ΕΝΑΣ Ή ΠΟΛΛΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ;;; Λάθος ερώτηση...

Η ερώτηση αυτή είναι παγίδα. Και μόνο κακό κάνει βάζοντας σε αντίπαλα στρατόπεδα τους εκπαιδευτικούς που ήδη διδάσκουν στο ελληνικό δημοτικό σχολείο. Και το λάθος έχει να κάνει με το ακόλουθο παράδειγμα:

"100 γρ παστίτσιο ή 500 γρ.;;;"

Εξαρτάται. Ποιος θα το φάει το παστίτσιο. Πότε θα το φάει. κλπ

Επί του παρόντος δεν έχω καμία διάθεση να γράψω κατεβατά και να παρουσιάσω την προσωπική μου άποψη. Για τους εκπαιδευτικούς μιλάω τώρα. Το παστίτσιο έτσι κι αλλιώς απαγορεύεται να το ακουμπήσω. Θα περιοριστώ να σημειώσω κάτι που έγραψα στο face book και ενόχλησε κάποιους συναδέλφους:

Αυτό το πρόγραμμα είχαμε στην Πρώτη Δημοτικού τη σχολική χρονιά 2012 - 2013. Καθημερινό πεντάωρο. Παλιότερα τα Πρωτάκια και τα Δευτεράκια είχαν ακόμη λιγότερες ώρες. 3 πεντάωρα την εβδομάδα και 2 τετράωρα. Το διδακτικό ωράριο όλων εκείνα τα χρόνια (από 1985 έως 2000 περίπου) ήταν 25 ώρες. Εκτός του Διευθυντή. Οι δάσκαλοι των μικρών τάξεων συμπλήρωναν ωράριο κάνοντας δύο ώρες την εβδομάδα στο τμήμα του κ. Διευθυντή! Ή και διοικητικό έργο. Και ο καθένας μας είχε το δικό του τμήμα, από την ώρα που άρχιζαν τα μαθήματα και ως τη λήξη. Πηγαίναμε πακέτο με το τμήμα. Ειδικότητες δεν υπήρχαν. Οι πρώτοι που εμφανίστηκαν ήταν οι γυμναστές. Μετά των Αγγλικών. Και αργότερα, λίγο πριν το 2000, ήρθαν και μουσικοί. Εμείς στην αρχή συνεχίζαμε να είμαστε πακέτο με το τμήμα. Δηλαδή έκανε μάθημα ο γυμναστής και ήταν υποχρεωμένος να παίρνει μέρος και ο δάσκαλος του τμήματος. Ο γυμναστής τη γυμναστική του και ο δάσκαλος είχε την παιδαγωγική ευθύνη για όποιο παιδί χρειαζόταν. Φυσικά δεν είχαν προκύψει ως τότε και τα "κενά"... Και περνάγαμε καλά και λέγαμε τι ωραία που είναι να είσαι δάσκαλος...

Δεν πρόλαβα να το αναρτήσω και δέχτηκα αμέσως την ερώτηση:

Συγνώμη αυτό που περιγράφετε, το αναφέρετε ως μια θετική ανάμνηση και αν ναι, για ποιόν;

Το εριστικό ύφος ήταν ξεκάθαρο, αλλά για να γίνει τσακωμός χρειάζεται να το θέλουν και οι  δύο πλευρές. Θα περιοριστώ λοιπόν στην απάντηση μέσω των βιβλίων που σπουδάσαμε η γενιά μου για να γίνουμε δάσκαλοι. Και η εμπειρία τριάντα και πλέον χρόνων επιβεβαιώνει την ορθότητά τους και σήμερα. Όπως συμβαίνει με όλα τα κλασικά κείμενα:  

"Η εναλλαγή του δασκάλου στις μικρές μάλιστα τάξεις του δημοτικού σχολείου έχει αρκετά μειονεκτήματα, τα σπουδαιότερα από τα οποία είναι η μηχανοποίηση της διδασκαλίας και η διακοπή της ενότητας των μαθημάτων. Ο δάσκαλος δεν είναι δυνατό να γνωρίσει τους μαθητές του, κι επομένως και να τους καθοδηγήσει όπως πρέπει. Έχει ακόμη παρατηρηθεί πως στις περιπτώσεις των πολλών δασκάλων στις μικρές τάξεις του δημοτικού σχολείου, δεν υπάρχουν κίνητρα μάθησης στους μαθητές.

Οι περισσότεροι από ένας δάσκαλοι στις μικρές τάξεις του δημοτικού σχολείου, είναι δυνατό να παρουσιάσουν πολύ θετικό έργο και από πλευράς ενότητας των μαθημάτων και συγκεντρώσεως της ύλης, όταν εργάζονται με τη μορφή της "ομάδας δασκάλων" (team teaching) [...]

Κι όταν όμως το σχολείο δεν έχει οργανωθεί σύμφωνα με τις απαιτήσεις του team teaching δικαιολογείται η υποβοήθηση των δασκάλων μιας τάξεως από άλλους συναδέλφους τους στα τεχνικά κυρίως μαθήματα (μουσική, χειροτεχνία, γυμναστική, ρυθμική, χορός κλπ) που έχουν σχετικές ικανότητες. Στις περιπτώσεις που η φύση των μαθημάτων είναι τέτοια, ώστε να είναι απαραίτητος ο ειδικός δάσκαλος,  όπως συμβαίνει στις ανώτερες τάξεις, τότε πρέπει ένας από τους διδάσκοντες να είναι υπεύθυνος (ordinarius), θα έχει αναλάβει, όσο το δυνατό περισσότερα μαθήματα, και θα φέρνει σ' επικοινωνία όλους τους άλλους δασκάλους της τάξεως. Έτσι θα υπάρχει η αναγκαία μεταξύ τους συνεργασία στη διδασκαλία και στην ανάθεση εργασιών.

Ο Εξαρχόπουλος προτείνει ακόμα και την τήρηση βιβλίου διδασκομένης ύλης και συχνές συνεδριάσεις των διδασκόντων, για να υποβοηθείται μαζί με τ' άλλα και η σύνδεση των μαθημάτων."

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ - ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ, του Ν. Πετρουλάκη, Εκδόσεις Φελέκη, Αθήνα 1981, σελ. 75 - 76

(όταν θα έχω χρόνο, θα συμπληρώσω το παραπάνω απόσπασμα γιατί πραγματικά αξίζει να το διαβάσουν και οι νέοι εκπαιδευτικοί)

Τελευταία χρονιά φέτος στο σχολείο. Μετά από μια οκτάμηνη πάλη με τον καρκίνο το πήρα απόφαση να παραιτηθώ και να βγω στη σύνταξη. Έτσι έμεινα χωρίς τάξη... και βρέθηκα να κάνω παράλληλη στήριξη στο ίδιο τμήμα στο οποίο πέρυσι ήμουν η υπεύθυνη εκπαιδευτικός. Ευκαιρία να δοκιμάσω και έναν άλλο ρόλο πριν αφυπηρετήσω. Και που σύμφωνα με τη νέα εγκύκλιο έχει πολλά χαρακτηριστικά του team teaching!