Η δημοκρατία και τα προγράμματα για παιδιά με υψηλό δείκτη νοημοσύνης

Χωρίς εκπαιδευτικά προγράμματα η Ελλάδα

για τα παιδιά με υψηλό δείκτη νοημοσύνης

Πηγή: Express.gr 15/07/11-08:42

Κανένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα δεν λειτουργεί, στην Ελλάδα, για τα παιδιά με υψηλό δείκτη νοημοσύνης, παρότι διαθέτει σχετική νομοθεσία. Έτσι τα «χαρισματικά» παιδιά παρακολουθούν μαθήματα σε κανονικά σχολεία, αφήνοντας τις δεξιότητές τους ανεκμετάλλευτες.

«Στην Ελλάδα παρότι υπάρχει νόμος για τα χαρισματικά παιδιά, ωστόσο δεν υπάρχει πρόγραμμα που να υλοποιείται», τονίζει, μιλώντας στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, ο καθηγητής Γιάννης Παπαδάτος και προσθέτει ότι «παρότι όλοι μιλάνε για τα χαρισματικά παιδιά δεν λένε πώς θα γίνει η εκπαίδευσή τους».

Όπως λέει, όλες οι χώρες έχουν προγράμματα για παιδιά με υψηλή νοημοσύνη. Μάλιστα η Τουρκία διαθέτει 45 προγράμματα, για την εκπαίδευση των χαρισματικών παιδιών.

Αντίθετα στην Ελλάδα, λειτουργούν τα Πειραματικά Σχολεία που αφορούν όμως, όπως διευκρινίζει ο κ. Παπαδάτος, τον εκπαιδευτικό τρόπο διδασκαλίας για παιδιά με κανονικό δείκτη νοημοσύνης και δεν αφορά τα παιδιά με υψηλό IQ. Όπως εξηγεί, τα Πειραματικά Σχολεία που λειτουργούν στην Ελλάδα, δέχονται παιδιά με τη διαδικασία της κλήρωσης και όχι με βάση το «χάρισμα», αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν τεράστιες διαφορές στους δείκτες νοημοσύνης.

«Υπάρχει μία λανθασμένη αντίληψη ότι με την εκπαίδευση των χαρισματικών παιδιών υπάρχει κίνδυνος για τη Δημοκρατία», τονίζει και συμπληρώνει ότι μετά την μεταπολίτευση* έχει επικρατήσει η άποψη στην Ελλάδα ότι αν δοθεί επιπρόσθετη διδασκαλία στα χαρισματικά παιδιά θα υπάρξει κίνδυνος για τη Δημοκρατία, καθώς αυτά θα υπερτερούν έναντι των υπολοίπων, κάτι το οποίο, σύμφωνα με τον κ. Παπαδάτο, είναι λάθος. «Τα παιδιά αυτά αντιλαμβάνονται καλύτερα τους δημοκρατικούς θεσμούς και κανόνες και τους υπηρετούν πιο πιστά», λέει.

Στη Σοβιετική Ένωση, συμπληρώνει, υπήρχαν σχολεία για παιδιά με ταλέντο στα μαθηματικά. Έτσι με την εκπαίδευση αυτών των χαρισματικών παιδιών, οι Σοβιετικοί κατόρθωσαν και πήγαν στο διάστημα. Σ'Α αυτή τη λογική άρχισαν και οι ΗΠΑ, να κάνουν τα δικά τους σχολεία για τα χαρισματικά παιδιά, διευκρίνισε ο κ. Παπαδάτος.

Όσον αφορά την Ελλάδα, επισημαίνει ότι πρόσφατα συζητήθηκε, για πρώτη φορά, το ζήτημα της εκπαίδευσης των χαρισματικών παιδιών, στο πλαίσιο του 3ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Επιστημών της Εκπαίδευσης, με θέμα «Aτομα Υψηλής Νοημοσύνης: ιστορικές, βιολογικές, κοινωνικές, εκπαιδευτικές διαστάσεις. Η εκπαίδευση χαρισματικών παιδιών στην Ελλάδα».

Στο συνέδριο πήραν μέρος περισσότεροι από οκτακόσιοι επιστήμονες, πανεπιστημιακοί, ψυχολόγοι, εκπαιδευτικοί, γιατροί, σπουδαστές, αλλά και γονείς.

Όπως τονίστηκε στο συνέδριο, υπολογίζεται ότι το 1% του πληθυσμού έχει υψηλό δείκτη νοημοσύνης, δηλαδή μεταξύ 125 και 130.

Τα συμπεράσματα του συνεδρίου θα σταλούν στο υπουργείο Παιδείας, όχι για τη δημιουργία κατ' ανάγκη ειδικών σχολείων, αλλά για πρόσθετη διδασκαλία ή τη λειτουργία θερινών σχολείων.

Όπως λέει ο κ. Παπαδάτος, που ήταν πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής του συνεδρίου, θα πρέπει να φτιαχτούν ειδικά προγράμματα για τα παιδιά με υψηλό δείκτη νοημοσύνης, με ευθύνη του υπουργείου και να αλλάξει η κουλτούρα της μεταπολίτευσης, στην Ελλάδα, που θεωρεί επικίνδυνη την εκπαίδευση αυτών των παιδιών.

Μετά το πέρας του συνεδρίου λειτούργησε το πρώτο θερινό σχολείο. Τα μαθήματα κράτησαν δύο εβδομάδες και το παρακολούθησαν 16 παιδιά της έκτης δημοτικού. Η επιλογή έγινε με βάση τις επιδόσεις τους στο σχολείο και τα ειδικά τεστ νοημοσύνης.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://www.express.gr/news/ellada/498089oz_20110715498089.php3

http://gym-peir-athin.att.sch.gr/klirosi.htm

Σύμφωνα με τον νόμο 1566/85, η εισαγωγή των μαθητών στα πειραματικά σχολεία γίνεται με κλήρωση, της οποίας οι λεπτομέρειες περιλαμβάνονται στο άρθρο 1 του προεδρικού διατάγματος 338/1982.

Δικαίωμα συμμετοχής στην κλήρωση του Βαρβακείου Πειραματικού Γυμνασίου έχουν όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριες απόφοιτοι Δημοτικού Σχολείου, που έχουν ήδη εγγραφεί στην Α΄ τάξη οποιουδήποτε γυμνασίου της χώρας. Προκειμένου να συμμετέχουν στη διαδικασία της κλήρωσης τα παιδιά τους, οι ενδιαφερόμενοι γονείς υποβάλλουν αίτηση κατά το χρονικό διάστημα από 20 έως 30 Μαΐου. Η κλήρωση διεξάγεται στο διάστημα από 20 έως 30 Ιουνίου σε δύο φάσεις (μία ημέρα για τα αγόρια και μία ημέρα για τα κορίτσια), ενώπιον πάντοτε των ενδιαφερομένων γονέων και κηδεμόνων. Την κλήρωση φέρνει σε πέρας μια τριμελής επιτροπή γονέων, την οποία επιλέγουν οι ίδιοι οι γονείς και κηδεμόνες.

Οι τυχόν κενές θέσεις των υπόλοιπων τάξεων (Β΄ και Γ΄) του Βαρβακείου Γυμνασίου καταλαμβάνονται από μαθητές των αντίστοιχων τάξεων άλλων γυμνασίων, μετά από υποβολή σχετικής αίτησης και αφού έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία της κλήρωσης.

Τον Οκτώβρη του 1981 το ΠΑ.ΣΟ.Κ., μετά από μία φορτισμένη προεκλογική περίοδο, με το σύνθημα «Αλλαγή» και «Η Ελλάδα στους Έλληνες» κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές με ποσοστό 48% και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία με 173 βουλευτές, σχηματίζοντας την πρώτη αυτοδύναμη σοσιαλιστική κυβέρνηση στην ιστορία της χώρας με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου. Το 1984 διεξήχθη το 1ο Συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο οποίο επανεξελέγη ομόφωνα ο Ανδρέας Παπανδρέου ως πρόεδρος. Τον Ιούνιο του 1985, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κέρδισε εκ νέου τις βουλευτικές εκλογές με ποσοστό 45%, εξέλεξε 161 βουλευτές και σχημάτισε και πάλι αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Απόσπασμα από την ελληνική Βικιπαίδεια

[...] Μ΄ ένα λόγο, η δημοκρατία του Σόλωνα είναι το πιο τίμιο πολίτευμα που δημιούργησε ο άνθρωπος, γιατί ο κάθε πολίτης της Αθήνας έταξε στην πρώτη γραμμή τη σχέση του με τον εαυτό του σα μερίδιο της φύσης (μοίρα το λέγανε τότε), και σε δεύτερη γραμμή τη σχέση του με τους συμπολίτες σα συμβίωση και αφορμή σύγκρισης.

Με ενδιαφέρει λιγότερο, δηλαδή, αν ο τάδε πολίτης είναι πιο ακουστός από μένα, απ' όσο μ' ενδιαφέρει να με κοιτάξει ευφρόσυνα ένα κορίτσι μέσα στους μπαχτσέδες, ή να κοιτάξω λυπημένα ένα άστρο που βασιλεύει και να συλλογιστώ ότι έτσι ταχιά θα βασιλέψω κι εγώ.

Αυτή η φρόνιμη ιεράρχηση να προτάξεις τον εαυτό σου σαν ερώτημα υπαρκτικό, και ύστερα να ρωτήσεις τη σχέση σου με τους άλλους, έκαμε τον αθηναίο πολίτη τέλεια αντικειμενικό.

Τόσο αντικειμενικά βλέπει η λεμονιά το χειμώνα που την παγώνει, βλέπει η νύφη την ημέρα που στεφανώνεται, και τα σύκα τους συκολόγους που τα τσιμπολογούν.

Σκεφτείτε λίγο τον Αριστείδη, τον πολίτη της δημοκρατίας του Σόλωνα, τη στιγμή που γράφει το όνομά του στο όστρακο, ψηφίζοντας για τον άγνωστο αγράμματο συμπολίτη του. Χαράζει στο κεραμίδι τη λέξη "να εξοριστεί" με την ίδια προσοχή ή αδιαφορία που θα 'γραφε τη φράση: "ο Δίας έχει θρονί του τον Όλυμπο", ή "τα σκατά του παιδιού είναι από θεού κι εκείνα".

Σκεφθτείτε για λίγο τον Αισχύλο, τον πολίτη της δημοκρατίας του Σόλωνα. Πώς έγραφε τις τραγωδίες του αδρασκελώντας την πεδιάδα του Μαραθώνα, ή ορτσάροντας στο στενό της Σαλαμίνας!

Στην εποχή του Σόλωνα ο κάθε πολίτης της Αθήνας ήταν σα να 'τανε ο μόνος άνθρωπος κάτω από τον ήλιο.

Να αναθρέψουμε τα παιδιά μας με τη φιλοσοφία και την ψυχολογία εκείνης της εποχής είναι σα να μοιράζουμε στο καθένα ολόκληρο το Αιγαίο πέλαγος.

Έχω την ιδέα πως η ακίνητη πέτρα που πάνω της ακουμπάει η δημοκρατία του Σόλωνα είναι η έννοια της Δίκης.

Τι είναι η στέρνα του νερού για το περιβόλι; Και ο επιούσιος άρτος στο τραπέζι του δίκαιου; Και το δόρυ του Αλέξανδρου στη μάχη; Τι είναι το αστραφτερό μάτι του γαμπρού για τον υμέναιο;

Όλα αυτά είναι θεμελιώδη και κυρίαρχα, που πρωτολογούν και ορίζουν. Το ίδιο είναι και η ιδέα της Δίκης για τη δημοκρατία του Σόλωνα.

Και πάρα πέρα η Δίκη είναι που έδωκε στη δημοκρατία του Σόλωνα το χρίσμα να γίνει το αρχέτυπο των πολιτευμάτων μέσα στο ξετύλιγμα της πολιτικής περιπέτειας του ανθρώπου.

Εάν οι διανοητές και οι επιστήμονες που γράψανε τα περισπούδαστα έργα για την ηθική και την πολιτική, από την Πολιτεία του Πλάτωνα ως την Ηθική του Σπινόζα και το Κεφάλαιο του Μαρξ, είχαν αγνοήσει το πλήθος των στοιχείων που ερεύνησαν, και δούλευαν μόνο την ιδέα της Δίκης, θα μας είχαν δώσει πολύ πιο φιλάνθρωπο, αδρό, και τελεσφόρο έργο για τη δίκαιη πολιτική μας συγκατοίκηση.

Γιατί όλα τα άλλα πολιτικά, σημαίνοντα σε σύγκριση με την ιδέα της Δίκης επουσιώνονται, ξεθωριάζουν, απομαγνητίζουνται, δευτεραγωνιστούν.

Η Δίκη, παρότι απεριχώρητη έννοια, είναι απλή. Όπως συμβαίνει με όλα τα θεμελιώδη του κόσμου.

Δίκη θα ειπεί να συμπεριφέρεται μετρημένα ο άνθρωπος στη σχέση του με τον εαυτό του, στη σχέση του με το συνάνθρωπο, και στη σχέση του με τα φαινόμενα και τις δράσεις του κόσμου. Η πράξη του να τον υψώνει σταθερά στο επίπεδο της φυσικής αληθινότητας.

Δίκη θα ειπεί να μη χαρίζεσαι ποτέ στον εαυτό σου μπροστά στο άδικο, στο ψέμα, στην αδυναμία, σ' αυτό που το νομίζεις συφέρο σου. Και όλες σου τις επιθυμίες να τις αφήνεις να ευδοκιμήσουν και να αυξηθούν στο μπόι σου. Ούτε χιλιοστό περισσότερο.

Αν είναι να μάθουμε τα παιδιά μας αυτή τη Δίκη, τότε χαλάλι να κλείσουμε τα σχολειά. Να καταργήσουμε τα μαθήματα. Να κόψουμε τη γλώσσα στις μάνες, στους σοφούς, και στους δασκάλους. Που όλο μας ορμηνεύουν και όλο μας κανοναρχούν. Και να πιαστούμε να φυτέψουμε το δέντρο της στις απλωσιές της γης. Παντού.

Στην εποχή του Σόλωνα το λουλούδι που έδωκε στην πόλη του αυτό το φυτό ήταν ένας τύπος ζωής δύσκολης, περήφανης, τρισεύγενης, και τραγικής. Η τραγωδία στο θέατρο γεννήθηκε στην Αθήνα επί Σόλωνος.

Και αντίστοιχα ο καρπός που έδωκε αυτό το φυτό, ο νόστιμος και ο στυλωτικός καρπός, ήταν η επόμενη μέρα της μάχης στο Μαραθώνα στη Σαλαμίνα στις Πλαταιές. Τότε που η νίκη και η ιαχή της ζωής ανέβασαν τον άνθρωπο και την πόλη του στην κορυφή της φύσης. Τι θρίαμβος!

Και ακόμη αυτό. Επειδή η δυνατότητα του εχθρού μας γίνεται ο άριστος συνήγορος της αξίας μας, είναι χρήσιμο να θυμίσω πως στη μακριά μέρα της δημοκρατίας του Σόλωνα εκράτησε η τυραννίδα των Πεισιστρατιδών. Από τις δέκα το πρωί ως τις πέντε το απόγευμα την Αθήνα την κυβέρνησαν οι ηγεμόνες.

Ωστόσο αυτή η τυραννίδα, ετούτος ο χολεριασμένος γεωργιανός χωροφύλακας που είπε κάποτε για το Στάλιν ο Λένιν, είναι η μαρτυρία και το δοκίμιο του θριάμβου της δημοκρατίας του Σόλωνα. Γιατί δεν κατάφερε να τη ζημιώσει. Δεν την επήρωσε σε χέρι, ή πόδι, ή μάτι.

Αντίθετα, η σκουριά του δεσποτισμού των Πεισιστρατιδών έδειξε άπεφθο το χρυσό της δημοκρατίας του Σόλωνα.

Δείγμα φανερό της δύναμης και της ευρωστίας της λαβαίνω τα μοτίβα του έρωτα και του θανάτου. Τις δύο κραταιές στιγμές που ορίζουν τη φύση και την πορεία του σύμπαντος.

Για το πρώτο μαρτυρεί ο ψυχικός δεσμός του Αρμόδιου και του Αριστογείτονα. Όπως παλαιά του Πάτροκλου και του Αχιλλέα. Αυτός ο ελληνικός έρωτας τους έσπρωξε να σκοτώσουν τον τύραννο Ίππαρχο. Από τότε ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων έλαβαν το χαρακτήρα του τυραννοκτόνου, και καταστάθηκαν το Παλλάδιο της αντίστασης ενάντια σε κάθε πολιτική βία.

Για το δεύτερο μαρτυρεί το επιτύμβιο της Αρχεδίκης. Ο σεμνός θάνατος δικαίωσε τη σεμνή ζωή, και ο έπαινος αποτέθηκε σεμνά στη γραμμένη ταφόπετρα.

Η Αρχεδίκη είναι μια άλλη Καλλιπάτειρα που δε βρήκε το Μαβίλη της. Ήταν γυναίκα και κόρη, και μάνα, και αδερφή τυράννων. Έζησε όμως και μεγάλωσε μέσα στο ρωμαλέο κλίμα της δημοκρατίας του Σόλωνα. Λόγος που ήταν ικανός να της παρασταθεί να κρατηθεί στην περιωπή του μέτριου και του ενάρετου βίου. Η επιγραφή που χάραξαν στον τάφο της, στη Λάμψακο, είναι μια δωριστί αρμονία. Είναι ο ίδιος μουσικός τρόπος που βρίσκουμε στα επιτύμβια του τραγικού ποιητή Αισχύλου, και του τραγικού μάντη Μεγιστία:

Ετούτος ο τάφος την Αρχεδίκη σκεπάζει, την κόρη
του Ιππία, άριστου τον καιρό του στους έλληνες.
Είχε πατέρα, αδέρφια, γιους, άντρα τυράννους,
μα δεν ξιπάστηκε ο νους της από την άτσαλη ύβρη.

Που στη δημοκρατία του Σόλωνα η άτσαλη ύβρη ήταν το αντίθετο της σεμνής Δίκης. Όπως αλίμονο! και στο δικό μας υβριστικό καιρό, και σε κάθε καιρό.