Έρχεται νέα μείωση μισθών 20% στο Δημόσιο με το ενιαίο μισθολόγιο από 1η Οκτωβρίου

http://www.alfavita.gr/artro.php?id=46199

Εξαγγελία του Ευ. Βενιζέλου : Έρχεται νέα μείωση μισθών 20% στο Δημόσιο με το ενιαίο μισθολόγιο από 1η Οκτωβρίου

27/09/2011 Αθήνα

Nέα μείωση μισθών 20% στο Δημόσιο τομέα εξήγγειλε την Κυριακή από την Ουάσιγκτον ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλος μιλώντας ενώπιον μελών του Διεθνούς Χρηματοοικονομικού Ινστιτούτου IIF.

Η εξειδίκευση των απωλειών για τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, η οποία θα προέλθει την εφαρμογή του Ενιαίου Μισθολογίου-Βαθμολογίου από 1ης Οκτωβρίου, δεν περιλαμβανόταν στις ανακοινώσεις που έκανε ο υπουργός Επικρατείας κ. Η. Μόσιαλος την προηγούμενη εβδομάδα.

Επιπλέον, ο υπουργός Οικονομικών έκανε λόγο για κατάργηση φοροαπαλλαγών με δημοσιονομικό όφελος 0,6% του ΑΕΠ η οποία θα ισχύσει αναδρομικά από 1ης Ιανουαρίου του 2011. Για το τέλος ακινήτων ανέφερε ότι το όφελος θα είναι 1,1% του ΑΕΠ και ότι θα ισχύσει καθ' όλη τη διάρκεια του Μεσοπρόθεσμου, ως και το 2014.

Ο κ. Βενιζέλος αναφέρθηκε επίσης σε «μέση μείωση 4% στις συντάξεις» στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος και επανέλαβε την εφαρμογή της εργασιακής εφεδρείας για 30.000 εργαζόμενους το 2011.

Ως πότε θα επιτρέπουμε το ψαλίδισμα των αποδοχών μας;

Ως πότε με το κεφάλι σκυφτό θα βαδίζουμε στον πλήρη σφαγιασμό μας;

Πάτο δεν έχει το βαρέλι. Στις επιθέσεις εναντίον μας.

Άλλοι τα έφαγαν τα λεφτά και εμείς καλούμαστε να λιμοκτονήσουμε για να μπουν στη θέση τους τα φαγωμένα.

Αμέτρητοι συνάδελφοι βρίσκονται σε απόγνωση. Κυριολεκτικά σε απόγνωση. Άνθρωποι που πίστεψαν στο λεφτά υπάρχουν και έκαναν επιλογές για αγορά σπιτιού, άλλοι που σπουδάζουν παιδιά, άλλοι με σοβαρά θέματα υγείας και άλλα προσωπικά προβλήματα.

Πόσους και πόσους τους παίρνουν τηλέφωνο οι τράπεζες και τους απειλούν με κατασχέσεις. Πόσοι ακόμη χρωστάνε σε συγγενείς και φίλους ποσά που αδυνατούν να ξεπληρώσουν.

Κι αυτοί το χαβά τους. Να κόβουν και να ξανακόβουν από το μισθό πείνας και άλλα.

Στο τέλος θα καταλήξουμε να δουλεύουμε απλήρωτοι. Αφού όσα θα παίρνουμε θα πηγαίνουν κατευθείαν σε υποχρεώσεις προς την εφορία.

Κι αν για τους εαυτούς μας μπορούμε και να αντέξουμε αυτή την απάνθρωπη συμπεριφορά, να ξέρουν αυτοί που μας σφίγγουν τη θηλιά στο λαιμό ότι πλέον δεν ανεχόμαστε άλλο τις φορομπηχτικές επιθέσεις σε βάρος των ηλικιωμένων γονιών μας. Δούλεψαν μια ζωή, κάτω από άθλιες συνθήκες, για να μπορούν με αξιοπρέπεια να ζήσουν στα γεράματά τους. Με ποιο δικαίωμα τώρα τους καταδικάζουν να γίνουν παρίες; Να στερούνται ακόμη και τα βασικά;

Βλέπω τη μάνα μου και ντρέπομαι. 43,5 χρόνια νηπιαγωγός. Επαναλαμβάνω: 43,5 χρόνια! Τα 10 στην ιδιωτική εκπαίδευση, με όλα τα ΙΚΑ και τα σύκα πληρωμένα. Και τα υπόλοιπα στο δημόσιο. Έφυγε από την υπηρεσία μόνο όταν συμπλήρωσε τα 67 χρόνια και πλέον αυτοδίκαια απολύθηκε με βάση τον ισχύοντα νόμο. Ντρέπομαι που βλέπω στα μάτια της την απόγνωση και ακόμη δεν έκανα τίποτε για την αδικία σε βάρος της. Να της κόβουν κάθε τρεις και λίγο τη σύνταξη, να της επιβάλουν ασήκωτους φόρους.

Γύρισε όλα τα κουτσοχώρια της Θεσπρωτίας, για να διαπαιδαγωγήσει γενιές και γενιές Ελληνόπουλων. Με συνθήκες που δε χωράν στο νου του ανθρώπου. Πλήρωσε με την υγεία της τις κακουχίες. Κι έκλαψε το χαμό παιδιών που πλήρωσαν πριν ακόμη γεννηθούν τη μοίρα ενός εκπαιδευτικού της επαρχίας.

Ντρέπομαι, το παραδέχομαι. Που δεν είμαι σε θέση να την υπερασπιστώ. Μα ως πότε;

Καζάνι που βράζει και κοχλάζει ο θυμός μου. Για το άδικο. Για τη μονόπλευρη λιτότητα. Για τη μόνιμη σπέκουλα σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων. Για όσα υποφέρει και η μάνα μου και ο πατέρας μου και οι μανάδες και οι πατεράδες όλων μας. Για όσα υποφέρουμε και εμείς. Που βλέπουμε κατάμαυρο το μέλλον μας. Και για όσα έχουμε φορτώσει στα παιδιά μας.

Αν η πατρίδα βρίσκεται στα χάλια που μας λένε, τότε ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως να πληρώσουμε και όχι μόνο εμείς. Όλοι οι μισθοί να πέσουν στο ίδιο ποσό που είναι τώρα οι δικοί μας. Χωρίς καμία εξαίρεση. Έστω και αν ξέρουμε πως άλλοι τα έφαγαν. Και μόνο για το χατίρι της πατρίδας.

Μα όσο βλέπουμε άλλους να τρώνε με χρυσά κουτάλια κι εμείς να στερούμαστε πλέον και το ψωμί, ανοχή δεν υφίσταται μπροστά στο άδικο. Μόνο το παλιό τραγούδι: