Κάνουν την Ελλάδα Αργεντινή, λένε οι ΦΑΪΝΑΝΣΙΑΛ ΤΑΪΜΣ

Πέρυσι, όταν ψηφίστηκε το Μνημόνιο 1, κατακλύστηκαν τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο με απειλές ότι η Ελλάδα θα γίνει Αργεντινή. Ως τότε εμείς ούτε που γνωρίζαμε, οι πολλοί τουλάχιστον, την περιπέτεια της μακρινής αυτής χώρας. Και τη σχέση της με το Δ.Ν.Τ.

Θυμάμαι μάλιστα να διαβάζω συνεντεύξεις ανθρώπων που είχαν υπηρετήσει ως στελέχη του ΔΝΤ και να παρουσιάζουν μαύρο το μέλλον της Ελλάδας από τη στιγμή που δέχθηκε να ψηφίσει το Μνημόνιο, και να μη θέλω να πιστέψω όσα έλεγαν.

Χαρακτηριστικά παραθέτω το ακόλουθο:

http://peiratikoreportaz.blogspot.com/2010/05/blog-post_1341.html



Ένα άρθρο γραμμένο από τον Δόκτωρα Mark Weisbrot, διακεκριμένου οικονομολόγου (Washington D.C.) που έζησε τα γεγονότα της Αργεντινής από κοντά.

Ερ.: Στην Ελλάδα κύριε καθηγητά, δεν γνωρίζουμε πολλά για το τι έγινε στην Αργεντινή με το ΔΝΤ. Το μόνο που θυμάμαι (και μ’ έχει σημαδέψει), είναι ένα πλάνο από κάπου ψηλά, που έδειχνε μία “αδέσποτη” αγελάδα να τρέχει και κόσμο, πολύ κόσμο, να την κομματιάζει ενώ ήταν ζωντανή (!) όπως έλεγε ο σπίκερ, για να εξασφαλίσει κρέας.

Απ.: Νεαρέ μου, όταν δεις μάνα να εκλιπαρεί να κόψουν κομμάτι από το κρέας της για να φάει το παιδί της, ίσως καταλάβεις αυτό που πάνε να σας κάνουν… Ντρέπομαι για τον εαυτό μου γιατί ήμουν ένα κομμάτι αυτών των αδίστακτων ανθρώπων. Ο Θεός να σας βοηθήσει, να μην πέσετε στα νύχια τους. Ο μόνος τρόπος να επιβιώσετε είναι επί ένα μήνα κάθε ημέρα συνέχεια να βγαίνετε σύσσωμοι και ενωμένοι 8 εκατομμύρια άνθρωποι, μιλάω για τους ενήλικες, στους δρόμους μέχρι να ανασταλούν όλες μα όλες οι καθημερινές λειτουργίες. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εκβιαστεί η Ε.Ε. αρκετά ώστε να δώσει χρήματα και άτοκα μάλιστα, τα οποία και διαθέτει. Δεν είστε ξέμπαρκοι, για όνομα του Θεού, ενώ η Αργεντινή ήταν εντελώς μόνη και απροστάτευτη.

Η Ε.Ε. δεν επιθυμεί κάτι αντίστοιχο –μα πρέπει να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση πλέον από κάτω προς τα πάνω και όχι αντιστρόφως. Η μόνη σωτηρία πλέον είναι να εξαναγκάσετε τη Γερμανία να πληρώσει τα 74 δις. € που χρωστάει στην Ελλάδα για την περίοδο 1939-1945.

Μάλιστα ακούγεται ταυτόχρονα σε πολλούς κύκλους στη Γενεύη όπου ζω, ότι η Ελβετία θα δώσει ως δώρο στην Ελλάδα, δίχως απαίτηση επιστροφής, 100 δις. €, ώστε να μην οδηγηθεί ευρωπαϊκή χώρα, με τέτοιες τραγικές συνέπειες, στο στόμα του λιονταριού.

Πιστέψτε με, στην Ουγγαρία ήταν πιο ομαλά τα πράγματα, στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για μαζική καταστροφή όλου του κοινωνικού ιστού με τραγικές συνέπειες, όπου το μηνιαίο εισόδημα ακόμα και στις ιδιωτικές εταιρίες θα μειωθεί από 1000 ευρώ φερ’ ειπείν, στα 250 ευρώ, ενώ οι τράπεζες θα επιτρέπουν την ανάληψη πλαφόν των 100 ευρώ ανά ημερολογιακού μήνα.

Η Κυβέρνησή που τώρα σας κυβερνάει, προσφέρουν τα κλειδιά στους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. να συμβεί κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στην Αργεντινή.

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να απαιτήσει ο Ελληνικός λαός και με τη βία όπου κρίνει, την προσέλευση όλων των υπευθύνων που έκλεψαν τον Έλληνα φορολογούμενο στην δικαιοσύνη, και ξέρουνε όλοι στην Ελλάδα ποιοί είναι αυτοί, και την εκδίκαση των προηγούμενων δυο κυβερνήσεων της Ελλάδος, με τελικό σκοπό την ισόβια φυλάκισή τους. Ταυτόχρονα θα πρέπει ο κάθε πολίτης της Ελλάδος να διασφαλίσει την αλλαγή πορείας της τωρινής Κυβέρνησης, η οποία προμελετημένα και εσκεμμένα προδίδει τον Ελληνικό λαό με την επιθυμία την πλήρης υποταγή του καθώς και την εξαθλίωσή του οδηγώντας τον προς το Δ.Ν.Τ. Το να έχει αναλάβει το Δ..Ν.Τ. μια χώρα σημαίνει την εφόρου ζωής σχεδόν ομηρία του στο χρέος. Στο διεθνές οικονομικό σύστημα, το χρέος ισούται με χρήμα και άρα κέρδος για τους ανθρώπους, που όχι μόνον έχουν δημιουργήσει την οικονομική κρίση, αλλά και τους καρχαρίες του Δ.Ν.Τ. που καιροφυλακτούν να αναλάβουν άμεσα την δράση της εξαθλίωσης στην Ελλάδα.

Αυτά δεν είναι τα λόγια κάποιου θεοσεβούμενου ή ανθρωπιστή, αλλά ούτε και αυτά ενός ξεπεσμένου ή ξεχασμένου κομμουνιστή ή ρομαντικού αριστερού. Είναι τα λόγια ενός τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή μίας περήφανης χώρας. Ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση που προετοίμασε καλά το κλίμα για να εκχωρήσει την Εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη μάστιγα του πλανήτη.

Στην Αργεντινή με το που έλαβε δράση το Δ.Ν.Τ., ο κόσμος βγήκε με τσεκούρια, χαντζάρες και πριόνια στους δρόμους και εισέβαλαν σε τράπεζες, στα Μ.Μ.Ε. και σε κυβερνητικά κτίρια, σφάζοντας και αποκεφαλίζοντας στην κυριολεξία τραπεζικούς υπαλλήλους, διευθυντές, δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι στην κορυφή της διαφθοράς και της απάτης, καθώς και στελέχη και μέλη βιομηχανιών, της Κυβέρνησης, Κυβερνητικούς Εκπροσώπους και συγκεκριμένα μέλη της Κυβέρνησης του αντίστοιχου Υπουργείου Οικονομικών. Ο συνολικός αριθμών των θυμάτων επισήμως κατά την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής ήταν περί των 25.000, αλλά φυσικά ο αριθμός που ανακοίνωναν τα Μ.Μ.Ε. της χώρας και με την διαταγή του Δ.Ν.Τ. ήταν κατά πολύ λιγότερος και συγκεκριμένα είχανε αναφέρει μόνον 27 θανάτους.

Έφτιαξαν πόλεις, μέσα στις πόλεις. Τις ονόμασαν villas miserias, πόλεις της μιζέριας… Εκεί πότιζαν τον κόσμο κοκαΐνη, επεξεργασμένη με χλωρίνη και ασβέστη και άλλα ναρκωτικά της μιας δόσης, που παρουσιάστηκαν εν αφθονία άξαφνα, όταν ο εφιάλτης είχε αρχίσει. Ήταν περήφανος λαός οι Αργεντίνοι… όπως και οι Έλληνες και δεν είδα μάνες στην Αργεντινή να πουλάνε τα παιδιά τους, όπως γίνεται στο L.A. από το 1960. Είδα όμως ανθρώπους να χάνουν τα πάντα και στο τέλος τη ζωή τους, όταν δεν υπήρχε τίποτα να δώσουν, όσα δεν πήραν οι τράπεζες τα πήραν οι έμποροι… Ο κόσμος έπρεπε να αποχαυνωθεί, να μην αντιστέκεται. Να πεθαίνει με τη μιζέρια του. Γι’ αυτό έβγαλαν έτσι αυτές τις ψευτοπόλεις. Έπνιγαν εκεί την οργή και την δυστυχία τους…

Γι αυτό και εξάλλου η προ-μελετημένη υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας και η μαζική προώθηση και πώληση των ναρκωτικών, μέχρι όπως μαρτυρείται και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό από ανθρώπους που έχουν και είχαν ανέκαθεν στενές επαφές με την ζούγκλα των ιδιωτικών καναλιών, κυβερνητικά στελέχη, πολιτικούς, μεγαλοδικηγόρους, βιομήχανους και ανθρώπους γενικότερα που εξυπηρετούν μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες. Ημερησίως στο κέντρο της Αθήνας πεθαίνουν περίπου 140 άνθρωποι, κυρίως μετανάστες από ναρκωτικά νοθευμένα.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το πόσο εύκολα σώπαιναν όλοι οι ενοχλητικοί. Στην Αργεντινή του τότε, όπως και στην Ελλάδα του τώρα, όλα τα ΜΜΕ διατυμπάνιζαν την «ανάγκη της βοήθειας». Στην αρχή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει. Τι ειρωνεία και αυτή. Τους έπεισαν με τον φόβο της πτώχευσης και εντέλει η σωτηρία ήρθε μόνο με την πτώχευση!!! Είχαν όλοι την εντύπωση ότι σώσαμε τη χώρα που ήταν ανίκανη και με διεφθαρμένες κυβερνήσεις. Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν οι ανταποκριτές, όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Πρέπει εσείς στην Ελλάδα να ξυπνήσετε τώρα προτού να είναι αργά, πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να αποφύγετε το Δ.Ν.Τ.

Ήδη οι εφημερίδες του Σαββατοκύριακου 17-18 Απριλίου 2010 στη χώρα σας, απειλούν για μαζικές απολύσεις περί των 350.000 εργαζομένων και εσείς ακόμα κοιμάστε όρθιοι, αντί να έχετε αποκλείσει τη Βουλή σας με την απειλή μαζικής βίας. Σας κοροϊδεύουν, λεφτά και μάλιστα πάρα πολλά υπάρχουν.

Για το Δ.Ν.Τ. είχαν την εντύπωση ότι οι Αργεντίνοι μας θεωρούν σωτήρες… Ποτέ δεν προέβαλλαν τίποτα από την πραγματικότητα. Μόνο κάτι ρεπορτάζ γραμμένα στις αρχές, με κόσμο να κάνει δηλώσεις κατά των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι τους οδήγησαν στην πείνα, ευχαριστώντας τις ΗΠΑ που θα τους έσωνε. Ακόμα και οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες… Τις προέβαλλαν σαν κομμουνιστές ή αριστερά κομμουνιστικά κόμματα που αντιδρούσαν. Εγώ έβλεπα στο Μπουένος Άιρες την λεωφόρο γεμάτη από εξαγριωμένους να ουρλιάζουν “θέλουμε τη χώρα μας πίσω”! Θέλουμε τα δολάρια μας πίσω!

Οι τηλεοράσεις έδειχναν μερικές δεκάδες κομμουνιστές με κόκκινες σημαίες που διαμαρτύρονταν. Στην πραγματικότητα ο κόσμος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες. Ίσως εκατομμύρια. Τους έβλεπα, έβγαιναν από τα σπίτια τους και ενώνονταν με τις πορείες… δεν υπήρχε συντονισμός. Ότι Αμερικάνικη επιχείρηση υπήρχε, έκλεινε και την φύλαγαν πάνοπλοι αστυνομικοί.

Δεν κυκλοφορούσαμε βέβαια τότε. Μετά από κάποιες συγκεντρώσεις θυμάμαι έβγαινα από το ξενοδοχείο και έβλεπα τόσες πέτρες κάτω, που νόμιζα ότι γκρεμίστηκε κάποιο κτίριο. Μεγάλη οργή.

Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Άνθρωποι που δεν έμοιαζαν πλιατσικολόγοι. Ακόμα και μεσήλικες, σίγουρα πολλοί είχαν οικογένειες… μου έκανε εντύπωση. Έβγαιναν και συγκρούονταν με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που τους πήρες το σπίτι τους και το χαμόγελο τους. Όχι, ούτε μια στιγμή δεν τους χαρακτήρισα “τρομοκράτες”. Θα ήταν άδικο. Φαντάσου να υπηρετείς το Law and Order και να μη μπορείς να κρύψεις την συμπάθεια σου για αυτούς που ίσως από τις τηλεοράσεις θα τους χαρακτήριζες αλλιώς. Ήθελαν τη χώρα τους πίσω. Έβγαιναν με Αργεντίνικες σημαίες και απαιτούσαν να φύγουμε…

Στην Ελλάδα συμβαίνει και το εξής: τα πετρέλαια στο Αιγαίο επιθυμούν να τα εκμεταλλευτούν πλήρως και μόνο οι Γερμανοί, ώστε κατ’ αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν την κυριαρχία τους και επιτέλους να βγούνε νικητές από έναν παγκόσμιο πόλεμο έχοντας ήδη δημιουργήσει 2 και χάνοντάς τους. Τον 3ο αυτόν, μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ως οικονομικό πόλεμο.

Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι ότι η Ευρώπη και η Ε.Ε. δεν φαίνονται γενικότερα να ενδιαφέρονται να σώσουν το ευρώ τους διότι αν διπλώσει η Ελλάδα, το ευρώ θα είναι εντελώς άχρηστο στις διεθνές αγορές και σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια, το ευρώ θα καταρρεύσει βυθίζοντας σε τύπου Αργεντίνικης κρίσης όχι μόνον την Ελλάδα αλλά και όλες τις χώρες μέλη της Ε.Ε.

Γιατί δεν βοηθούν και γιατί έχουν αφήσει την Ελλάδα στην τύχη της ακόμα και προς το παρόν ουδείς δεν μπορεί να δώσει εξήγηση. Ένα είναι σίγουρο, ότι σε μια εβδομάδα από σήμερα η Ελλάδα δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδια αν επιτρέψετε στην Κυβέρνησή σας και στα Μ.Μ.Ε. να συνεχίσουν να καθορίζουν εσκεμμένα την πορεία σας προς την κόλαση του Δάντη.

Σήμερα, όμως, συγκλίνουν, εκ των πραγμάτων, τα συμφέροντα του Αμερικανού Προέδρου, Ομπάμα, και του γ. Διευθυντή του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, σε μια εμπλοκή του ΔΝΤ, με την Ελλάδα, με την νέα όμως αποκατεστημένη μορφή του, που σαν θεωρητική αρματωσιά και πρακτική θα ανατρέπει τη σημερινή εικόνα και θα πλησιάζει στην ειδυλλιακή παραδοσιακή πρακτική του, του Φίλου των Εθνών!

Ο μεν πρ. Ομπάμα γιατί θέλει νέο κύρος στο εγχείρημά του για επιβολή κρατικού ελέγχου στο διεθνές Χρηματ/τικό Σύστημα, του οποίου έχασε τον α΄ γύρο. Και ο κ. Ντ. Στρος Καν του ΔΝΤ θα επιθυμούσε σφόδρα ένα έπαθλο 10 εκατομμυρίων ικανοποιημένων από τους παραδείσιους σχεδόν όρους παρέμβασης ενός νέου ΔΝΤ Ελλήνων.

Το διάβασα, λέω, πέρυσι το Μάιο, όταν δημοσιεύτηκε σε ιστολόγιο δημοσιογραφικό του Πειραιά. Κι αδυνατούσα να πιστέψω τα λόγια αυτού του ανθρώπου. Τα βρήκα και υπερβολικά και με ενόχλησαν όσα έλεγε περί βίας. Μου πέρασε μάλιστα από το μυαλό ότι πάνε για μια ακόμη φορά να μας βάλουν τους Έλληνες να φαγωθούμε μεταξύ μας. Να μην το σκεφτώ βλέποντας ότι αυτός που μιλάει υπήρξε στέλεχος του ΔΝΤ κι όμως καταφέρεται τόσο έντονα εναντίον του; Κι όταν η επίσημη πολιτεία προσπαθεί να με πείσει ότι η μόνη σανίδα σωτηρίας για την οικονομία της πατρίδας μας είναι η στήριξη του ΔΝΤ;

Τώρα όμως έχει περάσει πάνω από χρόνος. Από την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου. Και ήδη η χώρα μου ψήφισε και το επόμενο, το Μεσοπρόθεσμο όπως το λένε. Τώρα, όλοι γνωρίζουμε και όλοι παραδέχονται ότι οι σκληροί όροι του πρώτου Μνημονίου δεν κατάφεραν να βγάλουν τη χώρα από την απειλή της οικονομικής καταστροφής. Και νέοι, επαχθέστεροι όροι, ψηφίστηκαν.

Πέρυσι, με το πρώτο μνημόνιο, μου έκοψαν 3.000 ευρώ από το μισθό. Και με προοπτική για αυξανόμενη μείωση τα επόμενα χρόνια. πχ για το 2011 η περικοπή σύμφωνα με μελέτη της ΔΟΕ και για το δικό μου κλιμάκιο ήταν 3.500 ευρώ.

Τώρα με τα νέα μέτρα έχουμε νέα μείωση μισθών. Αλλά και 4.000 - 5.000 ευρώ περικοπή από το εφάπαξ.

Είναι τρελά λεφτά αυτά για έναν χαμηλόμισθο άνθρωπο. Η ίδια του η επιβίωση τίθεται σε κίνδυνο με τέτοιες άγριες περικοπές. Όταν μάλιστα τα πάντα τριγύρω ακριβαίνουν.

Τώρα πια δεν ξέρω τι να πιστέψω. Και κάθε μέρα που ξημερώνει φοβάμαι πως θα έρθουν και άλλα μέτρα. Έτσι κι αλλιώς κανείς δεν το αποκλείει αυτό. Πως θα χρειασθούν και άλλα μέτρα, ακόμη πιο σκληρά, για να σωθεί η οικονομία.

Φοβάμαι.

Το αύριο προβάλλει τρομακτικό και με πιάνει πανικός πώς θα τα βγάλω πέρα.

Ήδη έχω αναγκαστεί να κάνω μεγάλες αλλαγές στη ζωή μου. Στο πώς ψωνίζω, τι ψωνίζω, πώς ζω. Δεν είμαι πια ο άνθρωπος που ήμουν. Οικειοθελώς έκοψα το τηλέφωνο. Δεν το σήκωνε πια η τσέπη μου να πληρώνω και τηλέφωνο και κινητό.

Ρούχα και παπούτσια φοράω ότι υπήρχε ήδη από παλιά στη ντουλάπα.

Στο τραπέζι μου συνήθως υπάρχουν ζυμαρικά. Ή και κανένα κατεψυγμένο ψαρικό.

Τρέμω στην ιδέα πως κάποιο μηχάνημα μπορεί να χαλάσει. Γιατί ξέρω πως δε θα μπορέσω να το αντικαταστήσω.

Κι ακόμη χειρότερα με πιάνει πανικός για θέματα υγείας. Προσπαθώ να κρατήσω ένα κομπόδεμα για μια ώρα ανάγκης. Αλλά πού να το κρατήσω; Όταν ακούγονται διάφορα για τις τράπεζες; Κι όταν οι ληστείες και οι κλοπές είναι στα ύψη;

Τώρα πια το έχω πάρει απόφαση ότι η ζωή μου θα γίνεται κάθε μέρα και χειρότερη. Αλλά μέχρι πού θα φτάσει; Μέχρι το σημείο που περιέγραφε εκείνος ο τύπος; Ο Mark Weisbrot; Είναι δυνατόν να μας συμβούν τέτοια πράγματα; Εδώ είμαστε Ευρώπη. Πώς μπορεί να γίνουμε έτσι;

Σήμερα όμως έλαβα και τη χαριστική βολή. Διαβάζοντας Ελευθεροτυπία. Και άρθρο που αναφερόταν στους ΦΑΪΝΑΝΣΙΑΛ ΤΑΪΜΣ. Αυτή τη φορά δεν τα λέει ένας άγνωστος σε μένα έστω και διακεκριμένος οικονομολόγος. Μα ένα έντυπο κύρους. Πως θα κάνουν την Ελλάδα Αργεντινή:

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=290444

ΔΥΟ ΑΡΘΡΑ ΣΤΟΥΣ «ΦΑΪΝΑΝΣΙΑΛ ΤΑΪΜΣ» ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

«Κάνουν την Ελλάδα Αργεντινή παρ' όλο που μπορεί να σωθεί»

Του ΜΠΑΜΠΗ ΜΙΧΑΛΗ

Η Ε.Ε. διακινδυνεύει να δημιουργήσει μια «Αργεντινή του Αιγαίου», παρ' ότι υπάρχει ακόμη λύση για να σωθεί η Ελλάδα από τη χρεοκοπία. Το συμπέρασμα αυτό εξάγεται από δύο διαφορετικά άρθρα που δημοσιεύτηκαν τις τελευταίες ημέρες στους «Financial Times» με αφορμή την ελληνική κρίση.

Τι πρόκειται να μας συμβεί; Πλέον δεν έχω το δικαίωμα να προσπερνώ τέτοια άρθρα και να λέω άστους να λένε αρλούμπες. Εδώ είναι η Ελλάδα και προσπαθούν να μας πανικοβάλουν. Αλλά και δεν ξέρω τι να πιστέψω. Ένα χρόνο μετά το πρώτο Μνημόνιο και με το Μεσοπρόθεσμο να έχει ψηφιστεί. Και με τον κ. Γιούνκερ να κάνει λόγο ακόμη και για την εθνική μας κυριαρχία.

https://xarinpaideias.forumgreek.com/t135-topic#542

Ναι, βιάστηκαν να τον διαψεύσουν οι δικοί μας πολιτικοί. Μα, το είπα. Δεν ξέρω πια τι και ποιον να πιστέψω. Όλους τους ακούω και όλα τα προσέχω. Μπας και βγάλω συμπέρασμα. Μα συμπέρασμα είναι αδύνατον να βγάλω. Εκτός από τη διαρκή επιδείνωση της θέσης μας. Το τέρμα όμως της διαδρομής, πού θα καταλήξει όλο αυτό, είναι άγνωστο και αβέβαιο.

Θα ήθελα να πιστέψω πως όσα τραβάμε θα μας βγάλουν από το τούνελ. Να πιάσουν τόπο οι θυσίες μας. Και να σωθεί η πατρίδα.

Μα έχω χάσει την πίστη μου. Και φοβάμαι πολύ. Πως θα γίνουν κι άλλα που ούτε να τα φανταστώ σήμερα δεν μπορώ. Όπως ακριβώς δυο χρόνια πριν κανείς δε φανταζόταν πως θα έκοβαν το 13ο και το 14ο μισθό των δημοσίων υπαλλήλων. Τώρα ακούω να αναμασάνε τη στάση πληρωμών και με πιάνει τρόμος. Γιατί όλα τα τρομακτικά έτσι ξεκίνησαν. Με διαδόσεις και διαψεύσεις και μετά ξαφνικά ψηφίζονταν και έμπαιναν σε εφαρμογή.

Και δεν ξέρω και τι είναι αυτή η στάση πληρωμών. Θα δουλεύω και δε θα πληρώνομαι; Όπως οι συνάδελφοι ωρομίσθιοι; Θα περνάνε οι μήνες, θα πηγαίνω στη δουλειά, και θα παρακαλάω μπας και μου δώσουν κάποιες δεκάρες;

Με ποιον τρόπο θα πληρώνω το νοίκι, το ρεύμα, το νερό, το φαγητό;

Μήπως τελικά είχαν δίκιο εκείνοι που ψήφισαν το μεσοπρόθεσμο; Ως μόνη ελπίδα να μην καταντήσουμε ακόμη και στη στάση πληρωμών;

Θα ήθελα να το πιστέψω. Μα δεν μπορώ. Μου τελείωσε η πίστη σε καθετί. Γιατί έτσι θέλησα και πέρυσι να πιστέψω. Για το Μνημόνιο 1. Μα τελικά τζίφος. Ποιος μπορεί να μου εγγυηθεί ότι το δεύτερο μνημόνιο, το λεγόμενο Μεσοπρόθεσμο, θα αποδώσει;