Ο 13ος πρωθυπουργός και ο αστερισμός των διδύμων ή και τριδύμων...

Αναδημοσιεύουμε τα ακόλουθα από τη Βικιπαίδεια:

Αντώνης Σαμαράς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Πρωθυπουργός της Ελλάδας
Ανέλαβε 20 Ιουνίου 2012
Πρόεδρος Κάρολος Παπούλιας
Προκάτοχος Παναγιώτης Πικραμμένος

Πρόεδρος Νέας Δημοκρατίας
Ανέλαβε 2009
Προκάτοχος Κωνσταντίνος Α. Καραμανλής

Βουλευτής Μεσσηνίας
Ανέλαβε 2007
Θητεία
1977 – 1996

Προσωπικά στοιχεία

Γέννηση 23 Μαΐου 1951 (61 ετών)

Αθήνα, Ελλάδα
Εθνικότητα Ελληνική
Πολιτικό Κόμμα Νέα Δημοκρατία
Σύζυγος Γεωργία Κρητικού
Παιδιά 2

Ιστοσελίδα antonis-samaras.gr

Ο Αντώνης Σαμαράς (23 Μαΐου 1951, Αθήνα) είναι Πρωθυπουργός της Ελλάδας από τις 20 Ιουνίου 2012, βουλευτής Μεσσηνίας και πρόεδρος του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας από τον Νοέμβριο του 2009. Στη δεκαετία του 1990 ίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη και ήταν αρχηγός της μέχρι τη διάλυση του κόμματος, το 2004.

Έχει διατελέσει Υπουργός Οικονομικών από τις 2 Ιουλίου 1989 έως τις 12 Οκτωβρίου 1989, Υπουργός Εξωτερικών δύο φορές από τις 23 Νοεμβρίου 1989 έως 16 Φεβρουαρίου 1990 και από τις 11 Απριλίου 1990 έως τις 14 Απριλίου 1992 και Υπουργός Πολιτισμού από τις 8 Ιανουαρίου 2009 έως τις 7 Οκτωβρίου 2009. Ήταν επίσης ευρωβουλευτής το διάστημα 2004-2007.

Βιογραφικά στοιχεία

Είναι γιος του καρδιολόγου Κωνσταντίνου Σαμαρά και της Ελένης Ζάννα, εγγονός του παλιού βουλευτή Θεσσαλονίκης Αλέξανδρου Ζάννα και ανιψιός του πρώην βουλευτή Μεσσηνίας της ΕΡΕ Γεωργίου Σαμαρά. Από το γένος της μητέρας του είναι δισέγγονος της συγγραφέως Πηνελόπης Δέλτα, κόρης του Εμμανουήλ Μπενάκη.
Το 1970 αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών. Έκανε τις προπτυχιακές του σπουδές στα Οικονομικά στο Κολλέγιο Άμχερστ των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου σπούδαζε την ίδια περίοδο και ο Γιώργος Παπανδρέου, με τον οποίο ήταν και συγκάτοικοι.[2] Παράλληλα με τις σπουδές εργαζόταν σε Ελληνοαμερικάνικο εστιατόριο. Έκανε μεταπτυχιακό Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΜΒΑ) στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ.

Στις 20 Μαΐου 1990 νυμφεύτηκε τη Γεωργία Κρητικού, με την οποία έχει αποκτήσει δύο παιδιά. Είναι μόνιμος κάτοικος Αθηνών.

Πολιτική πορεία

1977 - 1993

Υπήρξε ενεργό μέλος της ΟΝΝΕΔ και εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Μεσσηνίας με τη Νέα Δημοκρατία (ΝΔ) στις 1977 σε ηλικία 26 ετών, ο νεότερος βουλευτής στην ιστορία του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Τον Ιούλιο 1989 διορίστηκε Υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση συνεργασίας της Νέας Δημοκρατίας με τον Συνασπισμό υπό τον Πρωθυπουργό Τζαννή Τζαννετάκη. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους ανέλαβε Υπουργός Εξωτερικών στην οικουμενική κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμού υπό τον Πρωθυπουργό Ξενοφώντα Ζολώτα. Μετά τις επόμενες εκλογές του Απριλίου 1990, όταν η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να κερδίσει αυτοδυναμία στο Κοινοβούλιο συνεργαζόμενη με τον βουλευτή της Δημοκρατικής Ανανέωσης Θεόδωρο Κατσίκη, θήτευσε πάλι ως Υπουργός Εξωτερικών. Την περίοδο αυτή χειρίστηκε δύο μείζονα θέματα: το ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ και τις σχέσεις με τη γειτονική Αλβανία.

Στις 13 Απριλίου 1992 συγκλήθηκε το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών για το ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου, μετά τη σύνοδο, ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ανακοίνωσε την αποπομπή του Α. Σαμαρά από την κυβέρνηση και ακολούθως ανέλαβε ο ίδιος το Υπουργείο Εξωτερικών, καθώς ο Υπουργός είχε προηγουμένως διαφοροποιηθεί από την κυβερνητική γραμμή παρουσιάζοντας στη σύσκεψη σημείωμα με επτά σημεία δράσης, τα οποία προκάλεσαν την αντίδραση του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού.

Στο διάστημα από το 1992 έως το τέλος της κυβέρνησης Μητσοτάκη διατήρησε τις απόψεις του επί της εξωτερικής πολιτικής. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους παραιτήθηκε από τη βουλευτική του έδρα και αποχώρησε από τη Νέα Δημοκρατία.

1993 - 2000

Στις 30 Ιουνίου 1993 ίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη (ΠολΑν) συγκεντρώνοντας στελέχη όπως ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο Ανδρέας Λεντάκης, ο Άκης Γεροντόπουλος, ο Στέφανος Γιώτας, ο Στάθης Παναγούλης, ο Δημήτρης Σταμάτης (Θεσσαλονίκης), ο Δημήτρης Σταμάτης (Αιτωλοακαρνανίας), ο Στέφανος Στεφανόπουλος, ο Μανώλης Καλαμίδας και άλλοι. Από τη συνολική του πορεία το κόμμα χαρακτηρίστηκε προσωποπαγές (καθώς συνδέθηκε αδιάσπαστα με το όνομα του ιδρυτή του, που αποτέλεσε το κυρίως προβεβλημένο στέλεχός του και συνεκτικό παράγοντα των μελών του) και μονοθεματικό (καθώς η απήχησή του ήταν σε ευθεία συνάρτηση της έξαρσης του «μακεδονικού»), κινούμενο δεξιότερα της ΝΔ, με έμφαση στα εθνικά θέματα και πατριωτική ρητορική. Στα αξιοσημείωτα πρέπει να αναφερθεί ότι εμπνευστής του ονόματος "Πολιτική Άνοιξη" ηταν ο Οδυσσέας Ελύτης.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου 1993 δύο βουλευτές της ΝΔ προσχώρησαν στην Πολιτική Άνοιξη διατηρώντας τη βουλευτική τους έδρα ως ανεξάρτητοι· πρώτα ο Στέφανος Β. Στεφανόπουλος, βουλευτής Ηλείας, και μετά ο Γιώργος Συμπιλίδης, βουλευτής Κιλκίς. Έτσι, η Νέα Δημοκρατία απώλεσε τη δεδηλωμένη, έχοντας μόνο 150 έδρες στην κοινοβουλευτική της ομάδα. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αναγκάστηκε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές για τον Οκτώβριο του 1993.

Στις εκλογές του 1993 η Πολιτική Άνοιξη συγκέντρωσε 4,88% και εξέλεξε 10 βουλευτές. Στις 20 Απριλίου 1994 στην ΚΟ της Πολιτικής Άνοιξης προσχώρησε και ο βουλευτής Σερρών Χρήστος Καλαϊτζίδης, που είχε εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας, αυξάνοντας σε 11 τους βουλευτές του κόμματος.

Στις ευρωεκλογές του 1994 έλαβε 8,7% των ψήφων και δύο έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο.

Στις εκλογές του 1996 έλαβε 2,94% των ψήφων και έμεινε εκτός Βουλής.

Στις ευρωεκλογές του 1999 έλαβε 2,3% των ψήφων και δεν μπόρεσε να επανεκλέξει ευρωβουλευτή.

Την άνοιξη του 1995, ενόψει της λήξης της δεύτερης προεδρικής θητείας του Κωνσταντίνου Καραμανλή, επέκειτο νέα εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Για να εκλέξει Πρόεδρο και να αποφύγει τις εκλογές διατηρώντας την κυβέρνησή του, ο Ανδρέας Παπανδρέου χρειαζόταν τουλάχιστον 180 ψήφους από τις 300 της Βουλής. Ο τότε πρωθυπουργός ήρθε τελικά σε συμφωνία με την Πολιτική Άνοιξη με στόχο να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο πρώην Υπουργός Κωστής Στεφανόπουλος, στηριζόμενος με τον συνδυασμό των ψήφων του ΠΑΣΟΚ και της Πολιτικής Άνοιξης, όπως και έγινε.

Αυτό έφερε σε δύσκολη θέση τη Νέα Δημοκρατία, που τελούσε υπό την προεδρία του Μιλτιάδη Έβερτ, η οποία αποζητούσε να διεξαχθούν εκλογές με σκοπό την εκμετάλλευση της ραγδαίας πτώσης της δημοτικότητας της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ώστε να κερδίσει τις εκλογές η ΝΔ. Ο Μ. Έβερτ και πολλά στελέχη της ΝΔ επιτέθηκαν με βαρύτατες εκφράσεις κατά του Σαμαρά μετά την εκλογή Στεφανόπουλου.

2000 - 2009

Στις εκλογές του 2000 η Πολιτική Άνοιξη δε συμμετείχε και ο Αντώνης Σαμαράς υποστήριξε δημόσια τη Νέα Δημοκρατία, παρότι πολλά στελέχη του κόμματός του είχαν ταχθεί υπέρ του ΠΑΣΟΚ.

Πριν από τις εκλογές του 2004, ο Α. Σαμαράς εντάχτηκε και πάλι στη Νέα Δημοκρατία και συμμετείχε στο ψηφοδέλτιό της στις ευρωεκλογές Ιουνίου 2004, στις οποίες εξελέγη ευρωβουλευτής.

Τη θέση αυτή κατείχε μέχρι το 2007, οπότε και έθεσε υποψηφιότητα και εξελέγη βουλευτής Μεσσηνίας με τη Νέα Δημοκρατία. Με τον ανασχηματισμό της 7ης Ιανουαρίου 2009, τοποθετήθηκε στη θέση του Υπουργού Πολιτισμού, θέση που κράτησε μέχρι τις 7 Οκτωβρίου 2009.

Μετά την ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του 2009, ο Κώστας Καραμανλής ξεκίνησε διαδικασίες εκλογής νέου αρχηγού του κόμματος. Μετά από διαβουλεύσεις, για πρώτη φορά στην ιστορία του κόμματος η εκλογή θα γινόταν με ανοικτή διαδικασία από τα μέλη του, πράγμα που είχε εισηγηθεί από το 2000 η Ντόρα Μπακογιάννη.

Στις 15 Οκτωβρίου 2009, ο Α. Σαμαράς ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και εξελέγη πρόεδρος στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 29 Νοεμβρίου 2009, με ποσοστό 50,06% έναντι 39,72% της Ντόρας Μπακογιάννη και 10,22% του Παναγιώτη Ψωμιάδη.

Συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας στην κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου

Τον Νοέμβριο του 2011 υπό το βάρος δυσμενών εξελίξεων και τον κίνδυνο χρεωκοπίας της χώρας, ο Αντώνης Σαμαράς για πρώτη φορά από την έναρξη της κρίσης αποδέχθηκε ως αναπόφευκτη τη δανειακή σύμβαση και συμφώνησε στο σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, εγκαταλείποντας τη μέχρι τότε αντιπολιτευτική τακτική του, προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση.

Κατόπιν ολιγοήμερων διαβουλεύσεων μεταξύ του τότε Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, του Αντώνη Σαμαρά και του προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ. Γιώργου Καρατζαφέρη, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, ο πρώην Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος επί πρωθυπουργίας Σημίτη και πρώην Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), Λουκάς Παπαδήμος, έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και ορκίστηκε πρωθυπουργός.

Παρά την πίεση της κοινής γνώμης και τις διεθνείς πιέσεις για συνεργασία, οι διαπραγματεύσεις πολλές φορές κινδύνευσαν με αποτυχία λόγω της απροθυμίας και των παλινωδιών των αρχηγών των δύο μεγάλων κομμάτων.

Τελικά, συμφωνήθηκε η νέα Κυβέρνηση (την οποία ο Σαμαράς χαρακτήριζε ως μεταβατική), αφού εξασφάλιζε τη συνέχιση του δανεισμού της χώρας, με την αποδέσμευση της έκτης δόσης, την επιτυχία της ανταλλαγής των κρατικών ομολόγων (PSI+) και τη χορήγηση του δανείου της συμφωνημένης νέας σύμβασης, να οδηγήσει τη χώρα σε εθνικές εκλογές, στις 19 Φεβρουαρίου 2012. Η διεξαγωγή, τελικά, των εκλογών αναβλήθηκε επ' αόριστον, λόγω των διαπραγματεύσεων του PSI.

Παρά τη στήριξη της νέας κυβέρνησης από τη ΝΔ, τόσο με την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης από τους βουλευτές της όσο και με τη συμμετοχή κορυφαίων στελεχών της (όπως οι δύο Αντιπρόεδροι του κόμματος Δήμας και Αβραμόπουλος) σε αυτήν, ο Α. Σαμαράς επέμεινε να αρνείται τον όρο «συγκυβέρνηση». Δεν επέτρεψε τη συμμετοχή βουλευτών της ΝΔ στη νέα κυβέρνηση και υποχρέωσε τον Δημήτρη Αβραμόπουλο να παραιτηθεί από τη βουλευτική του έδρα, προκειμένου να αναλάβει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και ο ίδιος παρέμεινε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ανάληψη της πρωθυπουργίας

Μετά τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, με ποσοστό 29,66%, και τη συμφωνία με τα κόμματα ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατική Αριστερά για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, ο Αντώνης Σαμαράς ορκίστηκε Πρωθυπουργός στις 20 Ιουνίου.

Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο 13ος Πρωθυπουργός που ορκίζεται από το 1974.

Αντιπολιτευτική δράση

Αντιμνημονιακή πολιτική και κριτική

Τον Μάιο του 2010, μετά την όξυνση της δημοσιονομικής κρίσης της χώρας και τη σύναψη της δανειακής σύμβασης με την τρόικα, ήρθε προς ψήφιση στη Βουλή το νομοσχέδιο με τίτλο "Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη−μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ)" (που έγινε γνωστό ως «Μνημόνιο»), το οποίο ο Σαμαράς απέρριψε, επιβάλλοντας γραμμή "κομματικής πειθαρχίας". Μετά την ψηφοφορία η Ντόρα Μπακογιάννη διαγράφηκε από την Νέα Δημοκρατία ύστερα από απόφαση του Αντώνη Σαμαρά, λόγω της επιλογής της να υπερψηφίσει την νομοθετική διάταξη.

Στο επόμενο διάστημα η ΝΔ υπό την ηγεσία του Α. Σαμαρά ακολούθησε αντιπολιτευτική και αντιμνημονιακή τακτική, βασισμένη στο αίτημα επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου και της υιοθέτησης νέου μίγματος πολιτικής, προς την κατεύθυνση της λήψης αναπτυξιακών μέτρων και τόνωσης της αγοράς, η οποία όμως χαρακτηρίστηκε από μεγάλη μερίδα πολιτικών αναλυτών και δημοσιογράφων ως αδύνατη και ουτοπική.

Προκειμένου να συνεχισθεί η χορήγηση του δανείου, οι Ευρωπαίοι εταίροι απαίτησαν την παροχή ενυπόγραφων συγκαταθέσεων για τη δανειακή σύμβαση από τους πολιτικούς αρχηγούς που στήριζαν την κυβέρνηση Παπαδήμου. Ωστόσο, ο Αντώνης Σαμαράς αρχικά αρνήθηκε, θεωρώντας προσβλητική την αξίωση ενυπόγραφης δέσμευσης.

Τελικά υπαναχώρησε, και απέστειλε επιστολή προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ με την οποία παρείχε τις απαιτούμενες δεσμεύσεις για επίτευξη των στόχων του προγράμματος στήριξης, επισημαίνοντας ότι διαφωνεί με τη μέχρι τότε οικονομική πολιτική. Το επόμενο διάστημα ο Αντώνης Σαμαράς δέχθηκε έντονη κριτική από πολλές πλευρές του κόμματος για την απόφαση του να συναινέσει.

Ο Α. Σαμαράς υπερασπίζεται ως και το 2012 την επιλογή της αντίθεσής του στο «Μνημόνιο 1», παρότι στελέχη του κόμματός του τον επικρίνουν τόσο για την επιλογή στήριξης της Κυβέρνησης Παπαδήμου, όσο και για την πρόθεσή του να υποστηρίξει το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων (PSI), τη νέα δανειακή σύμβαση και τα μέτρα που τη συνοδεύουν.

Υπολογίζοντας ως απειλή τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας, στις 11 Φεβρουαρίου του 2012 ζήτησε κομματική πειθαρχία από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. στην υπερψήφιση των μέτρων του «Μνημονίου 2» ώστε να εξακολουθήσει η χρηματοδότηση της Ελλάδας από νέα δανειακή σύμβαση, εγκαταλείποντας έτσι την αντιμνημονιακή του πολιτική. Κατά την ψήφιση, 20 από τους συνολικά 83 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας καταψήφισαν το «Μνημόνιο 2», ένας απείχε και οι 21 συνολικά διαγράφηκαν από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ.

Κριτική

Αλβανικό ζήτημα

Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Υπουργού Εξωτερικών το 1990 - 1992, δέχθηκε έντονες κατηγορίες για τα μαζικά κύματα μεταναστεύσεων από την Αλβανία. Ο ίδιος έχει αρνηθεί τα όσα του προσάπτονται, υποστηρίζοντας ότι η πτώση του καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα, σε συνδυασμό με την τριτοκοσμική κατάσταση που είχε φτάσει την Αλβανία, ήταν το γεγονός που οδήγησε πολλούς κατοίκους της να προσφύγουν σε γειτονικές χώρες όπως η Ελλάδα.

Σήμερα ο Α. Σαμαράς διατηρεί σκληρή γραμμή στο ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης, παρόλα αυτά τα γεγονότα της τότε εποχής και οι χειρισμοί τους έχουν χρησιμοποιηθεί, και μετά την εκλογή του στην ηγεσία της ΝΔ το 2009, ως σημείο πίεσης και κριτικής από αντίπαλα κόμματα.

Το ζήτημα του ονόματος της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας

Η ίδρυση της Πολιτικής Άνοιξης μετά την αποπομπή του Α. Σαμαρά από τη ΝΔ, προξένησε αντιδράσεις στις τάξεις των οπαδών της ΝΔ, οι οποίοι για πολλά χρόνια του απέδιδαν τον χαρακτηρισμό του «αποστάτη» και έχει γίνει έκτοτε αντικείμενο πολλών συζητήσεων.

Ο Κ. Μητσοτάκης έκανε λόγο για «διαπλεκόμενα οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα» που οδήγησαν στην ανατροπή της κυβέρνησής του, ως όργανο των οποίων κατηγόρησε τον Αντώνη Σαμαρά.

Ο Αντώνης Σαμαράς έχει επανειλημμένως απορρίψει τις κατηγορίες, υποστηρίζοντας πως έπραξε κατ' αυτόν τον τρόπο για λόγους αρχής, συνδέοντας τον Κ. Μητσοτάκη με υποχωρητικότητα στο «Μακεδονικό», θέση που έχει διατυπωθεί και δημοσιευτεί και από τρίτους, για διαφορετικούς από τη δημόσια τοποθέτησή του, παρασκηνιακούς χειρισμούς του Κ. Μητσοτάκη, πλέον των οποίων και η αποπομπή Σαμαρά.

Ο Α. Σαμαράς μερικά χρόνια μετά εμφάνισε, σε τηλεοπτική συνέντευξή του, επιστολή που του είχε αποστείλει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με την οποία επικαλείται σύμπλευση απόψεων των δύο ανδρών για το θέμα.

Σημερινές θέσεις

Ο Αντώνης Σαμαράς υπερασπίζεται τους χειρισμούς του 1992 - 1993 για το ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ, ωστόσο φαίνεται έμμεσα πλέον να αποδέχεται τη λεγόμενη «κόκκινη γραμμή» της εξωτερικής πολιτικής για το θέμα. Ο Α. Σαμαράς απέρριπτε τότε τη σύνθετη ονομασία, ωστόσο σήμερα δεν έχει ταχθεί δημοσίως κατά της συγκεκριμένης θέσης η οποία απετέλεσε τον πυρήνα της πολιτικής που ακολούθησε η χώρα επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή.

Σκανδαλολογία

Χωρίς να έχει αποδειχθεί για κανέναν Έλληνα πολιτικό η ενδεχόμενη εμπλοκή του με το Σκάνδαλο Siemens, έγινε προσπάθεια σύνδεσης του Α. Σαμαρά για έμμεση συμμετοχή του σε αυτό, με αφορμή ηλεκτρονική αλληλογραφία που του είχε αποσταλεί από συγγενή εξ' αγχιστείας, μέσω της οποίας του ζητήθηκε να μεσολαβήσει υπέρ του αποστολέα στον Μιχάλη Χριστοφοράκο, τον τότε διευθύνοντα σύμβουλο της θυγατρικής της Siemens στην Ελλάδα.

Για το συγκεκριμένο θέμα άφησε αιχμές ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ, Γιώργος Καρατζαφέρης, κάνοντας λόγο για τηλεφωνικές συνομιλίες μεταξύ Α Σαμαρά και Μ. Χριστοφοράκου.

Κυβέρνηση Παπαδήμου και αντιπολίτευση

Το γεγονός ότι ο Αντώνης Σαμαράς παρέμεινε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, παρότι έδωσε προσωπικά ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Παπαδήμου και η Νέα Δημοκρατία τη στήριξε και συμμετείχε διά στελεχών της σε αυτήν, έγινε αφορμή κριτικής καθώς θεωρήθηκε πολιτειακό παράδοξο.