία, όπου τα δώρα ήταν συνήθως χειμωνιάτικα φρούτα, καρύδια και γλυκά.

Το 12ο αιώνα Γαλλίδες καλόγριες μοίραζαν δώρα στη μνήμη του Αγίου Νικολάου, την ημέρα της εορτής του. Αυτή θεωρείται και η απαρχή του εθίμου στη δυτική κουλτούρα. Άλλωστε, στις παραδόσεις όλων των λαών της Ευρώπης πάντα υπήρχε κάποιο μυθικό πρόσωπο, που κάποια συγκεκριμένη μέρα του χρόνου μοίραζε δώρα στα μικρά παιδιά.

Τέτοιος είναι ο καλοκάγαθος γίγαντας Γκαργκάν στην παράδοση των Κελτών (που κουβαλούσε πάντα ένα τεράστιο καλάθι γεμάτο δώρα), η Λα Μπεφάνα (Θεοφάνια), στην Ιταλία (που μοιράζει δώρα στα παιδιά, σαν τιμωρία που αμέλησε να ακολουθήσει τους τρεις μάγους κατά την επίσκεψή τους στο νεογέννητο Χριστό), αλλά και η γριά Μπαμπούσκα (που σύμφωνα με τον ρωσικό θρύλο δεν έδωσε στέγη και τροφή στους Τρεις Μάγους που πήγαιναν να προσκυνήσουν τον μικρό Χριστό. Μετάνιωσε όμως και για να εξιλεωθεί τριγυρνάει την ημέρα των Θεοφανείων και μοιράζει δώρα στα παιδιά).

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΝΤ ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΤΟΝ ΣΙΝΤΕΡ ΚΛΑΑΣ (SINTERKLAAS)

Στα χρόνια της μεταρρύθμισης, η Καθολική εκκλησία βρισκόταν σε παρακμή. Ο Μαρτίνος Λούθηρος δε δεχόταν τη λατρεία των αγίων και θεωρούσε, ότι η γιορτή του Αγίου Νικολάου ήταν «ψεύτικη», με αποτέλεσμα η φήμη του Αγίου να περιοριστεί σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Η μορφή του Αγίου αντικαταστάθηκε από τον Κρις Κιντ (Christkind), που σημαίνει Χριστούλης. Εικονιζόταν ως πνεύμα με τη μορφή παιδιού, με ξανθά μαλλιά και αγγελικά φτερά. Έφερνε δώρα στα παιδιά την παραμονή των Χριστουγέννων. Πιθανότατα η μορφή του στηρίχθηκε σ’ ένα θρύλο από την Αλσατία της Γαλλίας, ότι ένα μικρό παιδί έφερε κάποιο δώρο στο νεογέννητο Χριστό.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%25259A%2525CE%2525A1%2525CE%252599%2525CE%2525A3%252520%2525CE%25259A%2525CE%252599%2525CE%25259D%2525CE%2525A4%252520%2525CE%2525A7%2525CE%2525A1%2525CE%252599%2525CE%2525A3%2525CE%2525A4%2525CE%25259F%2525CE%2525A5%2525CE%25259B%2525CE%252597%2525CE%2525A3

Christkind (Χριστούλης)

Στις Κάτω Χώρες όμως και ιδίως στην Ολλανδία, ο Σίντερ Κλάας (Σιντ Νικολάας -> Σίντερ Κλάας) εξακολουθούσε να λατρεύεται ως προστάτης των ναυτικών, των εμπόρων και των παιδιών. Οι Ολλανδοί, που ήταν ναυτικός λαός, μετέφεραν τη φήμη του Αγίου Νικολάου από την Ιταλία και την Ισπανία στο Άμστερνταμ. Επηρεασμένοι από τη συμμαχία τους με τους Ισπανούς και συμμετέχοντας στις πανηγυρικές τους εκδηλώσεις για τη γιορτή του Αγίου Νικολάου, σύντομα τον συγχώνευσαν με ένα δικό τους παγανιστικό, τοπικό ήρωα του χειμώνα, τον Οντίν, που ήταν τευτονικής προέλευσης.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%25259F%2525CE%25259D%2525CE%2525A4%2525CE%252599%2525CE%25259D

Οντίν (τευτονικής προέλευσης)

Η θεότητα αυτή διέθετε πλούσια γενειάδα και πετούσε καβάλα σε οκτάποδο άλογο. Σύμφωνα με την τευτονική παράδοση, κάθε χρόνο κατά την εορτή του Γιουλ, την 21η Δεκεμβρίου, κατά τη διάρκεια της πιο σύντομης μέρας του έτους, ο Οντίν (βασιλιάς των θεών του Βορρά), πετούσε με το άσπρο άλογό του στους ουρανούς, προκειμένου να αναγγείλει την αναγέννηση του ήλιου. Ο Οντίν επιβράβευε με δώρα και γλυκά τα παιδιά που έβαζαν τροφή (καρότα, ζάχαρη κ.ά.) στις μπότες τους για να ταΐσουν το άλογό του.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%2525A3%2525CE%252599%2525CE%25259D%2525CE%2525A4%2525CE%252595%2525CE%2525A1%252520%2525CE%25259A%2525CE%25259B%2525CE%252591%2525CE%252591%2525CE%2525A3%252520%2525CE%252591%2525CE%2525A3%2525CE%2525A0%2525CE%2525A1%2525CE%25259F%252520%2525CE%252591%2525CE%25259B%2525CE%25259F%2525CE%252593%2525CE%25259F

Η νέα μορφή του Αγίου Νικολάου είχε ολόλευκη και πολύ μεγάλη γενειάδα. Ερχόταν με πλοίο από την Ισπανία (εκεί όπου ο Άγιος ζει σύμφωνα με την Ολλανδική παράδοση), γύριζε τη χώρα καβάλα στο άσπρο άλογό του και είχε μαζί του ένα αγόρι από την Αιθιοπία, τον Μαύρο Πητ, που κάποτε είχε απελευθερώσει ο Σίντερ Κλάας στα Μύρα και εκείνο από ευγνωμοσύνη έμεινε για πάντα μαζί του να τον βοηθά.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Sinterklaas_zwarte_piet

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΙΝΤΕΡ ΚΛΑΑΣ ΣΤΟΝ ΣΑΝΤΑ ΚΛΑΟΥΣ (SANTA CLAUS)

Το 1626 οι Ολλανδοί Καλβινιστές μεταναστεύοντας στην Αμερική έπαιρναν μαζί τους για φυλακτό και την εικόνα του Αγίου Νικολάου - Σίντερ Κλάας. Ήταν ένας αυστριακός επίσκοπος που φορούσε κόκκινο μανδύα και ίππευε ένα άσπρο άλογο. Το Νέο Άμστερνταμ, που αργότερα ονομάστηκε Νέα Υόρκη, ήταν ο επόμενος σταθμός του Σίντερ Κλάας.

Στην Αμερική για πολλά χρόνια, εξαιτίας της επικράτησης των αγγλικής καταγωγής μεταναστών, ο Σίντερ Κλάας παρέμεινε στα αζήτητα, ώσπου το 1773 εμφανίζεται ξανά. Το πρόσωπο που ανασκεύασε τον θρύλο, φαίνεται ότι είναι ο Αμερικανός λαϊκός συγγραφέας Ουάσιγκτον Ίρβινγκ. Γράφοντας την ιστορία της Νέας Υόρκης για λογαριασμό του Ιστορικού Συλλόγου της Νέας Υόρκης που θεωρεί τον Άγιο Νικόλαο προστάτη της πόλης, θα δώσει νέες διαστάσεις στον θρύλο. Εδώ όμως ο Άγιος Νικόλαος εμφανίζεται σαν πολεμικός προστάτης των Αμερικανών επαναστατών, σαν ένα αντίβαρο του Αγίου Γεωργίου προστάτη του αγγλικού στρατού. Ο Ίρβινγκ δανείζεται στοιχεία από την ολλανδική εκδοχή του Αγίου Νικολάου και τον περιγράφει να έρχεται πάνω στο άλογο του (χωρίς βοηθούς) και να μοιράζει δώρα. Το Δεκέμβριο του 1773 και ξανά το 1774, εφημερίδα της Νέας Υόρκης αναφέρει, ότι ομάδες ολλανδικών οικογενειών συγκεντρώθηκαν για να τιμήσουν την εορτή του Αγίου Νικολάου.

Το 1804 ο Τζον Πίνταρντ, μέλος του Ιστορικού Συλλόγου της Νέας Υόρκης, στην ετήσια συγκέντρωση του συλλόγου, μοίρασε ξυλογραφίες με τη μορφή του Αγίου Νικολάου. Το φόντο της εικόνας περιλάμβανε οικείες εικόνες του αγίου και κάλτσες γεμάτες παιχνίδια και φρούτα, κρεμασμένες πάνω από ένα τζάκι.

Το Δεκέμβριο του 1823 όλα άλλαξαν με ένα χριστουγεννιάτικο ποίημα του Αμερικανού συγγραφέα Κλέμεντ Μουρ με τίτλο «Μια επίσκεψη από τον Άγιο Νικόλαο», γνωστότερο σαν «Η νύχτα πριν απ' τα Χριστούγεννα». Στο ποίημα του, που έγινε γρήγορα πολύ δημοφιλές, περιγράφεται ένας εντελώς διαφορετικός Άγιος Νικόλαος.

Η ΝΥΧΤΑ ΠΡΙΝ ΑΠ' ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Ήταν η νύχτα πριν τα Χριστούγεννα και παντού μέσα στο σπίτι
Ούτε ένα πλάσμα δεν σάλευε, μήτε καν ένα ποντίκι.
Οι κάλτσες ήταν κρεμασμένες κοντά στο τζάκι με προσοχή,
Ελπίζοντας ότι ο Άη Νικόλας θα βρισκόταν σύντομα εκεί.

Τα παιδιά ήταν φωλιασμένα με θαλπωρή στα κρεβατάκια τους,
Ενώ οράματα από ζαχαρωτά χόρευαν στα κεφαλάκια τους.
Η Μητέρα με ένα μαντήλι στο κεφάλι της κι εγώ μ’ ένα σκούφο,
Είχαμε μόλις βολέψει τα κεφάλια μας για ένα μακρύ χειμωνιάτικο ύπνο.

Όταν έξω στο γρασίδι σηκώθηκε τέτοιο ποδοβολητό,
Που τινάχτηκα απ’ το κρεβάτι μου τι συνέβαινε να δω.
Πέρα στο παράθυρο πέταξα σαν αστραπή,
Άνοιξα διάπλατα τα παραθυρόφυλλα στη στιγμή.

Το φεγγάρι καθρεφτίζονταν στο φρεσκοπεσμένο χιόνι
Και φώτιζε τα πράγματα σα να ‘ταν μεσημέρι.
Όταν, τι θα εμφανίζονταν μπρος στα κατάπληκτά μου μάτια,
Παρά ένα έλκηθρο μικροσκοπικό με οκτώ μικρούς ταράνδους.

Κι ένα μικρό γέρο οδηγό, τόσο γρήγορο και ζωηρό,
Που στο λεπτό κατάλαβα πως ήταν ο Άη Νικόλας.
Πιο γρήγοροι κι απ’ αετοί, έφτασαν οι δρομείς του,
Κι αυτός σφύριξε και φώναξε, τους κάλεσε με το όνομα τους:

«Τώρα, Ντάσερ! Τώρα, Ντάνσερ! Τώρα Πράνσερ και Βίξεν!
Εμπρός Κόμετ! Εμπρός Κιούπιντ! Εμπρός, Ντόνερ και Μπλίτζεν!
Ψηλά πάνω στη βεράντα, ψηλά ως του τοίχου την κορυφή
Τώρα, ορμήστε μπροστά, ορμήστε μπροστά, γρήγοροι σαν αστραπή!»

Ο Άη Νικόλας έχει πλέον τη μορφή ξωτικού και μπαίνει στα σπίτια από τις καμινάδες. Έχοντας δανειστεί στοιχεία από τη φιγούρα του Ίρβινγκ, αλλά και από γερμανικούς και σκανδιναβικούς μύθους, η αμερικανική εκδοχή του Σάντα Κλάους και της δράσης του στη σημερινή παγκόσμια αποδοχή ήταν πια γεγονός.

Ο Μουρ ήταν εκείνος που έδωσε τα ονόματα στους ταράνδους του Σάντα Κλάους [Μπλίτζεν (Αστραπή), Κόμετ (Κομήτης), Κιούπιντ (Αγάπη), Ντάνσερ (Χορευτής), Ντάσερ (Πεταχτός), Ντόνερ (Κεραυνός), Πράνσερ (Χοροπηδηχτός) και Βίξεν (Αλεπού)].

Το 1939, ο Ρόμπερτ Μέι, διαφημιστής στο επάγγελμα, κλήθηκε από την εταιρεία «Μοντγκόμερι Γουόρντ» να γράψει μία χριστουγεννιάτικη ιστορία που θα προσφερόταν δωρεάν στα παιδιά, σαν διαφημιστικό κόλπο για να αυξηθούν οι χριστουγεννιάτικες πωλήσεις των καταστημάτων της εταιρείας. Και έτσι γεννήθηκε ο ένατος τάρανδος με το όνομα Ρούντολφ, το ελαφάκι με την λαμπερή κόκκινη μύτη.

Το 1849 στην ιστορία του Τζέημς Ρις «Ο Θρύλος των Χριστουγέννων» αναφέρεται για πρώτη φορά η σύζυγος του Σάντα Κλάους και πολύ σύντομα έγινε η ονοματοδοσία της «Μαίρη Κρίστμας».

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1856, η Λουΐζα Μέι Άλκοτ ολοκληρώνει, αλλά ποτέ δεν δημοσιεύει, το βιβλίο της με τίτλο «Τα Ξωτικά των Χριστουγέννων». Στην ιστορία της παρουσιάζονται για πρώτη φορά ξωτικά ως βοηθοί του Σάντα Κλάους.

Σύμφωνα με μια άλλη άποψη ο Σάντα Κλάους γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του αμερικανικού Εμφυλίου, όταν ο σκιτσογράφος Τόμας Ναστ εργαζόταν στο Harper’s Weekly, στο μεγαλύτερο περιοδικό της εποχής και του είχε ανατεθεί να απεικονίζει με αλληγορικές εικόνες τα δρώμενα του πολέμου. Μία από αυτές ήταν «Ο Άγιος Νικόλαος στο στρατόπεδο», όπου παρουσιάστηκε για πρώτη φορά ο Άγιος με τα χαρακτηριστικά ενός ευτραφούς, ροδαλού άνδρα, στολισμένου από άστρα, ο οποίος μοίραζε δώρα σε ένα στρατόπεδο των Βορείων.

Βασισμένος στην επιτυχία που γνώρισε το έργο του το 1862, ο Ναστ συνέχισε να παράγει σχέδια του Σάντα Κλάους κάθε Χριστούγεννα κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου. Και η σύλληψή του έγινε αποδεκτή, γιατί έδωσε στην παραδοσιακή ασκητική, αυστηρή και αποστεωμένη εικόνα του Σάντα Κλάους μια άλλη διάσταση, που αντικατόπτριζε την αφθονία και την ευμάρεια. Ο Ναστ τοποθέτησε το σημείο εκκίνησης του Σάντα Κλάους στον Βόρειο Πόλο και τον έντυσε στα κόκκινα, όπως η κάπα του Αγίου Νικολάου.

Γύρω στα 1870 η γλυκιά και γενναιόδωρη μορφή του ταξίδεψε και στη Βρετανία, όπου και συγχωνεύτηκε με τον Άγγλο-σαξονικής προέλευσης πατέρα των Χριστουγέννων (Father Christmas), μια συμβολική φιγούρα που φορούσε ένα μακρύ πράσινο παλτό και ήταν η προσωποποίηση του πνεύματος των Χριστουγέννων.

Ο ΣΑΝΤΑ ΚΛΑΟΥΣ ΚΑΙ Η ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ

Τα Χριστούγεννα του 1931 η Κόκα-Κόλα ξεκινάει μια διαφημιστική εκστρατεία με πρωταγωνιστή τον Σάντα Κλάους. Ο σχεδιαστής Χάντον Σάντμπλομ ξανασχεδιάζει τον Σάντα Κλάους σε πραγματικό μέγεθος χρησιμοποιώντας σαν ζωντανό μοντέλο έναν συνταξιούχο έμπορο. Ο Σάντα Κλάους τώρα είναι εύθυμος, ντυμένος στο κόκκινο κουστούμι του με τις άσπρες γούνες. Φορά μπότες και φαρδιά ζώνη. Η συνεχόμενη εμφάνισή του στον τύπο της εποχής, σε καταλόγους, αφίσες και βιτρίνες, τον καθιερώνει στα μάτια του κόσμου σαν ένα εμπορικό στερεότυπο.

Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΠΑΓΟΣ ΤΩΝ ΣΛΑΒΩΝ

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 1353215530_rfmammoth

Στην κουλτούρα των Σλάβων χαρακτήρας παρόμοιος του Σάντα Κλάους, συνδεδεμένος με την Πρωτοχρονιά, είναι ο Παππούς Πάγος, ο οποίος στη ρωσική λέγεται Ντεντ Μόροζ (Дед Мороз). Ο Παππούς Πάγος φέρνει τα δώρα στα παιδιά, αλλά όχι με μυστικούς τρόπους, καθώς συχνά τα μοιράζει ο ίδιος στη διάρκεια των εορταστικών εκδηλώσεων της Πρωτοχρονιάς. Έχει παρόμοια εμφάνιση με τον Σάντα Κλάους, αλλά φοράει ένα μακρύ μπλε παλτό, ενίοτε στολισμένο με λευκά σχέδια, που θυμίζουν νιφάδες χιονιού. Η μορφή του είναι επηρεασμένη από τους αρχαίους θεούς των Σλάβων: Πόζβιζντ [Pozvizd (θεός των ανέμων, του καλού και του κακού καιρού)] και Ζίμνικ [Zimnik (θεός του χειμώνα)]. Σύμφωνα με τον αρχικό μύθο ο Ντεντ Μόροζ συνήθιζε να παγώνει τους ανθρώπους και να απαγάγει τα μικρά παιδιά. Ωστόσο, κάτω από την επιρροή της ορθόδοξης παράδοσης, ο χαρακτήρας του άλλαξε εντελώς, υιοθετώντας ορισμένα χαρακτηριστικά από τον ολλανδικό Σίντερ Κλάας.

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΣΑΝΤΑ ΚΛΑΟΥΣ

Η φήμη του Αμερικανού Σάντα Κλάους δεν άφησε ασυγκίνητους τους Ευρωπαίους. Έτσι αφού ανακάλυψαν το 1925 ότι δεν υπάρχουν τάρανδοι στον Βόρειο Πόλο, πέρασαν στην αντεπίθεση. Το 1927 εκφωνητής παιδικών εκπομπών, στο εθνικό ραδιόφωνο της Φινλανδίας, ισχυριζόταν ότι ο Σάντα Κλάους (Γιουλουπούκι στα Φινλανδικά) ζούσε στην Λαπωνία στα Ρώσο-Φινλανδικά σύνορα στο βουνό Κορβατουντούρι. Η συγκεκριμένη τοποθεσία δεν είναι βουνό αλλά ένας λόφος με 500 μέτρα υψόμετρο, ωστόσο ο ισχυρισμός του αυτός ήταν αρκετός για να συντηρήσει το μύθο.

Η ονομασία Γιουλουπούκι προέκυψε από την αρχαία σκανδιναβική λέξη Γιούλ (Yule) που σήμερα στη Φινλανδία είναι ταυτόσημη με τα Χριστούγεννα. Το Γιούλ ήταν μια ειδωλολατρική, ιδιαιτέρως διαδεδομένη, χειμωνιάτικη «οικογενειακή» γιορτή, συνδεδεμένη με το χειμερινό ηλιοστάσιο. Σύμβολο της ήταν η αίγα «Γιούλ», που οι Σκανδιναβοί συνέδεαν με τον θεό του κεραυνού Θωρ. Σύμφωνα με την μυθολογία τους το άρμα του Θωρ τραβούσαν δυο αιγοπρόβατα.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%252591%2525CE%252599%2525CE%252593%2525CE%252591%252520%2525CE%252593%2525CE%252599%2525CE%25259F%2525CE%2525A5%2525CE%25259B%2525CE%25259F%2525CE%2525A5%2525CE%25259C%2525CE%2525A0%2525CE%25259F%2525CE%2525A5%2525CE%25259A%2525CE%252599%252520%2525CE%2525A6%2525CE%252599%2525CE%25259D%2525CE%25259B%2525CE%252591%2525CE%25259D%2525CE%252594%2525CE%252599%2525CE%252591

Η αίγα Γιουλ

Στη σκανδιναβική μυθολογία κυριαρχεί και ένα άλλο μυθικό πλάσμα, το Τομτ (Tomte). Το αποκαλούσαν και Νις (Nisse) και παρουσιαζόταν σαν ένα ξωτικό. Το φαντάζονταν σαν ένα πλάσμα μικρόσωμο, ηλικιωμένο, συχνά με μεγάλη γενειάδα, που άλλοτε γίνεται τεράστιο, ενώ σε άλλες εκδοχές παρουσιάζεται με μάτι Κύκλωπα και αλλού αγένειο με γκρίζα και κόκκινα ρούχα. Σε κάθε περίπτωση όμως, παρά τη μικρότητά του, είχε μια τεράστια δύναμη, που πολλές φορές τη χρησιμοποιούσε σκοτώνοντας ζώα του σπιτιού.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%252593%2525CE%252599%2525CE%25259F%2525CE%2525A5%2525CE%25259B%252520%2525CE%2525A4%2525CE%25259F%2525CE%25259C%2525CE%2525A4%2525CE%252595%2525CE%25259D%252520%2525CE%25259E%2525CE%2525A9%2525CE%2525A4%2525CE%252599%2525CE%25259A%2525CE%25259F

Το μυθικό πλάσμα Τομτ ή Νις (ξωτικό)

Το 1881 δημοσιεύεται το σχετικό ποίημα Τόμτεν (Tomten) του Βίκτωρ Ρίντμπεργκ, όπου το Τομτ παρουσιάζεται να είναι το μόνο άγρυπνο πλάσμα στην κρύα νύχτα των Χριστουγέννων, συλλογιζόμενο τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου. Αυτό ακριβώς το ποίημα ενέπνευσε και τη Σουηδό ζωγράφο Τζένυ Νάιστρομ, στην πρώτη ζωγραφική μετατροπή αυτού του παραδοσιακού σουηδικού μυθικού Τομτ, σε ένα πλάσμα ασπρογένειο, με κόκκινο σκούφο, που μετονομάστηκε σε Γιουλτόμτεν (Jultomten) και συνδέθηκε με τα Χριστούγεννα.

Στην Δανία πάλι, αυτό το σουηδικό ξωτικό κλήθηκε Γιουλνίς (Julenisse) και συνδέθηκε με τα δώρα των εορτών, ενώ με τη διάδοση του Σάντα Κλάους, ονομάστηκε Γιουλουπούκι (Joulupukki) στη Φινλανδία, εκτοπίζοντας την παραδοσιακή αίγα Γιούλ, η οποία κατέληξε να γίνει ο «τάρανδος» του Σάντα Κλάους.

ΤΟ ORIGIN STORY ΤΟΥ ΣΑΝΤΑ ΚΛΑΟΥΣ

Ο Σάντα Κλάους δεν θύμιζε πλέον σε τίποτα τον Άγιο Νικόλαο, αρχιεπίσκοπο των Μύρων της Λυκίας, τον θαυματουργό. Προέκυψε η ανάγκη να γραφτεί μια ιστορία για την καταγωγή του Σάντα Κλάους της Φινλανδίας.

«Υπήρχε κάποτε σε ένα χωριό της Φινλανδίας, λίγο έξω από το Ροβανιέμι, ένας καλοκάγαθος γέρος, που όσο κι αν αγαπούσε τα παιδιά δεν τον είχε ευλογήσει ο Θεός με δικά του. Αυτός λοιπόν ο γεράκος, ζούσε σε ένα σπίτι μέσα στο δάσος μαζί με τη γυναίκα του και ασχολούταν με τη ξυλουργική. Επειδή όμως αγαπούσε πολύ τα παιδιά, έφτιαχνε παιχνίδια από ξύλο για τα μικρά του χωριού και την παραμονή των Χριστουγέννων έβγαινε και γυρνούσε από σπίτι σε σπίτι στο χωριό μοιράζοντας τα δώρα που είχε φτιάξει. Αυτό γινόταν για πολλά χρόνια και τα παιδιά τον αγαπούσαν, ενώ οι γονείς παρότι τον θεωρούσαν γραφικό, τον συμπαθούσαν.

Μια χρονιά όμως ο χειμώνας ήταν πολύ βαρύς. Κρύο πολύ, χιόνι ακόμη περισσότερο, ο αέρας φυσούσε δυνατός και ο γεράκος έβλεπε ότι δεν θα κατάφερνε φέτος να είναι συνεπής στο ραντεβού του με τα παιδιά. Παρά τις αντιρρήσεις της γυναίκας του, που του έλεγε να αναβάλει το ταξίδι του στο χωριό για άλλη μέρα, αποφάσισε να μην αφήσει παραπονεμένα τα παιδιά. Πήρε λοιπόν το έλκηθρο του που το έσερναν τα δυο του σκυλιά και ξεκίνησε. Το χιόνι όμως ήταν πολύ και ο αέρας που φυσούσε έκανε πολύ δύσκολο το ταξίδι. Ο γέρος έχασε το δρόμο και πέθανε από το κρύο. Η γυναίκα του, όταν είδε τα δυο σκυλιά να επιστρέφουν μόνα τους ανησύχησε και ξεκίνησε να βρει τον άντρα της. Όταν τον είδε ξεψυχισμένο αγκαλιά με το σάκο με τα δώρα, δεν άντεξε και πέθανε κι αυτή. Τα Χριστούγεννα στο μικρό χωριό, δεν θα ήταν φέτος όπως τις άλλες χρονιές.

Ο Θεός όμως που είδε τι συνέβη αποφάσισε να σώσει την κατάσταση. Έστειλε δύο αγγέλους του και ξύπνησαν το γέρο και τη γριά και τους έδειξαν το δρόμο για το χωριό, δίνοντας τους την ευκαιρία να συνεχίσουν αυτό που έκαναν τόσα χρόνια. Από τότε, οι δύο γέροντες ζουν μέσα στο δάσος έχοντας ως αποστολή να φτιάχνουν δώρα για τα παιδιά όλου του κόσμου.

Κι επειδή κανείς δεν έμαθε ποτέ τα πραγματικά τους ονόματα, κάθε λαός ανάλογα με τα ήθη και τα έθιμά του, έχει δώσει διαφορετική ονομασία στον καλοκάγαθο γέροντα».

Το 2007 η ιστορία αυτή μεταφέρθηκε διασκευασμένη στη μεγάλη οθόνη, στην φινλανδικής παραγωγής ταινία: «Μία Ιστορία για τον Άη Βασίλη (Christmas Story / Joulutarina)».

Η υπόθεση έχει ως εξής: «Σε ένα απομακρυσμένο χωριό στη Λαπωνία, ο νεαρός Νικόλας χάνει την οικογένειά του σε ένα ατύχημα. Οι συγχωριανοί αποφασίζουν να αναλάβουν όλοι μαζί το ορφανό παιδί. Κάθε οικογένεια θα φροντίζει τον Νικόλα για ένα χρόνο. Στο τέλος κάθε χρόνου, την ημέρα των Χριστουγέννων, ο Νικόλας θα πρέπει να πηγαίνει σε άλλο σπίτι.

Για να δείξει την ευγνωμοσύνη του στους χωριανούς, ο Νικόλας αποφασίζει να φτιάξει παιχνίδια για τα παιδιά κάθε οικογένειας, ως αποχαιρετιστήρια δώρα. Με τα χρόνια, οι οικογένειες που έχουν φιλοξενήσει το Νικόλα πληθαίνουν και σύντομα, σχεδόν κάθε σπίτι βρίσκει δώρα στο κατώφλι του το πρωί των Χριστουγέννων. Κάποια στιγμή υπάρχει έλλειψη τροφίμων στο χωριό, και οι χωριανοί αναγκάζονται να στείλουν τον Νικόλα να δουλέψει ως μαθητευόμενος στον ερημίτη ξυλουργό Ισάκι.

Με την σκληρή καθοδήγηση του Ισάκι, ο Νικόλας αναπτύσσει ικανότητες που τον βοηθούν να φτιάξει ακόμη καλύτερα δώρα και να δουλεύει ακόμη πιο γρήγορα. Τα χρόνια όμως περνούν και ο Νικόλας γερνά. Αποφασίζει να κάνει την τελευταία του διαδρομή. Όμως προτού αφήσει την τελευταία του πνοή, κερδίζει ως δώρο την αθανασία. Γίνεται ο Σάντα Κλάους και θα συνεχίζει να σκορπίζει χαρά στα παιδιά όλου του κόσμου για πάντα».

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!

Συγχαρητήρια στον άνθρωπο που έγραψε αυτό το φοβερό αφιέρωμα. Και ιδιαίτερα εκείνο το σημείο από το παραμύθι για τα γεροντάκια... δικαιολογώντας την ύπαρξη πολλών μύθων στον κόσμο και πολλά διαφορετικά ονόματα εκείνων που μοιράζουν τα δώρα.

ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Empty Απ: ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Δεκ 28, 2015 6:25 pm

Ο ΝΤΕΝΤ ΜΟΡΟΖ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΙΑ



ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 4


ΡΩΣΙΑ: Ένας αριστοκράτης Άι-Βασίλης

Ο Γερο-Χειμώνας, ή στην τοπική γλώσσα Ντεν Μορόζ, είναι η ρωσική εκδοχή του Άι-Βασίλη. Στην περίπτωσή του, ξεχάστε την κλασική εικόνα του στρουμπουλού παππούλη: ο Ντεντ Μορόζ είναι ψηλός και λυγερόκορμος και έχει μακριά γενειάδα. Φοράει ένα μακρύ, πολυτελή μανδύα με χρυσοκέντητα στολίδια, γούνινο καπέλο και λευκές δερμάτινες μπότες, ενώ κρατάει ένα μαγικό ραβδί που τον βοηθάει στο περπάτημα. Προτιμάει να μετακινείται με μια μεγαλοπρεπή άμαξα που τη σέρνουν τρία άλογα. Τον συνοδεύει η Χιονούλα, ένα κορίτσι που είναι η εγγονή του. Φοβούμενος μη λερώσει τα κομψά του ρούχα, δεν κατεβαίνει από την καμινάδα αλλά μπαίνει κανονικά από την πόρτα τους σπιτιού. Επισκέπτεται την παραμονή της Πρωτοχρονιάς μόνο τα καλά παιδιά και μόνο εκείνα που κοιμούνται: αν δει παιδί ξύπνιο να τον περιμένει, κάνει στροφή και φεύγει μαζί με τα δώρα του!


http://www.i-diadromi.gr/2014/12/blog-post_822.html

Το θέμα με τον Ντεντ Μόροζ ή Μορόζ, έχει και άλλες λεπτομέρειες. Μετά την επικράτηση των Μπολσεβίκων, θέλησαν οι άνθρωποι να απαλλαγούν από την προσκόλληση του λαού στη θρησκεία. Έλα μου ντε που στάθηκε αδύνατον στο θέμα του Αϊ - Βασίλη. Παράλληλα στην Αμερική όλο και ανέβαινε σε δημοτικότητα ο Σάντα Κλάους.

Τότε λοιπόν αποφασίσανε να ανασύρουν από τα λαϊκά τους παραμύθια τον Ντεντ Μόροζ και να τον πλάσουν ως αντίποδα του Σάντα Κλάους. Έτσι όλοι ήταν ευχαριστημένοι και κυρίως τα παιδιά!!!

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Ded%252520Moroz%252520Russia

Ο ρώσικος Σάντα Κλάους!!!

Εδώ ο Ντεντ Μόροζ υιοθετεί ακόμη και το κόκκινο χρώμα της στολής του Σάντα!

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 0ce0af6ffcc0a155a462ac2fff0bd97a

Ζωντανή αναπαράσταση του Ντεντ Μόροζ και της εγγονής του

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Ded%252520Moroz%252520Russia%2525202

Για δείτε εδώ πώς αποτυπώνεται ο ανταγωνισμός Ρώσων και Αμερικάνων! Ο Ντεντ Μόροζ ντύνεται την εγγονή του με στολή αστροναύτη και ετοιμάζεται να φύγει για το διάστημα. Και άσε τον Σάντα Κλάους να ταξιδεύει ακόμη με το έλκηθρο...
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Empty Απ: ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Δεκ 28, 2015 6:34 pm

ΙΤΑΛΙΑ: "ΑΪ - ΒΑΣΙΛΗΣ" ΓΕΝΟΥΣ ΘΗΛΥΚΟΥ


ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 5


ΙΤΑΛΙΑ: "Η καλή μας η Μπεφάνα έχει τα μαλλιά αφάνα!"

Τα παιδιά στην Ιταλία είναι πολύ τυχερά, μια και λαμβάνουν δώρα τόσο από τον Μπέμπο Νατάλε την παραμονή των Χριστουγέννων όσο και από την Μπεφάνα την παραμονή των Φώτων.

Η Μπεφάνα είναι μια άσχημη αλλά καλή γριούλα που ταξιδεύει με το σκουπόξυλο της σε όλη την Ιταλία για να επιβραβεύσει τα καλά παιδιά. Φοράει ένα μαύρο σάλι και το πρόσωπό της είναι γεμάτο στάχτες, μια και χρησιμοποιεί την καμινάδα για να μπει στα σπίτια. Λένε μάλιστα ότι είναι τόσο καλή νοικοκυρά που, αφού αφήσει τα δώρα της, ρίχνει και ένα καλό σκούπισμα στο σπίτι. Τα παιδιά, για να την ευχαριστήσουν, της αφήνουν ένα ποτηράκι κρασί και μερικά μεζεδάκια.

Ο μύθος που συνοδεύει την Μπεφάνα είναι πολύ χαρακτηριστικός: Λένε πως τη νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός, οι Τρεις Μάγοι έκαναν μια στάση στο σπίτι της για να ζητήσουν οδηγίες για το πώς να φτάσουν στη Βηθλεέμ. Εκείνη δεν ήξερε να τους πει, αλλά τους πρόσφερε ευχαρίστως τη φιλοξενία της. Αφοί εκείνοι έφαγαν, ήπιαν και κοιμήθηκαν, την επομένη μέρα, πριν ξεκινήσουν και πάλι το ταξίδι τους, πρότειναν στην Μπεφάνα να τους συνοδεύσει για να προσκυνήσουν όλοι μαζί το νεογέννητο Χριστό. Εκείνη αρνήθηκε γιατί είχε πολλές δουλειές να κάνει. Πολύ γρήγορα όμως το μετάνιωσε και τους αναζήτησε, χωρίς όμως να τα καταφέρει να τους βρει. Από εκείνη την ημέρα, λοιπόν, καβαλάει το σκουπόξυλο της, γεμίζει το σακούλι της με δώρα και επισκέπτεται τα σπίτια των παιδιών με την ελπίδα ότι ανάμεσά τους θα βρει τον Χριστό.

Αλίμονο, όμως, στα παιδιά που έκαναν σκανταλιές κατά τη διάρκεια του χρόνου, γιατί στην κάλτσα τους θα βρουν ένα κάρβουνο ή ένα σακούλι γεμάτο στάχτες !


http://www.i-diadromi.gr/2014/12/blog-post_822.html
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Empty Απ: ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Δεκ 28, 2015 7:08 pm

ΤΑ ΓΙΟΥΛ ΤΩΝ ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΩΝ



ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 6

ΦΙΛΑΝΔΙΑ :

Γιολοπούκι, ο τράγος των Χριστουγέννων.

Και όμως πίσω από αυτό το όχι και τόσο ελκυστικό όνομα, καθώς και εμφάνιση (εμφανίζεται ως τράγος) κρύβεται ο Αι-Βασίλης των Φιλανδών. Ο Γκολοπούκι ζει στα βουνά του Κόρβατουντούρι στη Λαπωνία και επισκέπτεται τα παιδιά την παραμονή των Χριστουγέννων. Αντίθετα με τον Άι-Βασίλη, δεν μπαίνει στα σπίτια από την καμινάδα αλλά χτυπάει την πόρτα, μπαίνει σαν κύριος και ρωτάει: "Υπάρχει κάποιο καλό παιδί εδώ;"

http://www.i-diadromi.gr/2014/12/blog-post_822.html

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 8

Στη Σουηδία όμως έχουν και άλλα έθιμα. Πιο χριστιανικά:

ΣΟΥΗΔΙΑ

Η κόρη «Σάντα Λουτσία» Στις 13 Δεκέμβρη η μεγαλύτερη κόρη της οικογένειας υποδύεται τη «Σάντα Λουτσία», σύμβολο του φωτός, φορώντας ένα μακρύ λευκό φόρεμα και ένα στεφάνι με αναμμένα κεριά στο κεφάλι. Επισκέπτεται τα σπίτια της γειτονιάς και προσφέρει καφέ και κουλουράκια τραγουδώντας παλιά ναπολιτάνικα κάλαντα. Αν και ο θρύλος της Λουτσία γεννήθηκε στις Συρακούσες το 300 μ.Χ., ωστόσο το έθιμο αυτό τηρείται με ευλάβεια στη Σουηδία. Λέγεται πως βοηθούσε τους κυνηγημένους χριστιανούς στις κατακόμβες και φορούσε τα κεριά στο κεφάλι για να βλέπει μέσα σ’ αυτές.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%2525A3%2525CE%252591%2525CE%25259D%2525CE%2525A4%2525CE%252591%252520%2525CE%25259B%2525CE%25259F%2525CE%2525A5%2525CE%2525A4%2525CE%2525A3%2525CE%252599%2525CE%252591%252520%2525CE%2525A3%2525CE%25259F%2525CE%2525A5%2525CE%252597%2525CE%252594%2525CE%252599%2525CE%252591

το έθιμο της Σάντα Λουτσία στη Σουηδία


ΣΟΥΗΔΙΑ: Η ΑΓΙΑ ΛΟΥΚΙΑ

Στη Σουηδία, κάθε χρόνο στι 13 του Δεκέμβρη, σε κάθε σχολείο, σπίτι και γραφείο εκλέγεται μια βασίλισσα Αγία Λουκία.Όλες οι βασίλισσες βγαίνουν στους δρόμους της πόλης και κάνουν παρέλαση τραγουδώντας.

Η Αγία Λουκία έζησε πριν από πολλά χρόνια.Σύμφωνα με το θρύλο, ένας νέος άνδρας, μαγεμένος από την ομορφιά των ματιών της,της ζήτησε να τον παντρευτεί.Όταν εκείνη αρνήθηκε να γίνει γυναίκα του, εκείνος θύμωσε πολύ και της έβγαλε τα μάτια.Από τότε πιστεύεται πως η Αγία Λουκία θεραπεύει όλες τις αρρώστιες των ματιών.

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΛΟΥΚΙΑΣ:

Την ημέρα της Αγίας Λουκίας ο μπαμπάς δε σηκώνεται το πρωί με την υπόλοιπη οικογένεια.Η μαμά ντύνει τα παιδιά με μακριά, άσπρα φορέματα και ετοιμάζει το στεφάνι που θα φορέσει η κόρη της οικογένειας.

Ετοιμάζουν ένα δίσκο με ζεστό καφέ,ψωμάκια και γλυκά.Η μαμά τοποθετει το στεφάνι στο κεφάλι της κόρης της.
Όλοι μαζί μπαίνουν στο υπνοδωμάτιο και ξυπνούν τον μπαμπά με τραγούδια της Αγίας Λουκίας.Η οικογένεια κάθεται στο κρεββάτι και απολαμβάνει το πρωινό.

http://aggelemou0.blogspot.gr/2012/12/blog-post_25.html
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Empty Απ: ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Δεκ 28, 2015 9:39 pm

Ας δούμε έναν συγκεντρωτικό πίνακα που περιέχει πολλά από όσα είπαμε και παραπάνω:

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 7

Το ενδιαφέρον εδώ είναι ο Χοτέισο από την Ιαπωνία και ο καλός γερο - πατέρας από την Κίνα! Χώρες δηλαδή που δεν είναι χριστιανικές!

ΙΣΠΑΝΟΦΩΝΟΙ


Παράλληλα γίνεται υπενθύμιση για το ρόλο των Τριών Μάγων, οι οποίοι και εξακολουθούν να φέρνουν δώρα σε κάποιες χώρες ισπανόφωνες, όπως το Μεξικό. Σέρνοντας βεβαίως μαζί τους και τις καμήλες τους που τα παιδιά πρέπει να ταΐσουν!

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 2

Ενίοτε αντί για τους Μάγους, τα δώρα τα στέλνει το Θείο Βρέφος:

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 3

Τρεις Μάγοι και στο Πουέρτο Ρίκο (από την εξαιρετική σειρά που έχουν ανεβάσει τα ΖΟΥΖΟΥΝΙΑ για τα Χριστούγεννα σε όλο τον κόσμο):


ΓΕΡΜΑΝΟΦΩΝΟΙ

Για την Αυστρία πάλι βρήκαμε και αυτό:

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΙΑ

Στην Αυστρία ο Άγιος Νικόλαος συνοδεύεται από τα "Κράμπους".Είναι κάτι παράξενα πλάσματα που τιμωρούν τα ανυπάκουα παιδιά.

http://aggelemou0.blogspot.gr/2012/12/blog-post_25.html

Τα Κράμπους συνοδεύουν τον Αϊ - Βασίλη και στη Γερμανία:

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 7


Τα δώρα όμως στα παιδιά, σύμφωνα τουλάχιστον με το βίντεο, τα φέρνουν οι γονείς. Τα βάζουν κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο και το οποίο τα παιδιά δεν πρέπει να το δουν πριν έρθουν τα Χριστούγεννα... Όσο για την Πρωτοχρονιά την περνάνε στις ταβέρνες τρώγοντας λουκάνικα, τυριά, λάχανο και πατατοσαλάτα. Γούστα είναι αυτά...

ΓΑΛΛΟΦΩΝΟΙ


Όσο για τη Γαλλία έχει τον Περ Νοέλ, έχει και τα έθιμα του Αγίου Μαρτίνου:

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 13

ΓΑΛΛΙΑ: Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΙΝΟΥ :

Ο Άγιος Μαρτίνος είναι ένας από τους γνωστούς αγίους στη Γαλλία.Ο μύθος λέει πως ΄Άγιος Μαρτίνος έχασε μια μέρα το γάιδαρό του στους αμμόλοφους κι ότι τα παιδιά κρατώντας φανάρια τον ξαναβρήκαν μέσα στο σκοτάδι.

Για να τα ανταμείψει ο Άγιος Μαρτίνος μετέτρεψε τις καβαλίνες του γαϊδάρου σε γλυκά.

Κάθε χρόνο, οι μικροί μαθητές στις βόρειες περιοχές της Γαλλίας φτιάχνουν πανέμορφα φανάρια από ζαχαρότευτλα και πηγαίνουν στους αμμόλοφους, για να βρουν τον Άγιο Μαρτίνο και το γάιδαρό του. Μετά, κάνουν παρέλαση στους δρόμους της πόλης κ ο κόσμος τους δίνει γλυκά κουλούρια.

http://aggelemou0.blogspot.gr/2012/12/blog-post_25.html



Περ Νοέλ και δώρα μέσα στα παπούτσια για τα παιδιά της Γαλλίας!


ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Empty Απ: ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Δευ Δεκ 28, 2015 10:05 pm

ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ...


Πολύ το αργήσαμε, ας δούμε και τα ... αμερικάνικα έθιμα. Σάντα Κλάους φυσικά...


Ξέρετε τι με πονάει; Όλες οι χώρες βοήθησαν να φτιαχτεί αυτός ο Σάντα Κλάους. Η Ελλάδα τίποτε.

Και από την άλλη σε όλες τις χώρες έχουν διατηρήσει και δικά τους ξεχωριστά έθιμα ως προς το πρόσωπο ή και τα πρόσωπα που φέρνουν τα δώρα. Στην Ελλάδα έχουμε ξεχάσει τον δικό μας Αϊ - Βασίλη και ακολουθούμε κατά γράμμα τα αμερικάνικα συνήθεια για τον Σάντα Κλάους. Μόνη διαφορά πως στην Αμερική τα δώρα δίνονται τα Χριστούγεννα και στην Ελλάδα την Πρωτοχρονιά. Κατά τα άλλα βλέπεις το βίντεο για τα Χριστούγεννα στην Αμερική και θαρρείς πως μιλάει για τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα.

Μη μας κάνει εντύπωση που τσιμπήσαμε βιαστικά βιαστικά και την ... παγωμένη πανσέληνο. Να συμπληρώσουμε τις αμερικανιές μας. Κι ας την είπαν έτσι την πανσέληνο επειδή συνέπεσε με τη βραδιά που στην Αμερική μοιράζει τα δώρα ο Σάντα Κλάους. Τη βραδιά δηλαδή των Χριστουγέννων. Εμείς τι δουλειά είχαμε με τέτοια πανσέληνο; Για μας παγωμένη πανσέληνος θα ήταν αν έπεφτε το βράδυ της Πρωτοχρονιάς.

Πίσω από όλα αυτά ο μεγάλος φταίχτης είναι η τηλεόραση. Και όλα τα σκουπίδια που μας σερβίρει εδώ και χρόνια μόλις φτάνουν τα Χριστούγεννα.

Κλείστε την τη ρημάδα. Και πάρτε ένα βιβλίο να διαβάσετε στα παιδιά. Παπαδιαμάντη για παράδειγμα. Και τα υπέροχα διηγήματα που έγραψε για τα Χριστούγεννα.  Κανονικά θα έπρεπε να μας προτείνω τα Χριστούγεννα του Τεμπέλη. Γιατί από τεμπελιά την έχουμε πάθει κι εμείς με τον Σάντα Κλάους. Προτιμάμε τα έτοιμα των Αμερικάνων και δεν πιάνουμε να φτιάξουμε δικά μας φιλμάκια.

Αλλά αυτό το ξέρετε όλοι. Οπότε θα προτιμήσω τα Πτερόεντα Δώρα:


Ξένος του κόσμου και της σαρκός κατήλθεν την παραμονήν από τα ύψη συστείλας τας πτέρυγας, όπως τας κρύπτει θείος άγγελος. Έφερε δώρα από τα άνω βασίλεια, δια να φιλεύση τους κατοίκους της πρωτευούσης. Ήτον ο καλός άγγελος της πόλεως.

Εκράτει εις την χείραν εν άστρον και επί του στέρνου του έπαλλε ζωή και δύναμις και από το στόμα του εξήρχετο πνοή θείας γαλήνης. Τα τρία ταύτα δώρα ήθελε να μεταδώση εις όλους όσοι προθύμως τα δέχονται.

Εισήλθεν εν πρώτοις εις εν αρχοντικόν μέγαρον. Είδεν εκεί το ψεύδος και την σεμνοτυφίαν, την ανίαν και το ανωφελές της ζωής, ζωγραφισμένα εις τα πρόσωπα του ανδρός και της γυναικός και ήκουε τα δύο τέκνα να ψελλίζωσι λέξεις εις άγνωστον γλώσσαν. Ο Άγγελος επήρε τα τρία ουράνια δώρα του και έφυγε τρέχων εκείθεν.

Επήγεν εις την καλύβαν πτωχού ανθρώπου. Ο ανήρ έλειπεν όλην την ημέραν εις την ταβέρναν. Η γυνή επροσπάθει ν’ αποκοιμήση με ολίγον ξηρόν άρτον τα πέντε τέκνα, βλασφημούσα άμα την ώραν που είχεν υπανδρευθή. Τα μεσάνυχτα επέστρεψεν ο σύζυγός της· αυτή τον έβρισε νευρική, με φωνήν οξείαν, εκείνος την έδειρε με την ράβδον την οζώδη και μετ’ ολίγον οι δύο επλάγιασαν, χωρίς να κάμουν την προσευχήν των και ήρχισαν να ροχαλίζουν με βαρείς τόνους. Έφυγεν εκείθεν ο Άγγελος.

Ανέβη εις μέγα κτήριον, πλουσίως φωτισμένων. Ήσαν εκεί πολλά δωμάτια με τραπέζας κι επάνω των έκυπτον άνθρωποι, μετρούντες αδιακόπως χρήματα, παίζοντες με χαρτιά. Ωχροί και δυστυχείς, όλη η ψυχή των ήτο συγκεντρωμένη εις την ασχολίαν ταύτην. Ο Άγγελος εκάλυψε το πρόσωπον με τας πτέρυγάς του, δια να μην βλέπη, κι έφυγε δρομαίος.

Εις τον δρόμον συνήντησε πολλούς ανθρώπους, άλλους εξερχομένους από τα καπηλεία, οινοβαρείς και άλλους κατερχομένους από τα χαρτοπαίγνια, μεθύοντας χειροτέραν μέθην. Τινάς είδε ν’ ασχημονούν και τινάς ήκουσε να βλασφημούν τον Άη-Βασίλην ως πταίστην. Ο Άγγελος εκάλυψε με τας πτέρυγάς του τα ώτα, δια να μην ακούη, και αντιπαρήλθεν.

Υπέφωσκεν ήδη η πρωία της πρωτοχρονιάς και ο Άγγελος, δια να παρηγορηθή, εισήλθεν εις την εκκλησίαν. Αμέσως πλησίον εις τας θύρας είδεν ανθρώπους να μετρούν νομίσματα, μόνον πως δεν είχον παιγνιόχαρτα εις τας χείρας και εις το βάθος αντίκρυσεν ένα άνθρωπον χρυσοστόλιστον και μιτροφορούντα ως Μήδον σατράπην της εποχής του Δαρείου, ποιούντα διαφόρους ακκισμούς και επιτηδευμένας κινήσεις. Δεξιά και αριστερά, άλλοι μερικοί έψαλλον με πεπλασμένας φωνάς: Τον Δεσπότην και αρχιερέα!

Ο Άγγελος δεν εύρε παρηγορίαν. Επήρε τα πτερόεντα δώρά του – το άστρον το προωρισμένον να λάμπη εις τας συνειδήσεις, την αύραν, την ικανήν να δροσίζη τας ψυχάς και την ζωήν, την πλασμένην δια να πάλλη εις τας καρδίας, ετάνυσε τας πτέρυγας και επανήλθεν εις τας ουρανίας αψίδας.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Αν σας άνοιξε η όρεξη για περισσότερο Παπαδιαμάντη, επισκεφθείτε το παλιό μας αφιέρωμα στο μεγάλο Σκιαθίτη:


https://xarinpaideias.forumgreek.com/t720-topic

ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Empty Απ: ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Δημοσίευση από ΜΑΡΙΟΡΗ Τετ Δεκ 30, 2015 2:40 am

ΒΟΗΘΕΙΑ, Η  ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΠΑΓΩΣΕ!


Από τις ιστορίες της Μαριορής




Το φθινόπωρο εκείνης της χρονιάς είχε ξεχάσει να αποχαιρετήσει το καλοκαίρι. Έφτασε κι ο Δεκέμβρης και νόμιζες πως είναι άνοιξη. Στολίστηκαν τα δέντρα, άναψαν τα φωτάκια, ψήθηκαν μελομακάρονα και κουραμπιέδες μα το κρύο πουθενά. Με κρύο όμως ή με ζέστη οι Καλικάντζαροι είχαν κιόλας πιάσει δουλειά. Πιστοί πάντα στο ραντεβού τους κάθε Χριστούγεννα:

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%25259A%2525CE%2525B1%2525CE%2525BB%2525CE%2525B9%2525CE%2525BA%2525CE%2525AC%2525CE%2525BD%2525CF%252584%2525CE%2525B6%2525CE%2525B1%2525CF%252581%2525CE%2525BF%2525CE%2525B9

Οι άνθρωποι όμως είχαν πρόβλημα.

- Και τώρα πώς θα γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα; γκρίνιαζαν και απλώνονταν νωχελικά με τους καφέδες στον ήλιο. Τα Χριστούγεννα θέλουν χιόνια. Να πάμε για χιονοπόλεμο στην Πάρνηθα και οι πιο τυχεροί και για σκι στον Παρνασσό.

Βράδυ Χριστουγέννων και αραχτοί στο ίντερνετ ανακάλυψαν την παγωμένη πανσέληνο! Βουρ όλοι έξω στα μπαλκόνια με τις φωτογραφικές μηχανές στο χέρι. Μη χάσουν το μοναδικό θέαμα. Οι ελαφροΐσκιωτοι ήλπιζαν να τσακώσουν και το έλκηθρο. Ε, ναι, το είπαν και στις ειδήσεις. Η αποψινή πανσέληνος είναι μπουναμάς για το ταξίδι του Αϊ - Βασίλη! Να βρει το δρόμο του να μοιράσει τα δώρα. Και να πάρει ρεπό ο Ρούντολφ με την κόκκινη μυτούλα.

Οι νεράιδες στο Γκιόρεμε* κατσούφιασαν.

- Πόση ανοησία πια; αναστέναξαν. Τουρλού τα έχουν κάνει όλα στο μυαλό τους. Αϊ - Βασίλη λένε και Σάντα Κλάους εννοούν. Μα αφού θέλουν παγωνιές, θα τις έχουν!

Μια και δυο έβγαλαν από το μπαούλο τις στολές χιονονιφάδας και ξεκίνησαν προθέρμανση. Θέλει ταλέντο και εξάσκηση ο χορός των νιφάδων.

- Παραμονή Πρωτοχρονιάς! Όρισε η γιαγιά νεράιδα που επέβλεπε τις ετοιμασίες. Την ώρα που θα ερχόταν ο Αϊ - Βασίλης από την Καισαρεία. Φέτος δε χρειάζεται. Οι άνθρωποι προτίμησαν τον Σάντα Κλάους. Ας τον κρατήσουν να τον χαίρονται.

Το παγωμένο βοριαδάκι άρχισε να απλώνεται πάνω από τη χώρα. Τρύπωσαν οι άνθρωποι στα σπίτια και δυνάμωσαν τις σόμπες. Κάποιοι τυχεροί άναψαν και καλοριφέρ και οι πλούσιοι και τζάκια. Οι νοικοκυρές φούρνισαν τις βασιλόπιτες. Μα το κρύο όλο και δυνάμωνε. Άδικα οι φούρνοι προσπαθούσαν να ψήσουν τις πίτες. Το ζυμάρι αντί να ψηθεί, πάγωσε!

Τα ίδια και με τη γαλοπούλα. Άψητη κι αυτή και τα κάστανα και οι κουκουναρόσποροι μαράζωναν στη γωνιά τους.

Έξω το χιόνι ξεκίνησε να πέφτει. Απαλά στην αρχή, όλο και πιο πυκνό μετά. Σκέπασε τα πάντα. Πάγωσαν και οι μεγάλοι πυλώνες του ηλεκτρικού. Και ξαφνικά σκοτάδι παντού. Σταμάτησαν και τα  φωτάκια της γιορτής να αναβοσβήνουν.  Σε λίγο άδειασαν και οι μπαταρίες των λαπ τοπ και τέλος και το ίντερνετ.

Μακριά, στη Ρωσία, ήρθε η ώρα του παππού Χιονιά. Παρέα με την εγγονούλα του βγήκαν την καθιερωμένη πρωτοχρονιάτικη βόλτα τους. Είναι συνηθισμένοι εκεί πάνω στα χιόνια και δεν τους τρομάζουν.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ S4wChristmasCards022

Άνοιξε και ο Αϊ - Βασίλης την πόρτα του. Άδικα. Το χιόνι ήταν πια ένα μέτρο ψηλό.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ VXAXUHSXYI

- Μα τι στο καλό; Απόψε βρήκε να κάνει τέτοιο χαμό; Τόσες μέρες είχαμε καλοκαίρι!!! Τι θα γίνει τώρα με τα παιδιά;

Μια νεραϊδούλα ήρθε και κάθισε απαλά στα μαύρα μακριά του γένια.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%25259A%2525CE%25259F%2525CE%2525A5%2525CE%252592%2525CE%252591%2525CE%25259B%2525CE%2525A9%2525CE%25259D%2525CE%2525A4%2525CE%252591%2525CE%2525A3%252520%2525CE%252592%2525CE%252599%2525CE%252592%2525CE%25259B%2525CE%252599%2525CE%252591

- Δεν πειράζει, του ψιθύρισε. Τα παιδιά ούτε που θα το καταλάβουν. Πάει καιρός που τα έχουν βρει με τον Σάντα Κλάους. Εσένα ούτε που σε ξέρουν.

- Μα τι λες; Αφού τα άκουσα χτες να τραγουδάνε τα κάλαντα! Τα άκουσα καθαρά να λένε πως έρχομαι!

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%252591%2525CE%2525A0%2525CE%25259F%252520%2525CE%2525A4%2525CE%252597%2525CE%25259D%252520%2525CE%25259A%2525CE%252591%2525CE%252599%2525CE%2525A3%2525CE%252591%2525CE%2525A1%2525CE%252595%2525CE%252599%2525CE%252591

- Ναι, τα άκουσες. Μα εγώ τα είδα και να ζωγραφίζουν. Έναν στρουμπουλό γεράκο με κόκκινη φορεσιά. Και τον έβαλαν και σε ένα έλκηθρο να πετάει πάνω στις στέγες και να χώνεται στις καμινάδες. Αυτός είσαι εσύ;

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Santa%252520claus%252520vintage%25252021

Ξερόβηξε ο Αϊ - Βασίλης και κούνησε λυπημένος το κεφάλι του:  

- Τα γνωρίζω αυτά που μου λες. Τα ίδια κάνουν εδώ και χρόνια. Μα παιδιά είναι, δεν πειράζει. Θα μεγαλώσουν και θα μάθουν την αλήθεια. Μικρά είναι ακόμη. Θα σπουδάσουν και θα διαβάσουν και θα τα καταλάβουν όλα. Εμένα μου φτάνει που ακόμη τραγουδούν τα κάλαντα. Και δεν μπορώ να τα απογοητεύσω. Είπαν πως έρχομαι και πρέπει να πάω!

Αυτά είπε ο Αϊ - Βασίλης και τα μάτια του γέμισαν δάκρυα. Κι άρχισαν ένα ένα να πέφτουν κάτω. Κι όπου έπεφτε ένα δάκρυ έλιωνε το χιόνι. Κι όλο έκλαιγε ο Αϊ - Βασίλης και όλο και άνοιγε ο δρόμος.  Μα τι να σου κάνει ένας μόνος του να κλαίει; Φέρνει ένας κούκος την άνοιξη;  Το χιόνι ήταν βουνά ολόκληρα.

Έλα μου όμως που συγκινήθηκαν και οι νεράιδες; Βάλανε κι αυτές τα κλάματα. Γιατί μπορεί να πάγωσε την καρδιά τους η συμπεριφορά των ανθρώπων, μα τη μαλάκωσε η τεράστια αγάπη του Αϊ - Βασίλη.

Μια μάλιστα σκέφτηκε να φωνάξει και την  Μπεφάνα από την Ιταλία. Με εκείνη την τεράστια σκούπα. Δουλειά δεν είχε απόψε. Τα Φώτα μοιράζει αυτή τα δώρα της. Κι έτρεξε αμέσως η καλή γριούλα και πήρε να σκουπίζει το χιόνι όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Φτάνει που εκείνη δεν τα κατάφερε να πάει κοντά το μικρό Χριστό, κανένα άλλο παιδί δεν έπρεπε να μείνει παραπονεμένο.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%25259C%2525CE%2525A0%2525CE%252595%2525CE%2525A6%2525CE%252591%2525CE%25259D%2525CE%252591%252520%2525CE%252599%2525CE%2525A4%2525CE%252591%2525CE%25259B%2525CE%252599%2525CE%252591

- Με θέλετε κι εμένα; ακούστηκε τότε μια παιδική φωνούλα. Ήταν το Κρις - Κιντ! Εγώ τελείωσα με το μοίρασμα των δώρων. Και μπορώ να βοηθήσω τον Αϊ - Βασίλη.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%25259A%2525CE%2525A1%2525CE%252599%2525CE%2525A3%252520%2525CE%25259A%2525CE%252599%2525CE%25259D%2525CE%2525A4%252520%2525CE%2525A7%2525CE%2525A1%2525CE%252599%2525CE%2525A3%2525CE%2525A4%2525CE%25259F%2525CE%2525A5%2525CE%25259B%2525CE%252597%2525CE%2525A3

- Κι εμείς, κι εμείς να έρθουμε. Φώναξαν κάτι κοριτσάκια που κρατούσαν κεράκια στα χέρια τους. Να σας δείχνουμε και το δρόμο με το φως της Σάντα Λουτσία!

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%2525A3%2525CE%252591%2525CE%25259D%2525CE%2525A4%2525CE%252591%252520%2525CE%25259B%2525CE%25259F%2525CE%2525A5%2525CE%2525A4%2525CE%2525A3%2525CE%252599%2525CE%252591%252520%2525CE%2525A3%2525CE%25259F%2525CE%2525A5%2525CE%252597%2525CE%252594%2525CE%252599%2525CE%252591

Ακούγοντας και βλέποντας τέτοια πράγματα ο Αϊ - Βασίλης και οι νεράιδες, έκλαιγαν ακόμη πιο πολύ. Από χαρά αυτή τη φορά. Κι από την προσφορά αγάπης! Και το χιόνι όλο και έλιωνε και ο δρόμος όλο και άνοιγε.

Το παγωμένο βοριαδάκι συγκινήθηκε κι αυτό. Και πήρε το μήνυμα και το σκόρπισε σε όλες τις χώρες:

- Τα παιδιά της Ελλάδας κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς δώρα απόψε. Από την ανοησία των μεγάλων. Πρέπει όλοι να βοηθήσουμε τον Αϊ - Βασίλη να φτάσει στον προορισμό του!

Πρώτος έτρεξε ο Σίντερ Κλάας. Με εκείνο το ολόλευκο φτερωτό άλογο που του χάρισαν οι άνθρωποι στην Ευρώπη. Τα δικά του δώρα τα είχε μοιράσει από τη μέρα της γιορτής του, στις 6 Δεκέμβρη. Γιατί να μη βάλει ένα χεράκι; Εξάλλου έχουν τόσα κοινά με τον Αϊ - Βασίλη. Και είναι και πατριωτάκια. Κι εδώ που τα λέμε ούτε κι αυτός συμφωνούσε με τα μασκαραλίκια των ανθρώπων που τον κατάντησαν Σάντα Κλάους. Κι ακόμη περισσότερο τον ενοχλούσε που τον μπέρδευαν με τον Βασίλειο. Νικόλαος ήταν το δικό του όνομα πριν φύγει από την Ελλάδα και μεταναστεύσει στη Δύση.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%2525A3%2525CE%252599%2525CE%25259D%2525CE%2525A4%2525CE%252595%2525CE%2525A1%252520%2525CE%25259A%2525CE%25259B%2525CE%252591%2525CE%252591%2525CE%2525A3%252520%2525CE%252591%2525CE%2525A3%2525CE%2525A0%2525CE%2525A1%2525CE%25259F%252520%2525CE%252591%2525CE%25259B%2525CE%25259F%2525CE%252593%2525CE%25259F

- Να φωνάξουμε και τους Τρεις Μάγους, πρότεινε η Μπεφάνα. Τα δώρα τους στο Χριστούλη τα πήγαν και τώρα κάθονται. Ως τα Θεοφάνια που θα ξαναβγούν, δεν έχουν τι να κάνουν. Είμαι σίγουρη πως θα χαρούν πολύ να βοηθήσουν.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Three%252520wise%252520men%2525202

Δεν πρόλαβε να το πει και ακούστηκαν από μακριά οι καμήλες να τρέχουν. Μα το υπέροχο ήταν που εμφανίστηκε και στον ουρανό ένα ολόλαμπρο άστρο. Η νύχτα έγινε μέρα. Και το χιόνι ούτε που φαινόταν πια. Τουλάχιστον το χιόνι στους δρόμους. Για το άλλο, στις καρδιές των ανθρώπων, θα χρειαστεί πολύ δουλειά ακόμη για να λιώσει και να υποδεχτεί ξανά τον Άγιο Βασίλη. Με το ραβδί του στο ένα χέρι, το χαρτί και το καλαμάρι στο άλλο. Και με την καλή του την καρδιά. Που ξεχειλίζει από αγάπη.

Πάνω στην ώρα εμφανίστηκε κι ένας γερούλης μέσ' τα πράσινα ντυμένος. Φορτωμένος με κλαδιά, χορεύοντας και φωνάζοντας χο - χο - χο.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Victorian-Santa-Claus-Images-17

- Stop, please! φώναξε. Where are you going without me?

Ο Σίντερ Κλάας έκανε τις συστάσεις. Ήταν ο Φάδερ Κρίστμας από την Αγγλία. Και σαν ταξιδεμένος στας Ευρώπας και στην Αμερική, έκανε και τη μετάφραση. Είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων, εξήγησε, αυτός που σκορπίζει τη χαρά και τη διάθεση για γλέντι. Νομίζω θα τον χρειαστούμε, πρόσθεσε. Αρκεί να μην αρχίσει να πίνει και δεν ξέρει τι λέει και τι κάνει!

- Όλοι οι καλοί χωράνε, είπε ο Αϊ - Βασίλης. Να έρθει μαζί μας. Καλωσόρισες στην παρέα μας Φάδερ Κρίστμας. Και άνοιξε την αγκαλιά του και τον φίλησε σταυρωτά όπως συνηθίζουνε από παλιά στην Ελλάδα.

Στο βάθος μακριά θόρυβος μεγάλος ακούστηκε. Μικρά πλασματάκια με παράξενες μορφές έρχονταν χοροπηδώντας και φωνάζοντας ακαταλαβίστικες λέξεις.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Jul%252520lads

- Αυτοί μας έλειπαν τώρα, γκρίνιαξε ο Σίντερ Κλάας. Όπου γάμος και χαρά, οι Καλικαντζάροι πρώτοι.

- No, no, διαμαρτυρήθηκε ο Father Christmas. Not Kalikantzari, elves are. Jultomte, Julenisse,  Julemand,  Joulupukki and the Yule Goat.

- Τι ξωτικά και πράσιν' άλογα; Εμείς στην Ελλάδα Καλικαντζάρους τα λέμε και αυτό το τραγί είναι ίδιος ο αρχαίος Πάνας! Δεν έχουν καμιά δουλειά εδώ τα πλάσματα του Εξαποδώ, δήλωσε ορθά κοφτά ο Σίντερ Κλάας.  

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Jul%252520goat%2525206

- Μα δεν μπορούμε, Άγιε Πατέρα να τους προσβάλλουμε, είπε τότε η Μπεφάνα. Πάνε πολλά χρόνια τώρα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους τα Χριστούγεννα. Εσείς βέβαια έχετε πάντα κοντά σας τον Μαύρο Πιτ και σας βοηθάει. Μα ακόμη και ο απόγονός σας, ο Σάντα Κλάους, τα έχει από καιρό μπάσει στο σπίτι του.

- Γι' αυτό τον έκαναν σαν τα μούτρα τους...  Τέλος πάντων, εδώ που είμαστε θα αποφασίσει ο Αϊ - Βασίλης.

Στο μεταξύ τα Ξωτικά είχαν φτάσει κοντά και το είχαν ρίξει στο χιονοπόλεμο με το λιωμένο χιόνι. Μια ξώφαλτση μπαλιά γεμάτη λάσπες βρήκε και τη Μπεφάνα και άρχισε να τα κυνηγά με το σκουπόξυλο.

- Θα σας πιάσω ζωντόβολα και θα δείτε τι θα σας κάνω!

- Krampus, τρεχάτε, πού είστε να βοηθήσετε; φώναζε έξαλλος με τη συμπεριφορά των Ξωτικών και ο Σίντερ Κλάας.

Κάτι μαυριδερά πλάσματα, με κέρατα στο κεφάλι, πετάχτηκαν πίσω από τη θημωνιά. Ήταν τα Krampus. Ειδικοί συνεργάτες του  στο μοίρασμα των δώρων για τα άτακτα παιδιά.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Krampus

Τα Ξωτικούλια μόλις τα είδαν, έμειναν αγαλματάκια ακούνητα αγέλαστα.

- Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος, τους είπε θυμωμένος ο Σίντερ Κλάας. Τι το περάσατε εδώ; Σουηδία να κάνετε ό,τι θέλετε;

- Μην τα μαλώνεις, Νικόλαε, τα παιδιά. Ακούστηκε τότε η γλυκιά φωνή του Αϊ - Βασίλη. Με τα μαλώματα και τις φωνές κανείς ποτέ δε διόρθωσε τη συμπεριφορά του. Μπορεί από φόβο να κάθεται για λίγο ήσυχος, μα μετά κάνει ακόμη χειρότερες σκανταλιές. Αγάπη και μόνο αγάπη είναι το όπλο.  Κι έβγαλε μέσα από τα άμφιά του μια χούφτα αμύγδαλα και καρύδια και τα μοίρασε στους μικρούς αταχτούληδες.

Λαμπύρισαν τα ματάκια τους από χαρά. Νιαμ, νιαμ, ροκάνιζαν με τα μυτερά τους δοντάκια τους ξηρούς καρπούς και έδειχναν με κάθε τρόπο την ευχαρίστησή τους που γλίτωσαν την τιμωρία.

- Άντε και να μη χάνουμε καιρό, είπε τότε ο Αϊ - Βασίλης. Τα παιδιά περιμένουν. Πρέπει από όλα να περάσουμε και να τους δώσουμε τις ευχές μας και την αγάπη μας για το νέο χρόνο.

Το αστέρι ψηλά στον ουρανό έφεγγε με τις ακτίνες του το δρόμο τους. Οι νεράιδες τους ακολουθούσαν πετώντας και με τα μαγικά τους πέπλα τους προστάτευαν από το κρύο. Μαγεμένες και οι ίδιες από τις εξελίξεις... Πού να το φανταστούν τι θα γινόταν σαν πήραν την απόφαση να παγώσουν την Πρωτοχρονιά; Και πως τίποτε δεν μπορεί να νικήσει την αγάπη;

Ο μόνος που έλειπε από την παρέα ήταν ο Σάντα Κλάους. Μα και τι να τον κάνουν; Να πεις πως ήταν και αληθινός; Οι πένες των σκιτσογράφων των έφτιαξαν και οι ρίμες ποιητών της συμφοράς. Μέχρι που τον περίλαβαν οι διαφημιστές και τον έχωσαν με το έτσι θέλω παντού. Να πίνει κόκα κόλα, να πετάει με έλκηθρο, να μαστορεύει στο Βόρειο Πόλο και βεβαίως βεβαίως να χώνεται στις καμινάδες. Αμ, το άλλο; Που το παίζει Μπιγκ Μπράδερ και όλα τα βλέπει και όλες τις σκανταλιές σημειώνει; Νομίζετε πως αρέσει στα παιδιά ένας τέτοιος Αϊ - Βασίλης; Η ψυχούλα τους το ξέρει. Μα έτσι που τα φοβερίζουν ότι μόνο τα καλά παιδιά θα πάρουν δώρο, τολμάνε να πούνε τη γνώμη τους; Όσο τολμήσανε και οι μεγάλοι να σκίσουν το μνημόνιο. Ας μείνει λοιπόν στην Αμερική.  Εμάς μας είναι ντιπ άχρηστος!

Η αλήθεια είναι πως απόντες ήταν και μερικοί ακόμη.

Πρώτα πρώτα ο παππούς Χιονιάς, ο Ντεντ Μόροζ, με τη Χιονούλα, την εγγονούλα του. Που τους αφήσαμε στη Ρωσία να μοιράζουν τα δώρα τους την ίδια ακριβώς νύχτα, τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς. Πού να προλάβουν να έρθουν και εδώ;  Μεγάλη χώρα η Ρωσία και έχουν τα δικά τους προβλήματα να λύσουν...

Κι ο Περ Νοέλ...  ούτε αυτός τα κατάφερε. Ήταν μια δύσκολη χρονιά φέτος στη Γαλλία, δικαιολογήθηκε με tweet που ανέβασε. Κι έπρεπε να μείνει κοντά στα παιδιά του Παρισιού μέχρι να γαληνέψει η καρδούλα τους και να σταματήσουν να φοβούνται.

Όσο για τον άλλο, τον Γερμανό, φοβήθηκε ο ίδιος να έρθει κατά Ελλάδα μεριά. Μη βρει την πόρτα κλειστή όταν γυρίσει πίσω που τόλμησε να μας βοηθήσει. Και όπως και να το κάνουμε ήταν και λεπτή η θέση του. Τι να έρθει και τι να δει εδώ και να μην ντραπεί για τα κατορθώματα των δικών του; Και δε σου λέω μόνο για τα Ελληνόπουλα. Σου λέω και για όλα τα άλλα παιδάκια που έφτασαν στην Ελλάδα. Και όσα φτάνουν κάθε μέρα. Και κυρίως για εκείνα που δεν τα κατάφεραν. Ο  Βάιναχτσμαν έκανε καλά που δεν ήρθε και έμεινε στη Γερμανία. Άσε που θα έπαιρναν και φωτιά τα τηλεοπτικά πάνελ χρονιάρες μέρες. Τι θέλει ο Γερμανός στην Ελλάδα και γιατί τον άφησαν να έρθει και άλλα τέτοια.

Όλοι οι άλλοι όμως παρόντες. Με επικεφαλής τον Αϊ - Βασίλη. Που όλους τους καταδέχεται και όλους θέλει να τους καλοκαρδίζει. Είναι ο χαρακτήρας του έτσι. Θες γιατί τον μεγάλωσε η οικογένειά του με τέτοιες αρχές; Θες λόγω της τεράστιας μόρφωσής του; Αυτός είναι ο Αϊ - Βασίλης και δεν αλλάζει. Κι ας προσπάθησαν αρκετοί για το αντίθετο.

Ζει εδώ και αιώνες στις καρδιές των ανθρώπων του λαού μας. Και μόνο αν ξεριζώσεις τις καρδιές μας, θα ξεριζώσεις και τον Αϊ - Βασίλη. Όπως ζει και στα βιβλία που έγραψε. Και θα ζει όσο οι άνθρωποι τα διαβάζουν. Δεν τον έπλασε η φαντασία κανενός ούτε η πένα των άλλων. Ήταν άνθρωπος με σάρκα και οστά, αληθινός, και με τα έργα του και το καλαμάρι του κατάφερε να μείνει αθάνατος. Σύμβολο της ανθρωπιάς και της μόρφωσης. Γνήσιο τέκνο του πολιτισμού μας.

Κι άλλο τόσο ο δικός μας Αϊ - Βασίλης μάς θυμίζει εκείνες τις πατρίδες που δε θέλουμε να λησμονήσουμε. Την Καππαδοκία και τη Μικρασία ολόκληρη. Εκεί που για χιλιάδες χρόνια χτύπαγε η καρδιά της Ελλάδας. Μεγαλουργώντας και γράφοντας  χρυσές σελίδες στο μεγάλο βιβλίο της Ανθρωπότητας. Με τον Οδυσσέα στην Τροία, τους φιλοσόφους της Ιωνίας, το Μεγαλέξανδρο, το Διγενή Ακρίτα και τόσους άλλους. Μέχρι που έγινε η μεγάλη καταστροφή και υπέγραψαν οι δυνατοί της Γης τη συνθήκη της Λωζάνης. Μα καμιά συμφωνία δεν κάναμε για τον Αϊ - Βασίλη. Ούτε και στο μνημόνιο έγραφε τίποτα. Όσο προκάμαμε να το διαβάσουμε... Δε θέλουμε και δεν πρέπει να ξεριζώσουμε τον Αϊ - Βασίλη από τη γη του. Τέτοιο χατίρι δε θα κάνουμε σε κανέναν. Κάθε Πρωτοχρονιά θα έρχεται από την Καισαρεία  με τις φωνούλες των παιδιών, στο ραβδί του ακουμπισμένος. Φέρνοντας μαζί και τον καινούργιο χρόνο.

Δεν είναι γέρος, δεν είναι παιδί, δεν είναι ξωτικό. Δε φωνάζει χο - χο - χο και δεν έχει ταράνδους και έλκηθρο. Ούτε χώνεται σε καμινάδες. Αυτός είναι ο Αϊ - Βασίλης. Ο δικός μας και μοναδικός Αϊ - Βασίλης στον κόσμο όλο!

Προσοχή λοιπόν από δω και πέρα. Μην το ξαναξεχάσουμε. Μην τον μπερδέψουμε και πάλι με τον Σάντα Κλάους. Γιατί οι νεράιδες του Γκιόρεμε*  δεν αστειεύονται. Και τις βλέπω να παγώνουν και την Πρωτοχρονιά και το χρόνο ολάκερο.

Καλή χρονιά να έχουμε και Χρόνια Πολλά!

ΥΓ Ήταν και τα Καλικαντζάρια εκεί και στήσανε χορό.

- Γιούχου, φώναζαν και τραγουδούσαν. Ξεπάγωσε η Πρωτοχρονιά. Θα ψηθούν οι γαλοπούλες και θα φάμε κι εμείς κανένα κοψίδι!

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ %2525CE%25259A%2525CE%2525B1%2525CE%2525BB%2525CE%2525B9%2525CE%2525BA%2525CE%2525AC%2525CE%2525BD%2525CF%252584%2525CE%2525B6%2525CE%2525B1%2525CF%252581%2525CE%2525BF%2525CF%252582

Ήμουνα κι εγώ σε μια γωνιά και πήρα να γράφω τα καθέκαστα να τα μάθει ο κόσμος ούλος και πιο πολύ τα παιδιά.

Με αγάπη

Μαριορή

___________________________________

* Γκιόρεμε: Κοιλάδα της Καππαδοκίας, κοντά στην Καισάρεια, γνωστή για τα τεράστια βράχια της με τα παράξενα σχήματα. Κάποια θυμίζουν καμινάδες. Οι παραδόσεις λένε πως είναι καμινάδες από νεραϊδόσπιτα.

ΟΙ ΝΕΡΑΪΔΕΣ ΤΟΥ ΓΚΙΟΡΕΜΕ ΚΑΙ Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ TURKEY10


[i]Μαριορή: Η Μαριορή είναι εδώ και πολλά χρόνια δασκάλα σε μικρά παιδιά. Κάποτε ευτύχησε να διδάξει και τα Μικρά Τερατάκια. Κοντά τους έμαθε πως το μεγάλο όπλο είναι η αγάπη. Τα πρώτα της χρόνια ήταν όμως ναυτικός. Ταξίδεψε σε πολλές γωνιές της Γης και είδε πώς γιορτάζουν οι άνθρωποι στις άλλες χώρες τα Χριστούγεννα. Σαν παιδί μεγάλωσε σε χωριό και με τα Λαϊκά Παραμύθια του νονού της, του Γεωργίου Μέγα. Το "Μαριορή" όμως το κέρδισε νωρίτερα, από το παραμύθι της Μαριορής του Μυλωνά που της έλεγε κάθε βράδυ ο πατέρας της. Αργότερα συνάντησε στη ζωή της σπουδαίους δασκάλους. Το Δημήτρη Λιαντίνη που τη δίδαξε να μη λέει ποτέ ψέματα στα παιδιά και να σέβεται τη σοφία των απλών ανθρώπων του λαού μας. Πολλά χρωστάει και στον Αντρέα Μήτσου, κοντά του διδάχτηκε να αναζητεί τη βαθύτερη αλήθεια της ψυχούλας της και να την απιθώνει με λέξεις. Στο χαρτί ή και κατά τη μοντέρνα συνήθεια, στο ίντερνετ. Είναι βλέπεις και η Σιωπή του Ξερόχορτου του συμπατριώτη της Σωτήρη Δημητρίου, που της άλλαξε τα μυαλά. Προτιμά να λέει τις ιστορίες της και να μπορούν ελεύθερα να τις διαβάζουν όλοι. Ειδικά στις εποχές που τώρα ζούμε. Όσο για τις παιδαγωγικές της αντιλήψεις και πρακτικές, τις οφείλει κυρίως στη νηπιαγωγό μανούλα της. Τη δύναμη της αγάπης και την αξεπέραστη δυναμική των παραμυθιών...
ΜΑΡΙΟΡΗ
ΜΑΡΙΟΡΗ

Αριθμός μηνυμάτων : 5300
Εγγραφή : 13/01/2008

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή


 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης