ΗΜΕΡΑ ΠΕΝΘΟΥΣ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ

Χαρακτικό του Τάσσου: Η Απελευθέρωση της Αθήνας

12 Οκτωβρίου 1944 - 12 Οκτωβρίου 2011

Ακρόπολη, 12 Οκτωβρίου 1944. Η Ακρόπολη στέλνει το μήνυμα της απελευθέρωσης: ο λαός της Αθήνας ξεχύθηκε στους δρόμους, μόλις είδε ότι είχε υποσταλεί η γερμανική σημαία, που ως τότε ανέμιζε στον Ιερό Βράχο, μισητό σημάδι της ναζιστικής κατοχής. Λίγα χρόνια πριν η Ακρόπολη και πάλι έστελνε το σύνθημα της αντίστασης με την υποστολή της ναζιστικής σημαίας από τους αγωνιστές Μ. Γλέζο και Λ. Σάντα.

Ακρόπολη. Τόπος συμβολικός, τόσο για το λαό όσο και για τους κατακτητές. Όπως και όλα τα μνημεία. Γιατί τα μνημεία είναι η συλλογική μας κληρονομιά. Αυτά τα μνημεία, τις αρχαιότητες του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, έσπευσαν με αυτοθυσία -μέσα στον ορυμαγδό του Πολέμου- να διασώσουν από την καταστροφή ή την αρπαγή οι αείμνηστοι συνάδελφοι μας Χρήστος και Σέμνη Καρούζου. Γιατί τα μνημεία πρέπει να παραδίδονται στις επερχόμενες γενιές αλώβητα, αυτό είναι το χρέος μας.

Ακρόπολη, 12 Οκτωβρίου 2011. Μέρα πένθους για τα μνημεία, μέρα πένθους για την Ακρόπολη. Πένθους για τη διάλυση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, της αρχαιότερης υπηρεσίας του ελληνικού κράτους. Επέζησε από πολέμους, πτωχεύσεις και διεθνείς επιτηρήσεις διαφυλάττοντας τα μνημεία και παραδίδοντάς τα αλώβητα στις επόμενες γενιές, για να απειλείται σήμερα με αφανισμό.

12 Οκτωβρίου 2011. Για τους κρατούντες οι συμβολισμοί φαίνεται πως έχουν ξεθωριάσει κι ας επιβάλλει το ίδιο το Σύνταγμα της Χώρας την προστασία των μνημείων στην «ευνομούμενη» πολιτεία μας. Σήμερα η Αρχαιολογική Υπηρεσία μπαίνει σε «εφεδρεία» και «διαθεσιμότητα», σήμερα απειλούνται με μαρασμό και διάλυση οι Εφορείες Αρχαιοτήτων και τα Μουσεία, απειλείται η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς. Οι επιστήμονες της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, που επιμένουν τόσα χρόνια να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για τα μνημεία σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, που επιμένουν να νιώθουν ως προσωπικό τους χρέος την προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος από τα αδηφάγα συμφέροντα, μπαίνουν στο στόχαστρο. Απειλούνται με απόλυση, εφεδρεία, εξευτελιστικούς μισθούς, ανεργία!

12 Οκτωβρίου 2011. Με πρόσχημα τις απαιτήσεις της Τρόικας και του ΔΝΤ, η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να παραδώσει το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον για οικοπεδοποίηση και φαστ-τρακ επενδύσεις. Στην πρόσφατη ιστορία μας οι ευνοούμενοι του «καθεστώτος» της επταετίας, καταπατώντας την περιουσία του ελληνικού λαού, μπορούσαν να υψώσουν μεγαθήρια σε αρχαιολογικούς χώρους, σε ζώνες προστασίας μνημείων, στον αιγιαλό και την παραλία, που πολλά από αυτά στέκουν ακόμη στη θέση τους, αδιάψευστα «τοπόσημα» της περιφρόνησης προς την πολιτιστική κληρονομιά, που ακολούθησε κατά πόδας την περιφρόνηση προς τη δημοκρατία.

Λαός χωρίς μνήμη είναι λαός καταδικασμένος να κάνει τα ίδια λάθη.

Καλούμε την κοινωνία να προασπίσει την πολιτιστική κληρονομιά,
τη συλλογική μνήμη, τη δημοκρατία.

Γι’ αυτά πολεμήσαμε, γι’ αυτά αγωνιζόμαστε!

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ

Αναδημοσιεύση από http://www.alfavita.gr/artrog.php?id=47782

ΔΑΝΑΗ έγραψε:

12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ:

1492 O Χριστόφορος Κολόμβος ανακαλύπτει την Αμερική.

1862 Οι Βαυαροί κηρύσσονται έκπτωτοι, ο Οθων και η Αμαλία φεύγουν για πάντα από την Ελλάδα.

1944 Ο ΕΛΑΣ απελευθέρωνε την Αθήνα από το Γερμανό κατακτητή. Μια απέραντη λαοθάλασσα πλημμύριζε τους δρόμους. Το νέο ότι οι μαχητές του ΕΛΑΣ κατέβασαν το πρωί από την Ακρόπολη τη γερμανική σημαία έκανε αστραπιαία, στόμα με στόμα, το γύρο της πρωτεύουσας. «ΛΕΥΤΕΡΙΑ! ΛΕΥΤΕΡΙΑ! Η ΑΘΗΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ», γράφει ο «Ριζοσπάστης» την επόμενη μέρα. «Χάθηκε - σημειωνόταν στο ρεπορτάζ - το βρωμερό κουρέλι του Φασισμού απ' την Ακρόπολη(...).

Χαρακτικό του Τάσσου: Η Απελευθέρωση της Αθήνας

Η μπαρουτοκαπνισμένη Αθήνα, που γνώρισε την πείνα και το βόλι του κατακτητή, το στιλέτο του προδότη (...) ξεχύθηκε ζωντανή ανθρωποθάλασσα να διαλαλήσει τη Νίκη της (...) Διαδηλώσεις που πρώτη φορά βλέπει η Αθήνα ξεχύνονται από παντού. Απ' το Σύνταγμα ως την Ομόνοια (...) Και πάνω απ' όλα μια φωνή που αγκαλιάζει όλη την Αθήνα (...): Ε-Α-Μ! Ε-Α-Μ!».

1953 Ανακοινώνεται από τις κυβερνήσεις Ελλάδας και ΗΠΑ η συμφωνία για την εγκατάσταση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα.

________________________________________________

ΑΧ, ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΚΑΗΜΕΝΗ...

Κι έλεγα τόσα χρόνια γιατί στη χώρα μου γιορτάζουν την αρχή ενός πολέμου που χάσαμε και όχι την απελευθέρωση;

Δεν ήξερα. Πόσο μοιραία μέρα ήταν η 12η Οχτώβρη.

Νόμιζα πως ολάκερη η ιστορία της αφορούσε την αποχώρηση των Γερμανών από την Αθήνα.

Και τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια του κοσμάκη...

Και δείτε. Τι τραγική ειρωνεία έπλεξε η τύχη με επίκεντρο την 12η Οκτώβρη.

Σαν σήμερα ξεφορτωθήκαμε τον ξενόφερτο βασιλιά...

Σαν σήμερα και τους Γερμανούς κατακτητές.

Τι κρίμα όμως. Είχε προλάβει (σαν σήμερα πάλι) ο Κολόμβος να βρει την Αμερική.

Και τζάμπα όλες οι δικές μας επαναστάσεις. Μετά βαΐων και κλάδων μάς κατσικώθηκαν οι βάσεις τους και από τότε "ανήκουμε στη Δύση" ψυχή τε και σώματα. Και τώρα πια και πορτοφολίω... Αμερικάνικο είναι και το ΔΝΤ. Μην το ξεχνάμε. Και στην Αμερική αποδίδονται τα λεφτουδάκια που μας έκοψαν από τους μισθούς μας και τις συντάξεις.

Σας λέω. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί αυτή η μέρα, η 12η Οχτώβρη, περνάει πάντα στα ψιλά.

Έλεγα πως ίσως έφταιξαν τα γεγονότα που ακολούθησαν αμέσως μετά. Τα Δεκεμβριανά και ο Εμφύλιος. Και πως δε θέλουν να την τιμούν για να μην ξυπνάνε και αυτές οι μνήμες. Που ακόμη πονάνε...

Όπως υποστηρίζει και το ακόλουθο βίντεο:

"Το Εμβατήριο της Μελισσάνθης".

Μουσική απ' την "Εποχή της Μελισσάνθης" του Μάνου Χατζιδάκι (1980), μια ελεγεία για την "μελαγχολική" απελευθέρωση που "δεν πρόλαβε να γίνει λ α ϊ κ ή. Την καταγράψαν μ' ευκολία ε θ ν ι κ ή, και την γιορτάζουνε στα Δημαρχεία και στις Νομαρχίες". Πλάνα αρχείου απ' την απελευθέρωση της Αθήνας (12 Οκτωβρίου 1944).

Τόσο πολύ την έθαψαν αυτή τη μέρα που πέρυσι να έχουμε και το ευτράπελο...

Με τις δηλώσεις περί αναρτήσεως της σημαίας στην Ακρόπολη από τον Γεώργιο Παπανδρέου τον πρεσβύτερο!!! Και που εύστοχα διακωμώδησε με το πενάκι του ο Στάθης:

Άντε φέτος, στο έτος μηδέν μετά ΔΝΤ, να βρεις κέφι να γελάσεις. Το πολύ πολύ να θυμηθείς την ξεφτίλα με την πρόταση για πώληση της Ακρόπολης. Και αν έχεις τσίπα από εθνική συνείδηση να σκύψεις το κεφάλι ντροπιασμένος.

Όλα μια τρύπα στο νερό; Και το αίμα του λαού μας τζάμπα χυμένο κι αυτό;

Τις πταίει; Τις πταίει; Κανένα στόμα δεν τό 'βρε να το πει ακόμα;

Σίγουρα όχι ο Κολόμβος. Που βρήκε την Αμερική.

Ούτε ο θεός που μας μισεί.

Μια χαρά τα καταφέρνουμε και μόνοι μας να βγάζουμε τα μάτια μας.

Εμ, πώς να γιορτάσεις την 12η του Οχτώβρη... Εδώ ανέκδοτο μοιάζει που ετοιμαζόμαστε και για την 28η.

Και τι να πεις και στα παιδιά; Και τι να πεις και στους μεγάλους. Που έχω και την ομιλία, τρομάρα μου.

Τι να τους πω εκείνη τη μέρα και να μην ντραπώ μετά τον εαυτό μου;

Λέω, να τους ρωτήσω το πολύ απλό. Ναι. Έτσι θα αρχίσω τον "πανηγυρικό". Με μια ερώτηση.

Πότε απελευθερώθηκε η πατρίδα; Από τον πόλεμο που θα έχουν έρθει να γιορτάσουμε.

Και στο κασετόφωνο να παίζει ο Θούριος. "Ως πότε παλικάρια να ζούμε στα στενά;"

Κι ας τον συνηθίζουμε στην άλλη εθνική γιορτή να τον παίζουμε.

Καπάκι του Ξυλούρη: "Ποτές θα κάμει ξαστεριά;"

Κι ας το έχουμε για τραγούδι του Πολυτεχνείου.

Μετά το βίντεο. Με τις εικόνες της απελευθέρωσης. Και την ελεγεία του Χατζιδάκι...

Ποιος ξέρει; Ίσως και κάποιος τους να καταλάβει πως δεν είμαστε φέτος για πανηγύρια.

Είμαστε για ΤΑ πανηγύρια.