ΣΟΥ ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ! ΜΕ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΜΑΥΡΙΛΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!

Η σημερινή απεργία - διαδήλωση ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε την οργή μου. Για τα ψέματα και τα παραμύθια που μας λένε. Πως τάχα και καλά αν απεργήσουμε θα αλλάξει η μαυρίλα. Και το άθλιο σκηνικό, ο γολγοθάς, που βιώνει ο λαός μας τα τελευταία χρόνια.

Είναι σαν να σου λένε να σβήσεις τη φωτιά στο δάσος πετώντας νερό με το ποτήρι.

Ναι, θα την έσβηνες. Αλλά αν ήταν στην αρχή. Μα ετούτη η φωτιά έχει φουντώσει. Οι απεργιούλες όχι μόνο δεν πετυχαίνουν το στόχο μας αλλά διαρκώς μας στέλνουν και πιο κάτω. Ή δεν το ξέρεις; Δεν το έχεις νιώσει και δεν έχεις προβληματιστεί...

Και δε φταίνε οι απεργίες σαν απεργίες. Μα η όλη τους οργάνωση. Ή μάλλον η πλήρης ανοργανωσιά τους.

Ένα μπάχαλο που ανοηταίνει επικίνδυνα όποιος τις εξωραΐζει σε αγώνες του λαού και σε κινητοποιήσεις έστω συνδικαλιστικές.

Και σε ρωτώ αν έχεις κι εσύ τις ίδιες ψευδαισθήσεις και τρέφεσαι από την ουτοπία της ανατροπής με όπλο την απεργία. Τι ανατροπή υποτίθεται θέλουμε; Πολιτική. Κάνω λάθος; Τι δουλειά έχουν εδώ τα συνδικάτα; Όταν μάλιστα τα συνδικάτα διοικούνται από φιλοκυβερνητικές πλειοψηφίες, τότε το όλο θέμα καταντάει ανέκδοτο.

Ένα ανέκδοτο και μια γιγαντιαία γελοιογραφία. Να διατυμπανίζεις πως κάνεις απεργία και να κατεβαίνουν στη διαδήλωση ούτε δέκα άτομα από ένα σύλλογο με 200 και περισσότερα μέλη. Η Ζ, ο Γ, η Κ, ο Γ, η Β, η Μ, η Κ, και δυο τρεις ακόμη που δεν ξέρω ονόματα.

Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τις σαχλαμάρες. Και στο βαθμό που θέλουμε αλλαγή πολιτική, στην πολιτική να αναζητήσουμε και τον τρόπο. Δεν εννοώ να σταυρώσουμε τα χέρια και να περιμένουμε από το χι και ψι κόμμα να μας σώσει. Αλλά να οργανωθούμε εμείς οι ίδιοι σε κόμματα. Όπως είμαστε υποτίθεται οργανωμένοι και σε συνδικάτα.

Γιατί σου ξαναλέω και το ξέρεις. Το ζήτημα δεν είναι πλέον συνδικαλιστικό. Έχει ξεφύγει.

Έχουμε χρέος ως πολίτες να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.

Και ειδικά όταν βλέπουμε τους φασίστες να αποθρασύνονται. Και να προχωράνε σε εν ψυχρώ δολοφονίες. Τότε τι να σου κάνει ακόμη και ένα πολυπληθές απεργιακό συλλαλητήριο εργαζομένων που απεργούν;

Το πολύ πολύ να κρεμάσουν κανένα πανό...


Κι έπειτα ο καθένας σπίτι του. Ή και στα σουβλάκια στα πέριξ. Που γνώρισαν σήμερα ημέρα δόξας λαμπρή...

Σου λένε ψέματα, φίλε, πως αρκεί να απεργήσεις. Και στο λένε σκόπιμα.

Θέλουν εκείνοι να συνεχίσουν να αποφασίζουν για σένα. Γιατί όλοι οι συνδικαλιστές ανήκουν σε κόμματα. Και τουλάχιστον οι κορυφαίοι συνδικαλιστές. Κομματικές εντολές παίρνουν και όσα τους λέει το κόμμα τους εκτελούν πειθήνια.

Μην τους αφήνεις άλλο να παίζουν με τη ζωή σου.

Μπες ο ίδιος σε κόμμα. Δε θα σου πω εγώ σε ποιο. Εσύ θα αποφασίσεις.

Για να παίρνεις ο ίδιος αποφάσεις πολιτικές.

Αν δεν το κάνεις, θα είσαι άξιος της μοίρας σου. Και έρμαιο στα χέρια των άλλων...